Gospel according to John
ដំណឹងល្អ រៀបរៀងដោយ លោកយ៉ូហាន
https://www.box.com/s/9qipulycrikooobxmjd5
ថ្ងៃបន្ទាប់ មកទៀត, បណ្ដាជន ដែលនៅ ត្រើយខាង នាយសមុទ្រ សង្កេតឃើញ ថា, នៅកន្លែងនោះ មានទូក តែមួយគត់, ហើយ ថា ព្រះយេស៊ូ ពុំបាន យាងចុះទូក ជាមួយ ពួកសិស្សទេ, គឺ មានតែ ពួកសិស្សប៉ុណ្ណោះ ដែលបានជិះទូក ចេញទៅ។ ប៉ុន្តែ មានទូក ឯទៀតៗ មកពី ភូមិទីបេរាស, ចតនៅ ជិតកន្លែង ដែលគេ បានបរិភោគ នំបុ័ង ក្រោយ ពីព្រះអម្ចាស់ បានអរ ព្រះគុណ។ កាលបណ្ដាជន ពុំឃើញ ព្រះយេស៊ូ និងពួកសិស្ស នៅទីនោះទៀត, គេ ក៏នាំគ្នា ចុះទូក ទាំងនោះ, ឆ្លងទៅ ក្រុងកាពើណិម តាមរកព្រះអង្គ។
បណ្ដាជន បានជួប ព្រះអង្គ នៅត្រើយម្ខាង។ គេ ទូលសួរ ព្រះអង្គ ថា៖ «លោកគ្រូ, តើ លោក មកដល់ ពីអង្កាល់?»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖ «ខ្ញុំ សូមប្រាប់ ឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដឹងច្បាស់ ថា, អ្នករាល់គ្នា តាមរកខ្ញុំ មិនមែន មកពីអ្នករាល់គ្នា បានឃើញ ទីសំគាល់ទេ, គឺ មកពីអ្នករាល់គ្នា បានបរិភោគ អាហារឆ្អែត តែប៉ុណ្ណោះ។ កុំ ធ្វើកិច្ចការ ដើម្បី ឲ្យគ្រាន់តែ បានអាហារ ដែលតែង រលួយ ខូចនោះឡើយ, គឺ ឲ្យបានអាហារ ដែលនៅ ស្ថិតស្ថេរ និងផ្ដល់ ជីវិត អស់កល្ប ជានិច្ចវិញ, ជាអាហារ ដែលបុត្រ មនុស្ស នឹងប្រទាន ឲ្យអ្នករាល់គ្នា, ដ្បិត បុត្រមនុស្ស នេះហើយ ដែលព្រះជាម្ចាស់ ជាព្រះបិតា បានដៅសញ្ញា សំគាល់។»
គេ នាំគ្នា ទូលសួរព្រះអង្គ ថា៖ «តើ ឲ្យយើងខ្ញុំ ប្រព្រឹត្ត ដូចម្ដេច ដើម្បី នឹងធ្វើកិច្ចការ របស់ ព្រះជាម្ចាស់?»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ថា៖ «កិច្ចការ របស់ ព្រះជាម្ចាស់, គឺ ឲ្យអ្នករាល់គ្នា ជឿលើអ្នក ដែលព្រះអង្គ បានចាត់ ឲ្យមក។»
គេ ទូលសួរ ព្រះអង្គទៀត ថា៖ «តើ លោក ធ្វើការអ្វី ជាទីសំគាល់ ឲ្យយើងខ្ញុំ ឃើញ និងជឿលោក? តើ លោក ធ្វើកិច្ចការ អ្វីខ្លះ? បុព្វបុរស របស់យើង បានបរិភោគ នំម៉ាណា នៅវាល រហោស្ថាន ដូចមាន សេចក្ដី ចែងទុក ក្នុងគម្ពីរ ថា, “ព្រះអង្គ បានប្រទាន ឲ្យគេ បរិភោគ នំបុ័ង ដែលធ្លាក់ ពីស្ថាន បរមសុខមក។”»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖ «ខ្ញុំ សូមប្រាប់ ឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដឹងច្បាស់ ថា, មិនមែន លោកម៉ូសេទេ ដែលបានផ្ដល់ អាហារ ពីស្ថាន បរមសុខ មកនោះ, គឺ ព្រះបិតា របស់ខ្ញុំ ទេតើ ដែលប្រទាន អាហារ ដ៏ពិតប្រាកដ ពីស្ថាន បរមសុខមក ឲ្យអ្នករាល់គ្នា, ដ្បិត អាហារ ដែលព្រះជាម្ចាស់ ប្រទាន ឲ្យនោះ, គឺ អ្នកដែលចុះ ពីស្ថាន បរមសុខមក, ហើយ ផ្ដល់ជីវិត ឲ្យមនុស្សលោក។»
គេ នាំគ្នា ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «លោកម្ចាស់ អើយ, សូម លោក ប្រទាន អាហារនោះ ឲ្យយើងខ្ញុំ រហូត តទៅ។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ថា៖ «ខ្ញុំ នេះហើយ ជាអាហារ ដែលផ្ដល់ ជីវិត។ អ្នកណា មករកខ្ញុំ លែងឃ្លានទៀតហើយ; អ្នកណា ជឿលើខ្ញុំ ក៏លែងស្រេក ទៀតដែរ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ បាននិយាយប្រាប់ អ្នករាល់គ្នា រួចហើយ ថា, “អ្នករាល់គ្នា បានឃើញខ្ញុំ, តែ អ្នករាល់គ្នា មិនជឿទេ។” អស់អ្នក ដែលព្រះបិតា ប្រទានមកខ្ញុំ តែងតែ មករកខ្ញុំ, ហើយ ខ្ញុំ មិនបោះបង់ចោល អ្នកដែល មករកខ្ញុំ ជាដាច់ខាត, ដ្បិត ខ្ញុំ ចុះពីស្ថាន បរមសុខមក ដើម្បី ធ្វើតាមព្រះហឫទ័យ របស់ព្រះអង្គ ដែលបាន ចាត់ខ្ញុំ ឲ្យមក, គឺ ពុំមែន ធ្វើតាម បំណងចិត្ត របស់ខ្ញុំទេ។ រីឯ ព្រះអង្គ ដែលបាន ចាត់ខ្ញុំ ឲ្យមកនោះ, ទ្រង់ មិនសព្វ ព្រះហឫទ័យ ឲ្យនរណាម្នាក់, ក្នុងបណ្ដាអស់អ្នក ដែលព្រះអង្គ ប្រទាន មកខ្ញុំ, ត្រូវវិនាសអន្តរាយ ឡើយ, តែ ព្រះអង្គ សព្វព្រះហឫទ័យ ឲ្យខ្ញុំ ប្រោសគេ ឲ្យមានជីវិត រស់ឡើងវិញ នៅថ្ងៃចុងក្រោយ បំផុត។ ព្រះបិតា របស់ខ្ញុំ សព្វព្រះហឫទ័យ ឲ្យអស់អ្នក ដែលបានឃើញ ព្រះបុត្រា, ហើយ ជឿលើ ព្រះអង្គ មានជីវិត អស់កល្ប ជានិច្ច។ ខ្ញុំ នឹងប្រោស អ្នកនោះ ឲ្យមានជីវិត រស់ឡើងវិញ នៅថ្ងៃ ចុងក្រោយ បំផុតផង។»
ជនជាតិយូដា រអ៊ូ រទាំ ពីព្រះយេស៊ូ, ព្រោះ ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ថា, «ខ្ញុំ ជាអាហារ ដែលចុះមក ពីស្ថានបរមសុខ។» គេ ពោល ថា៖ «អ្នកនេះ ឈ្មោះ យេស៊ូ, ជាកូន របស់ លោកយ៉ូសែប ទេតើ! យើង ស្គាល់ទាំង ឪពុក ទាំងម្ដាយ, ម្ដេចក៏គាត់ ពោលថា, គាត់ ចុះមកពី ស្ថានបរមសុខ ដូច្នេះ?»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖ «ឈប់នាំគ្នា រអ៊ូ រទាំ ទៅ។ ប្រសិនបើ ព្រះបិតា ដែលចាត់ខ្ញុំ ឲ្យមក មិនទាក់ទាញ ចិត្តគេទេ, គ្មាន នរណាម្នាក់ អាចមក រកខ្ញុំ បានឡើយ។ រីឯ ខ្ញុំ, ខ្ញុំ នឹងប្រោស អ្នកនោះ ឲ្យមានជីវិត រស់ឡើងវិញ នៅថ្ងៃ ចុងក្រោយ បំផុត។ ក្នុងគម្ពី រព្យាការី មានចែង ទុកមក ថា, “ព្រះជាម្ចាស់ នឹងប្រៀន ប្រដៅមនុស្ស ទាំងអស់។” អស់អ្នក ដែលបានស្ដាប់ ព្រះបិតា, ហើយ ទទួលយក ការប្រៀន ប្រដៅ របស់ព្រះអង្គ, មុខជា មករកខ្ញុំ ពុំខាន។ សេចក្ដីនេះ ពុំមែន មានន័យ ថា, មាននរណាម្នាក់ បានឃើញ ព្រះបិតាឡើយ, លើកលែងតែ អ្នក មក ពីព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុណ្ណោះ, គឺ អ្នកនោះហើយ ដែលបានឃើញ ព្រះអង្គ។ ខ្ញុំ សុំប្រាប់ ឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដឹងច្បាស់ ថា, អ្នកណា ជឿ, អ្នកនោះ មានជីវិត អស់កល្ប ជានិច្ច។ ខ្ញុំ នេះហើយ ជាអាហារ ដែលផ្ដល់ ជីវិត។ បុព្វបុរស របស់ អ្នករាល់គ្នា បានបរិភោគ នំម៉ាណា នៅវាល រហោស្ថាន, ហើយ ទទួល មរណភាព អស់ទៅ។ រីឯ អាហារ ដែលចុះមក ពីស្ថាន បរមសុខ មានប្រសិទ្ធភាព បែបនេះ, គឺ អ្នកណា បរិភោគ, អ្នកនោះ មិនស្លាប់ឡើយ។ ខ្ញុំ នេះហើយ ជាអាហារ ដែលមាន ជីវិត, ចុះមក ពីស្ថានបរមសុខ។ អ្នកណា បរិភោគ អាហារនេះ នឹងរស់នៅ អស់កល្ប ជានិច្ច។ អាហារ ដែលខ្ញុំ នឹងឲ្យនោះ, គឺ ខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់ ដែលត្រូវ បូជា សម្រាប់ ឲ្យមនុស្សលោក មានជីវិត។»
ជនជាតិ យូដា ទាស់ទែងគ្នា យ៉ាងខ្លាំង, ហើយ គេ និយាយ ថា៖ «តើ អ្នកនេះ អាចឲ្យខ្លួន គាត់ផ្ទាល់ មកយើង បរិភោគ ដូចម្ដេចកើត?»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖ «ខ្ញុំ សូមប្រាប់ ឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដឹងច្បាស់ ថា, ប្រសិនបើ អ្នករាល់គ្នា មិនពិសាសាច់ និងលោហិត របស់ បុត្រមនុស្សទេ, អ្នករាល់គ្នា គ្មានជីវិត ក្នុងខ្លួនឡើយ។ អ្នកណា ពិសាសាច់ និងលោហិត របស់ខ្ញុំ, អ្នកនោះ មានជីវិត អស់កល្ប ជានិច្ច, ហើយ ខ្ញុំ ក៏នឹងប្រោសគេ ឲ្យមានជីវិត រស់ឡើងវិញ នៅថ្ងៃ ចុងក្រោយ បំផុតផង។ សាច់ របស់ខ្ញុំ ជាអាហារ ដ៏ពិតប្រាកដ; លោហិត របស់ខ្ញុំ ក៏ជាភេសជ្ជៈ ដ៏ពិតប្រាកដដែរ។ អ្នកណា ពិសាសាច់ និងលោហិត របស់ខ្ញុំ, អ្នកនោះ ស្ថិតនៅ ក្នុងខ្ញុំ, ហើយ ខ្ញុំ ក៏ស្ថិតនៅ ក្នុងអ្នកនោះដែរ។ ព្រះបិតា ដែលបានចាត់ខ្ញុំ ឲ្យមក, ទ្រង់ មានព្រះជន្មរស់, ហើយ ខ្ញុំ មានជីវិត ដោយសារ ព្រះអង្គ យ៉ាងណា, អ្នក បរិភោគខ្ញុំ ក៏នឹងមាន ជីវិតរស់ ដោយសារខ្ញុំ យ៉ាងនោះដែរ។ អាហារ ដែលបានចុះ ពីស្ថាន បរមសុខមក មានប្រសិទ្ធភាព ខុសពីអាហារ ដែលបុព្វបុរស របស់ អ្នករាល់គ្នា បានបរិភោគ, ដ្បិត លោក ទទួល មរណភាព អស់ទៅហើយ។ រីឯ អ្នក ដែលបរិភោគ អាហារនេះ នឹងរស់នៅ អស់កល្ប ជានិច្ច។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទាំងនេះ នៅពេល ព្រះអង្គ បង្រៀនគេ ក្នុងសាលាប្រជុំ នៅក្រុង កាពើណិម។
ក្រោយពី បានស្ដាប់ ព្រះបន្ទូល របស់ ព្រះអង្គហើយ, ក្នុងចំណោម សិស្ស, មានគ្នាច្រើន ពោល ថា៖ «ពាក្យ ទាំងនេះ ទាស់ត្រចៀកណាស់។ តើ នរណា អាចទ្រាំស្ដាប់បាន?»
ព្រះយេស៊ូ
ប្រទាននំបុ័ង ឲ្យមនុស្ស ប្រាំពាន់នាក់
បន្ទាប់មក, ព្រះយេស៊ូ យាងទៅ ត្រើយខាងនាយ សមុទ្រកាលីឡេ,
ដែលមាន ឈ្មោះថា សមុទ្រ ទីបេរាស។ មានបណ្ដាជន
ច្រើនកុះករ មកតាមព្រះអង្គ, ព្រោះ គេ បានឃើញ ទីសំគាល់
ដែលព្រះអង្គ បានធ្វើ ដោយប្រោស អ្នកជំងឺ ឲ្យជា។ ព្រះយេស៊ូ យាងឡើង ទៅលើភ្នំ, ហើយ គង់ នៅទីនោះ
ជាមួយ ពួកសិស្ស។ ពេលនោះ
បុណ្យចម្លង ជាបុណ្យ របស់ជនជាតិ យូដា កាន់តែ ខិតជិត ណាស់ហើយ។
ព្រះយេស៊ូ ទតឃើញ បណ្ដាជន មកតាម ព្រះអង្គ ច្រើនកុះករ យ៉ាងនេះ, ទ្រង់ មានព្រះបន្ទូល ទៅលោក ភីលីព ថា៖ «តើ យើង ទៅរកទិញ អាហារ ឯណា មកចែក ឲ្យអ្នកទាំងនេះ បរិភោគ បាន?» ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ដូច្នេះ ដើម្បី ល្បងមើលចិត្ត លោកភីលីព។ តាមពិត ព្រះអង្គ ជ្រាបអំពី កិច្ចការ ដែលព្រះអង្គប ម្រុងនឹងធ្វើ ស្រេចទៅហើយ។
លោកភីលីព ទូលថា៖ «ទោះបី យើង យកប្រាក់ ពីររយដួង ទៅទិញនំបុ័ង ក៏មិនគ្រាន់ដែរ, សូម្បីតែ ម្នាក់មួយ ដុំតូចៗ ក៏មិនបានផង។»
ព្រះយេស៊ូ ទតឃើញ បណ្ដាជន មកតាម ព្រះអង្គ ច្រើនកុះករ យ៉ាងនេះ, ទ្រង់ មានព្រះបន្ទូល ទៅលោក ភីលីព ថា៖ «តើ យើង ទៅរកទិញ អាហារ ឯណា មកចែក ឲ្យអ្នកទាំងនេះ បរិភោគ បាន?» ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ដូច្នេះ ដើម្បី ល្បងមើលចិត្ត លោកភីលីព។ តាមពិត ព្រះអង្គ ជ្រាបអំពី កិច្ចការ ដែលព្រះអង្គប ម្រុងនឹងធ្វើ ស្រេចទៅហើយ។
លោកភីលីព ទូលថា៖ «ទោះបី យើង យកប្រាក់ ពីររយដួង ទៅទិញនំបុ័ង ក៏មិនគ្រាន់ដែរ, សូម្បីតែ ម្នាក់មួយ ដុំតូចៗ ក៏មិនបានផង។»
មានសិស្សម្នាក់, ឈ្មោះ
អនទ្រេ ជាប្អូន របស់ លោក ស៊ីម៉ូន-ពេត្រុស, ទូលព្រះអង្គ
ថា៖ «នៅទីនេះ ក្មេងប្រុសម្នាក់ មាននំបុ័ង ប្រាំដុំ
និងត្រី តូចៗ ពីរកន្ទុយ។ ប៉ុន្តែ បើមានតែប៉ុណ្ណឹង,
ធ្វើម្ដេច នឹងឲ្យគ្រាន់ សម្រាប់ មនុស្ស ដ៏ច្រើន យ៉ាងនេះ?»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ថា៖ «សូម ឲ្យគេ អង្គុយចុះ។» នៅទីនោះ, មានស្មៅច្រើន។ បណ្ដាជន ក៏នាំគ្នា អង្គុយ។ មានមនុស្ស ប្រុសទាំងអស់ ប្រមាណ ប្រាំពាន់នាក់។ ព្រះយេស៊ូ យកនំបុ័ង មក កាន់, អរព្រះគុណ ព្រះជាម្ចាស់, រួច ប្រទាន ឲ្យអ្នកអង្គុយ នៅទីនោះ។ រីឯ ត្រីវិញ, ព្រះអង្គ ក៏ធ្វើ ដូច្នោះដែរ។ ទ្រង់ ប្រទាន ឲ្យគេ តាមតែ ម្នាក់ៗ ចង់បាន។
លុះ គេ បានបរិភោគ ឆ្អែតហើយ, ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅពួកសិស្ស ថា៖ «ចូរ ប្រមូល នំបុ័ង ដែលនៅសល់; កុំ ឲ្យមាន បាត់មួយដុំ សោះឡើយ។» ពួកសិស្ស នាំគ្នា រើសសំណល់ នំបុ័ង ទាំងប្រាំដុំ ដែលបណ្ដាជន បរិភោគសល់, ប្រមូល ដាក់បានពេញ ដប់ពីរល្អី។
កាលមនុស្សម្នា ឃើញទីសំគាល់ ដែលព្រះយេស៊ូ បានធ្វើនោះ ក៏ពោល ថា៖ «លោកនេះ ពិតជា ព្យាការី ដែលត្រូវមក ក្នុងពិភពលោកមែន។» ព្រះយេស៊ូ ជ្រាបថា, គេ បម្រុង នឹងចាប់ព្រះអង្គ យកទៅ តែងតាំង ជាស្ដេច, ដូច្នេះ ព្រះអង្គ ក៏យាង ចាកចេញ ពីគេ, ឡើងទៅ លើភ្នំ សាជាថ្មី តែមួយ ព្រះអង្គឯង។
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ថា៖ «សូម ឲ្យគេ អង្គុយចុះ។» នៅទីនោះ, មានស្មៅច្រើន។ បណ្ដាជន ក៏នាំគ្នា អង្គុយ។ មានមនុស្ស ប្រុសទាំងអស់ ប្រមាណ ប្រាំពាន់នាក់។ ព្រះយេស៊ូ យកនំបុ័ង មក កាន់, អរព្រះគុណ ព្រះជាម្ចាស់, រួច ប្រទាន ឲ្យអ្នកអង្គុយ នៅទីនោះ។ រីឯ ត្រីវិញ, ព្រះអង្គ ក៏ធ្វើ ដូច្នោះដែរ។ ទ្រង់ ប្រទាន ឲ្យគេ តាមតែ ម្នាក់ៗ ចង់បាន។
លុះ គេ បានបរិភោគ ឆ្អែតហើយ, ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅពួកសិស្ស ថា៖ «ចូរ ប្រមូល នំបុ័ង ដែលនៅសល់; កុំ ឲ្យមាន បាត់មួយដុំ សោះឡើយ។» ពួកសិស្ស នាំគ្នា រើសសំណល់ នំបុ័ង ទាំងប្រាំដុំ ដែលបណ្ដាជន បរិភោគសល់, ប្រមូល ដាក់បានពេញ ដប់ពីរល្អី។
កាលមនុស្សម្នា ឃើញទីសំគាល់ ដែលព្រះយេស៊ូ បានធ្វើនោះ ក៏ពោល ថា៖ «លោកនេះ ពិតជា ព្យាការី ដែលត្រូវមក ក្នុងពិភពលោកមែន។» ព្រះយេស៊ូ ជ្រាបថា, គេ បម្រុង នឹងចាប់ព្រះអង្គ យកទៅ តែងតាំង ជាស្ដេច, ដូច្នេះ ព្រះអង្គ ក៏យាង ចាកចេញ ពីគេ, ឡើងទៅ លើភ្នំ សាជាថ្មី តែមួយ ព្រះអង្គឯង។
ព្រះយេស៊ូ
យាងលើទឹកសមុទ្រ
លុះ ដល់ល្ងាច
ពួកសិស្ស នាំគ្នា ចុះទៅ មាត់សមុទ្រ។ គេ ជិះទូក ឆ្លងទៅក្រុង
កាពើណិម នៅត្រើយម្ខាង។ ពេលនោះ ងងឹតហើយ, តែ ព្រះយេស៊ូ ពុំទាន់ យាងមក រកគេ នៅឡើយទេ។ ខ្យល់បក់ បោកមក យ៉ាងខ្លាំង បណ្ដាល ឲ្យទឹកសមុទ្រ មានរលកធំៗ។
កាលគេ ចែវទូក បានចម្ងាយ ប្រមាណ ជាប្រាំ ឬប្រាំមួយ
គីឡូម៉ែត្រ, ស្រាប់តែ គេ ឃើញព្រះយេស៊ូ យាងលើសមុទ្រ
ចូលមកជិតទូក។ គេ ភ័យខ្លាច ជាខ្លាំង។
ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖ «ខ្ញុំ ទេតើ; កុំ ខ្លាចអី។»
ពួកសិស្ស ចង់យាងព្រះអង្គ ចូលមកក្នុងទូក, រំពេចនោះ ទូក ក៏ទៅដល់ត្រើយ, ចំកន្លែង
ដែលគេ បម្រុងនឹងទៅ។
ព្រះយេស៊ូ ជាអាហារ ដែលផ្ដល់ជីវិត
ព្រះយេស៊ូ ជាអាហារ ដែលផ្ដល់ជីវិត
ថ្ងៃបន្ទាប់ មកទៀត, បណ្ដាជន ដែលនៅ ត្រើយខាង នាយសមុទ្រ សង្កេតឃើញ ថា, នៅកន្លែងនោះ មានទូក តែមួយគត់, ហើយ ថា ព្រះយេស៊ូ ពុំបាន យាងចុះទូក ជាមួយ ពួកសិស្សទេ, គឺ មានតែ ពួកសិស្សប៉ុណ្ណោះ ដែលបានជិះទូក ចេញទៅ។ ប៉ុន្តែ មានទូក ឯទៀតៗ មកពី ភូមិទីបេរាស, ចតនៅ ជិតកន្លែង ដែលគេ បានបរិភោគ នំបុ័ង ក្រោយ ពីព្រះអម្ចាស់ បានអរ ព្រះគុណ។ កាលបណ្ដាជន ពុំឃើញ ព្រះយេស៊ូ និងពួកសិស្ស នៅទីនោះទៀត, គេ ក៏នាំគ្នា ចុះទូក ទាំងនោះ, ឆ្លងទៅ ក្រុងកាពើណិម តាមរកព្រះអង្គ។
បណ្ដាជន បានជួប ព្រះអង្គ នៅត្រើយម្ខាង។ គេ ទូលសួរ ព្រះអង្គ ថា៖ «លោកគ្រូ, តើ លោក មកដល់ ពីអង្កាល់?»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖ «ខ្ញុំ សូមប្រាប់ ឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដឹងច្បាស់ ថា, អ្នករាល់គ្នា តាមរកខ្ញុំ មិនមែន មកពីអ្នករាល់គ្នា បានឃើញ ទីសំគាល់ទេ, គឺ មកពីអ្នករាល់គ្នា បានបរិភោគ អាហារឆ្អែត តែប៉ុណ្ណោះ។ កុំ ធ្វើកិច្ចការ ដើម្បី ឲ្យគ្រាន់តែ បានអាហារ ដែលតែង រលួយ ខូចនោះឡើយ, គឺ ឲ្យបានអាហារ ដែលនៅ ស្ថិតស្ថេរ និងផ្ដល់ ជីវិត អស់កល្ប ជានិច្ចវិញ, ជាអាហារ ដែលបុត្រ មនុស្ស នឹងប្រទាន ឲ្យអ្នករាល់គ្នា, ដ្បិត បុត្រមនុស្ស នេះហើយ ដែលព្រះជាម្ចាស់ ជាព្រះបិតា បានដៅសញ្ញា សំគាល់។»
គេ នាំគ្នា ទូលសួរព្រះអង្គ ថា៖ «តើ ឲ្យយើងខ្ញុំ ប្រព្រឹត្ត ដូចម្ដេច ដើម្បី នឹងធ្វើកិច្ចការ របស់ ព្រះជាម្ចាស់?»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ថា៖ «កិច្ចការ របស់ ព្រះជាម្ចាស់, គឺ ឲ្យអ្នករាល់គ្នា ជឿលើអ្នក ដែលព្រះអង្គ បានចាត់ ឲ្យមក។»
គេ ទូលសួរ ព្រះអង្គទៀត ថា៖ «តើ លោក ធ្វើការអ្វី ជាទីសំគាល់ ឲ្យយើងខ្ញុំ ឃើញ និងជឿលោក? តើ លោក ធ្វើកិច្ចការ អ្វីខ្លះ? បុព្វបុរស របស់យើង បានបរិភោគ នំម៉ាណា នៅវាល រហោស្ថាន ដូចមាន សេចក្ដី ចែងទុក ក្នុងគម្ពីរ ថា, “ព្រះអង្គ បានប្រទាន ឲ្យគេ បរិភោគ នំបុ័ង ដែលធ្លាក់ ពីស្ថាន បរមសុខមក។”»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖ «ខ្ញុំ សូមប្រាប់ ឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដឹងច្បាស់ ថា, មិនមែន លោកម៉ូសេទេ ដែលបានផ្ដល់ អាហារ ពីស្ថាន បរមសុខ មកនោះ, គឺ ព្រះបិតា របស់ខ្ញុំ ទេតើ ដែលប្រទាន អាហារ ដ៏ពិតប្រាកដ ពីស្ថាន បរមសុខមក ឲ្យអ្នករាល់គ្នា, ដ្បិត អាហារ ដែលព្រះជាម្ចាស់ ប្រទាន ឲ្យនោះ, គឺ អ្នកដែលចុះ ពីស្ថាន បរមសុខមក, ហើយ ផ្ដល់ជីវិត ឲ្យមនុស្សលោក។»
គេ នាំគ្នា ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «លោកម្ចាស់ អើយ, សូម លោក ប្រទាន អាហារនោះ ឲ្យយើងខ្ញុំ រហូត តទៅ។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ថា៖ «ខ្ញុំ នេះហើយ ជាអាហារ ដែលផ្ដល់ ជីវិត។ អ្នកណា មករកខ្ញុំ លែងឃ្លានទៀតហើយ; អ្នកណា ជឿលើខ្ញុំ ក៏លែងស្រេក ទៀតដែរ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ បាននិយាយប្រាប់ អ្នករាល់គ្នា រួចហើយ ថា, “អ្នករាល់គ្នា បានឃើញខ្ញុំ, តែ អ្នករាល់គ្នា មិនជឿទេ។” អស់អ្នក ដែលព្រះបិតា ប្រទានមកខ្ញុំ តែងតែ មករកខ្ញុំ, ហើយ ខ្ញុំ មិនបោះបង់ចោល អ្នកដែល មករកខ្ញុំ ជាដាច់ខាត, ដ្បិត ខ្ញុំ ចុះពីស្ថាន បរមសុខមក ដើម្បី ធ្វើតាមព្រះហឫទ័យ របស់ព្រះអង្គ ដែលបាន ចាត់ខ្ញុំ ឲ្យមក, គឺ ពុំមែន ធ្វើតាម បំណងចិត្ត របស់ខ្ញុំទេ។ រីឯ ព្រះអង្គ ដែលបាន ចាត់ខ្ញុំ ឲ្យមកនោះ, ទ្រង់ មិនសព្វ ព្រះហឫទ័យ ឲ្យនរណាម្នាក់, ក្នុងបណ្ដាអស់អ្នក ដែលព្រះអង្គ ប្រទាន មកខ្ញុំ, ត្រូវវិនាសអន្តរាយ ឡើយ, តែ ព្រះអង្គ សព្វព្រះហឫទ័យ ឲ្យខ្ញុំ ប្រោសគេ ឲ្យមានជីវិត រស់ឡើងវិញ នៅថ្ងៃចុងក្រោយ បំផុត។ ព្រះបិតា របស់ខ្ញុំ សព្វព្រះហឫទ័យ ឲ្យអស់អ្នក ដែលបានឃើញ ព្រះបុត្រា, ហើយ ជឿលើ ព្រះអង្គ មានជីវិត អស់កល្ប ជានិច្ច។ ខ្ញុំ នឹងប្រោស អ្នកនោះ ឲ្យមានជីវិត រស់ឡើងវិញ នៅថ្ងៃ ចុងក្រោយ បំផុតផង។»
ជនជាតិយូដា រអ៊ូ រទាំ ពីព្រះយេស៊ូ, ព្រោះ ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ថា, «ខ្ញុំ ជាអាហារ ដែលចុះមក ពីស្ថានបរមសុខ។» គេ ពោល ថា៖ «អ្នកនេះ ឈ្មោះ យេស៊ូ, ជាកូន របស់ លោកយ៉ូសែប ទេតើ! យើង ស្គាល់ទាំង ឪពុក ទាំងម្ដាយ, ម្ដេចក៏គាត់ ពោលថា, គាត់ ចុះមកពី ស្ថានបរមសុខ ដូច្នេះ?»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖ «ឈប់នាំគ្នា រអ៊ូ រទាំ ទៅ។ ប្រសិនបើ ព្រះបិតា ដែលចាត់ខ្ញុំ ឲ្យមក មិនទាក់ទាញ ចិត្តគេទេ, គ្មាន នរណាម្នាក់ អាចមក រកខ្ញុំ បានឡើយ។ រីឯ ខ្ញុំ, ខ្ញុំ នឹងប្រោស អ្នកនោះ ឲ្យមានជីវិត រស់ឡើងវិញ នៅថ្ងៃ ចុងក្រោយ បំផុត។ ក្នុងគម្ពី រព្យាការី មានចែង ទុកមក ថា, “ព្រះជាម្ចាស់ នឹងប្រៀន ប្រដៅមនុស្ស ទាំងអស់។” អស់អ្នក ដែលបានស្ដាប់ ព្រះបិតា, ហើយ ទទួលយក ការប្រៀន ប្រដៅ របស់ព្រះអង្គ, មុខជា មករកខ្ញុំ ពុំខាន។ សេចក្ដីនេះ ពុំមែន មានន័យ ថា, មាននរណាម្នាក់ បានឃើញ ព្រះបិតាឡើយ, លើកលែងតែ អ្នក មក ពីព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុណ្ណោះ, គឺ អ្នកនោះហើយ ដែលបានឃើញ ព្រះអង្គ។ ខ្ញុំ សុំប្រាប់ ឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដឹងច្បាស់ ថា, អ្នកណា ជឿ, អ្នកនោះ មានជីវិត អស់កល្ប ជានិច្ច។ ខ្ញុំ នេះហើយ ជាអាហារ ដែលផ្ដល់ ជីវិត។ បុព្វបុរស របស់ អ្នករាល់គ្នា បានបរិភោគ នំម៉ាណា នៅវាល រហោស្ថាន, ហើយ ទទួល មរណភាព អស់ទៅ។ រីឯ អាហារ ដែលចុះមក ពីស្ថាន បរមសុខ មានប្រសិទ្ធភាព បែបនេះ, គឺ អ្នកណា បរិភោគ, អ្នកនោះ មិនស្លាប់ឡើយ។ ខ្ញុំ នេះហើយ ជាអាហារ ដែលមាន ជីវិត, ចុះមក ពីស្ថានបរមសុខ។ អ្នកណា បរិភោគ អាហារនេះ នឹងរស់នៅ អស់កល្ប ជានិច្ច។ អាហារ ដែលខ្ញុំ នឹងឲ្យនោះ, គឺ ខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់ ដែលត្រូវ បូជា សម្រាប់ ឲ្យមនុស្សលោក មានជីវិត។»
ជនជាតិ យូដា ទាស់ទែងគ្នា យ៉ាងខ្លាំង, ហើយ គេ និយាយ ថា៖ «តើ អ្នកនេះ អាចឲ្យខ្លួន គាត់ផ្ទាល់ មកយើង បរិភោគ ដូចម្ដេចកើត?»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖ «ខ្ញុំ សូមប្រាប់ ឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដឹងច្បាស់ ថា, ប្រសិនបើ អ្នករាល់គ្នា មិនពិសាសាច់ និងលោហិត របស់ បុត្រមនុស្សទេ, អ្នករាល់គ្នា គ្មានជីវិត ក្នុងខ្លួនឡើយ។ អ្នកណា ពិសាសាច់ និងលោហិត របស់ខ្ញុំ, អ្នកនោះ មានជីវិត អស់កល្ប ជានិច្ច, ហើយ ខ្ញុំ ក៏នឹងប្រោសគេ ឲ្យមានជីវិត រស់ឡើងវិញ នៅថ្ងៃ ចុងក្រោយ បំផុតផង។ សាច់ របស់ខ្ញុំ ជាអាហារ ដ៏ពិតប្រាកដ; លោហិត របស់ខ្ញុំ ក៏ជាភេសជ្ជៈ ដ៏ពិតប្រាកដដែរ។ អ្នកណា ពិសាសាច់ និងលោហិត របស់ខ្ញុំ, អ្នកនោះ ស្ថិតនៅ ក្នុងខ្ញុំ, ហើយ ខ្ញុំ ក៏ស្ថិតនៅ ក្នុងអ្នកនោះដែរ។ ព្រះបិតា ដែលបានចាត់ខ្ញុំ ឲ្យមក, ទ្រង់ មានព្រះជន្មរស់, ហើយ ខ្ញុំ មានជីវិត ដោយសារ ព្រះអង្គ យ៉ាងណា, អ្នក បរិភោគខ្ញុំ ក៏នឹងមាន ជីវិតរស់ ដោយសារខ្ញុំ យ៉ាងនោះដែរ។ អាហារ ដែលបានចុះ ពីស្ថាន បរមសុខមក មានប្រសិទ្ធភាព ខុសពីអាហារ ដែលបុព្វបុរស របស់ អ្នករាល់គ្នា បានបរិភោគ, ដ្បិត លោក ទទួល មរណភាព អស់ទៅហើយ។ រីឯ អ្នក ដែលបរិភោគ អាហារនេះ នឹងរស់នៅ អស់កល្ប ជានិច្ច។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទាំងនេះ នៅពេល ព្រះអង្គ បង្រៀនគេ ក្នុងសាលាប្រជុំ នៅក្រុង កាពើណិម។
ក្រោយពី បានស្ដាប់ ព្រះបន្ទូល របស់ ព្រះអង្គហើយ, ក្នុងចំណោម សិស្ស, មានគ្នាច្រើន ពោល ថា៖ «ពាក្យ ទាំងនេះ ទាស់ត្រចៀកណាស់។ តើ នរណា អាចទ្រាំស្ដាប់បាន?»
ព្រះយេស៊ូ
ឈ្វេងយល់ ថា, ពួកសិស្ស រអ៊ូ រទាំ ពីពាក្យ ទាំងនេះ, ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖ «តើ ពាក្យទាំងនេះ នាំឲ្យ អ្នករាល់គ្នា រវាតចិត្ត បាត់ជំនឿ ឬ? ចុះ បើ អ្នករាល់គ្នា
ឃើញបុត្រមនុស្ស ឡើងទៅស្ថាន ដែលលោកនៅ ពីមុនវិញ, តើ
ចិត្តអ្នករាល់គ្នា នឹងទៅ ជាយ៉ាងណា? មានតែ ព្រះវិញ្ញាណទេ
ដែលផ្ដល់ ជីវិត; និស្ស័យលោកីយ៍ គ្មានប្រយោជន៍
អ្វីឡើយ។ រីឯ
ពាក្យ ទាំងប៉ុន្មាន ដែលខ្ញុំ បាននិយាយ ប្រាប់អ្នករាល់គ្នា សុទ្ធតែ ចេញមក
ពីព្រះវិញ្ញាណ ដែលផ្ដល់ ជីវិត។ ប៉ុន្តែ ក្នុងចំណោម
អ្នករាល់គ្នា, អ្នកខ្លះ គ្មានជំនឿទេ។»
តាំងពីដើម ដំបូងមក, ព្រះយេស៊ូ
ស្គាល់អស់អ្នក ដែលគ្មាន ជំនឿ, ព្រមទាំង ស្គាល់អ្នក
ដែលនឹងក្បត់ ព្រះអង្គ រួចស្រេច ទៅហើយ។ ព្រះអង្គ
មាន ព្រះបន្ទូលទៀត ថា៖ «ហេតុនេះ
បានជាខ្ញុំ ប្រាប់អ្នករាល់គ្នា រួចមកហើយ ថា, ប្រសិនបើ
ព្រះបិតា មិនប្រោស ប្រទានទេ, នោះ គ្មាននរណា អាចមក រកខ្ញុំ
បានឡើយ។»
ចាប់ពីពេល នោះមក, ក្នុងចំណោម សិស្ស, មានគ្នាច្រើន ដកខ្លួនថយ, ឈប់តាម ព្រះអង្គទៀត។
ចាប់ពីពេល នោះមក, ក្នុងចំណោម សិស្ស, មានគ្នាច្រើន ដកខ្លួនថយ, ឈប់តាម ព្រះអង្គទៀត។
ព្រះយេស៊ូ
ក៏មានព្រះបន្ទូល សួរសិស្ស ទាំងដប់ពីររូប ថា៖ «ចុះ អ្នករាល់គ្នាវិញ, តើ អ្នករាល់គ្នា
ចង់ចេញ ទៅដែរ ឬ?»
លោក ស៊ីម៉ូន-ពេត្រុស ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «បពិត្រ ព្រះអម្ចាស់, តើ ឲ្យយើងខ្ញុំ ទៅរក នរណាវិញ? ព្រះបន្ទូល របស់ព្រះអង្គ ផ្ដល់ជីវិត អស់កល្ប ជានិច្ច។ យើងខ្ញុំ ជឿ, ហើយ ដឹងថា, ព្រះអង្គ ពិតជាព្រះ ដ៏វិសុទ្ធ ដែលព្រះជាម្ចាស់ ចាត់ឲ្យមក។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖ «គឺ ខ្ញុំផ្ទាល់ ដែលបាន ជ្រើសរើសអ្នក ទាំងដប់ពីរមក, ក៏ប៉ុន្តែ ក្នុងចំណោម អ្នករាល់គ្នា មានម្នាក់ ជាមារ!» (ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល សំដៅទៅលើ យូដាស ជាកូនលោក ស៊ីម៉ូន-អ៊ីស្ការីយ៉ុត។ យូដាស នេះហើយ ដែលនឹងក្បត់ ព្រះអង្គ, ទោះបី គាត់ ជាសិស្ស មួយរូប ក្នុងចំណោម សិស្ស ទាំងដប់ពីរ ក៏ដោយ។)
លោក ស៊ីម៉ូន-ពេត្រុស ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «បពិត្រ ព្រះអម្ចាស់, តើ ឲ្យយើងខ្ញុំ ទៅរក នរណាវិញ? ព្រះបន្ទូល របស់ព្រះអង្គ ផ្ដល់ជីវិត អស់កល្ប ជានិច្ច។ យើងខ្ញុំ ជឿ, ហើយ ដឹងថា, ព្រះអង្គ ពិតជាព្រះ ដ៏វិសុទ្ធ ដែលព្រះជាម្ចាស់ ចាត់ឲ្យមក។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖ «គឺ ខ្ញុំផ្ទាល់ ដែលបាន ជ្រើសរើសអ្នក ទាំងដប់ពីរមក, ក៏ប៉ុន្តែ ក្នុងចំណោម អ្នករាល់គ្នា មានម្នាក់ ជាមារ!» (ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល សំដៅទៅលើ យូដាស ជាកូនលោក ស៊ីម៉ូន-អ៊ីស្ការីយ៉ុត។ យូដាស នេះហើយ ដែលនឹងក្បត់ ព្រះអង្គ, ទោះបី គាត់ ជាសិស្ស មួយរូប ក្នុងចំណោម សិស្ស ទាំងដប់ពីរ ក៏ដោយ។)
Jesus Goes to the Festival of Tabernacles
7 After this, Jesus went around in Galilee. He did not want[a] to go about in Judea because the Jewish leaders there were looking for a way to kill him. 2 But when the Jewish Festival of Tabernacles was near, 3 Jesus’ brothers said to him, “Leave Galilee and go to Judea, so that your disciples there may see the works you do. 4 No one who wants to become a public figure acts in secret. Since you are doing these things, show yourself to the world.” 5 For even his own brothers did not believe in him.
6 Therefore Jesus told them, “My time is not yet here; for you any time will do. 7 The world cannot hate you, but it hates me because I testify that its works are evil. 8 You go to the festival. I am not[b] going up to this festival, because my time has not yet fully come.” 9 After he had said this, he stayed in Galilee.
10 However, after his brothers had left for the festival, he went also, not publicly, but in secret. 11 Now at the festival the Jewish leaders were watching for Jesus and asking, “Where is he?”
12 Among the crowds there was widespread whispering about him. Some said, “He is a good man.”
Others replied, “No, he deceives the people.” 13 But no one would say anything publicly about him for fear of the leaders.
Jesus Teaches at the Festival
14 Not until halfway through the festival did Jesus go up to the temple courts and begin to teach. 15 The Jews there were amazed and asked, “How did this man get such learning without having been taught?”
16 Jesus answered, “My teaching is not my own. It comes from the one who sent me. 17 Anyone who chooses to do the will of God will find out whether my teaching comes from God or whether I speak on my own. 18 Whoever speaks on their own does so to gain personal glory, but he who seeks the glory of the one who sent him is a man of truth; there is nothing false about him. 19 Has not Moses given you the law? Yet not one of you keeps the law. Why are you trying to kill me?”
20 “You are demon-possessed,” the crowd answered. “Who is trying to kill you?”
21 Jesus said to them, “I did one miracle, and you are all amazed. 22 Yet, because Moses gave you circumcision (though actually it did not come from Moses, but from the patriarchs), you circumcise a boy on the Sabbath. 23 Now
if a boy can be circumcised on the Sabbath so that the law of Moses may
not be broken, why are you angry with me for healing a man’s whole body
on the Sabbath? 24 Stop judging by mere appearances, but instead judge correctly.”
Division Over Who Jesus Is
25 At that point some of the people of Jerusalem began to ask, “Isn’t this the man they are trying to kill? 26 Here he is, speaking publicly, and they are not saying a word to him. Have the authorities really concluded that he is the Messiah? 27 But we know where this man is from; when the Messiah comes, no one will know where he is from.”
28 Then Jesus, still teaching in the temple courts, cried out, “Yes, you know me, and you know where I am from. I am not here on my own authority, but he who sent me is true. You do not know him, 29 but I know him because I am from him and he sent me.”
30 At this they tried to seize him, but no one laid a hand on him, because his hour had not yet come. 31 Still, many in the crowd believed in him. They said, “When the Messiah comes, will he perform more signs than this man?”
32 The
Pharisees heard the crowd whispering such things about him. Then the
chief priests and the Pharisees sent temple guards to arrest him.
33 Jesus said, “I am with you for only a short time, and then I am going to the one who sent me. 34 You will look for me, but you will not find me; and where I am, you cannot come.”
35 The
Jews said to one another, “Where does this man intend to go that we
cannot find him? Will he go where our people live scattered among the Greeks, and teach the Greeks? 36 What did he mean when he said, ‘You will look for me, but you will not find me,’ and ‘Where I am, you cannot come’?”
37 On the last and greatest day of the festival, Jesus stood and said in a loud voice, “Let anyone who is thirsty come to me and drink. 38 Whoever believes in me, as Scripture has said, rivers of living water will flow from within them.”[c] 39 By this he meant the Spirit, whom those who believed in him were later to receive. Up to that time the Spirit had not been given, since Jesus had not yet been glorified.
40 On hearing his words, some of the people said, “Surely this man is the Prophet.”
41 Others said, “He is the Messiah.”
Still others asked, “How can the Messiah come from Galilee? 42 Does not Scripture say that the Messiah will come from David’s descendants and from Bethlehem, the town where David lived?” 43 Thus the people were divided because of Jesus. 44 Some wanted to seize him, but no one laid a hand on him.
Unbelief of the Jewish Leaders
45 Finally the temple guards went back to the chief priests and the Pharisees, who asked them, “Why didn’t you bring him in?”
46 “No one ever spoke the way this man does,” the guards replied.
47 “You mean he has deceived you also?” the Pharisees retorted. 48 “Have any of the rulers or of the Pharisees believed in him? 49 No! But this mob that knows nothing of the law—there is a curse on them.”
50 Nicodemus, who had gone to Jesus earlier and who was one of their own number, asked, 51 “Does our law condemn a man without first hearing him to find out what he has been doing?”
52 They replied, “Are you from Galilee, too? Look into it, and you will find that a prophet does not come out of Galilee.”
[The
earliest manuscripts and many other ancient witnesses do not have John
7:53—8:11. A few manuscripts include these verses, wholly or in part,
after John 7:36, John 21:25, Luke 21:38 or Luke 24:53.]
53 Then they all went home,
No comments:
Post a Comment