I Samuel
សាំយូអែល ទី១
កូលីយ៉ាត
ប្រមាថកងទ័ព អ៊ីស្រាអែល
ពួកភីលីស្ទីន ប្រមូលផ្ដុំកងទ័ព
ដើម្បី ធ្វើសង្គ្រាម។ ពួកគេ ប្រមូលផ្ដុំគ្នា
នៅសូកូ ក្នុងស្រុកយូដា, ហើយ ទៅបោះទ័ព នៅអេផេស-ដាំមីម, ដែលនៅចន្លោះ សូកូ និងអាសេកា។ រីឯ ព្រះបាទសូល និងទាហាន អ៊ីស្រាអែល
ក៏បានប្រមូលផ្ដុំគ្នាដែរ, ហើយ បោះទ័ព នៅតាម ជ្រលងភ្នំអេឡា, រួច រៀបទ័ព ដើម្បី ប្រយុទ្ធ នឹងពួកភីលីស្ទីន។ ពួកភីលីស្ទីន ស្ថិតនៅលើភ្នំម្ខាង, ពួកអ៊ីស្រាអែល ស្ថិតនៅលើភ្នំ ម្ខាងទៀត;
មានជ្រលងភ្នំ នៅចន្លោះ កងទ័ពទាំងពីរ។
មានទាហាន ជើងឯកម្នាក់
ចេញពីជំរំ ភីលីស្ទីន; អ្នកនោះ ឈ្មោះ កូលីយ៉ាត,
មកពីក្រុងកាថ។ គាត់ មានកំពស់ ប្រមាណ
បីម៉ែត្រ។ គាត់ ពាក់មួក
ធ្វើពីលង្ហិន និងអាវក្រោះ មានទម្ងន់ប្រមាណ ហាសិប-ប្រាំពីរ
គីឡូក្រាម ធ្វើពីលង្ហិនដែរ។ គាត់ មានប្រដាប់ស្រោបជើង ធ្វើពីលង្ហិន,
ព្រមទាំង មានស្ន ធ្វើពីលង្ហិន ពាក់ឆៀងដែរ។ ដងលំពែង របស់គាត់ មានរាងធំ
ដូចផ្សំកី តម្បាញ; ផ្លែលំពែងនោះ ធ្វើពីដែក, មានទម្ងន់ប្រមាណ ប្រាំពីរ គីឡូក្រាម។ មានទាហាន ម្នាក់ទៀត កាន់ខែល ដើរពីមុខគាត់។
យុវជនដាវីឌ
ប្រយុទ្ធ នឹងកូលីយ៉ាត
យុវជនដាវីឌ ជាកូន
របស់ លោកអ៊ីសាយ, ពីអំបូរ អេប្រាតា ដែលរស់នៅភូមិ បេថ្លេហិម ក្នុងស្រុកយូដា។
លោកអ៊ីសាយ មានកូនប្រុស ប្រាំបីនាក់។
នៅជំនាន់ ព្រះបាទសូល, លោក មានវ័យចាស់ ជរា ណាស់ទៅហើយ។ កូនប្រុសច្បង ទាំងបីរ បស់លោក—គឺ, អេលាប, អប៊ីណាដាប់, និងសាម៉ា—បានចេញទៅច្បាំង,
រួមជាមួយ ព្រះបាទសូល។ រីឯ ដាវីឌ ជាកូនពៅ។ ពេលបងៗ
ទាំងបី ចេញទៅ ជាមួយព្រះបាទសូល អស់ទៅ, ដាវីឌ វិលត្រឡប់
ទៅផ្ទះវិញ ដើម្បី ឃ្វាលចៀម ឲ្យឪពុក នៅភូមិបេថ្លេហិម។
កូលីយ៉ាត ជាជនជាតិ
ភីលីស្ទីននោះ បានចេញមក សំឡុតពលទ័ព អ៊ីស្រាអែល ទាំងព្រឹក ទាំងល្ងាច,
អស់រយៈពេល សែសិបថ្ងៃ។
ថ្ងៃមួយ
លោកអ៊ីសាយ មានប្រសាសន៍ ទៅកាន់យុវជនដាវីឌ ជាកូន ថា, «ចូរ យកលាជមួយថង់ និងនំបុ័ង ដប់ដុំនេះ ទៅឲ្យបងៗ នៅកន្លែងបោះទ័ព
យ៉ាងលឿន។ ចូរ យកប្រូម៉ាស់
ដប់ដុំនេះ ទៅជូនលោកមេទ័ព របស់គេដែរ។ កូន ត្រូវ សួរសុខទុក្ខបងៗ, ហើយ យកអ្វីមួយ ជាសំគាល់ មកផង ដើម្បី បញ្ជាក់ថា, ពួកគេ បានសេចក្ដីសុខហើយ។
ពួកគេ ស្ថិតនៅជាមួយ ព្រះបាទសូល និងពលទាហាន អ៊ីស្រាអែល
ទាំងមូល នៅតាមជ្រលងភ្នំ អេឡា, ហើយ កំពុងតែ ច្បាំងជាមួយ
ពួកភីលីស្ទីន។»
យុវជនដាវីឌ ក្រោកពីព្រលឹម,
ទុកហ្វូងចៀម ឲ្យគង្វាលម្នាក់ មើលថែទាំ, រួច យកស្បៀងអាហារ
ទាំងនោះ ចេញដំណើរទៅ តាមបង្គាប់ របស់ លោកអ៊ីសាយ។ ពេលដាវីឌ ទៅដល់កន្លែង បោះទ័ព, ពលទាហាន កំពុងរៀបទ័ព ដើម្បី ប្រយុទ្ធ, ព្រមទាំង
ស្រែកហ៊ោ កញ្ជ្រៀវយ៉ាងខ្លាំង។ ទាហាន អ៊ីស្រាអែល និងទាហាន ភីលីស្ទីន រៀបទ័ព នៅប្រឈមមុខគ្នា
ដើម្បីប្រយុទ្ធ។ ដាវីឌ
ប្រគល់ឥវ៉ាន់ របស់ខ្លួន ឲ្យអ្នកថែរក្សាសម្ភារៈ, រួច
រត់តម្រង់ទៅ ជួរទ័ព ខាងមុខ។ ពេលទៅដល់ភ្លាម, គាត់ ជំរាបសួរ សុខទុក្ខបងៗ។ ពេលដាវីឌ កំពុងតែ សំណេះសំណាល
ជាមួយបងៗ, ទាហានភីលីស្ទីន ឈ្មោះ កូលីយ៉ាត
ជាអ្នកក្រុងកាថ ចេញមក ខាងមុខជួរទ័ព របស់ខ្លួន, ហើយ
ស្រែកសួរពួកអ៊ីស្រាអែល នូវពាក្យដដែល។ ដាវីឌ ក៏បានឮ ពាក្យទាំងនោះដែរ។ កាលឃើញ កូលីយ៉ាត ចេញមក, ទាហានអ៊ីស្រាអែល នាំគ្នា រត់ប្រសេចប្រសាច,
ដ្បិត គេ ភ័យខ្លាច ជាខ្លាំង។
ទាហាន អ៊ីស្រាអែល
និយាយគ្នា ថា, «អ្នក ឃើញជននោះទេ?
គេ ចេញមក សំឡុតពលទ័ព
អ៊ីស្រាអែលយើង។ អ្នកណា សម្លាប់គេបាន
ស្ដេច នឹងប្រទាន ទ្រព្យសម្បត្តិ យ៉ាងច្រើន, ព្រមទាំង
លើកបុត្រីឲ្យ, ហើយ គ្រួសារ របស់អ្នកនោះ ក៏បានរួចពន្ធ
នៅស្រុក អ៊ីស្រាអែលដែរ។»
យុវជនដាវីឌ សួរទាហាន
ដែលនៅជិតខ្លួន ថា, «តើ អ្នក ដែលសម្លាប់ ជនភីលីស្ទីននោះ, ហើយ លុបលាងការអាម៉ាស់ របស់ អ៊ីស្រាអែល នឹងទទួលអ្វី ជារង្វាន់?
ជនភីលីស្ទីន ជាសាសន៍ មិនកាត់ស្បែកនេះ
ជានរណា បានជាហ៊ាន បំបាក់មុខ ពលទ័ព របស់ ព្រះជាម្ចាស់ ដែលមានព្រះជន្មគង់នៅ
ដូច្នេះ?»
ពួកទាហាន ឆ្លើយតាមពាក្យ
ដែលស្ដេច បានសន្យា ថា, នឹងប្រទានចំពោះអ្នក ដែលវាយឈ្នះ ជនភីលីស្ទីននោះ។
លោកអេលាប
ជាបងបង្អស់ ឮដាវីឌ និយាយជាមួយ នឹងពលទាហានដូច្នេះ,
គាត់ ខឹងដាវីឌ យ៉ាងខ្លាំង, ហើយ ពោលថា, «ហេតុអ្វី បានជាឯង មកទីនេះ? ឯងទុកហ្វូងចៀម នៅវាល រហោស្ថាននោះ
ឲ្យនរណាមើល? អញ
ស្គាល់ចរិត រប៉ិលរប៉ូច របស់ឯង ច្បាស់ណាស់, គឺ ឯង មកនេះ
ដើម្បី មើលគេ ច្បាំងគ្នាប៉ុណ្ណោះ។»
យុវជនដាវីឌ ឆ្លើយតប
ថា, «តើ ខ្ញុំ មានធ្វើអ្វីខុស? ខ្ញុំ គ្រាន់តែ សួរប៉ុណ្ណឹង
មិនបានឬ?» ដាវីឌ បែរចេញ
ពីបង, សួរទាហាន ម្នាក់ទៀត នូវសំណួរ ដដែលនោះ; ពួកទាហាន ក៏ឆ្លើយតប មកវិញ ដូចពីមុនដែរ។ កាលពលទ័ព ទាំងមូល ឮពាក្យទាំងប៉ុន្មាន
ដែលដាវីឌនិយាយ, គេ ក៏នាំគ្នា ទៅទូលព្រះបាទសូល, ហើយ ស្ដេច ឲ្យគេទៅហៅ ដាវីឌមក។
ដាវីឌ ទូលព្រះបាទសូល
ថា, «មិនត្រូវ ឲ្យនរណាម្នាក់ បាក់ទឹកចិត្ត ដោយសារតែ ជនភីលីស្ទីន នោះឡើយ។
ទូលបង្គំ ជាអ្នកបំរើ របស់ព្រះករុណា នឹងចេញទៅ
ប្រយុទ្ធជាមួយគេ។»
ស្ដេចសូល មានរាជឱង្ការ
ទៅកាន់ដាវីឌ ថា, «អ្នក មិនអាចវាយឈ្នះ ជនភីលីស្ទីន
នេះទេ។ អ្នក នៅក្មេងណាស់, ហើយ គេ ជាអ្នកចំបាំង តាំងពីក្មេងម៉្លេះ។»
ដាវីឌ ទូលស្ដេចសូល
ថា, «ទូលបង្គំ ធ្លាប់ឃ្វាលចៀម របស់ ឪពុកទូលបង្គំ។ ពេលណា មានតោ ឬខ្លាឃ្មុំ មកចាប់កូនចៀម នៅក្នុងហ្វូងនោះ, ទូលបង្គំ ចេញទៅតាមវាភ្លាម។
ទូលបង្គំ បានវាយដណ្ដើម យកកូនចៀម ពីមាត់ របស់វា មកវិញ។
បើ វា លោតសង្គ្រប់ លើទូលបង្គំ, ទូលបង្គំ ក៏ច្បាមពុកចង្កាវា, បោកសម្លាប់ តែម្ដង។ ជនភីលីស្ទីន ជាសាសន៍ មិនកាត់ស្បែកនេះ
នឹងត្រូវ ស្លាប់ដូចតោ ឬខ្លាឃ្មុំ ដែលទូលបង្គំ បានសម្លាប់នោះ ជាមិនខាន។ ដ្បិត គេ បំបាក់មុខកងទ័ព របស់ ព្រះជាម្ចាស់ ដែលមានព្រះជន្ម
គង់នៅ។ ព្រះយ៉ាវេ តែងតែ ជួយទូលបង្គំ ឲ្យរួចពីក្រញាំតោ និងខ្លាឃ្មុំ; ព្រះអង្គ មុខជាជួយទូលបង្គំ ឲ្យរួចផុតពីកណ្ដាប់ដៃ របស់ ជនភីលីស្ទីននេះ
មិនខាន។»
ឮដូច្នេះ
ព្រះបាទសូល មានរាជឱង្ការ ទៅកាន់ដាវីឌ ថា, «ទៅចុះ, សូម ព្រះយ៉ាវេ គង់ជាមួយអ្នក។»
ព្រះបាទសូល យកអាវសឹក
របស់ខ្លួនផ្ទាល់ មកបំពាក់ ឲ្យដាវីឌ, គឺ ទ្រង់ យកមួកលង្ហិន មកបំពាក់
លើក្បាល របស់ដាវីឌ, ព្រមទាំង បំពាក់អាវក្រោះ ឲ្យដែរ។ ដាវីឌ យកដាវ របស់ ព្រះបាទសូល
មកស្ពាយ លើអាវសឹក, ហើយ សាកល្បង ដើរលមើល, ព្រោះ ពុំដែលបានពាក់ គ្រឿងសឹក ដូច្នេះ នៅឡើយ។
ប៉ុន្តែ ដាវីឌ ទូលព្រះបាទសូល
ថា, «ជាមួយគ្រឿងសឹក ទាំងនេះ ទូលបង្គំ ដើរមិនរួចទេ, ព្រោះ ទូលបង្គំ ពុំធ្លាប់ពាក់សោះ។» ដាវីឌ ក៏ដោះគ្រឿង ទាំងនោះចោល, ហើយ យកដំបង មកកាន់, រើសក្រួស រលោងៗ ប្រាំគ្រាប់
ពីក្នុងជ្រោះ មកដាក់ ក្នុងកូនថង់មួយ, រួច ដាក់ថង់យាម, ព្រមទាំង កាន់ខ្សែដង្ហក់, ដើរឆ្ពោះ ទៅតទល់
នឹងជនភីលីស្ទីន។
រីឯ ជនភីលីស្ទីន
នោះវិញ ក៏ដើរចូលមក រកដាវីឌដែរ, ដោយមានម្នាក់ កាន់ខែល ដើរពីមុខ។ ពេលជនភីលីស្ទីន ក្រឡេកមើល មកដាវីឌ, គាត់ មើលងាយ, ព្រោះ ឃើញដាវីឌ នៅក្មេង, មានថ្ពាល់ក្រហម និងមានទឹកមុខ ស្រស់ល្អ។ ជនភីលីស្ទីននោះ ជេរដាវីឌ ថា, «តើ អញ ជាឆ្កែឬ បានជាឯង កាន់ដំបង មកវាយអញ
ដូច្នេះ?» គាត់ ក៏យកនាម
ព្រះ របស់គាត់ មកដាក់បណ្ដាសា ដាវីឌ។
គាត់ ពោលមកកាន់ដាវីឌ ថា, «មកជិត អញមក៍! អញ នឹងយកសាច់ឯង
ឲ្យត្មាត និងសត្វសាហាវ ស៊ី!»
ដាវីឌ ឆ្លើយទៅវិញ
ថា, «អ្នក កាន់ដាវ, កាន់លំពែង និងស្ន មកវាយខ្ញុំ;
រីឯ ខ្ញុំវិញ, ខ្ញុំ មកវាយអ្នក
ក្នុងនាម ព្រះយ៉ាវេ-ស្ហាដដៃ, ព្រះ
ដ៏មានប្ញទ្ធានុភាព ខ្ពង់ខ្ពស់ បំផុត, ជាព្រះ នៃពលទ័ព
អ៊ីស្រាអែល ដែលអ្នក បានបំបាក់មុខ។
ថ្ងៃនេះ ព្រះយ៉ាវេ ប្រគល់អ្នក មកក្នុងកណ្ដាប់ដៃខ្ញុំ។
ខ្ញុំ នឹងប្រហារអ្នក, ព្រមទាំង កាត់ ក អ្នក ទៀតផង។ ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំ ក៏យកខ្មោច ទាហាន ភីលីស្ទីន
ទៅឲ្យត្មាត និងសត្វសាហាវ ស៊ីដែរ។ ដូច្នេះ
ប្រជាជន ទាំងអស់ នៅលើផែនដី នឹងដឹង ថា, អ៊ីស្រាអែល មានព្រះជាម្ចាស់
ជួយការពារ។ អ្នក ទាំងអស់ នៅទីនេះ នឹងដឹង ថា, ព្រះយ៉ាវេ ប្រទានឲ្យយើង មានជ័យជំនះ, ពុំមែន ដោយដាវ
ឬលំពែងទេ។ ដ្បិត ព្រះយ៉ាវេ ច្បាំងជំនួសយើង; ព្រះអង្គ នឹងប្រគល់ពួកអ្នក មកក្នុងកណ្ដាប់ដៃ របស់ពួកយើង។»
ពេលនោះ
ជនភីលីស្ទីន ដើរតម្រង់ ចូលមក រកដាវីឌ; ដាវីឌ ក៏រត់ យ៉ាងលឿន ទៅតទល់
នឹងគាត់។ ដាវីឌ លូកដៃ
ក្នុងកូនថង់ យ៉ាងរហ័ស, យកក្រួស មួយគ្រាប់ មកដាក់ នឹងខ្សែដង្ហក់,
បាញ់ ចំថ្ងាស ជនភីលីស្ទីននោះ។ គ្រាប់ក្រួស ធ្លុះចូល ក្នុងថ្ងាស របស់ជនភីលីស្ទីន;
គាត់ ក៏ដួលផ្កាប់មុខ។
ដាវីឌ វាយឈ្នះ ជនភីលីស្ទីន
ដោយសារ ខ្សែដង្ហក់ និងក្រួស មួយគ្រាប់។ ដាវីឌ ប្រហារជន ភីលីស្ទីននោះ ដោយឥតប្រើ ដាវឡើយ។
ដាវីឌ រត់ចូលទៅជិត
ជនភីលីស្ទីន, ហើយ ហូតដាវ របស់គាត់ ពីស្រោមសម្លាប់វា, ហើយ កាត់ ក ផង។
ពេលកងទ័ព ភីលីស្ទីន
ឃើញវីរជន របស់ខ្លួន ស្លាប់ដូច្នេះ, ពួកគេ នាំគ្នា រត់អស់ទៅ។ កងទ័ព អ៊ីស្រាអែល និងកងទ័ព យូដា
ក៏ស្ទុះឡើង, នាំគ្នា ស្រែកហ៊ោ, ហើយ
ដេញតាមពួក ភីលីស្ទីន រហូតដល់ច្រកចូល ជ្រលងភ្នំ និងរហូតដល់ មាត់ទ្វារ
ក្រុងអេក្រូន។ សាកសព របស់ ពួកភីលីស្ទីន
ដេកដួល ហូរហែតាមផ្លូវ ទៅស្អារ៉ែម រហូតដល់ ក្រុងកាថ និងក្រុងអេក្រូន។ ក្រោយពីបាន ដេញតាម ពួកភីលីស្ទីន
រួចហើយ, កងទ័ព អ៊ីស្រាអែល វិលមកប្រមូល យកជយភ័ណ្ឌ ក្នុងកន្លែងបោះទ័ព
របស់ ពួកភីលីស្ទីន។
ដាវីឌ យកក្បាល ជនភីលីស្ទីននោះ
មកក្រុង យេរូសាឡឹម, ហើយ យកគ្រឿងសស្រ្ដាវុធ របស់គាត់ មកទុកក្នុងតង់ត៍ របស់ខ្លួន។
លោកដាវីឌ
ចូលគាល់ ស្ដេចសូល
កាលព្រះបាទសូល ឃើញដាវីឌ
ចេញទៅច្បាំង តទល់ នឹងជនភីលីស្ទីន, ទ្រង់ ក៏សួរ លោកអប៊ីនើរ ជាមេទ័ព
ថា, «អប៊ីនើរ, តើ ក្មេងនោះ ជាកូនអ្នកណា?»
លោកអប៊ីនើរ ទូលតបវិញ
ថា, «ព្រះករុណា ថ្លៃវិសេស, ទូលបង្គំ មិនដឹង ទាល់តែសោះ។»
ស្ដេច បញ្ជាថា, «សូម លោក សាកសួរមើល, យុវជននោះ ជាកូន របស់អ្នកណា។»
ក្រោយពីបានសម្លាប់
ជនភីលីស្ទីន នោះហើយ, ដាវីឌ វិលមកវិញ។ លោកអប៊ីនើរ នាំគាត់ ចូលទៅគាល់ ព្រះបាទសូល។
ពេលនោះ ដាវីឌ កាន់ក្បាល ជនភីលីស្ទីន
ទៅជាមួយផង។
ស្ដេច មានរាជឱង្ការ
សួរថា, «អ្នកកំលោះ អើយ, តើ អ្នក ជាកូន នរណា?»
ដាវីឌ ទូលថា, «ទូលបង្គំ ជាកូន របស់ លោកអ៊ីសាយ, ជាអ្នកបំរើ
របស់ ព្រះករុណា នៅភូមិ បេថ្លេហិម។»
David and Goliath
Now the Philistines gathered their forces for war and assembled at Sokoh in Judah. They pitched camp at Ephes Dammim, between Sokoh and Azekah. 2 Saul and the Israelites assembled and camped in the Valley of Elah and drew up their battle line to meet the Philistines. 3 The Philistines occupied one hill and the Israelites another, with the valley between them.
4 A champion named Goliath, who was from Gath, came out of the Philistine camp. His height was six cubits and a span.[a] 5 He had a bronze helmet on his head and wore a coat of scale armor of bronze weighing five thousand shekels[b]; 6 on his legs he wore bronze greaves, and a bronze javelin was slung on his back. 7 His spear shaft was like a weaver’s rod, and its iron point weighed six hundred shekels.[c] His shield bearer went ahead of him.
8 Goliath
stood and shouted to the ranks of Israel, “Why do you come out and line
up for battle? Am I not a Philistine, and are you not the servants of
Saul? Choose a man and have him come down to me. 9 If
he is able to fight and kill me, we will become your subjects; but if I
overcome him and kill him, you will become our subjects and serve us.” 10 Then the Philistine said, “This day I defy the armies of Israel! Give me a man and let us fight each other.” 11 On hearing the Philistine’s words, Saul and all the Israelites were dismayed and terrified.
Footnotes:
- 1 Samuel 17:4 That is, about 9 feet 9 inches or about 3 meters
- 1 Samuel 17:5 That is, about 125 pounds or about 58 kilograms
- 1 Samuel 17:7 That is, about 15 pounds or about 6.9 kilograms
No comments:
Post a Comment