Truth2Power Media: Reading ECCLESIASTES chapter 2

Monday, March 17, 2014

Reading ECCLESIASTES chapter 2

Ecclesiastes / សាស្ដា

About a wise man's search for meaning and happiness and his discovery

https://www.box.com/s/f3e3bb97d183773cdecf

ខ្ញុំ និយាយ មកខ្លួនឯង ថា៖ «ឥឡូវនេះ មកយើង! គិតតែ ពីសប្បាយ, ហើយ ផ្ដោតអារម្មណ៍ លើសុភមង្គល តែប៉ុណ្ណោះ។» សូម្បី យ៉ាងនេះក្ដី ក៏ឥតបានការដែរ។ ខ្ញុំ គិតថា៖ «ការសើច សប្បាយ ជាការលេលា; រីឯ អំណរ រីករាយវិញ, តើ បានប្រយោជន៍ អ្វី?» ខ្ញុំ បានសំរេចចិត្ត យកសុរា ជាត្រីមុខ, ហើយ រស់នៅ ដូចមនុស្ស លេលា។ ប៉ុន្តែ ព្រមជាមួយគ្នានោះ, ចិត្តគំនិត របស់ខ្ញុំ នៅតែ ចង់ធ្វើ ជាម្ចាស់ លើប្រាជ្ញា របស់ខ្ញុំ ដើម្បី ឲ្យបានដឹងច្បាស់ ថា, អ្វីទៅ ជាការល្អ ដែលមនុស្ស ត្រូវប្រព្រឹត្ត ក្នុងជីវិត ដ៏ខ្លី របស់គេ នៅលើផែនដីនេះ?

ខ្ញុំ បានធ្វើកិច្ចការ ដ៏ប្រសើរ ជាច្រើន, គឺ៖ ខ្ញុំ សង់ដំណាក់ ផ្សេងៗ, ហើយ ដាំចំការ ទំពាំងបាយជូរ ទុកសំរាប់ខ្លួនឯង។ ខ្ញុំ ធ្វើសួនច្បារ និងសួនឧទ្យាន, ហើយ ខ្ញុំ ដាំដើមឈើ ស៊ីផ្លែគ្រប់មុខ ក្នុងសួននោះ។ ខ្ញុំ បានជីកស្រះ យកទឹក ស្រោចស្រពព្រៃ ដែលមានកូនឈើ ដុះដេរដាស។ ខ្ញុំ បានទិញ អ្នកបំរើ, ប្រុស ស្រី, ថែមពីលើ អ្នកបំរើ ដែលកើត នៅក្នុងផ្ទះ របស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ ក៏មានហ្វូងគោ និងហ្វូងចៀម ច្រើន ជាងស្ដេចនានា ដែលសោយរាជ្យ នៅក្រុង យេរូសាឡឹម មុនខ្ញុំ។ ខ្ញុំ បានប្រមូល មាស ប្រាក់, ព្រមទាំង ទ្រព្យសម្បត្តិ ដ៏មានតម្លៃ របស់ស្ដេច និងនគរនានា។ ខ្ញុំ រកបាន អ្នកចំរៀង, ប្រុស ស្រី, និងអ្វីៗ ទាំងអស់ ដែលមនុស្ស ប្រាថ្នាចង់បាន, ហើយ ក៏មានស្ត្រីស្នំ ជាច្រើនផង។ ខ្ញុំ ទទួលឋានៈ ដ៏ប្រសើរ ឧត្ដុង្គឧត្ដម លើសស្ដេចនានា ដែលសោយរាជ្យ នៅក្រុង យេរូសាឡឹម មុនខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែ ប្រាជ្ញា ស្ថិតនៅ ជាមួយខ្ញុំ ដដែល។

អ្វីៗ ដែលខ្ញុំ ប្រាថ្នាចង់បាន, ខ្ញុំ ទទួល ទាំងអស់។

ខ្ញុំ តែងតែ បំពេញ

តាមបំណងសប្បាយ គ្រប់យ៉ាង របស់ខ្ញុំ,

ដ្បិត ខ្ញុំ សប្បាយរីករាយ

នឹងការងារ ទាំងប៉ុន្មាន ដែលខ្ញុំ ធ្វើ,

គឺ ការសប្បាយ នេះហើយ ជាផល នៃការងារ របស់ខ្ញុំ។

បន្ទាប់មក ខ្ញុំ ពិចារណា មើលស្នាដៃ ទាំងប៉ុន្មាន

ដែលខ្ញុំ បានធ្វើ,

ព្រមទាំង ការនឿយហត់ របស់ខ្ញុំ

ដើម្បី សំរេចកិច្ចការ ទាំងនេះ;

ខ្ញុំ យល់ឃើញ ថា, អ្វីៗ ទាំងអស់ សុទ្ធតែ ឥតបានការ,

ដូចដេញ ចាប់ខ្យល់។

កិច្ចការ ដែលធ្វើ នៅលើផែនដី គ្មានប្រយោជន៍ អ្វីឡើយ។

ពេលនោះ ខ្ញុំ បែរទៅ ពិចារណា មើលថា៖

តើ ប្រាជ្ញា, ភាពលេលា, ឬការវង្វេង ស្មារតី

មានប្រយោជន៍ អ្វី?

ខ្ញុំ ក៏ដណ្ដឹងសួរ ថា៖

តើ ស្ដេច ដែលគ្រងរាជ្យ បន្តពីខ្ញុំ

នឹងប្រព្រឹត្ត អ្វីផ្សេង ពីស្ដេច មុនៗ ដែរឬ?

ខ្ញុំ ក៏យល់ឃើញ ដូចតទៅ៖

ប្រាជ្ញា មានតម្លៃ ជាងការវង្វេង ស្មារតី,

ដូចពន្លឺ មានតម្លៃ ជាងភាពងងឹត។

មនុស្ស មានប្រាជ្ញា ដឹងថា,

ខ្លួន កំពុង ធ្វើដំណើរ ទៅទីណា;

រីឯ មនុស្ស ល្ងីល្ងើ ដើរនៅក្នុង ភាពងងឹត។

ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ យល់ថា,

ចុងបញ្ចប់ របស់ អ្នកទាំងពីរ មិនខុសគ្នាទេ។

ខ្ញុំ នឹកក្នុងចិត្ត ថា៖

«ចុងបញ្ចប់ របស់ខ្ញុំ ក៏ដូចជាចុងបញ្ចប់

របស់មនុស្ស លេលាដែរ។

ដូច្នេះ បើ ខ្ញុំ មានប្រាជ្ញា ច្រើន,

តើ បានប្រយោជន៍ អ្វី?»

ខ្ញុំ នឹកក្នុងចិត្ត ថា៖

«ត្រង់នេះ ក៏ឥតបានការដែរ។»

អ្នកប្រាជ្ញ មិនខុសប្លែក ពីមនុស្ស លេលាទេ,

ដ្បិត គ្មាននរណា នឹកនាដល់គេ

រហូត អស់កល្ប ជានិច្ចឡើយ។

ពេលវេលា ចេះតែ កន្លងផុតទៅ,

ហើយ មនុស្ស ក៏ភ្លេច អ្វីៗ ទាំងអស់ដែរ។

អ្នកប្រាជ្ញ នឹងស្លាប់ ដូចមនុស្សលេលា។

ហេតុនេះហើយ បានជាខ្ញុំ មិនចូលចិត្ត ជីវិតទេ, ហើយ ខ្ញុំយល់ឃើញ ថា, អ្វីៗ ដែលមនុស្សធ្វើ នៅលើផែនដី សុទ្ធតែ អាក្រក់, ព្រោះ អ្វីៗ ទាំងអស់ សុទ្ធតែ ឥតបានការ, ដូចដេញ ចាប់ខ្យល់។ ខ្ញុំ មិនចូលចិត្ត ការនឿយហត់ ទាំងប៉ុន្មាន ដែលខ្ញុំ ខំធ្វើ នៅលើផែនដីឡើយ, ដ្បិត ខ្ញុំ ត្រូវ ទុកទាំងអស់ សំរាប់ស្ដេច ដែលគ្រងរាជ្យ បន្តពីខ្ញុំ។ មួយវិញទៀត, គ្មាននរណា ដឹងថា, ស្ដេចថ្មីនោះ ជាមនុស្ស មានប្រាជ្ញា ឬមនុស្ស លេលាទេ។ ប៉ុន្តែ ទោះជាយ៉ាងណាក្ដី, ស្ដេចនោះ នឹងគ្រប់គ្រង លើស្នាដៃ ទាំងប៉ុន្មាន ដែលខ្ញុំ ខំប្រឹងប្រែង ធ្វើ ដោយប្រាជ្ញា របស់ខ្ញុំ នៅលើផែនដី។ ត្រង់នេះ ក៏ឥតបានការដែរ។ គិតដូច្នេះ ខ្ញុំ ក៏បាក់ទឹកចិត្ត ចំពោះ ការខំប្រឹងប្រែង ទាំងប៉ុន្មាន ដែលខ្ញុំធ្វើ នៅលើផែនដីនេះ។ មនុស្សម្នាក់ ខំប្រឹងធ្វើការ យ៉ាងនឿយហត់ ដោយប្រើប្រាជ្ញា, ចំណេះ និងការស្ទាត់ជំនាញ, តែ បែរជាទុក អ្វីៗ ដែលខ្លួនធ្វើ ឲ្យមនុស្ស ម្នាក់ទៀត ដែលពុំបានខំ ប្រឹងប្រែង ទាល់តែសោះ។ ត្រង់នេះ ក៏ឥតបានការ, ហើយ ជាការមួយ ដ៏អាក្រក់ បំផុត។ អ្នក ដែលខំ ប្រឹងប្រែង ខ្វល់ខ្វាយធ្វើការ នៅលើផែនដី ដើម្បី សំរេចតាម គោលបំណង របស់ខ្លួន បែបនេះ, តើ បានប្រយោជន៍ អ្វី? ដ្បិត រៀងរាល់ថ្ងៃ, មានតែ ទុក្ខកង្វល់ និងទុក្ខព្រួយ, សូម្បីតែ ពេលយប់, ចិត្ត របស់គេ ក៏មិនស្ងប់។ ត្រង់នេះ ក៏ឥតបានការដែរ។

ដូច្នេះ សំរាប់មនុស្ស, គ្មានអ្វី ប្រសើរ ជាងការស៊ីផឹក, ព្រមទាំង គិតតែ ពីសប្បាយ នឹងកិច្ចការ ដែលខ្លួន ខំប្រឹងធ្វើ នោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ ត្រង់នេះទៀត, ខ្ញុំ ឃើញថា, ព្រះជាម្ចាស់ ទេតើ ដែលប្រទានឲ្យ។ ប្រសិនបើ ព្រះជាម្ចាស់ មិនប្រោសប្រទាន ទេនោះ, គ្មាននរណាម្នាក់ អាចបរិភោគ ឬសប្បាយចិត្ត បានឡើយ, ដ្បិត ព្រះជាម្ចាស់ ប្រទានប្រាជ្ញា, ការចេះដឹង, និងអំណរ ដល់អ្នក ដែលគាប់ ព្រះហឫទ័យ ព្រះអង្គ។ រីឯ មនុស្ស បាបវិញ, ព្រះអង្គ ប្រទាន ឲ្យគេ ខ្វល់ខ្វាយ, គិតតែ ពីប្រមូល ទ្រព្យសម្បត្តិ ប្រគល់ ឲ្យអស់អ្នក ដែលគាប់ ព្រះហឫទ័យ ព្រះជាម្ចាស់។ ត្រង់នេះ ក៏នៅតែ ឥតបានការ, ដូចដេញ ចាប់ខ្យល់។

Ecclesiastes 2

Pleasures Are Meaningless

2 I said to myself, “Come now, I will test you with pleasure to find out what is good.” But that also proved to be meaningless. ²“Laughter,” I said, “is madness. And what does pleasure accomplish?” ³I tried cheering myself with wine, and embracing folly—my mind still guiding me with wisdom. I wanted to see what was good for people to do under the heavens during the few days of their lives.

⁴I undertook great projects: I built houses for myself and planted vineyards. ⁵I made gardens and parks and planted all kinds of fruit trees in them. ⁶I made reservoirs to water groves of flourishing trees. ⁷I bought male and female slaves and had other slaves who were born in my house. I also owned more herds and flocks than anyone in Jerusalem before me. ⁸I amassed silver and gold for myself, and the treasure of kings and provinces. I acquired male and female singers, and a harem^[a] as well—the delights of a man’s heart. ⁹I became greater by far than anyone in Jerusalem before me. In all this my wisdom stayed with me.

¹⁰I denied myself nothing my eyes desired;
    I refused my heart no pleasure.
My heart took delight in all my labor,
    and this was the reward for all my toil.
¹¹Yet when I surveyed all that my hands had done
    and what I had toiled to achieve,
everything was meaningless, a chasing after the wind;
    nothing was gained under the sun.

Wisdom and Folly Are Meaningless

¹²Then I turned my thoughts to consider wisdom,
    and also madness and folly.
What more can the king’s successor do
    than what has already been done?
¹³I saw that wisdom is better than folly,
    just as light is better than darkness.
¹⁴The wise have eyes in their heads,
    while the fool walks in the darkness;
but I came to realize
    that the same fate overtakes them both.

¹⁵Then I said to myself,

“The fate of the fool will overtake me also.
    What then do I gain by being wise?”
I said to myself,
    “This too is meaningless.”

 
16 For the wise, like the fool, will not be long remembered;
    the days have already come when both have been forgotten.
Like the fool, the wise too must die!

Toil Is Meaningless

¹⁷So I hated life, because the work that is done under the sun was grievous to me. All of it is meaningless, a chasing after the wind. ¹⁸I hated all the things I had toiled for under the sun, because I must leave them to the one who comes after me. ¹⁹And who knows whether that person will be wise or foolish? Yet they will have control over all the fruit of my toil into which I have poured my effort and skill under the sun. This too is meaningless. ²⁰So my heart began to despair over all my toilsome labor under the sun. ²¹For a person may labor with wisdom, knowledge and skill, and then they must leave all they own to another who has not toiled for it. This too is meaningless and a great misfortune. ²²What do people get for all the toil and anxious striving with which they labor under the sun? ²³All their days their work is grief and pain; even at night their minds do not rest. This too is meaningless.

²⁴A person can do nothing better than to eat and drink and find satisfaction in their own toil. This too, I see, is from the hand of God, ²⁵for without him, who can eat or find enjoyment? ²⁶To the person who pleases him, God gives wisdom, knowledge and happiness, but to the sinner he gives the task of gathering and storing up wealth to hand it over to the one who pleases God. This too is meaningless, a chasing after the wind.

Footnotes:

Ecclesiastes 2:8 The meaning of the Hebrew for this phrase is uncertain.

No comments:

ប្រវត្តិសាស្ត្រ ប្រទេស កម្ពុជា | History Series

សម រង្ស៊ី / Sam Rainsy: ខ្ញុំ សូម លាតត្រដាង ប្រវត្តិសាស្ត្រ ប្រទេស កម្ពុជា មួយរយៈកាល (ពីឆ្នាំ ១៩៥១ ដល់ឆ្នាំ ១៩៩១) ដែលគេ បិទបាំង មិនឲ្យ ប្រជារាស្ត្រខ្មែរ បានដឹង។ I would like to expose a period of Cambodia's history (from 1951 to 1991) that has been hidden to the Cambodian people.