បទវិភាគ៖ តើ ជម្លោះ រវាង ចិន និងវៀតណាម អាចជំរុញ ឲ្យកម្ពុជា រើសយកមិត្ត មួយណា?
ដោយ យាង សុជាមេត្តា / RFA | 21 May 2014
បាតុករវៀតណាម ស្រែកពាក្យស្លោកផ្សេងៗ នៅមុខស្ថានទូតចិន
ក្នុងអំឡុងពេលហែក្បួន នៅទីក្រុងហាណូយ កាលពីថ្ងៃទី១១ ឧសភា
ឆ្នាំ២០១៤។ AFP
បន្ទាប់ ពីមាន កុប្បកម្មហិង្សា ប្រឆាំងចិន នៅវៀតណាម ដោយសារ ជម្លោះដែនកោះ ប៉ារ៉ាសែល (Paracel) នៅសមុទ្រចិន ខាងត្បូង និងជាពិសេស បន្ទាប់ ពីមាន ជនជាតិចិន ច្រើនរយនាក់ រត់ចូលមក កម្ពុជា ជាបន្តបន្ទាប់នោះ, នៅឯប្រទេស កម្ពុជា ឯណេះវិញ មានការពិភាក្សាគ្នា យ៉ាងផុលផុស អំពី ជម្លោះនេះ, ទាំងក្នុងស្រទាប់ អ្នកវិភាគ, អ្នកសិក្សា, និងប្រជាពលរដ្ឋ ទូទៅ។
កត្តាមួយក្នុងចំណោមកត្តាផ្សេងទៀតដែលពលរដ្ឋខ្មែរព្រួយបារម្ភ នោះ គឺខ្លាចរដ្ឋាភិបាលរបស់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន រងសម្ពាធពីប្រទេសកុម្មុយនិស្តទាំង២ ដែលម្ខាងជាមហាមិត្ត ហើយម្ខាងទៀតជាមិត្តម៉ឺនឆ្នាំរបស់លោក ហើយដែលសម្ពាធនេះ មិនយូរមិនឆាប់អាចធ្វើឲ្យកម្ពុជា ដើរភ្លាត់ពីគន្លងនយោបាយអព្យាក្រឹត និងអាចធ្វើភ្លើងខាងក្រៅ ឆេះរាលដាលចូលដល់ក្នុងផ្ទះរបស់ខ្លួន ដូចដែលកម្ពុជា បានភ្លក់រស់ជាតិរួចហើយក្នុងសម័យសង្គ្រាមនៅវៀតណាម។
តើជម្លោះរវាងចិននិងវៀតណាម ក្នុងពេលនេះ និងក្នុងពេលអនាគត អាចរុញច្រានកម្ពុជា ទៅកាន់ស្ថានភាពមួយដែលត្រូវតែចាប់យកមិត្តមួយ ហើយចោលមិត្តមួយដូចក្នុងសម័យសង្គ្រាមនៅវៀតណាមដែរ ឬទេ?
បើទោះជាជម្លោះ ជាជម្លោះរវាងចិននិងវៀតណាម ក៏ដោយចុះ តែជម្លោះនេះកំពុងក្លាយជាប្រធានបទក្តៅនៅកម្ពុជា។ វាមិនមែនជារឿងចៃដន្យទេ ដែលពលរដ្ឋខ្មែរយកខួរក្បាលទៅគិតពីរឿងរបស់ចិន និងវៀតណាមនោះ ដោយសារថា ទី១ វៀតណាមជាអ្នកមានគុណរបស់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ជាអ្នកលើកបន្តុបលោកឲ្យកាន់អំណាច ហើយចំណែកចិនវិញ ចិនជាអ្នកជួយជ្រោមជ្រែងឲ្យរដ្ឋាភិបាលលោក ហ៊ុន សែន មានដង្ហើមរស់ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន និងអាចទៅថ្ងៃអនាគត។
កត្តាមួយផ្សេងទៀតដែលធ្វើឲ្យខ្មែរត្រូវតែគិតនោះ គឺស្រមោលអតីតកាលនៃសង្គ្រាមនៅវៀតណាម។ សង្គ្រាមនៅវៀតណាម ធ្លាប់បានអូសទាញកម្ពុជា ឲ្យជាប់ផុងខ្លួនម្តងរួចមកហើយ បើទោះជាពេលនោះកម្ពុជា ព្យាយាមគេចចេញពីភាពជាប់ផុងនេះក្តី។ ក្នុងកាលៈទេសៈបែបនេះ ពលរដ្ឋខ្មែរព្រួយបារម្ភខ្លាចក្រែងតែមិត្តទាំង២ ដែលជាសត្រូវនឹងគ្នារបស់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ដាក់សម្ពាធ ឬអូសទាញរូបលោកឲ្យផុងខ្លួនទៅក្នុងជម្លោះរបស់ពួកគេជាថ្មីម្តង ទៀត។
យ៉ាងណាក៏ដោយចុះ បើពិនិត្យទៅលើបរិបទនយោបាយក្នុងប្រទេស និងនយោបាយអន្តរជាតិក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ជម្លោះរវាងចិននិងវៀតណាម ហាក់មិនអាចរុញច្រានកម្ពុជា ឲ្យដើរភ្លាត់ពីគន្លងអព្យាក្រឹតភាព ឬក៏ថាអាចអូសទាញ ឬបង្ខំឲ្យកម្ពុជា ជាប់ផុងខ្លួនក្នុងជម្លោះរវាងប្រទេសកុម្មុយនិស្តទាំង២នេះ ដូចក្នុងសម័យសង្គ្រាមនៅវៀតណាម ឬសម័យសង្គ្រាមត្រជាក់ឡើយ។
ក្នុងសម័យសង្គ្រាមនៅវៀតណាម នយោបាយអព្យាក្រឹតរបស់កម្ពុជា មិនមានភាពរឹងមាំឡើយ។ កម្ពុជា ត្រូវប្រឈមផ្ទាល់ជាមួយមហាអំណាចដែលសុទ្ធសឹងតែមិនចង់ឃើញកម្ពុជា ប្រកាន់យកនូវនយោបាយអព្យាក្រឹត និងមិនចូលបក្សសម្ព័ន្ធ។ ទាំងអាមេរិក ទាំងក្រុមប្រទេសកុម្មុយនិស្ត សុទ្ធតែចង់អូសទាញកម្ពុជា ឲ្យស្ថិតនៅក្រោមឆ័ត្រមនោគមវិជ្ជានយោបាយរបស់គេ ក្នុងគោលបំណងដើម្បីប្រើប្រាស់កម្ពុជា ជាកូនអុកក្នុងការធ្វើសង្គ្រាម ពង្រីកដែនអំណាច និងដែនឥទ្ធិពលរបស់ខ្លួននៅឥណ្ឌូចិន។
ក្រៅតែពីសម្ពាធផ្ទាល់របស់មហាអំណាចលោកសេរី និងលោកកុម្មុយនិស្ត ចលនាមិនចូលបក្សសម្ព័ន្ធដែលមានតែប្រទេសមហាអំណាចថ្នាក់កណ្ដាល និងប្រទេសតូចតាចចូលរួម ដែលក្នុងនោះ ក៏មានកម្ពុជា ជាសមាជិកដែរនោះ មិនមានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទប់ស្កាត់ការគាបសង្កត់របស់មេ មនោគមវិជ្ជានយោបាយពិភពលោកទៅលើប្រទេសសមាជិករបស់ខ្លួនដូចជាកម្ពុជា ឡើយ។
លើសពីនេះ បញ្ហានយោបាយក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ពេលនោះ ក៏បានរួមចំណែកធ្វើឲ្យនយោបាយអព្យាក្រឹតរបស់សម្ដេចព្រះ នរោត្តម សីហនុ មិនមានជំហររឹងមាំដែរ។ អ្នកនយោបាយពេលនោះត្រូវបានបែងចែកជាក្រុមផ្សេងៗ ដូចជាក្រុមខ្មែរខៀវ ដែលទោរទន់ទៅរកអាមេរិក ក្រុមខ្មែរក្រហម ដែលទោរទន់ទៅរកពួកកុម្មុយនិស្ត និងក្រុមខ្មែរសរបស់សម្ដេចព្រះ នរោត្តម សីហនុ ដែលប្រកាសខ្លួនឯងថា ជាអ្នកអព្យាក្រឹត។
និន្នាការខុសគ្នានេះហើយ ដែលធ្វើឲ្យសម្ដេចព្រះ នរោត្តម សីហនុ ពិបាករក្សាលំនឹងនយោបាយអព្យាក្រឹតរបស់ព្រះអង្គ។ បើព្រះអង្គប្រកាន់ជំហរនយោបាយអព្យាក្រឹតជាក់លាក់ មហាអំណាចមនោគមវិជ្ជាទាំង២ មិនសប្បាយចិត្ត និងបន្តគាបសង្កត់ព្រះអង្គ។ បើព្រះអង្គងាកទៅរកលោកសេរី ក្រុមប្រទេសកុម្មុយនិស្តនឹងជួយជ្រោមជ្រែងក្រុមខ្មែរក្រហម ដណ្តើមអំណាចពីព្រះអង្គ ហើយបើព្រះអង្គងាកទៅរកលោកកុម្មុយនិស្តវិញ ក្រុមខ្មែរខៀវមិនសប្បាយចិត្ត ហើយអាចស្វែងរកការគាំទ្រពីអាមេរិក ដើម្បីទម្លាក់ព្រះអង្គពីអំណាចដូចគ្នា។ ដូច្នេះ ដើម្បីការពារអំណាចរបស់ព្រះអង្គផង និងដើម្បីការពារកម្ពុជា កុំឲ្យផុងជ្រៅទៅក្នុងសង្គ្រាមនៅវៀតណាមផង សម្ដេចព្រះ នរោត្តម សីហនុ ត្រូវបង្ខំព្រះទ័យ ធ្វើនយោបាយរេរាំទៅតាមស្ថានភាពជាក់ស្ដែង ប៉ុន្តែនយោបាយរារាំងមិនប្រាកដប្រជារបស់ព្រះអង្គនេះហើយ ត្រូវបានអ្នកនយោបាយមួយចំនួនស្តីបន្ទោសថា បានធ្វើឲ្យកម្ពុជា ផុងខ្លួនកាន់តែជ្រៅទៅក្នុងសង្គ្រាមនៅប្រទេសជិតខាងទៅវិញ។
ឥឡូវយើងក្រឡេកមកមើលស្ថានភាពនៅពេលបច្ចុប្បន្ននេះវិញ។ នយោបាយអព្យាក្រឹតរបស់កម្ពុជា ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន មានភាពរឹងមាំឆ្ងាយណាស់ បើធៀបទៅនឹងនយោបាយអព្យាក្រឹតរបស់កម្ពុជា ក្នុងសម័យសង្គ្រាមត្រជាក់ ដោយហេតុថា នយោបាយនេះ ត្រូវបានទទួលស្គាល់ជាសកល ជាពិសេសពីសំណាក់មហាអំណាចទាំងអស់នៅលើពិភពលោក ដែលការទទួលស្គាល់នេះ បានស្តែងចេញតាមរយៈកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាព ក្រុងប៉ារីស ឆ្នាំ១៩៩១។
លើសពីនេះទៀត ប្រទេសចិន និងវៀតណាម ដែលកំពុងមានជម្លោះនឹងគ្នានេះ ក៏ជាហត្ថលេខីនៃកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពទីក្រុងប៉ារីស នេះដែរ។ ដូច្នេះ ប្រទេសទាំងពីរនេះ មិនត្រឹមតែមិនអាចអូសទាញ ឬបង្ខំកម្ពុជា ឲ្យដើរធ្លាក់ផ្លូវអព្យាក្រឹតភាពនោះទេ តែពួកគេត្រូវមានកាតព្វកិច្ចចូលរួមថែរក្សានិងការពារអធិបតេយ្យភាព ឯករាជ្យ បូរណភាព និងភាពមិនអាចរំលោភបាននៃដែនដីអព្យាក្រឹតភាព និងឯកភាពជាតិរបស់កម្ពុជា ទៀតផង។ ផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនបើប្រទេសកុម្មុយនិស្ត ដែលជាសត្រូវនឹងគ្នាទាំង២នេះ នៅតែគឃ្លើន ហ៊ានបំពាន ឬបង្ខំឲ្យកម្ពុជា ធ្វើតាមខ្លួន ប្រាសចាកពីគោលការណ៍អព្យាក្រឹតភាពនោះ សហគមន៍អន្តរជាតិ ពិសេសប្រទេសហត្ថលេខីនៃកិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាពក្រុងប៉ារីស នឹងថ្កោលទោសពួកគេជាមិនខាន។ នេះគឺជាមូលដ្ឋានដ៏សំខាន់មួយ អាចជួយឲ្យកម្ពុជា ជៀសផុតពីការជាប់ផុងណាមួយក្នុងជម្លោះរវាងចិននិងវៀតណាម។
មួយវិញទៀត បើទោះជាអ្នកនយោបាយខ្មែរបច្ចុប្បន្ន មិនទាន់អាចស្វែងរកដំណោះស្រាយនយោបាយក្នុងប្រទេសក្តី តែពួកគេហាក់មានសំឡេងតែមួយចំពោះនយោបាយអព្យាក្រឹតរបស់កម្ពុជា។
កាលពីពេលថ្មីៗនេះ រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា បានប្រើសម្តីធ្ងន់ៗ ដាក់សហគមន៍ជនជាតិវៀត ណាមនៅកម្ពុជា ដែលប៉ុនប៉ងយកទឹកដីខ្មែរ ធ្វើជាកន្លែងតវ៉ាប្រឆាំង នឹងផលប្រយោជន៍ ប្រទេសចិន ហើយគម្រាមថា នឹងប្រើកម្លាំងបង្ក្រាបទៀតផង ប្រសិនបើជនជាតិវៀតណាម នៅតែរឹងទទឹង ប្រមូលផ្តុំគ្នា ធ្វើការតវ៉ានៅមុខស្ថានទូតចិន ដោយមិនគោរពច្បាប់កម្ពុជា។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះដែរ រដ្ឋាភិបាលចិន បានផ្ញើកំណត់ទូតមួយ ឲ្យកម្ពុជា ជួយរក្សា សន្តិសុខ ជនជាតិចិននៅកម្ពុជា។ ជាការឆ្លើយតប កម្ពុជាមិនត្រឹមតែទទួលយកការ ស្នើសុំរបស់ចិននោះទេ តែថែមទាំងពោលថា តាមពិតកម្ពុជាបានយកចិត្តទុកដាក់រក្សា សន្តិសុខជនជាតិចិន តាំងពីមុន ពេលមានព្រឹត្តការណ៍នៅវៀតណាម ម្ល៉េះ។ ម្យ៉ាងទៀត ភ្លាមៗនោះ គណបក្សប្រឆាំង ក៏បានចេញសេចក្តីថ្លែងការណ៍ អំពាវនាវ ឲ្យពលរដ្ឋខ្មែរ ផ្តល់ការជួយជ្រោមជ្រែងផ្នែក មនុស្សធម៌ដល់ជនជាតិចិនទៀតផង។ ទិដ្ឋភាពទាំងអស់នេះ មើលទៅហាក់ដូចជាកម្ពុជា កំពុងតែលំអៀងទៅរកប្រទេសចិន ប៉ុន្តែនរណាក៏ដឹងដែរថា តាមពិត អ្វីដែលកម្ពុជាបានធ្វើ គឺស្របទៅតាមច្បាប់រដ្ឋធម្មនុញ្ញកម្ពុជា និងស្របតាមគោល ការណ៍អន្តរជាតិឬ ច្បាប់អន្តរជាតិប៉ុណ្ណោះ។
ម្យ៉ាងវិញទៀត លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន មិនចាំបាច់ព្រួយបារម្ភថា គណបក្សប្រឆាំងនៅកម្ពុជា នឹងទៅស្វែងរកការគាំទ្រពីចិន ឬពីវៀតណាម ដើម្បីទម្លាក់លោកពីអំណាច ដូចដែលសម្ដេចព្រះនរោត្តម សីហនុ បានប្រឈមជាមួយក្រុមខ្មែរខៀវ និងខ្មែរក្រហមនោះដែរ ដោយហេតុថា ទី១ វាមិនមែនជាគោលបំណងរបស់បក្សប្រឆាំង និងទី២ ដោយហេតុថា ចិននិងវៀតណាម ក៏មិនទាន់ត្រូវការបក្សប្រឆាំងដែរ។ ប្រទេសកុម្មុយនិស្តទាំង២នេះ សុទ្ធតែនៅត្រូវការលោក ហ៊ុន សែន ដែលជាមហាមិត្ត និងមិត្តម៉ឺនឆ្នាំរបស់ពួកគេនៅឡើយ។
សរុបសេចក្ដីមក កម្ពុជាមានធាតុផ្សំគ្រប់គ្រាន់ដែលអាចការពារខ្លួនពីការធ្លាក់ផុង ខ្លួនទៅក្នុងជម្លោះរវាងចិននិងវៀតណាម ទាំងធាតុផ្សំផ្នែកច្បាប់ ព្រមទាំងនយោបាយក្នុងប្រទេស និងអន្តរជាតិ។ ផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនបើរដ្ឋាភិបាលសព្វថ្ងៃ នៅតែមិនអាចប្រើប្រាស់យន្តការដែលមានស្រាប់ ដើម្បីការពារកម្ពុជា ហើយបែរជាភ្លាត់ធ្វើឲ្យកម្ពុជា ផុងខ្លួនទៅក្នុងជម្លោះរវាងចិននិងវៀតណាម ដោយប្រការណាមួយនោះ វាគឺជាកំហុសដ៏ធ្ងន់ធ្ងររបស់អ្នកដឹកនាំបច្ចុប្បន្ន៕
No comments:
Post a Comment