ACTS of the Apostles
កិច្ចការ រៀបរៀងដោយ លោកលូកា
លោក
ពេត្រុស និងលោក យ៉ូហាន នៅមុខ ក្រុមប្រឹក្សា ជាន់ខ្ពស់
លោកពេត្រុស និងលោកយ៉ូហាន
កំពុងតែមានប្រសាសន៍ ទៅកាន់ប្រជាជននៅឡើយ ស្រាប់តែពួកបូជាចារ្យ,
មេកងរក្សាព្រះវិហារ, និងពួកខាងគណៈសាឌូស៊ី មកដល់។ ពួកគេ ទាស់ចិត្ត នឹងសាវ័ក
បង្រៀនប្រជាជន ទាំងប្រកាស ថា, មនុស្សស្លាប់ នឹងរស់ឡើងវិញ
ដោយសំអាងលើ ព្រះយេស៊ូ មានព្រះជន្ម រស់ឡើងវិញ។ ពួកគេនាំគ្នា ចាប់សាវ័កទាំងពីររូប
យកទៅឃុំ, ទុករហូត ដល់ថ្ងៃបន្ទាប់, ដ្បិតពេលនោះ ល្ងាចណាស់ហើយ។
ប៉ុន្តែ ក្នុងចំណោម អស់អ្នក ដែលបានឮព្រះបន្ទូល, មានមនុស្ស ជាច្រើន ជឿ, ហើយ ចំនួនពួកគេ បានកើនឡើង, ប្រមាណ ប្រាំពាន់នាក់។
លុះស្អែកឡើង
ពួកមេដឹកនាំ, ពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ,
និងពួកអាចារ្យ ប្រជុំគ្នា នៅក្រុងយេរូសាឡឹម, ជាមួយ លោកមហាបូជាចារ្យ
អាណ, លោកកៃផា, លោកយ៉ូហាន, លោកអលេក្សានត្រុស, និងក្រុមគ្រួសារ របស់ នាយកបូជាចារ្យ
ទាំងអស់។ លោកទាំងនោះ
បានបញ្ជា ឲ្យគេ នាំលោកពេត្រុស និងលោកយ៉ូហាន មកឈរ នៅមុខអង្គប្រជុំ,
រួចសួរថា៖ «អ្នក បានធ្វើការនេះ សំអាងលើអំណាច
អ្វី? ក្នុងនាម នរណា?»
កាលក្រុមប្រឹក្សា
ជាន់ខ្ពស់ ឃើញលោកពេត្រុស និងលោកយ៉ូហាន មានចិត្តអង់អាចដូច្នេះ,
គេ ងឿងឆ្ងល់ណាស់, ដ្បិតគេ ដឹងថា, លោកទាំងពីរ ជាមនុស្សសាមញ្ញ,
ពុំដែលបានរៀនសូត្រ, ហើយ គេ ដឹងច្បាស់ថា, លោកទាំងពីរ ធ្លាប់នៅជាមួយព្រះយេស៊ូ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេ រកពាក្យឆ្លើយតបវិញ
មិនបានសោះ, ព្រោះ ឃើញបុរស ដែលបានជានោះ ឈរនៅជាមួយស្រាប់។ ពួកគេ ក៏បញ្ជាឲ្យ លោកទាំងពីរ
ចេញពីអង្គប្រជុំ, ហើយ ពិគ្រោះគ្នា ថា៖ «តើយើង គួរធ្វើអ្វី ដល់អ្នកទាំងពីរនេះ? ដ្បិតអ្នក ក្រុងយេរូសាឡឹម ទាំងមូល
ដឹងច្បាស់ថា, គេ ធ្វើទីសំគាល់ អស្ចារ្យមួយ ដ៏វិសេស
ដែលយើង មិនអាចបដិសេធបាន។ ដូច្នេះ តោងយើង ហាមប្រាម និងគំរាមគេ កុំឲ្យប្រកាសប្រាប់នរណា អំពីឈ្មោះនោះ
តទៅទៀតឡើយ, ដើម្បី កុំឲ្យរឿងនេះ លេចឮ ខ្ចរខ្ចាយ ដល់ប្រជាជន។»
ក្រុមប្រឹក្សា ក៏ហៅសាវ័កទាំងពីរ
មក,
ហើយ ហាមប្រាម មិនឲ្យនិយាយ និងបង្រៀន អំពីព្រះនាមព្រះយេស៊ូ
ជាដាច់ខាត។ លោកពេត្រុស
និងលោកយ៉ូហាន មានប្រសាសន៍ តបទៅគេវិញ ថា៖ «សូមអស់លោក
ពិចារណាមើល, នៅចំពោះ ព្រះភក្ត្រ ព្រះជាម្ចាស់, គួរឲ្យយើងខ្ញុំ ធ្វើតាមបង្គាប់ អស់លោក ឬធ្វើតាមបង្គាប់ របស់ព្រះអង្គ? យើងខ្ញុំ ឈប់និយាយ អំពីហេតុការណ៍
ដែលយើងខ្ញុំ បានឃើញ បានឮនោះ ពុំកើតទេ។»
ក្រុមប្រឹក្សា ជាន់ខ្ពស់
រកហេតុ ដើម្បីដាក់ទោស លោកទាំងពីរមិនបាន ក៏គំរាមសា ជាថ្មីទៀត,
រួចដោះលែង ឲ្យទៅវិញ, ដ្បិតប្រជាជន លើកតម្កើង សិរីរុងរឿង
របស់ព្រះជាម្ចាស់ ចំពោះហេតុការណ៍ ដែលកើតមាននោះ គ្រប់ៗគ្នា។ រីឯ បុរស ដែលបានជា ដោយរបៀបអស្ចារ្យនោះ
មានអាយុជាង សែសិបឆ្នាំហើយ។
ពួកសិស្ស
អធិស្ឋាន ទូលអង្វរ
ក្រោយពីបានរួចខ្លួនហើយ,
លោកពេត្រុស និងលោកយ៉ូហាន នាំគ្នា ទៅជួបពួកបងប្អូន,
រៀបរាប់ អំពីសេចក្ដី ទាំងប៉ុន្មាន ដែលពួកមហាបូជាចារ្យ និងពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ
បាននិយាយ។ កាលពួកគេ
ឮដូច្នោះ, គេ រួមចិត្តគំនិតគ្នា, ហើយ បន្លឺសំឡេង ទូលព្រះជាម្ចាស់ ថា៖ «បពិត្រព្រះ
ដ៏ជាចៅហ្វាយ ព្រះអង្គ បានបង្កើត ផ្ទៃមេឃ, ផែនដី, សមុទ្រ និងអ្វីៗ សព្វសារពើ នៅទីនោះ, ព្រះអង្គ
មានព្រះបន្ទូល ដោយសារព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ តាមរយៈអ្នកបំរើ របស់ព្រះអង្គ,
គឺព្រះបាទដាវីឌ ជាបុព្វបុរសយើងខ្ញុំ ថា៖
«“ហេតុអ្វី
បានជាជាតិសាសន៍ ទាំងឡាយ នាំគ្នា បង្កើតកោលាហល? ហេតុអ្វី បានជាប្រជារាស្ត្រនានា
មានគំនិតឥតខ្លឹមសារ ដូច្នេះ? ពួកស្ដេច នៅលើផែនដី និងពួកមេដឹកនាំ ពួតដៃ រួមគំនិតគ្នា ប្រឆាំងនឹងព្រះអម្ចាស់,
ហើយ ប្រឆាំង នឹងព្រះគ្រិស្ដ របស់ព្រះអង្គ។” ប្រាកដ មែន! នៅក្នុងក្រុងនេះ ស្ដេចហេរ៉ូដ
និងលោកប៉ុនទាស-ពីឡាត បានរួមគ្នា ប្រឆាំង
នឹងព្រះយេស៊ូ ជាអ្នកបំរើ ដ៏វិសុទ្ធ របស់ព្រះអង្គ ដែលទ្រង់ បានចាក់ ប្រេងអភិសេក
ទាំងមានសាសន៍ដទៃទៀត និងប្រជារាស្ត្រ អ៊ីស្រាអែល សមគំនិតផង។ គេ នាំគ្នា ប្រព្រឹត្តដូចព្រះអង្គ
បានកំណត់ទុកជាមុន តាមឫទ្ធិបារមី និងតាមព្រះតម្រិះ របស់ព្រះអង្គ។ ឥឡូវនេះ ឱព្រះអម្ចាស់អើយ, សូមជ្រាប សេចក្ដីគំរាម របស់ពួកគេ, ហើយ សូមប្រោសប្រទាន
ឲ្យពួកអ្នកបំរើព្រះអង្គ ថ្លែងព្រះបន្ទូល ដោយចិត្តអង់អាច, មោះមុតផង។ សូមសំដែងបារមី ឲ្យអ្នកជំងឺ បានជា, ឲ្យមានទីសំគាល់
និងឫទ្ធិបាដិហារិយ៍ កើតឡើង ក្នុងព្រះនាម ព្រះយេស៊ូ ជាអ្នកបំរើដ៏វិសុទ្ធ របស់ព្រះអង្គ។»
កាលពួកគេ ទូលអង្វរព្រះជាម្ចាស់
ដូច្នោះរួចហើយ, កន្លែង ដែលគេ ជួបជុំគ្នានោះ ក៏រញ្ជួយ;
គេ បានពោរពេញ ដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ ទាំងអស់គ្នា,
ហើយ នាំគ្នាថ្លែងព្រះបន្ទូល របស់ព្រះជាម្ចាស់
ដោយចិត្តអង់អាច។
ក្រុមគ្រិស្ដបរិស័ទ
រួមរស់ ជាមួយគ្នា
អ្នកជឿ ទាំងអំបាលម៉ាន
មានចិត្តថ្លើម តែមួយ; គ្មានអ្នកណាម្នាក់ នឹកគិតថា, ទ្រព្យសម្បត្តិ ដែលខ្លួនមាន ជារបស់ខ្លួនផ្ទាល់ នោះឡើយ, គឺគេ យកមកដាក់ ជាសម្បត្តិរួម ទាំងអស់។ ក្រុមសាវ័ក បានប្រកប ដោយឫទ្ធានុភាព
ដ៏ខ្លាំងក្លា, ហើយ
នាំគ្នា ផ្ដល់សក្ខីភាព អំពី ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូ មានព្រះជន្ម រស់ឡើងវិញ។ ព្រះជាម្ចាស់ ទ្រង់ សំដែងព្រះហឫទ័យ
ប្រណីសន្ដោស ដ៏លើសលប់ ដល់ពួកគេ ទាំងអស់គ្នា។ ក្នុងចំណោមពួកគេ គ្មាននរណា
ខ្វះខាតអ្វីឡើយ។ អស់អ្នក ដែលមានដីធ្លី
ឬផ្ទះសម្បែង នាំគ្នា លក់ដីធ្លី និងផ្ទះនោះ,
យកប្រាក់ មកជូនក្រុមសាវ័ក។ បន្ទាប់មក
អ្នកជឿទាំងអស់គ្នា ទទួលចំណែក តាមសេចក្ដីត្រូវការ រៀងៗខ្លួន។
មានបុរសម្នាក់
ឈ្មោះយ៉ូស្វេ ជាពួកលេវី ស្រុកកំណើត នៅកោះគីប្រុស, ក្រុមសាវ័ក
បានដាក់ឈ្មោះគាត់ ថា បារណាបាស ប្រែថា «អ្នក លើកទឹកចិត្តគេ»។ គាត់ បានលក់ចំការ
របស់គាត់, ហើយ យកប្រាក់ មកជូនក្រុមសាវ័កដែរ។
Acts 4
New International Version (NIV)
Peter and John Before the Sanhedrin
4 The priests and the captain of the temple guard and the Sadducees came up to Peter and John while they were speaking to the people. 2 They were greatly disturbed because the apostles were teaching the people, proclaiming in Jesus the resurrection of the dead. 3 They seized Peter and John and, because it was evening, they put them in jail until the next day. 4 But many who heard the message believed; so the number of men who believed grew to about five thousand.
5 The next day the rulers, the elders and the teachers of the law met in Jerusalem. 6 Annas the high priest was there, and so were Caiaphas, John, Alexander and others of the high priest’s family.7 They had Peter and John brought before them and began to question them: “By what power or what name did you do this?”
8 Then Peter, filled with the Holy Spirit, said to them: “Rulers and elders of the people! 9 If we are being called to account today for an act of kindness shown to a man who was lame and are being asked how he was healed, 10 then know this, you and all the people of Israel: It is by the name of Jesus Christ of Nazareth, whom you crucified but whom God raised from the dead, that this man stands before you healed. 11 Jesus is
12 Salvation is found in no one else, for there is no other name under heaven given to mankind by which we must be saved.”
13 When they saw the courage of Peter and John and realized that they were unschooled, ordinary men, they were astonished and they took note that these men had been with Jesus. 14 But since they could see the man who had been healed standing there with them, there was nothing they could say. 15 So they ordered them to withdraw from the Sanhedrin and then conferred together.16 “What are we going to do with these men?” they asked. “Everyone living in Jerusalem knows they have performed a notable sign, and we cannot deny it. 17 But to stop this thing from spreading any further among the people, we must warn them to speak no longer to anyone in this name.”
18 Then they called them in again and commanded them not to speak or teach at all in the name of Jesus. 19 But Peter and John replied, “Which is right in God’s eyes: to listen to you, or to him? You be the judges! 20 As for us, we cannot help speaking about what we have seen and heard.”
21 After further threats they let them go. They could not decide how to punish them, because all the people were praising God for what had happened. 22 For the man who was miraculously healed was over forty years old.
The Believers Pray
23 On their release, Peter and John went back to their own people and reported all that the chief priests and the elders had said to them. 24 When they heard this, they raised their voices together in prayer to God. “Sovereign Lord,” they said, “you made the heavens and the earth and the sea, and everything in them. 25 You spoke by the Holy Spirit through the mouth of your servant, our father David:
“‘Why do the nations rage
and the peoples plot in vain?
26
The kings of the earth rise up
and the rulers band together
against the Lord
27 Indeed Herod and Pontius Pilate met together with the Gentiles and the people of Israel in this city to conspire against your holy servant Jesus, whom you anointed. 28 They did what your power and will had decided beforehand should happen. 29 Now, Lord, consider their threats and enable your servants to speak your word with great boldness. 30 Stretch out your hand to heal and perform signs and wonders through the name of your holy servant Jesus.”
31 After they prayed, the place where they were meeting was shaken. And they were all filled with the Holy Spirit and spoke the word of God boldly.
The Believers Share Their Possessions
32 All the believers were one in heart and mind. No one claimed that any of their possessions was their own, but they shared everything they had. 33 With great power the apostles continued to testify to the resurrection of the Lord Jesus. And God’s grace was so powerfully at work in them all34 that there were no needy persons among them. For from time to time those who owned land or houses sold them, brought the money from the sales 35 and put it at the apostles’ feet, and it was distributed to anyone who had need.
36 Joseph, a Levite from Cyprus, whom the apostles called Barnabas (which means “son of encouragement”), 37 sold a field he owned and brought the money and put it at the apostles’ feet.
No comments:
Post a Comment