Truth2Power Media: Reading MARK chapter 14

Sunday, May 11, 2014

Reading MARK chapter 14

Gospel according to Mark

ដំណឹងល្អ រៀបរៀង ដោយលោក ម៉ាកុស

Background Notes

https://www.box.com/s/08unwwzq63uyt3joizbt

លោក ម៉ាកុស ១៤

Gospel of Mark 14

ការឃុបឃិត ចាប់ព្រះយេស៊ូ

នៅពីរថ្ងៃ មុនបុណ្យចម្លង និងបុណ្យ នំបុ័ងឥតមេ, ក្រុមនាយក បូជាចារ្យ និងពួកអាចារ្យ នាំគ្នា រកមធ្យោបាយ ដើម្បី ចាប់ព្រះយេស៊ូ ដោយកលល្បិច យកទៅធ្វើគុត។ ប៉ុន្តែ គេ និយាយគ្នា ថា៖ «កុំ ចាប់ ក្នុងពេល បុណ្យនេះឡើយ, ក្រែងកើត ចលាចល ក្នុងចំណោម ប្រជាជន។»

ស្ត្រីម្នាក់ ចាក់ប្រេង លើសិរសា ព្រះយេស៊ូ

ព្រះយេស៊ូ គង់នៅភូមិ បេថានី ក្នុងផ្ទះ បុរសម្នាក់ ឈ្មោះ ស៊ីម៉ូន ជាមនុស្សឃ្លង់។ ពេលព្រះអង្គ កំពុងសោយ ព្រះស្ងោយ, មានស្ត្រីម្នាក់ ចូលមក, ទាំងកាន់ ដបថ្មកែវផង។ នៅក្នុងដបនោះ មានប្រេង ទេព្វិរូសុទ្ធ ដ៏មានតម្លៃ លើសលប់។ នាង បំបែក ដបថ្មកែវ, ហើយ ចាក់ប្រេងក្រអូប លើព្រះសិរសា របស់ ព្រះយេស៊ូ។

មានអ្នកខ្លះ នៅទីនោះ ទាស់ចិត្ត យ៉ាងខ្លាំង។ គេ និយាយគ្នា ថា៖ «ម្ដេច ក៏ខ្ជះខ្ជាយ ប្រេងក្រអូប ដូច្នេះ? បើ យកប្រេងនេះ ទៅលក់, មុខជាបានប្រាក់ ជាងបីរយដួង, ហើយ ចែកទាន ដល់ជន ក្រីក្រវិញ។» អ្នកទាំងនោះ ខឹង នឹងនាងណាស់។

ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ថា៖ «ទុកឲ្យនាង ធ្វើតាមចិត្ត នាងទៅ។ ហេតុអ្វី បានជា រករឿង នាង? នាង បានធ្វើ អំពើ ដ៏ល្អ ចំពោះខ្ញុំ។ អ្នករាល់គ្នា មានអ្នកក្រីក្រ នៅជាមួយ រហូត។ អ្នករាល់គ្នា អាចធ្វើទាន ដល់គេ តាមតែចិត្ត អ្នករាល់គ្នាចង់; រីឯ ខ្ញុំវិញ, ខ្ញុំ មិននៅជាមួយ អ្នករាល់គ្នា រហូតទេ។ ស្ត្រីនេះ បានធ្វើតាម សមត្ថភាព របស់នាង, គឺ នាង លាបប្រេង ក្រអូប លើរូបកាយខ្ញុំ ទុកជាមុន សម្រាប់ យកទៅ បញ្ចុះក្នុងផ្នូរ។ ខ្ញុំ សូមប្រាប់ ឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដឹងច្បាស់ ថា, នៅគ្រប់ ទីកន្លែង ក្នុងពិភពលោក ទាំងមូល, កាលណា គេ ប្រកាស ដំណឹងល្អ, គេ ក៏នឹងតំណាល អំពី កិច្ចការ ដែលនាង បានធ្វើ នេះដែរ ដើម្បី រំលឹក អំពីនាង។»

យូដាស-អ៊ីស្ការីយ៉ុត ក្បត់ព្រះយេស៊ូ

យូដាស-អ៊ីស្ការីយ៉ុត ជាសិស្សម្នាក់ ក្នុងក្រុម ដប់ពីរ រូប បានទៅជួប ពួកនាយក បូជាចារ្យ ដើម្បី គិតគូរ នាំគេ ទៅចាប់ ព្រះយេស៊ូ។ កាលអ្នក ទាំងនោះ ស្ដាប់ពាក្យ យូដាស និយាយ, គេ សប្បាយចិត្តណាស់, ហើយ សន្យាថា នឹងឲ្យ ប្រាក់គាត់។ យូដាស ក៏រក ឱកាសល្អ ដើម្បី នាំគេ ទៅចាប់ ព្រះអង្គ។

ព្រះយេស៊ូ ធ្វើពិធី បុណ្យចម្លង ជាមួយពួកសិស្ស

នៅថ្ងៃ ដំបូង នៃពិធីបុណ្យ នំបុ័ងឥតមេ ជាថ្ងៃ ដែលគេ ត្រូវសម្លាប់ កូនចៀម ធ្វើយញ្ញបូជា សម្រាប់ បុណ្យចម្លង, ពួកសិស្ស ទូលសួរ ព្រះយេស៊ូ ថា៖ «តើ ព្រះគ្រូ ចង់ឲ្យ យើងខ្ញុំ រៀបចំ ពិធី ជប់លៀងជូន ក្នុងឱកាស បុណ្យចម្លង នៅកន្លែងណា?»

ព្រះអង្គ ចាត់សិស្ស ពីរ រូប ឲ្យទៅ, ដោយមាន ព្រះបន្ទូល ថា៖ «ចូរ អ្នក ទៅទីក្រុង, អ្នក នឹងជួប បុរសម្នាក់ លីក្អមទឹក។ ចូរ ដើរតាម គាត់ទៅ។ គាត់ ចូលផ្ទះណា, អ្នក ត្រូវ និយាយ ទៅម្ចាស់ផ្ទះនោះ ថា, “លោកគ្រូ មានប្រសាសន៍ ថា៖ បន្ទប់ ដែលខ្ញុំ នឹងត្រូវ ជប់លៀង ជាមួយពួកសិស្ស ក្នុងពេល បុណ្យចម្លង នៅឯណា?” ម្ចាស់ផ្ទះ នឹងបង្ហាញ បន្ទប់មួយ យ៉ាងធំ នៅជាន់ខាងលើ ដែលមាន ប្រដាប់ ប្រដា សព្វគ្រប់ រៀបចំ ជាស្រេច។ ចូរ រៀបចំ ម្ហូបអាហារ សម្រាប់យើង នៅក្នុងបន្ទប់ នោះចុះ។»

សិស្ស ទាំងពីរ ក៏ចេញទៅ។ លុះ ដល់ទីក្រុង, គេ បានឃើញ ដូចព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ប្រាប់មែន។ គេ ក៏រៀបចំ ម្ហូបអាហារ សម្រាប់ បុណ្យចម្លង។

លុះ ដល់ល្ងាច, ព្រះអង្គ យាងមកដល់ ជាមួយសិស្ស ទាំងដប់ពីរ រូប។ នៅពេល ព្រះយេស៊ូ រួមតុ សោយព្រះស្ងោយជាមួយ ពួកសិស្ស, ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ថា៖ «ខ្ញុំ សូមប្រាប់ អ្នករាល់គ្នា ឲ្យបានដឹង ច្បាស់ថា, ក្នុងចំណោម អ្នករាល់គ្នា ដែលបរិភោគ ជាមួយខ្ញុំ, មានម្នាក់ នឹងនាំគេ មកចាប់ខ្ញុំ។»

ពួកសិស្ស ព្រួយចិត្ត ក្រៃលែង។ គេ ទូលសួរ ព្រះអង្គ បន្តបន្ទាប់គ្នា ថា៖ «តើ ទូលបង្គំ ឬ?»

ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖ «គឺ ម្នាក់ ក្នុងចំណោម អ្នកទាំងដប់ពីរ ដែលកំពុង ជ្រលក់ នំបុ័ង ក្នុងចាន ជាមួយខ្ញុំ នេះហើយ។ បុត្រមនុស្ស ត្រូវតែ ស្លាប់ ដូចមាន ចែងទុក ក្នុងគម្ពីរ អំពីលោក ស្រាប់ហើយ។ ប៉ុន្តែ អ្នក ដែលនាំគេ មកចាប់ បុត្រមនុស្ស នឹងត្រូវ វេទនា ជាមិនខាន។ ចំពោះអ្នកនោះ, បើ មិនបានកើត មកទេ ទើប ប្រសើរជាង។»

ពិធីជប់លៀង ចុងក្រោយ បំផុត

នៅពេល កំពុងបរិភោគ, ព្រះយេស៊ូ យកនំបុ័ង មកកាន់;

ព្រះអង្គ សរសើរ តម្កើង ព្រះជាម្ចាស់, ហើយ កាច់ ប្រទាន ឲ្យគេ, ទាំងមាន ព្រះបន្ទូល ថា៖ «សូម ពិសាចុះ។ នេះ ជារូបកាយ របស់ខ្ញុំ។»

បន្ទាប់មក ព្រះអង្គ យកពែង មកកាន់, អរព្រះគុណ ព្រះជាម្ចាស់, រួច ប្រទាន ឲ្យពួកសិស្ស។ ពួកសិស្ស ក៏បរិភោគ ទាំងអស់គ្នា។

ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖ «នេះ ជាលោហិត របស់ខ្ញុំ, គឺ លោហិត នៃសន្ធិសញ្ញា ដែលត្រូវ បង្ហូរ សម្រាប់ មនុស្ស ទាំងអស់។ ខ្ញុំ សូមប្រាប់ ឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដឹងច្បាស់ ថា, ខ្ញុំ នឹងមិនពិសា ស្រាទំពាំងបាយជូរ ទៀតឡើយ រហូតដល់ថ្ងៃ ដែលខ្ញុំ នឹងពិសាស្រា ទំពាំងបាយជូរ ថ្មី នៅក្នុងព្រះរាជ្យ ព្រះជាម្ចាស់។»

ក្រោយពីបាន ច្រៀង ទំនុកតម្កើង រួចហើយ, ព្រះយេស៊ូ យាងឆ្ពោះ ទៅភ្នំ ដើមអូលីវ ជាមួយ ពួកសិស្ស។

ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល អំពី លោកពេត្រុស បដិសេធ មិនទទួលស្គាល់ ព្រះអង្គ

ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅពួកសិស្ស ថា៖ «អ្នក ទាំងអស់គ្នា នឹងបោះបង់ ខ្ញុំចោល, ដ្បិត មានចែង ទុកមក ថា៖

«“យើង នឹងវាយ សម្លាប់ អ្នកគង្វាល,

ហើយ ចៀមនឹងត្រូវ ខ្ចាត់ខ្ចាយ។”

ក៏ប៉ុន្តែ ក្រោយពេល ខ្ញុំ មានជីវិត រស់ឡើងវិញ, ខ្ញុំ នឹងទៅ ស្រុកកាលីឡេ មុនអ្នករាល់គ្នា។»

លោកពេត្រុស ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «ទោះបី អ្នក ឯទៀតៗ បោះបង់ ព្រះអង្គចោល ក៏ដោយ ក៏ទូលបង្គំ មិនបោះបង់ចោល ព្រះអង្គ ជាដាច់ខាត។»

ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគាត់ ថា៖ «ខ្ញុំ សូមប្រាប់ ឲ្យអ្នកដឹងច្បាស់ ថា, នៅយប់នេះឯង មុនមាន់ រងាវ ពីរដង, អ្នក នឹងបដិសេធ បីដង ថា, មិនស្គាល់ខ្ញុំ។»

ប៉ុន្តែ លោកពេត្រុស ប្រកែក រឹតតែ ខ្លាំងឡើង ថា៖ «ទោះបី ទូលបង្គំ ត្រូវ ស្លាប់ ជាមួយ ព្រះអង្គ ក៏ដោយ ក៏ទូលបង្គំ មិនបដិសេធ ថា, មិនស្គាល់ ព្រះអង្គ ជាដាច់ខាត។» សិស្ស ឯទៀតៗ ក៏ទូល ព្រះអង្គ ដូចលោក ពេត្រុសដែរ។

ព្រះយេស៊ូ អធិស្ឋាន នៅក្នុងសួន កេតសេម៉ានី

ព្រះអង្គ យាងទៅដល់ កន្លែងមួយ, ឈ្មោះ កេតសេម៉ានី, ជាមួយ ពួកសិស្ស។ ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ថា៖ «ចូរ អ្នករាល់គ្នា អង្គុយនៅ ទីនេះ, ហើយ ចាំខ្ញុំ អធិស្ឋានសិន។» ព្រះអង្គ នាំលោកពេត្រុស, លោកយ៉ាកុប, និងលោកយ៉ូហាន ទៅជាមួយ។ ពេលនោះ ព្រះអង្គ ចាប់ផ្ដើម ភ័យតក់ស្លុត, ព្រមទាំង ចុកចាប់ អន្ទះសាពន់ ប្រមាណ។ ព្រះអង្គ មាន ព្រះបន្ទូល ទៅកាន់ អ្នកទាំងបី ថា៖ «ខ្ញុំ ព្រួយចិត្ត យ៉ាងខ្លាំង ស្ទើរតែ ស្លាប់។ អ្នករាល់គ្នា នៅទីនេះ សិនហើយ; ចូរ ប្រុងស្មារតី។»

ព្រះអង្គ យាងទៅមុខបន្តិច, ក្រាបចុះដល់ដី, ទូលអង្វរ សូមឲ្យ ទុក្ខលំបាកនេះ ចេញឆ្ងាយ ពីព្រះអង្គទៅ, បើសិន ជាអាច កន្លងផុត ទៅបាន។ ព្រះអង្គ ទូលថា៖ «អ័ប្បា, ឱ ព្រះបិតា អើយ, ព្រះអង្គ អាចសំរេច គ្រប់កិច្ចការ ទាំងអស់បាន។ សូម ដកយកពែង នៃទុក្ខលំបាកនេះ ចេញឲ្យឆ្ងាយ ពីទូលបង្គំទៅ, ប៉ុន្តែ សូម កុំតាម បំណងចិត្ត ទូលបង្គំឡើយ, គឺ សូម ឲ្យបានសំរេច តាមព្រះហឫទ័យ ព្រះអង្គវិញ។»

ព្រះអង្គ យាងទៅ រកពួកសិស្ស, ឃើញគេ កំពុងតែ ដេកលក់។ ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ទៅលោកពេត្រុស ថា៖ «ស៊ីម៉ូន អើយ, ម្ដេច ក៏អ្នក ដេកលក់ ដូច្នេះ? អ្នក នៅស៊ូទ្រាំ ប្រុងស្មារតី, សូម្បីតែ មួយម៉ោង ក៏មិនបានដែរ ឬ? ចូរ ប្រុងស្មារតី, ហើយ អធិស្ឋាន។ កុំ ឲ្យចាញ់ ការល្បួង។ វិញ្ញាណ របស់ មនុស្ស ប្រុងប្រៀប ជាស្រេចមែន។ ប៉ុន្តែ គេ នៅទន់ខ្សោយ, ព្រោះ និស្ស័យលោកីយ៍។»

ព្រះអង្គ យាងចេញ ទៅឆ្ងាយ ពីគេ សាជាថ្មី, ហើយ ទូលអង្វរ ដោយប្រើពាក្យ ដដែល។ ព្រះអង្គ វិលត្រឡប់ មករក ពួកសិស្ស ម្ដងទៀត, ឃើញគេ ដេកលក់, ដ្បិត គេ ងងុយពេក, បើកភ្នែក មិនរួច, មិនដឹង ទូលព្រះអង្គ ដូចម្ដេច។

ព្រះយេស៊ូ វិលមករកគេ ជាលើកទីបី, មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖ «អ្នករាល់គ្នា នៅតែដេកលក់។ អ្នករាល់គ្នា សំរាក ដល់អង្កាល់ទៀត? ប៉ុណ្ណឹង ល្មមហើយ! ឥឡូវនេះ ពេលកំណត់ មកដល់ហើយ។ បុត្រមនុស្ស ត្រូវគេបញ្ជូន ទៅក្នុង កណ្ដាប់ដៃ របស់មនុស្សបាប។ ចូរ ក្រោកឡើង! យើង នាំគ្នា ទៅ, ដ្បិត អ្នកដែលនាំគេ មកចាប់ខ្ញុំ មកជិតដល់ហើយ!»

គេ ចាប់ព្រះយេស៊ូ

ព្រះអង្គ កំពុងតែ មានព្រះបន្ទូល នៅឡើយ ស្រាប់តែ យូដាស ជាសិស្សម្នាក់ ក្នុងចំណោម សិស្សទាំងដប់ពីររូប មកដល់ ដោយមាន បណ្ដាជន មួយក្រុម កាន់ដាវ កាន់ដំបង មកជាមួយផង។ ពួកនាយក បូជាចារ្យ, ពួកអាចារ្យ,

និងពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ បានចាត់អ្នក ទាំងនោះ ឲ្យមក។

យូដាស ដែលនាំគេ មកចាប់ព្រះយេស៊ូ បានសន្មត ជាមួយ អ្នកទាំងនោះ នូវសញ្ញាមួយ ថា៖ «ខ្ញុំ ថើបអ្នកណា, គឺ អ្នកនោះហើយ។ សុំចាប់គាត់, នាំយកទៅ ដោយប្រយ័ត្ន ប្រយែង ឲ្យមែនទែន។» កាលមកដល់ភ្លាម យូដាស ដើរតម្រង់ មករក ព្រះយេស៊ូ, ពោលថា៖ «លោកគ្រូ!» រួច គាត់ ថើបព្រះអង្គ។ ពួកគេ នាំគ្នា ចាប់ព្រះយេស៊ូ។ មានម្នាក់ ដែលនៅទីនោះ ហូតដាវ កាប់អ្នកបំរើ របស់ មហាបូជាចារ្យ ដាច់ស្លឹក ត្រចៀកម្ខាង។

ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖ «ខ្ញុំ ជាចោរព្រៃ ឬ បានជា អស់លោក កាន់ដាវ កាន់ដំបង មកចាប់ខ្ញុំ ដូច្នេះ? ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ខ្ញុំ នៅក្នុង ព្រះវិហារ ជាមួយ អស់លោក, ទាំងបង្រៀនផង, តែ អស់លោក ពុំបានចាប់ខ្ញុំទេ។ ការណ៍ទាំងនេះ កើតឡើង ដើម្បី ឲ្យបានស្របតាម សេចក្ដី ដែលមានចែងទុក ក្នុងគម្ពីរ។» ពេលនោះ ពួកសិស្ស បោះបង់ ព្រះយេស៊ូចោល, ហើយ រត់បាត់ អស់ទៅ។

មានកំលោះម្នាក់ ដែលបាន ទៅតាម ព្រះអង្គ, មានតែ សំពត់ក្រណាត់ផាឌិប មួយផ្ទាំង, បិទបាំងកាយ ប៉ុណ្ណោះ។ គេ បានចាប់គាត់ដែរ, តែ គាត់ ចោលសំពត់, រត់ទៅខ្លួនទទេ។

ព្រះយេស៊ូ នៅមុខ ក្រុមប្រឹក្សា ជាន់ខ្ពស់

គេ បណ្ដើរ ព្រះយេស៊ូ, នាំយកទៅ ដល់ដំណាក់ របស់លោក មហាបូជាចារ្យ។ ពួកនាយក បូជាចារ្យ, ពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ, និងពួកអាចារ្យ មកជួបជុំ ទាំងអស់គ្នា នៅទីនោះ។ លោកពេត្រុស ដើរតាមព្រះអង្គ ពីចម្ងាយ រហូតដល់ ខាងក្នុង ទីធ្លាដំណាក់ មហាបូជាចារ្យ, ហើយ អង្គុយអាំងភ្លើង ជាមួយ កងរក្សា ព្រះវិហារ។

ពួកនាយក បូជាចារ្យ និងក្រុមប្រឹក្សា ជាន់ខ្ពស់ ទាំងមូល នាំគ្នា រកពាក្យ ចោទប្រកាន់ ព្រះយេស៊ូ ដើម្បី កាត់ទោស ប្រហារជីវិត ព្រះអង្គ, តែ រកមិនបានសោះ។ មនុស្ស ជាច្រើន បានប្រឌិតរឿង ក្លែងក្លាយ ចោទប្រកាន់ ព្រះអង្គ, ប៉ុន្តែ ពាក្យចោទ ទាំងនោះ មិនស្របគ្នាឡើយ។

មានអ្នកខ្លះ ក្រោកឈរឡើង, ពោលរឿង ក្លែងក្លាយ, ចោទប្រកាន់ ព្រះអង្គ ថា៖ «យើង បានឮ អ្នកនេះ ពោលថា “ខ្ញុំ នឹងរុះព្រះវិហារ ដែលសង់ឡើង ដោយដៃមនុស្ស ចោល, ហើយ ក្នុងរវាង បីថ្ងៃ, ខ្ញុំ នឹងសង់ ព្រះវិហារ មួយផ្សេងទៀត ដែលមិនមែន សង់ដោយ ដៃមនុស្សទេ។”» ប៉ុន្តែ ទោះបី ក្នុងរឿងនេះ ក៏ដោយ ក៏ពាក្យ របស់គេ នៅតែ ពុំស្របគ្នា ដដែល។

ពេលនោះ លោកមហាបូជាចារ្យ ក្រោកឈរឡើង នៅមុខក្រុមប្រឹក្សា ជាន់ខ្ពស់, សួរ ព្រះយេស៊ូ ថា៖ «ម្ដេច ក៏អ្នក មិនឆ្លើយ នឹងពាក្យ ចោទប្រកាន់ របស់លោក ទាំងនេះ?» ព្រះយេស៊ូ នៅស្ងៀម, ពុំ ឆ្លើយតប ទាល់តែ សោះ។

លោកមហាបូជាចារ្យ សួរព្រះអង្គ ម្ដងទៀត ថា៖ «តើ អ្នកពិត ជាព្រះគ្រិស្ដ, ជាព្រះបុត្រា របស់ព្រះ ដែលយើង សរសើរតម្កើង មែនឬ?»

ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ឆ្លើយថា៖ «មែន, គឺ ខ្ញុំ ហ្នឹងហើយ។ អស់លោក នឹងឃើញ បុត្រមនុស្ស គង់នៅ ខាងស្ដាំព្រះ ដ៏មានឫទ្ធានុភាព, ហើយ នឹងយាងមក ជាមួយពពក នៅលើមេឃ។»

លោកមហាបូជាចារ្យ ឮដូច្នេះ ក៏ហែកអាវ របស់លោក, ហើយ មានប្រសាសន៍ ថា៖ «យើង មិនបាច់ រកសាក្សី ឯណាទៀតទេ។ អស់លោក ឮជននេះ ពោលពាក្យ ប្រមាថ ព្រះជាម្ចាស់ ស្រាប់ហើយ។ តើ អស់លោក គិតដូចម្ដេច?»

គេ បានសំរេច ចិត្តទាំងអស់គ្នា កាត់ទោស ប្រហារជីវិត ព្រះយេស៊ូ។ អ្នកខ្លះ នាំគ្នា ស្ដោះទឹកមាត់ ដាក់ព្រះអង្គ។ គេ គ្របព្រះភក្ត្រ ព្រះអង្គ, វាយតប់ព្រះអង្គ, ហើយ សួរថា៖ «ទាយមើល៍!» កងរក្សា ព្រះវិហារ យកព្រះយេស៊ូមកទះកំផ្លៀង។

លោកពេត្រុស បដិសេធ ថា មិនស្គាល់ ព្រះយេស៊ូ

ពេលលោក ពេត្រុស នៅក្នុងទីធ្លា, មានស្ត្រី បំរើម្នាក់ របស់ លោកមហា បូជាចារ្យ មកដល់។ នាង ឃើញលោកពេត្រុស កំពុងអាំងភ្លើង ក៏សម្លឹងមើល មុខគាត់ ឲ្យបានច្បាស់, រួច ពោលថា៖ «អ្នកឯង ក៏ជាបក្សពួក របស់យេស៊ូ ជាអ្នកភូមិ ណាសារ៉ែតដែរ។»

ប៉ុន្តែ លោក ប្រកែកឡើង ថា៖ «ខ្ញុំ មិនដឹងទេ; ខ្ញុំ មិនយល់ថា, នាង ចង់និយាយ អំពីរឿង អ្វីឡើយ។» លោកពេត្រុស ក៏ចេញ ពីទីនោះ, ឆ្ពោះទៅ ខ្លោងទ្វារ ខាងក្រៅ។ ពេលនោះ មាន់ រងាវឡើង។

ស្ត្រីបំរើ ឃើញលោក ពេត្រុស ក៏ប្រាប់អស់អ្នក ដែលនៅ ទីនោះ ម្ដងទៀត ថា៖ «អ្នកនេះ ជាបក្សពួកគេដែរ។» លោកពេត្រុស ប្រកែក សាជាថ្មី។

បន្តិចក្រោយមក អស់អ្នក ដែលនៅទីនោះ និយាយទៅលោក ពេត្រុសទៀត ថា៖ «អ្នកឯង ប្រាកដ ជាបក្សពួក អ្នកទាំងនោះមែន, ព្រោះ អ្នកឯង ជាអ្នកស្រុក កាលីឡេ ដូចគ្នា។»

លោកពេត្រុស ក៏និយាយឡើង ថា៖ «បើ ខ្ញុំ កុហក, សូម ឲ្យព្រះជាម្ចាស់ ដាក់ទោសខ្ញុំចុះ។ ខ្ញុំ សូមស្បថ ថា, ខ្ញុំ មិនដែលស្គាល់ អ្នកនោះ ទាល់តែសោះ។»

ភ្លាមនោះ មាន់រងាវ ឡើងជាលើក ទីពីរ។ លោកពេត្រុស ក៏នឹកឃើញ ព្រះបន្ទូល របស់ ព្រះយេស៊ូ ដែលថា៖ “មុនមាន់ រងាវ ពីរដង, អ្នក នឹងបដិសេធ បីដង ថា, មិនស្គាល់ខ្ញុំ។” គាត់ ក៏ទ្រហោយំ។

Mark 14

New International Version (NIV)

Jesus Anointed at Bethany

14 Now the Passover and the Festival of Unleavened Bread were only two days away, and the chief priests and the teachers of the law were scheming to arrest Jesus secretly and kill him. ²“But not during the festival,” they said, “or the people may riot.”

³While he was in Bethany, reclining at the table in the home of Simon the Leper, a woman came with an alabaster jar of very expensive perfume, made of pure nard. She broke the jar and poured the perfume on his head.

⁴Some of those present were saying indignantly to one another, “Why this waste of perfume? ⁵It could have been sold for more than a year’s wages^[a] and the money given to the poor.” And they rebuked her harshly.

⁶“Leave her alone,” said Jesus. “Why are you bothering her? She has done a beautiful thing to me. ⁷The poor you will always have with you,^[b] and you can help them any time you want. But you will not always have me. ⁸She did what she could. She poured perfume on my body beforehand to prepare for my burial. ⁹Truly I tell you, wherever the gospel is preached throughout the world, what she has done will also be told, in memory of her.”

¹⁰Then Judas Iscariot, one of the Twelve, went to the chief priests to betray Jesus to them. ¹¹They were delighted to hear this and promised to give him money. So he watched for an opportunity to hand him over.

The Last Supper

¹²On the first day of the Festival of Unleavened Bread, when it was customary to sacrifice the Passover lamb, Jesus’ disciples asked him, “Where do you want us to go and make preparations for you to eat the Passover?”

¹³So he sent two of his disciples, telling them, “Go into the city, and a man carrying a jar of water will meet you. Follow him. ¹⁴Say to the owner of the house he enters, ‘The Teacher asks: Where is my guest room, where I may eat the Passover with my disciples?’ ¹⁵He will show you a large room upstairs, furnished and ready. Make preparations for us there.”

¹⁶The disciples left, went into the city and found things just as Jesus had told them. So they prepared the Passover.

¹⁷When evening came, Jesus arrived with the Twelve. ¹⁸While they were reclining at the table eating, he said, “Truly I tell you, one of you will betray me—one who is eating with me.”

¹⁹They were saddened, and one by one they said to him, “Surely you don’t mean me?”

²⁰“It is one of the Twelve,” he replied, “one who dips bread into the bowl with me. ²¹The Son of Man will go just as it is written about him. But woe to that man who betrays the Son of Man! It would be better for him if he had not been born.”

²²While they were eating, Jesus took bread, and when he had given thanks, he broke it and gave it to his disciples, saying, “Take it; this is my body.”

²³Then he took a cup, and when he had given thanks, he gave it to them, and they all drank from it.

²⁴“This is my blood of the^[c] covenant, which is poured out for many,” he said to them. ²⁵“Truly I tell you, I will not drink again from the fruit of the vine until that day when I drink it new in the kingdom of God.”

²⁶When they had sung a hymn, they went out to the Mount of Olives.

Jesus Predicts Peter’s Denial

²⁷“You will all fall away,” Jesus told them, “for it is written:

“‘I will strike the shepherd,

and the sheep will be scattered.’^[d]

²⁸But after I have risen, I will go ahead of you into Galilee.”

²⁹Peter declared, “Even if all fall away, I will not.”

³⁰“Truly I tell you,” Jesus answered, “today—yes, tonight—before the rooster crows twice^[e] you yourself will disown me three times.”

³¹But Peter insisted emphatically, “Even if I have to die with you, I will never disown you.” And all the others said the same.

Gethsemane

³²They went to a place called Gethsemane, and Jesus said to his disciples, “Sit here while I pray.” ³³He took Peter, James and John along with him, and he began to be deeply distressed and troubled. ³⁴“My soul is overwhelmed with sorrow to the point of death,” he said to them. “Stay here and keep watch.”

³⁵Going a little farther, he fell to the ground and prayed that if possible the hour might pass from him. ³⁶“Abba,^[f] Father,” he said, “everything is possible for you. Take this cup from me. Yet not what I will, but what you will.”

³⁷Then he returned to his disciples and found them sleeping. “Simon,” he said to Peter, “are you asleep? Couldn’t you keep watch for one hour? ³⁸Watch and pray so that you will not fall into temptation. The spirit is willing, but the flesh is weak.”

³⁹Once more he went away and prayed the same thing. ⁴⁰When he came back, he again found them sleeping, because their eyes were heavy. They did not know what to say to him.

⁴¹Returning the third time, he said to them, “Are you still sleeping and resting? Enough! The hour has come. Look, the Son of Man is delivered into the hands of sinners. ⁴²Rise! Let us go! Here comes my betrayer!”

Jesus Arrested

⁴³Just as he was speaking, Judas, one of the Twelve, appeared. With him was a crowd armed with swords and clubs, sent from the chief priests, the teachers of the law, and the elders.

⁴⁴Now the betrayer had arranged a signal with them: “The one I kiss is the man; arrest him and lead him away under guard.” ⁴⁵Going at once to Jesus, Judas said, “Rabbi!” and kissed him. ⁴⁶The men seized Jesus and arrested him. ⁴⁷Then one of those standing near drew his sword and struck the servant of the high priest, cutting off his ear.

⁴⁸“Am I leading a rebellion,” said Jesus, “that you have come out with swords and clubs to capture me? ⁴⁹Every day I was with you, teaching in the temple courts, and you did not arrest me. But the Scriptures must be fulfilled.” ⁵⁰Then everyone deserted him and fled.

⁵¹A young man, wearing nothing but a linen garment, was following Jesus. When they seized him, ⁵²he fled naked, leaving his garment behind.

Jesus Before the Sanhedrin

⁵³They took Jesus to the high priest, and all the chief priests, the elders and the teachers of the law came together. ⁵⁴Peter followed him at a distance, right into the courtyard of the high priest. There he sat with the guards and warmed himself at the fire.

⁵⁵The chief priests and the whole Sanhedrin were looking for evidence against Jesus so that they could put him to death, but they did not find any. ⁵⁶Many testified falsely against him, but their statements did not agree.

⁵⁷Then some stood up and gave this false testimony against him: ⁵⁸“We heard him say, ‘I will destroy this temple made with human hands and in three days will build another, not made with hands.’” ⁵⁹Yet even then their testimony did not agree.

⁶⁰Then the high priest stood up before them and asked Jesus, “Are you not going to answer? What is this testimony that these men are bringing against you?” ⁶¹But Jesus remained silent and gave no answer.

Again the high priest asked him, “Are you the Messiah, the Son of the Blessed One?”

⁶²“I am,” said Jesus. “And you will see the Son of Man sitting at the right hand of the Mighty One and coming on the clouds of heaven.”

⁶³The high priest tore his clothes. “Why do we need any more witnesses?” he asked. ⁶⁴“You have heard the blasphemy. What do you think?”

They all condemned him as worthy of death. ⁶⁵Then some began to spit at him; they blindfolded him, struck him with their fists, and said, “Prophesy!” And the guards took him and beat him.

Peter Disowns Jesus

⁶⁶While Peter was below in the courtyard, one of the servant girls of the high priest came by. ⁶⁷When she saw Peter warming himself, she looked closely at him.

“You also were with that Nazarene, Jesus,” she said.

⁶⁸But he denied it. “I don’t know or understand what you’re talking about,” he said, and went out into the entryway.^[g]

⁶⁹When the servant girl saw him there, she said again to those standing around, “This fellow is one of them.” ⁷⁰Again he denied it.

After a little while, those standing near said to Peter, “Surely you are one of them, for you are a Galilean.”

⁷¹He began to call down curses, and he swore to them, “I don’t know this man you’re talking about.”

⁷²Immediately the rooster crowed the second time.^[h] Then Peter remembered the word Jesus had spoken to him: “Before the rooster crows twice^[i] you will disown me three times.” And he broke down and wept.

Footnotes:

Mark 14:5 Greek than three hundred denarii
Mark 14:7 See Deut. 15:11.
Mark 14:24 Some manuscripts the new
Mark 14:27 Zech. 13:7
Mark 14:30 Some early manuscripts do not have twice.
Mark 14:36 Aramaic for father
Mark 14:68 Some early manuscripts entryway and the rooster crowed
Mark 14:72 Some early manuscripts do not have the second time.
Mark 14:72 Some early manuscripts do not have twice.

No comments:

ប្រវត្តិសាស្ត្រ ប្រទេស កម្ពុជា | History Series

សម រង្ស៊ី / Sam Rainsy: ខ្ញុំ សូម លាតត្រដាង ប្រវត្តិសាស្ត្រ ប្រទេស កម្ពុជា មួយរយៈកាល (ពីឆ្នាំ ១៩៥១ ដល់ឆ្នាំ ១៩៩១) ដែលគេ បិទបាំង មិនឲ្យ ប្រជារាស្ត្រខ្មែរ បានដឹង។ I would like to expose a period of Cambodia's history (from 1951 to 1991) that has been hidden to the Cambodian people.