Gospel according to Mark
ដំណឹងល្អ រៀបរៀង ដោយលោក ម៉ាកុស
ព្រះយេស៊ូ
ប្រទាននំបុ័ង ឲ្យមនុស្ស បួនពាន់នាក់ បរិភោគ
នៅពេលនោះ បណ្ដាជន
យ៉ាងច្រើន កុះករ មកប្រជុំគ្នា សាជាថ្មី ម្ដងទៀត។ ដោយគេ គ្មានអ្វី បរិភោគ,
ព្រះយេស៊ូ ត្រាស់ហៅ ពួកសិស្សមក, មានព្រះបន្ទូល ថា៖ «ខ្ញុំ អាណិត អាសូរ បណ្ដាជននេះ ពន់ពេកណាស់។
ដ្បិត គេ នៅជាមួយខ្ញុំ អស់រយៈពេល
បីថ្ងៃ មកហើយ, ហើយ គ្មានអ្វី បរិភោគសោះ។ ប្រសិនបើ ខ្ញុំ ឲ្យគេ ត្រឡប់
ទៅផ្ទះវិញ ទាំងពោះទទេ, គេ មុខជាអស់កម្លាំង ដួលតាមផ្លូវ
មិនខាន,
ព្រោះ អ្នកខ្លះ
បានធ្វើ ដំណើរ មកពី ស្រុកឆ្ងាយ។»
ពួកសិស្ស ទូលព្រះអង្គ
ថា៖ «ទីនេះ
ស្ងាត់ណាស់។ តើ រកម្ហូបអាហារ ឯណា ឲ្យគេ
បរិភោគឆ្អែត គ្រប់គ្នាបាន?»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល
សួរថា៖ «តើ អ្នករាល់គ្នា មាននំបុ័ង ប៉ុន្មានដុំ?»
ព្រះអង្គ ក៏ប្រាប់បណ្ដាជន
ឲ្យអង្គុយ ផ្ទាល់នឹងដី។ ទ្រង់ យកនំបុ័ង
ទាំងប្រាំពីរដុំ មកកាន់, អរព្រះគុណ ព្រះជាម្ចាស់, ហើយ
កាច់ប្រទាន ឲ្យពួកសិស្ស ចែកបណ្ដាជន។
គេ មានត្រី តូចៗ ខ្លះដែរ។ ព្រះយេស៊ូ អរព្រះគុណ ព្រះជាម្ចាស់, រួច ប្រាប់ពួកសិស្ស ឲ្យចែកត្រី ទាំងនោះ ដល់គេ។ គេ បានបរិភោគឆ្អែត ទាំងអស់គ្នា, ហើយ ប្រមូលនំបុ័ង និងត្រី ដែលនៅសល់ បាន ប្រាំពីរ ជាល។ នៅពេលនោះ មានមនុស្ស ទាំងអស់
ប្រមាណ ជា បួនពាន់ នាក់។ បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូ
ប្រាប់គេ ឲ្យវិល ត្រឡប់ ទៅផ្ទះវិញ។
ភ្លាមនោះ ព្រះអង្គ យាងចុះទូក ជាមួយពួកសិស្ស ឆ្ពោះទៅតំបន់
ដាល់ម៉ានូថា។
ពួកខាង
គណៈផារីស៊ី ចង់ឃើញ ការអស្ចារ្យ
ពួកខាង គណៈផារីស៊ី
មកដល់,
ហើយ នាំគ្នា ជជែក ជា
មួយ ព្រះយេស៊ូ
ដើម្បី ល្បងល មើល ព្រះអង្គ។ គេ សូម ឲ្យព្រះអង្គ
សំដែង ទីសំគាល់ ដ៏អស្ចារ្យ អ្វីមួយ បញ្ជាក់ថា, ព្រះអង្គ
បានទទួល អំណាច ពីព្រះជាម្ចាស់។
ព្រះយេស៊ូ ដកដង្ហើមធំ, រួច មានព្រះបន្ទូល
ថា៖ «ហេតុអ្វី បានជាមនុស្ស ជំនាន់នេះ
ចង់ឃើញ ទីសំគាល់ ដូច្នេះ? ខ្ញុំ សូមប្រាប់ ឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដឹងច្បាស់ ថា, ព្រះជាម្ចាស់ មិនឲ្យ គេឃើញ ទីសំគាល់ ណាឡើយ។» បន្ទាប់មក ព្រះអង្គ យាងចាកចេញ
ពីគេ, ចុះទូក ឆ្លងទៅ ត្រើយម្ខាងវិញ។
ពុតត្បុត
របស់ ពួកគណៈផារីស៊ី និងពុតត្បុត របស់ ស្ដេចហេរ៉ូដ
ពួកសិស្ស ភ្លេចយក
នំបុ័ង ទៅជាមួយ។ ក្នុងទូក គេ មាននំបុ័ង
តែ មួយដុំ ប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល
ដាស់តឿនគេ ថា៖ «ចូរ អ្នករាល់គ្នា
ប្រុងប្រយ័ត្ន នឹងមេម្សៅ របស់ ពួកផារីស៊ី, ព្រមទាំង
មេម្សៅ របស់ ស្ដេចហេរ៉ូដ, ឲ្យមែនទែន។»
ពួកសិស្ស ជជែកគ្នា
ថា៖ «លោក
មានប្រសាសន៍ ដូច្នេះ មកពីយើង គ្មាននំបុ័ង ទេដឹង។»
ព្រះយេស៊ូ ជ្រាបគំនិត
ពួកគេ ក៏មាន ព្រះបន្ទូល ថា៖ «ម្ដេច ក៏ជជែកគ្នា អំពីរឿង គ្មាននំបុ័ង
ដូច្នេះ? តើ អ្នករាល់គ្នា
ពុំទាន់ ស្ដាប់បាន, ពុំទាន់ យល់សេចក្ដី ទេឬ? ឬមួយ អ្នករាល់គ្នា មានចិត្ត
រឹងរូស? អ្នករាល់គ្នា
មានភ្នែក, តែ មើលមិនឃើញ;
មានត្រចៀក, តែ ស្ដាប់មិនឮ ឬ? តើ អ្នករាល់គ្នា ចាំឬទេ?
កាលខ្ញុំ កាច់នំបុ័ង ប្រាំដុំ ចែកឲ្យមនុស្ស ប្រាំពាន់នាក់,
តើ អ្នករាល់គ្នា ប្រមូលនំបុ័ង ដែលសល់ បានប៉ុន្មានល្អី?»
គេ ទូលព្រះអង្គ
ថា៖ «ដប់ពីរ
ល្អី។»
«ចុះ កាលខ្ញុំ កាច់នំបុ័ង ប្រាំពីរដុំ ចែកឲ្យ មនុស្ស បួនពាន់នាក់,
តើ អ្នករាល់គ្នា ប្រមូលបាន ប៉ុន្មានជាល?»
គេ ទូលថា៖ «ប្រាំពីរ
ជាល។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖ «អ្នករាល់គ្នា នៅតែ ពុំទាន់យល់ ទៀតឬ?»
ព្រះយេស៊ូ
ប្រោសមនុស្ស ខ្វាក់ម្នាក់ ឲ្យភ្លឺ
ព្រះយេស៊ូ និងពួកសិស្ស
ធ្វើដំណើរ មកដល់ភូមិ បេតសៃដា។ នៅពេលនោះ
មានគេ នាំមនុស្ស ខ្វាក់ម្នាក់ មកគាល់ព្រះអង្គ, ហើយ
ទូលអង្វរ សូម ឲ្យព្រះអង្គ ពាល់គាត់។
ព្រះយេស៊ូ ក៏ដឹកដៃ មនុស្សខ្វាក់នោះ នាំចេញ ទៅខាង ក្រៅភូមិ។
ព្រះអង្គ យកទឹកព្រះឱស្ឋ ដាក់លើ ភ្នែកគាត់, ហើយ ដាក់ព្រះហស្ដ លើគាត់, ទាំងមាន ព្រះបន្ទូល
សួរថា៖ «តើ អ្នក មើលឃើញ អ្វីខ្លះទេ?»
បុរសនោះ បើកភ្នែកឡើង, ទូលថា៖
«ខ្ញុំ ឃើញមនុស្ស ដើរស្ទុងៗ,
មើលទៅ ដូចជា ដើមឈើ។»
ព្រះយេស៊ូ ក៏ដាក់ព្រះហស្ដ
លើភ្នែកគាត់ ម្ដងទៀត។ បុរសនោះ មើលឃើញច្បាស់
ទាំងអស់;
ភ្នែកគាត់ បានជា។ ព្រះយេស៊ូ ប្រាប់គាត់ ឲ្យវិល ត្រឡប់ ទៅផ្ទះវិញ, ដោយមាន ព្រះបន្ទូល ថា៖ «កុំ ចូលទៅ ក្នុងភូមិ ឲ្យសោះ។»
លោកពេត្រុស
ប្រកាសថា ព្រះយេស៊ូ ជាព្រះគ្រិស្ដ
ព្រះយេស៊ូ ចេញទៅ
តាមភូមិនានា ដែលនៅ ជិតក្រុង សេសារា-ភីលីព ជាមួយ ពួកសិស្ស។ នៅតាមផ្លូវ ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល សួរគេ
ថា៖ «តើ មនុស្ស ទាំងឡាយ ថា ខ្ញុំ ជា នរណា?»
ពួកសិស្ស ទូលឆ្លើយ
ថា៖ «អ្នកខ្លះ
ថា លោក ជាលោក យ៉ូហាន-បាទីស្ដ; អ្នកខ្លះ
ថា លោក ជា ព្យាការី អេលីយ៉ា; ហើយ អ្នកខ្លះទៀត ថា លោក
ជា ព្យាការី មួយរូប។»
ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល
សួរគេ ថា៖ «ចុះ អ្នករាល់គ្នាវិញ, តើ អ្នករាល់គ្នា ថា ខ្ញុំ ជា នរណា ដែរ?»
លោកពេត្រុស ទូលព្រះអង្គ
ថា៖ «លោក
ជា ព្រះគ្រិស្ដ។»
ព្រះយេស៊ូ ហាមប្រាមសិស្ស
មិនឲ្យ និយាយ ប្រាប់គេ អំពី ព្រះអង្គឡើយ។
បន្ទាប់មក
ព្រះយេស៊ូ ក៏ចាប់ផ្ដើម បង្រៀន ពួកសិស្ស ថា, បុត្រមនុស្ស ត្រូវ រងទុក្ខលំបាក
យ៉ាងខ្លាំង។ ពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ, ពួកនាយក បូជាចារ្យ, ពួកអាចារ្យ, នឹងបោះបង់ ព្រះអង្គចោល, ថែមទាំង ធ្វើគុត ព្រះអង្គ
ទៀតផង។ តែ បីថ្ងៃ ក្រោយមក, ព្រះអង្គ នឹងមានព្រះជន្ម រស់ឡើងវិញ។ ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល បញ្ជាក់
ប្រាប់គេ ដោយឥត លាក់លៀម។ លោកពេត្រុស យាងព្រះអង្គ
ចេញទៅឆ្ងាយ ពីគេ បន្តិច, ហើយ បន្ទោសព្រះអង្គ។
ព្រះយេស៊ូ ងាកទតទៅ
ពួកសិស្ស ឯទៀតៗ, ហើយ ទ្រង់ មានព្រះបន្ទូល បន្ទោស លោកពេត្រុស វិញថា៖
«នែ៎! មារសាតាំង, ថយទៅក្រោយ
ខ្ញុំទៅ! ដ្បិត គំនិតអ្នក
មិនមែន ជាគំនិត របស់ ព្រះជាម្ចាស់ទេ, គឺ ជាគំនិត របស់
មនុស្ស សុទ្ធសាធ។»
បន្ទាប់មក
ព្រះអង្គ ត្រាស់ហៅ បណ្ដាជន និងសិស្ស, រួច មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖
«បើ អ្នកណា ចង់មកតាម ក្រោយខ្ញុំ, ត្រូវ លះបង់ ខ្លួនឯងចោល; ត្រូវ លីឈើឆ្កាង
របស់ខ្លួន, ហើយ មកតាម ខ្ញុំចុះ។ ដ្បិត អ្នកណា ចង់បាន រួចជីវិត, អ្នកនោះ នឹងបាត់បង់ ជីវិត ពុំខាន។ រីឯ អ្នក ដែលបាត់បង់ ជីវិត, ព្រោះតែ ខ្ញុំ និងព្រោះតែ ដំណឹងល្អ នឹងបាន ជីវិតវិញ។ បើ មនុស្សម្នាក់ បានលោកីយ៍
ទាំងមូល មកធ្វើ ជាសម្បត្តិ របស់ខ្លួន, តែ បាត់បង់ ជីវិត,
នោះ នឹងមាន ប្រយោជន៍ អ្វី? តើ មនុស្ស អាចយកអ្វី មកប្ដូរ
នឹងជីវិត របស់ខ្លួនបាន? ដ្បិត អ្នកណា ដែលមាន សេចក្តីខ្មាស ដោយព្រោះខ្ញុំ
និងពាក្យខ្ញុំ នៅក្នុង ដំណ មនុស្ស កំផិត និងមានបាបនេះ, នោះ បុត្រមនុស្ស នឹងមាន សេចក្តីខ្មាស ដោយព្រោះ អ្នកនោះដែរ, ក្នុងកាល ដែលព្រះអង្គ យាងមក ក្នុងសិរីរុងរឿង
របស់ព្រះបិតា ជាមួយ នឹងពួកទេវតា បរិសុទ្ធ។»
Mark 8
Jesus Feeds the Four Thousand
8 During those days another large crowd gathered. Since they had nothing to eat, Jesus called his disciples to him and said, 2 “I have compassion for these people; they have already been with me three days and have nothing to eat. 3 If I send them home hungry, they will collapse on the way, because some of them have come a long distance.”
4 His disciples answered, “But where in this remote place can anyone get enough bread to feed them?”5 “How many loaves do you have?” Jesus asked.
“Seven,” they replied.
6 He told the crowd to sit down on the ground. When he had taken the seven loaves and given thanks, he broke them and gave them to his disciples to distribute to the people, and they did so.7 They had a few small fish as well; he gave thanks for them also and told the disciples to distribute them. 8 The people ate and were satisfied. Afterward the disciples picked up seven basketfuls of broken pieces that were left over. 9 About four thousand were present. After he had sent them away,10 he got into the boat with his disciples and went to the region of Dalmanutha.
11 The Pharisees came and began to question Jesus. To test him, they asked him for a sign from heaven. 12 He sighed deeply and said, “Why does this generation ask for a sign? Truly I tell you, no sign will be given to it.” 13 Then he left them, got back into the boat and crossed to the other side.
The Yeast of the Pharisees and Herod
14 The disciples had forgotten to bring bread, except for one loaf they had with them in the boat.15 “Be careful,” Jesus warned them. “Watch out for the yeast of the Pharisees and that of Herod.”16 They discussed this with one another and said, “It is because we have no bread.”
17 Aware of their discussion, Jesus asked them: “Why are you talking about having no bread? Do you still not see or understand? Are your hearts hardened? 18 Do you have eyes but fail to see, and ears but fail to hear? And don’t you remember? 19 When I broke the five loaves for the five thousand, how many basketfuls of pieces did you pick up?”
“Twelve,” they replied.
20 “And when I broke the seven loaves for the four thousand, how many basketfuls of pieces did you pick up?”
They answered, “Seven.”
21 He said to them, “Do you still not understand?”
Jesus Heals a Blind Man at Bethsaida
22 They came to Bethsaida, and some people brought a blind man and begged Jesus to touch him.23 He took the blind man by the hand and led him outside the village. When he had spit on the man’s eyes and put his hands on him, Jesus asked, “Do you see anything?”24 He looked up and said, “I see people; they look like trees walking around.”
25 Once more Jesus put his hands on the man’s eyes. Then his eyes were opened, his sight was restored, and he saw everything clearly. 26 Jesus sent him home, saying, “Don’t even go into[a] the village.”
Peter Declares That Jesus Is the Messiah
27 Jesus and his disciples went on to the villages around Caesarea Philippi. On the way he asked them, “Who do people say I am?”28 They replied, “Some say John the Baptist; others say Elijah; and still others, one of the prophets.”
29 “But what about you?” he asked. “Who do you say I am?”
Peter answered, “You are the Messiah.”
30 Jesus warned them not to tell anyone about him.
Jesus Predicts His Death
31 He then began to teach them that the Son of Man must suffer many things and be rejected by the elders, the chief priests and the teachers of the law, and that he must be killed and after three daysrise again. 32 He spoke plainly about this, and Peter took him aside and began to rebuke him.33 But when Jesus turned and looked at his disciples, he rebuked Peter. “Get behind me, Satan!” he said. “You do not have in mind the concerns of God, but merely human concerns.”
No comments:
Post a Comment