Genesis
Book
of BEGINNINGS -- heavens and earth, light and darkness, seas and land,
animals and vegetation with humankind as the climax of God's creative
activity "in His image". Book of RELATIONSHIPS -- between God and His
creation, between God and humankind, and between human beings. Written
by Moses approx. 1440 B.C. ("before Christ") during the Exodus.
ព្រះជាម្ចាស់
ចងសម្ពន្ធ មេត្រី ជាមួយ អាប់រ៉ាម
ក្រោយហេតុការណ៍ ទាំងនោះមក,
អាប់រ៉ាម និមិត្តឃើញ ព្រះយ៉ាវេ មានព្រះបន្ទូល មកកាន់លោក
ថា៖
«អាប់រ៉ាម
អើយ, កុំ ខ្លាចអ្វី ឡើយ!
យើង នឹងធ្វើ ជាខែល
ការពារអ្នក;
អ្នក នឹងទទួលរង្វាន់
យ៉ាងធំ។»
អាប់រ៉ាម ទូលតបវិញ
ថា៖ «បពិត្រព្រះ
ជាអម្ចាស់, ព្រះអង្គ ប្រទានអ្វី មកទូលបង្គំ ក៏ឥតប្រយោជន៍
ដែរ, ព្រោះ ទូលបង្គំ នឹងលាចាក លោកនេះទៅ ទាំងគ្មានកូន។
រីឯ អ្នក ដែលនឹងទទួល កេរមត៌ក របស់ ទូលបង្គំ,
គឺ អេលាស៊ើរ, ជាអ្នកក្រុង ដាម៉ាស់ ឯណោះវិញ។» លោក មានប្រសាសន៍ ទៀតថា៖
«ព្រះអង្គ ពុំ បានប្រទាន ឲ្យទូលបង្គំ មានកូន បន្តពូជសោះ,
គឺ មានតែ អ្នកបំរើ ក្នុងក្រុមគ្រួសារ របស់ ទូលបង្គំប៉ុណ្ណោះ
ដែលនឹងទទួល កេរមត៌កត ពីទូលបង្គំ។»
អាប់រ៉ាម ជឿលើ ព្រះយ៉ាវេ, ហើយ
ដោយយល់ ដល់ជំនឿនេះ, ព្រះអង្គ ប្រោសលោក ឲ្យបានសុចរិត។
ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល
មកលោក ទៀតថា៖ «យើង ជាព្រះយ៉ាវេ ដែលបាននាំអ្នក ចេញពីក្រុង អ៊ើរ
នៅស្រុក ខាល់ដេ មក, ដើម្បី ប្រគល់ស្រុកនេះ ឲ្យអ្នក
ទុកជាសម្បត្តិ។»
អាប់រ៉ាម ទូលព្រះអង្គ
វិញថា៖ «បពិត្រ
ព្រះជាអម្ចាស់, តើ ធ្វើម្ដេច ឲ្យដឹង ថា, ទូលបង្គំ នឹងទទួល ស្រុកនេះ?»
ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល
មកលោក ថា៖ «ចូរ យកគោញី ជំទង់អាយុ បីខួបមួយ, ពពែញី អាយុ បីខួបមួយ, ពពែឈ្មោល អាយុ បីខួបមួយ, លលកមួយ, និងព្រាប ជំទើរមួយ មកឲ្យយើង។»
លោក ក៏យកសត្វ ទាំងនោះ
មកពុះ ជាពីរ, រួច ដាក់ទន្ទឹមគ្នា, តែ លោក
ពុំ បានពុះ សត្វស្លាប ជាពីរទេ។
ពេលនោះ មានត្មាត មកឆាប សាច់សត្វ, តែ អាប់រ៉ាម បានដេញវា។
នៅពេលថ្ងៃ ជិតលិច,
អាប់រ៉ាម លង់លក់, ហើយ ព្រឺខ្លាច ជាខ្លាំង, ព្រោះ មានភាពងងឹត មកគ្របដណ្ដប់ លើលោក។ ព្រះយ៉ាវេ មានព្រះបន្ទូល មកកាន់ អាប់រ៉ាម ថា៖ «តោង ដឹងថា,
ពូជពង្ស របស់អ្នក នឹងទៅស្នាក់នៅ ក្នុងស្រុកមួយ ដែលមិនមែន
ជាស្រុក របស់ខ្លួន, គេ នឹងធ្លាក់ខ្លួន ទៅជាទាសករ នៅក្នុងស្រុកនោះ,
ហើយ អ្នកស្រុកនោះ នឹងជិះជាន់គេ អស់រយៈពេល បួនរយឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែ យើង នឹងដាក់ទោស ប្រជាជាតិ
ដែលយក ពូជពង្សអ្នក ធ្វើជាទាសករ។
បន្ទាប់មក គេ នឹងចាកចេញទៅ ដោយនាំយក ទ្រព្យសម្បត្តិ
ជាច្រើន ទៅជាមួយផង។ រីឯ អ្នកវិញ, អ្នក នឹងទៅ ជួបជុំ ជាមួយ បុព្វបុរស
របស់អ្នក ដោយសុខសាន្ត, ហើយ គេ នឹងបញ្ចុះសពអ្នក, ក្រោយ ពីអ្នក បានរស់ យ៉ាងសុខ ក្សេមក្សាន្ត អាយុយឺនយូរ។ នៅតំណ ទីបួន, ទើប ពូជពង្ស របស់អ្នក វិលត្រឡប់ មកទីនេះវិញ, ដ្បិត ជនជាតិ អាម៉ូរី ប្រព្រឹត្ត បទល្មើស មិនទាន់ ដល់កំរិត នៅឡើយ។»
លុះ ថ្ងៃលិច ផុតទៅ,
មេឃ ក៏ងងឹត។ ពេលនោះ ស្រាប់តែ ភ្លើង ឆេះឡើង,
ព្រមទាំង មានអណ្ដាតភ្លើង ឆេះឆាប តាមចន្លោះ ដុំសាច់សត្វ ដែលពុះ
ជាពីរ នោះផងដែរ។ នៅថ្ងៃនោះ ព្រះយ៉ាវេ បានចង សម្ពន្ធមេត្រី ជាមួយ អាប់រ៉ាម
ដោយមាន ព្រះបន្ទូល ថា៖ «យើង នឹងប្រគល់ ស្រុកនេះ ឲ្យពូជពង្ស
របស់អ្នក ដោយគិត ចាប់តាំង ពីទន្លេស្រុក អេស៊ីប រហូត ដល់ទន្លេធំ,
ពោល គឺ ទន្លេ អឺប្រាត—ពួក កែន,
ស្រុក កេនិស៊ីត, ស្រុក កាត់ម៉ូនី, ស្រុក
ហេត, ស្រុក ពេរិស៊ីត, ស្រុក រេផែម,
ស្រុក អាម៉ូរី, ស្រុក កាណាន, ស្រុក គើកាស៊ី, និងស្រុក យេប៊ូស។»
Genesis 15
The Lord’s Covenant With Abram
15 After this, the word of the Lord came to Abram in a vision:
2 But Abram said, “Sovereign Lord, what can you give me since I remain childless and the one who will inherit[c] my estate is Eliezer of Damascus?” 3 And Abram said, “You have given me no children; so a servant in my household will be my heir.”
4 Then the word of the Lord came to him: “This man will not be your heir, but a son who is your own flesh and blood will be your heir.” 5 He took him outside and said, “Look up at the sky and count the stars—if indeed you can count them.” Then he said to him, “So shall your offspring[d] be.”
6 Abram believed the Lord, and he credited it to him as righteousness.
7 He also said to him, “I am the Lord, who brought you out of Ur of the Chaldeans to give you this land to take possession of it.”
8 But Abram said, “Sovereign Lord, how can I know that I will gain possession of it?”
9 So the Lord said to him, “Bring me a heifer, a goat and a ram, each three years old, along with a dove and a young pigeon.”
10 Abram brought all these to him, cut them in two and arranged the halves opposite each other; the birds, however, he did not cut in half. 11 Then birds of prey came down on the carcasses, but Abram drove them away.
12 As the sun was setting, Abram fell into a deep sleep, and a thick and dreadful darkness came over him. 13 Then the Lord said to him, “Know for certain that for four hundred years your descendants will be strangers in a country not their own and that they will be enslaved and mistreated there. 14 But I will punish the nation they serve as slaves, and afterward they will come out with great possessions. 15 You, however, will go to your ancestors in peace and be buried at a good old age. 16 In the fourth generation your descendants will come back here, for the sin of the Amorites has not yet reached its full measure.”
17 When the sun had set and darkness had fallen, a smoking firepot with a blazing torch appeared and passed between the pieces. 18 On that day the Lord made a covenant with Abram and said, “To your descendants I give this land, from the Wadi[e] of Egypt to the great river, the Euphrates— 19 the land of the Kenites, Kenizzites, Kadmonites, 20 Hittites, Perizzites, Rephaites, 21 Amorites, Canaanites, Girgashites and Jebusites.”
Footnotes:
- Genesis 15:1 Or sovereign
- Genesis 15:1 Or shield; / your reward will be very great
- Genesis 15:2 The meaning of the Hebrew for this phrase is uncertain.
- Genesis 15:5 Or seed
- Genesis 15:18 Or river
No comments:
Post a Comment