Genesis
Book
of BEGINNINGS -- heavens and earth, light and darkness, seas and land,
animals and vegetation with humankind as the climax of God's creative
activity "in His image". Book of RELATIONSHIPS -- between God and His
creation, between God and humankind, and between human beings. Written
by Moses approx. 1440 B.C. ("before Christ") during the Exodus.
ណូអេ
ចេញពីទូកធំ
ព្រះជាម្ចាស់ នឹកដល់ណូអេ
និងសត្វព្រៃ, សត្វស្រុក ទាំងប៉ុន្មាន ដែលនៅក្នុងទូក ជាមួយលោក។
ព្រះអង្គ ធ្វើឲ្យមាន ខ្យល់បក់ មកលើ
ផែនដី, ហើយ ទឹក ក៏ចាប់ផ្ដើមស្រក។ ប្រភពទឹក ដែលផុសចេញ ពីទីជំរៅ
និងទ្វារមេឃ បិទជិតវិញ, ហើយ ភ្លៀង ក៏ឈប់ធ្លាក់ ដែរ។ ទឹក បានស្រកចុះ ពីផែនដី បន្តិចម្ដងៗ។
កំពស់ទឹក ចាប់ផ្ដើម ថយចុះ នៅថ្ងៃ ទីមួយរយ-ហាសិប។ នៅថ្ងៃ
ទីដប់ប្រាំពីរ នៃខែ ទីប្រាំពីរ, ទូកធំ បានកឿង នៅលើភ្នំ
អារ៉ារ៉ាត។ រីឯ ទឹក
ក៏កាន់តែ ស្រកទៅៗ រហូត ដល់ខែ ទីដប់។ នៅថ្ងៃ ទីមួយ នៃខែទីដប់, កំពូលភ្នំនានា ក៏លេចឡើង។
សែសិបថ្ងៃ ក្រោយមក, ណូអេ
បានបើក បង្អួចទូកធំ ដែលលោក បានធ្វើ, ហើយ លោក បានលែង
សត្វក្អែកមួយ; សត្វនោះ ក៏ហើរទៅ ហើរមក រហូត ទាល់តែ
ដីគោក លេចឡើង។ បន្ទាប់មក
លោក បានលែង សត្វព្រាបមួយ, ព្រោះ ចង់ដឹង ថា, ទឹក បានស្រកចុះ ឬយ៉ាងណា។
ប៉ុន្តែ ព្រាបនោះ រកកន្លែងទំ មិនបាន, ក៏វិលត្រឡប់ មករកលោក ក្នុងទូកធំ វិញ, ដ្បិត
ទឹក នៅមាន ពាសពេញ លើផែនដី ទាំងមូល នៅឡើយ។ លោក ក៏លាតដៃ ទទួល ព្រាបនោះ ចូលមក ក្នុងទូកធំ
ជាមួយ លោកវិញ។ លោក
នៅរង់ចាំ ប្រាំពីរ ថ្ងៃទៀត ទើប លែងព្រាប ឲ្យចេញ ពីទូកធំ ទៅសាជាថ្មី។ នៅពេលល្ងាច, ព្រាប បានវិល មករក លោកវិញ, ទាំងពាំ ត្រួយអូលីវ
មកជាមួយផង! ដូច្នេះ
ណូអេ ដឹងថា, ទឹក បានស្រក ពីផែនដីហើយ។ លោក នៅរង់ចាំ ប្រាំពីរ ថ្ងៃទៀត
ទើប លែងព្រាប ឲ្យទៅ, តែ ព្រាប មិនបានវិល ត្រឡប់ មករកលោក
វិញទេ។
ពេលនោះ
ព្រះជាម្ចាស់ មានព្រះបន្ទូល មកណូអេ
ថា, «ចូរ ចេញពីទូកធំ នេះទៅ, គឺ ចេញទាំងអ្នក, ទាំងប្រពន្ធ ទាំងកូនប្រុស និងកូន ប្រសាស្រី របស់អ្នក។ ចូរ នាំសត្វ គ្រប់ប្រភេទ ដែលនៅ
ជាមួយអ្នក ចេញទៅផង, គឺ នាំ ទាំងបក្សាបក្សី ទាំងសត្វ
ជើងបួន និងសត្វ លូនវារ លើដី ទាំងប៉ុន្មាន ដើម្បី ឲ្យវា នៅពាសពេញ លើផែនដី, ព្រមទាំង បង្កើតកូនចៅ និងកើនចំនួន យ៉ាងច្រើន នៅលើផែនដី។»
ណូអេ ក៏ចេញ ពីទូកធំ;
រីឯ កូនប្រុស, ភរិយា, និងកូន ប្រសាស្រី
របស់លោក ក៏ចេញ មកដែរ។ សត្វជើងបួន, ឧរង្គសត្វ,
បក្សាបក្សី, និងសត្វ ដែលលូនវារ នៅលើដី ទាំងប៉ុន្មាន
នាំគ្នា ចេញពីទូកធំ តាមពូជ របស់វា ដែរ។
ណូអេ បានសង់ អាសនៈមួយ
សម្រាប់ ធ្វើយញ្ញបូជា ថ្វាយព្រះយ៉ាវេ។ លោក បានយកសត្វខ្លះ ពីក្នុងចំណោម សត្វបរិសុទ្ធ
គ្រប់ប្រភេទ និងពីក្នុង ចំណោម សត្វស្លាប បរិសុទ្ធ គ្រប់ប្រភេទ មកដុត ទាំងមូល
ថ្វាយ ជាយញ្ញបូជា នៅលើអាសនៈ។ ព្រះយ៉ាវេ គាប់ព្រះហឫទ័យ នឹងក្លិន ដ៏ឈ្ងុយឈ្ងប់, ទ្រង់ ក៏នឹកគិត ថា៖ «យើង នឹងមិនដាក់ បណ្ដាសាដី
ព្រោះតែ មនុស្សលោក ទៀតទេ, ដ្បិត ចិត្តមនុស្ស លំអៀង ទៅខាង
ប្រព្រឹត្ត អំពើ អាក្រក់ តាំងពីក្មេង មកម៉្លេះ។ យើង នឹងមិន វាយប្រហារ អ្វីៗ ទាំងប៉ុន្មាន ដែលមានជីវិត
ដូចយើង បានធ្វើ កន្លងមកហើយ នោះទៀតទេ។
«ដរាបណា
មានផែនដី នៅឡើយ,
ដរាបនោះ ក៏នឹងមាន
រដូវ សាបព្រោះ រដូវ ច្រូតកាត់,
មានត្រជាក់ មានក្ដៅ,
មានរដូវ ក្ដៅ
រដូវ រងា,
មានថ្ងៃ មានយប់ ជារហូត
តរៀងទៅ,
មិនដែល អាក់ខានឡើយ។»
Genesis 8
New International Version (NIV)
8 But God remembered Noah and all the wild animals and the livestock that were with him in the ark, and he sent a wind over the earth, and the waters receded. 2 Now the springs of the deep and the floodgates of the heavens had been closed, and the rain had stopped falling from the sky. 3 The water receded steadily from the earth. At the end of the hundred and fifty days the water had gone down,4 and on the seventeenth day of the seventh month the ark came to rest on the mountains of Ararat.5 The waters continued to recede until the tenth month, and on the first day of the tenth month the tops of the mountains became visible.
6 After forty days Noah opened a window he had made in the ark 7 and sent out a raven, and it kept flying back and forth until the water had dried up from the earth. 8 Then he sent out a dove to see if the water had receded from the surface of the ground. 9 But the dove could find nowhere to perch because there was water over all the surface of the earth; so it returned to Noah in the ark. He reached out his hand and took the dove and brought it back to himself in the ark. 10 He waited seven more days and again sent out the dove from the ark. 11 When the dove returned to him in the evening, there in its beak was a freshly plucked olive leaf! Then Noah knew that the water had receded from the earth. 12 He waited seven more days and sent the dove out again, but this time it did not return to him.
13 By the first day of the first month of Noah’s six hundred and first year, the water had dried up from the earth. Noah then removed the covering from the ark and saw that the surface of the ground was dry. 14 By the twenty-seventh day of the second month the earth was completely dry.
15 Then God said to Noah, 16 “Come out of the ark, you and your wife and your sons and their wives.17 Bring out every kind of living creature that is with you—the birds, the animals, and all the creatures that move along the ground—so they can multiply on the earth and be fruitful and increase in number on it.”
18 So Noah came out, together with his sons and his wife and his sons’ wives. 19 All the animals and all the creatures that move along the ground and all the birds—everything that moves on land—came out of the ark, one kind after another.
20 Then Noah built an altar to the Lord and, taking some of all the clean animals and clean birds, he sacrificed burnt offerings on it. 21 The Lord smelled the pleasing aroma and said in his heart: “Never again will I curse the ground because of humans, even though[a] every inclination of the human heart is evil from childhood. And never again will I destroy all living creatures, as I have done.
22
“As long as the earth endures,
seedtime and harvest,
cold and heat,
summer and winter,
day and night
will never cease.”
Footnotes:
- Genesis 8:21 Or humans, for
No comments:
Post a Comment