Paris Peace Accords 23 Oct. 1991

Thursday, July 10, 2014

សុវត្ថិភាព​ និង​វិធី​ការពារ​ ពេល​ចុះ​ ក្នុង​អណ្ដូង​ទឹក

អណ្ដូង​ទឹក៣០៥
ក្រុម​អ្នក​ភូមិ​ព្រិច នាំ​គ្នា​ចោមរោម បង្ហាញ​អណ្ដូង​ទឹក កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​១០ ឧសភា ២០១០ ដែល​ម្ចាស់​ចុះ​ស្ដារ​បណ្ដាល​ឲ្យ​ស្លាប់​ភ្លាមៗ និង​បុរស​ម្នាក់​ចុះ​ទៅ​ជួយ​យក​សាកសព ក៏​ត្រូវ​សន្លប់​ធ្ងន់ធ្ងរ។
RFA/Hang Savyouth

សុវត្ថិភាព​ និង​វិធី​ការពារ​ ពេល​ចុះ​ ក្នុង​អណ្ដូង​ទឹក

ដោយ សេក បណ្ឌិត / អាស៊ីសេរី | ០៩ កក្កដា ២០១៤

ក្នុង​រយៈពេល​ប្រមាណ ២​ខែ ​ចុង​ក្រោយ​នេះ មាន​មនុស្ស ១០​នាក់​ស្លាប់​ ក្នុង​អណ្ដូង​ខ្នោះ ឬ​អណ្ដូង​ទឹក​យោង ដោយសារ ​ថប់​ដង្ហើម។  អ្នក​ជំនាញ​ បង្ហាញ​ថា បញ្ហា​នេះ​ បណ្ដាល​មក​ពី​ ខ្វះ​ការ​ផ្សព្វផ្សាយ​ព័ត៌មាន​ ស្ដីពី​ សុវត្ថិភាព​ នៅ​ពេល​ចុះ​ ក្នុង​អណ្ដូង​នោះ និង​វិធី​ការពារ​ មួយ​ចំនួន​ដល់​ប្រជាពលរដ្ឋ​ នៅ​ជនបទ ដែល​នៅ​ប្រើប្រាស់​ទឹក​អណ្ដូង​នោះ។
អាជ្ញាធរ​ ឃុំ​ជ្រោយបន្ទាយ ស្រុក​ព្រែកប្រសប់ ខេត្ត​ក្រចេះ ដាក់​ផែនការ​ផ្សព្វផ្សាយ​ ដល់​ប្រជាពលរដ្ឋ​ នៅ​តាម​មូលដ្ឋាន ឲ្យ​យល់​ដឹង ​ពី​គ្រោះថ្នាក់​ ពេល​ចុះ​ ទៅ​ក្នុង​អណ្ដូង​ខ្នោះ និង​វិធី​ការពារ​ជា​មុន ​មួយ​ចំនួន។
ការ​ដាក់​ផែនការ​នេះ បន្ទាប់​ពី​ មាន​មនុស្ស​ស្លាប់​ ផ្ទួនៗ​គ្នា កាល​ពី​ដើម​ខែ​មិថុនា ស្លាប់​មនុស្ស ៧​នាក់ នៅ​ខេត្ត​សៀមរាប និង​នៅ​ដើម​ខែ​កក្កដា នេះ ស្លាប់​មនុស្ស ៣​នាក់​ទៀត​នៅ​ខេត្ត​ក្រចេះ ដោយ​ចុះ​ទៅ​ក្នុង​អណ្ដូង​នោះ ហើយ​ពលរដ្ឋ​ បាន​ហៅ​អណ្ដូង​នោះ​ ថា​ ជា​អណ្ដូង​មច្ចុរាជ។  បច្ចុប្បន្ន អណ្ដូង​ទាំង​នោះ​ អាជ្ញាធរ ​បាន​បិទ​ចោល ​ឈប់​ឲ្យ​ប្រើប្រាស់ ​ទៀត​ហើយ។
ការ​សន្និដ្ឋាន​បឋម​របស់​អាជ្ញាធរ និង​អ្នក​ភូមិ​ដែល​ឃើញ​ហេតុការណ៍​ផ្ទាល់​ភ្នែក បញ្ជាក់​ថា បណ្ដាល​មក​ពី​នៅ​បាត​អណ្ដូង​នោះ​ខ្វះ​ខ្យល់​អុកស៊ីហ្សែន (Oxygen) នាំ​ឲ្យ​ថប់​ដង្ហើម​គាំង​បេះដូង​ស្លាប់។
មេ​ឃុំ​ជ្រោយបន្ទាយ ស្រុក​ព្រែកប្រសប់ ខេត្ត​ក្រចេះ លោក តិច ងួនស្រីម មាន​ប្រសាសន៍​ថា ព័ត៌មាន​ស្ដីពី​មនុស្ស​ស្លាប់​ក្នុង​អណ្ដូង​ទឹក​ស្ទើរ​អស់​មួយ​គ្រួសារ​នៅ​ខេត្ត​សៀមរាប នោះ ជា​បទពិសោធន៍​មួយ និង​បាន​ឮ​ដល់​ខេត្ត​ក្រចេះ ដែរ ប៉ុន្តែ​មិន​បាន​សព្វ​ទីកន្លែង ជាពិសេស​នៅ​ភូមិ​ល្អៀត កន្លែង​កើត​ហេតុ​ផ្ទាល់​នោះ​ដែល​មាន​ចម្ងាយ​ប្រមាណ ១៥​គីឡូ​ម៉ែត្រ​ពី​ទី​រួម​ខេត្ត។ លោក​ថា រហូត​មក​ដល់​ពេល​នេះ អាជ្ញាធរ​ខេត្ត​មិន​ទាន់​បង្ហាញ​ពី​ផែនការ​ថា ត្រូវ​ធ្វើ​យ៉ាង​ម៉េច​ចំពោះ​បញ្ហា​នេះ​នៅ​ឡើយ ប៉ុន្តែ​សម្រាប់​អាជ្ញាធរ​ឃុំ លោក​នឹង​បញ្ជ្រាប​បញ្ហា​នេះ និង​បទពិសោធន៍​មួយ​ចំនួន​ជា​ដំណោះស្រាយ​ជូន​ដល់​ប្រជាពលរដ្ឋ​តាម​ភូមិ​ឃុំ​នីមួយៗ និង​សូម​ឲ្យ​ពួក​គាត់​មាន​ការ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​មុន​នឹង​ចុះ​ទៅ​ស្ដារ​អណ្ដូង ឬ​ចុះ​ទៅ​យក​អ្វី​មួយ​នៅ​បាត​អណ្ដូង​នោះ៖ «ខាង​ឃុំ​យើង​មាន​កម្មវិធី​កន្លែង​ណា យើង​លើក​កម្មវិធី​ផ្សព្វផ្សាយ​កន្លែង​ហ្នឹង​ដែរ យើង​ប្រជ្រៀត​ចូល​ឲ្យ​ប្រជាជន​យល់​ដឹង»
ទាក់ទង​បញ្ហា​នេះ​ដែរ អនុបណ្ឌិត​ផ្នែក​វិទ្យាសាស្ត្រ​វារីវប្បកម្ម និង​ជា​អតីត​ទីប្រឹក្សា​នៃ​គណៈកម្មាធិការ​ជាតិ ដើម្បី​អភិវឌ្ឍន៍​ជនបទ លោក ទូច សាវី បាន​ឲ្យ​ដឹង​ដែរ​ថា ពលរដ្ឋ​នៅ​តាម​ជនបទ​នៅ​ខ្វះ​ព័ត៌មាន​លម្អិត​អំពី​សុវត្ថិភាព នៃ​ការ​ប្រើប្រាស់​អណ្ដូង​ទឹក ឬ​គ្រោះថ្នាក់​នៃ​ការ​ចុះ​អណ្ដូង​ដោយ​ប្រថុយប្រថាន។ លោក​ពន្យល់​ថា ការ​ចុះ​ទៅ​ក្នុង​អណ្ដូង​ខ្នោះ​កាន់​តែ​ជ្រៅ​លើស​ពី ៣​ម៉ែត្រ​ឡើង​ទៅ កាន់​តែ​មាន​បញ្ហា​ប្រឈម​នឹង​គ្រោះថ្នាក់​កាន់​តែ​ខ្លាំង ជាពិសេស​អណ្ដូង​ចាស់​ដែល​ប្រើ​យូរ​ឆ្នាំ​ហើយ។
បញ្ហា​ប្រឈម​នោះ​អាច​មាន​ចំណុច​សំខាន់​មួយ​ចំនួន ដូចជា ខ្វះ​អុកស៊ីហ្សែន​សម្រាប់​ឲ្យ​មនុស្ស​ដែល​ចុះ​ទៅ​នោះ​ដក​ដង្ហើម​គ្រប់គ្រាន់។ អណ្ដូង​ចាស់​អាច​មាន​ជាតិ​ពុល​ពពួក​មេតាន (Methane) ដែល​បង្ក​ចេញ​ពី​ភក់ ស្លឹក​ឈើ​ស្អុយ​រលួយ​បន្ថែម​ពី​លើ​បញ្ហា​ខ្វះ​អុកស៊ីហ្សែន​នៅ​ក្នុង​អណ្ដូង​នោះ​ទៅ​ទៀត៖ «កាល​ណា​ស្លឹក​ឈើ​កាន់​តែ​ច្រើន កក់​ស្លឹក​ឈើ និង​ភក់​កាន់​តែ​ក្រាស់ ហើយ​វា​បង្កប់​មេតាន អេតាន តាម​ស្រទាប់​នោះ ពេល​ជាន់​ទៅ​វា​ព្រុល ផ្ទុះ​ចេញ​មក​អា​ហ្នឹង គឺ​ពុល​តែ​ម្តង​អា​ហ្នឹង ពុល​ហើយ​ខ្វះ​អុកស៊ីហ្សែន​បន្ត​ទៀត គួបផ្សំ​ពីរ​យ៉ាង​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ស្លាប់​បាន»
លោក​បន្ត​ថា ករណី​មួយ​ទៀត​បើ​អណ្ដូង​នោះ​ស្ថិត​នៅ​ទីតាំង​ម្លប់ មាន​ដើម​ឈើ​ស៊ប់​ទ្រុប ខ្វះ​ពន្លឺ​ថ្ងៃ កម្រិត​នៃ​ការ​ខ្វះ​អុកស៊ីហ្សែន​មាន​ជាតិ​ពុល​ក្នុង​នោះ​កាន់​តែ​ខ្ពស់។
ឆ្លើយ​តប​នឹង​សំណួរ​ថា ចុះ​កាល​ពី​ចាប់​ផ្ដើម​ជីក​ដំបូង ម៉េច​មិន​មាន​ករណី​ថប់​ដង្ហើម? លោក ទូច សាវី ពន្យល់​ថា កាល​ពី​ចាប់​ផ្ដើម​ជីក​ដំបូង​មិន​មាន​បញ្ហា​នោះ ដោយសារ​អ្នក​ជីក​ចាប់​ផ្ដើម​មាន​ចលនា​យោង​អាចម៍​ដី​ឡើង​ចុះ​ចាប់​ពី​ជម្រៅ​រាក់​ទៅ ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​បណ្ដូល​អុកស៊ីហ្សែន​ក៏​មាន​ជាប់ ហើយ​អណ្ដូង​ថ្មី​ពុំ​ទាន់​មាន​ជាតិ​ពុល​អ្វី​ផ្សេង​មក​ឡូកឡំ​គ្នា​ដែរ៖ «វា​អ៊ីចេះ កាល​ណា​យើង​កំពុង​តែ​ជីក យើង​ទាញ​ទៅ​អា​ខ្យល់​ហ្នឹង​វា​ត្រូវ​ផ្លាស់​ប្ដូរ​ពី​លើ​ចុះ​មក​ក្រោម កាល​ណា​យើង​ទាញ​របស់​មួយ​ឡើង​ទៅ​លើ​ទៅ អា​បណ្ដូល​ខ្យល់​វា​មក អ៊ីចឹង​អ្នក​នៅ​ខាង​ក្រោម​វា​មាន​ចំនួន​តិច អ៊ីចឹង​វា​ប្រើប្រាស់​អុកស៊ីហ្សែន​តិច»
មេ​ឃុំ​ជ្រោយបន្ទាយ លោក តិច ងួនស្រីម បង្ហាញ​ពី​បទពិសោធន៍​ផ្ទាល់​នៅ​ជនបទ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​អណ្ដូង​មាន​អុកស៊ីហ្សែន តាម​រយៈ​ប្រើ​សំណុំ​មែក និង​ស្លឹក​ឈើ។ សំណុំ​មែក និង​ស្លឹក​ឈើ​នោះ ត្រូវ​ចង​ជា​ប៉ាច់​ទំហំ​ប៉ុន​មាត់​អណ្ដូង ហើយ​ទម្លាក់​ដល់​បាត​អណ្ដូង ហើយ​ទាញ​ឡើង​មក​លើ​វិញ​ចុះ​ឡើងៗ​ពី ៥ ទៅ ១០​នាទី ទើប​អាច​ចុះ​ទៅ​ក្នុង​អណ្ដូង​នោះ ដើម្បី​ស្ដារ ឬ​ធ្វើ​អ្វី​មួយ​បាន៖ «ដល់​ពេល​ចុះ​ទៅ គាត់​នៅ​តែ​រាង​ហប់ គាត់​ឡើង​មក​វិញ​មក ដល់​រួច​គាត់​ថប់​ខ្យល់​ហ្នឹង​ទៀត​ទៅ ហ្នឹង​ដែល​គាត់​នៅ​តាម​ចម្ការ​ដែល​គាត់​ធ្លាប់​ចុះ​ទៅ​ដូច​ថប់ៗ​ដង្ហើម ដល់​ពេល​ធ្វើ​អ៊ីចឹង​បាន​ស្រួល​វិញ»
ដើម្បី​ពិសោធ​ឲ្យ​ដឹង​ថា អណ្ដូង​នោះ​មាន​អុកស៊ីហ្សែន ឬ​អត់​នោះ? លោក ទូច សាវី បង្ហាញ​ថា វិធី​ពិសោធ​មាន​ច្រើន​យ៉ាង ប៉ុន្តែ​វិធី​មួយ​ដែល​ងាយ គឺ​យក​ត្រី​ពី​មួយ​ទៅ​ពីរ​ក្បាល ឬ​ច្រើន​ជាង​នេះ ដាក់​ក្នុង​ទ្រុង ឬ​ទ្រូ ទម្លាក់​ចុះ​ទៅ​ក្នុង​ទឹក​នៅ​បាត​អណ្ដូង​នោះ​យ៉ាង​តិច ១០​នាទី បើ​ត្រី​នោះ​ងាប់​បង្ហាញ​ថា​អណ្ដូង​នោះ​ពុំ​មាន​ខ្យល់​អុកស៊ីហ្សែន​ទេ និង​ពុំ​គួរ​ចុះ​ទៅ​ទាំង​ប្រថុយប្រថាន​នោះ​ទេ បើ​ចាំបាច់​ត្រូវ​មាន​ខ្យល់​បាញ់​ចុះ​ទៅ​ជាមួយ។
ករណី​មនុស្ស ១០​នាក់​ស្លាប់​ក្នុង​អណ្ដូង​ខ្នោះ​កន្លង​មក​នោះ ផ្ដើម​ឡើង​ដោយ​ការ​ជ្រុះ​របស់​របរ​បន្តិចបន្តួច​ចូល​ទៅ​ក្នុង​អណ្ដូង ហើយ​ចង់​ចុះ​ទៅ​តាម​យក​មក​វិញ​ភ្លាមៗ។ ដូច​កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​៥ កក្កដា ដោយសារ​ឆ្កែ​មួយ​ក្បាល​ធ្លាក់​ចូល​ក្នុង​អណ្ដូង​ខ្នោះ នៅ​ភូមិ​ល្អៀត ឃុំ​ជ្រោយបន្ទាយ ស្រុក​ព្រែកប្រសប់ ខេត្ត​ក្រចេះ ហើយ​បុរស​ម្ចាស់​ឆ្កែ​ចុះ​ទៅ​ជួយ​ស្រង់ ជាមួយ​គ្នា​នោះ​ម្តាយ និង​បុរស​ជា​អ្នក​ជិត​ខាង​ម្នាក់​ទៀត ដែល​ជា​អ្នក​ជីក​អណ្ដូង​នោះ​ផ្ទាល់ ចុះ​ទៅ​តាម​ជួយ​ក៏​ថប់​ដង្ហើម​ស្លាប់​ទាំង​ឆ្កែ​ទាំង​មនុស្ស​បី​នាក់​ជាមួយ​គ្នា។
ចំណែក​នៅ​ខេត្ត​សៀមរាប វិញ​មាន​កុមារ និង​មនុស្ស​ពេញ​វ័យ​ប្រុស​ស្រី​ចំនួន ៧​នាក់ នៅ​ភូមិ​សាលា​ក្រវ៉ាន់ ឃុំ​រំចេក ស្រុក​បន្ទាយស្រី ក៏​បាន​ស្លាប់​នៅ​ក្នុង​អណ្ដូង​ទឹក​មួយ​កន្លែង កាល​ពី​ល្ងាច​ថ្ងៃ​ទី​៣១ ខែ​ឧសភា កន្លង​ទៅ​នេះ​ដែរ។ កាល​នោះ បុរស​ម្ចាស់​ផ្ទះ​បាន​ទៅ​ដង​ទឹក​អណ្ដូង ហើយ​ជ្រុះ​ដែកកេះ និង​លុយ​ចំនួន ៣​ពាន់​រៀល ទៅ​ក្នុង​អណ្ដូង​ជម្រៅ ៥​ម៉ែត្រ។ គាត់​បាន​យក​បង្អោង​ឫស្សី​១​ដើម ដាក់​ទៅ​ក្នុង​អណ្ដូង ហើយ​ចុះ​រាវ​រក​ឃើញ​តែ​ដែកកេះ មិន​ឃើញ​លុយ​ទេ។ ក្រោយ​មក គាត់​បាន​ចេញ​ពី​អណ្ដូង​ទឹក​ដោយ​មិន​បាន​ដក​បង្អោង​ចេញ​វិញ​ទេ ធ្វើ​ឱ្យ​កូន​តូចៗ​របស់​គាត់ និង​អ្នក​ជិត​ខាង​ចុះ​ទៅ​រាវ​រក​លុយ និង​ជួយ​ក្មេងៗ ហើយ​ក៏​ដាច់​ខ្យល់​ស្លាប់​ជា​បន្តបន្ទាប់​តែ​ម្តង។
ទោះ​យ៉ាង​ណា ពុំ​ទាន់​មាន​ការ​ស្រាវជ្រាវ​ណា​មួយ​បញ្ជាក់​ថា មាន​ករណី​ស្រដៀង​គ្នា​នេះ​មាន​ប៉ុន្មាន​ករណី​ទៀត​នៅ​ទូទាំង​ប្រទេស​នោះ​ទេ៕



No comments:

Post a Comment