Truth2Power Media: លោកុប្បត្តិ ១៩

Friday, July 4, 2014

លោកុប្បត្តិ ១៩ | Genesis 19

Genesis

Book of BEGINNINGS -- heavens and earth, light and darkness, seas and land, animals and vegetation with humankind as the climax of God's creative activity "in His image". Book of RELATIONSHIPS -- between God and His creation, between God and humankind, and between human beings. Written by Moses approx. 1440 B.C. ("before Christ") during the Exodus.

Background Notes

https://www.box.com/s/4f982a1b17c4d4c4427e

លោកុប្បត្តិ ១៩

Genesis 19

ឡុត ភៀសខ្លួន ចេញ ពីក្រុង សូដុម

នៅពេលល្ងាច, ទេវតា ទាំងពីរ បានទៅដល់ ក្រុង សូដុម។ ឡុត អង្គុយ នៅមាត់ទ្វារ ក្រុង។ ពេលឡុត ឃើញទេវតា ទាំងពីរ, គាត់ ក្រោកឡើង ទៅទទួល ដោយក្រាបចុះ អោនមុខដល់ដី។ គាត់ ពោលថា៖ «សូម លោកម្ចាស់ អញ្ជើញចូល ផ្ទះខ្ញុំប្របាទ ជាអ្នកបំរើ របស់លោក សិន។ សូម លោកម្ចាស់ លាងជើង, ហើយ ស្នាក់នៅ ទីនេះ មួយយប់, ចាំស្អែក សឹម បន្តដំណើរ ទៅមុខទៀត តាំងពីព្រលឹម។»

ទេវតា តបថា៖ «ទេ, យប់នេះ យើង សំរាក នៅតាមទីធ្លាក្រុង ក៏បាន។»

ប៉ុន្តែ ដោយឡុត ចេះតែ ទទូចអង្វរ ខ្លាំងពេក, ទេវតា ទាំងពីរ ក៏ចូលទៅផ្ទះគាត់។ គាត់ បានរៀបចំ ម្ហូបអាហារ និងឲ្យគេ ដុតនំបុ័ង ឥតមេ ជូនទេវតា; ទេវតា ក៏បរិភោគ។ ពេលនោះ, គេ មិនទាន់ចូល ដំណេក នៅឡើយទេ, ស្រាប់តែមាន អ្នកក្រុងនោះ, គឺ ប្រុសៗ នៅក្រុង សូដុម គ្រប់ៗគ្នា—តាំងពីក្មេង រហូត ដល់ចាស់—នាំគ្នា ឡោមព័ទ្ធផ្ទះ ឡុត។ គេ ស្រែកសួរ ឡុត ថា៖ «តើ ពួកអ្នក ដែលចូលមក ផ្ទះអ្នកឯង ពីល្ងាចមិញ នៅឯណា? ចូរ ឲ្យគេ ចេញមក! យើង នឹងរួម ដំណេក ជាមួយ ពួកគេ។»

ឡុត ចេញមកជួប ពួកគេ នៅមាត់ទ្វារ, ហើយ បិទទ្វារ ពីក្រោយខ្នង វិញ។ គាត់ ពោលថា៖ «បងប្អូន អើយ, សូម មេត្តា កុំ ប្រព្រឹត្ត អំពើ អាក្រក់អី។ ខ្ញុំ សូម អង្វរបងប្អូន, ទៅចុះ។ មើល៍, ខ្ញុំ មានកូនស្រី ពីរនាក់ ដែលពុំ ទាន់រួមរស់ ជាមួយ បុរសណា នៅឡើយទេ។ ខ្ញុំ នឹងនាំគេ ចេញមក ជូនបងប្អូន នៅខាងក្រៅ, ឲ្យបងប្អូន ប្រព្រឹត្តតាម អំពើចិត្ត ទៅចុះ។ ក៏ប៉ុន្តែ សូម មេត្តា កុំ ប៉ះពាល់ បុរស ទាំងនេះ ដែលបានមក ស្នាក់នៅ ក្រោមដំបូល ផ្ទះខ្ញុំឡើយ។»

ពួកគេ តបថា៖ «ថយទៅ!» គេ ពោលទៀត ថា៖ «មើល៍! ជនបរទេស ម្នាក់នេះ មកនៅស្រុកយើង, តែ ឥឡូវ បែរ ជាចង់ធ្វើ ម្ចាស់ស្រុក ទៅវិញ! ទេ, មិនបានទេ! យើង នឹងធ្វើបាប អ្នកឯង ខ្លាំងជាងជន ពីរនាក់នោះ ទៅទៀត។» ពួកគេ ក៏ច្រានឡុត យ៉ាងខ្លាំង, ហើយ នាំគ្នា ចូលទៅ បម្រុង នឹងទម្លាយទ្វារ។

ពេលនោះ ទេវតា ទាំងពីរ លូកដៃ ទៅទាញឡុត ចូលមក ក្នុងផ្ទះ, រួច បិទទ្វារ ជិតវិញ។ បន្ទាប់មក ទេវតា បានធ្វើ ឲ្យពួកអ្នក ដែលនៅ មាត់ទ្វារ ខ្វាក់ភ្នែក ទាំងអស់គ្នា— តាំងពីតូច ដល់ធំ។ ដូច្នេះ ពួកគេ ពុំ អាចរក មាត់ទ្វារ ចូលទៅក្នុងផ្ទះ បានឡើយ។

ទេវតា ពោលទៅឡុត ថា៖ «តើ មាននរណាខ្លះ នៅជាមួយលោក? បើ មានកូនប្រសា, កូនប្រុស, កូនស្រី, និងមាន អ្វីទៀត ជាកម្មសិទ្ធិ របស់លោក នៅក្នុងក្រុង, ចូរ នាំចេញ ពីកន្លែងនេះ ទៅ។ ដ្បិត យើង នឹងរំលាយ ក្រុងនេះ ចោល ពីព្រោះ ពាក្យចោទប្រកាន់ ក្រុងនេះ បានលាន់ឮ ជាខ្លាំង នៅចំពោះ ព្រះភក្ត្រ ព្រះយ៉ាវេ។ ព្រះយ៉ាវេ បានចាត់ពួកយើង ឲ្យមក រំលាយ ក្រុងនេះចោល។»

ឡុត ក៏ចេញទៅ ប្រាប់កូនប្រសា ប្រុសៗ ដែលនឹងរៀបការ ជាមួយ កូនស្រី របស់គាត់ ថា៖ «ចូរ ក្រោកឡើង! នាំគ្នា ចេញ ពីទីនេះទៅ, ដ្បិត ព្រះយ៉ាវេ នឹងរំលាយ ទីក្រុងចោល!» ប៉ុន្តែ កូនប្រសា របស់គាត់ យល់ឃើញ ថា, គាត់ គ្រាន់តែ និយាយលេង ប៉ុណ្ណោះ។

ពេលភ្លឺ ស្រាងៗ, ទេវតា នាំគ្នា បង្ខំឡុត ថា៖ «ចូរ ក្រោកឡើង! នាំប្រពន្ធ និងកូនស្រី ទាំងពីរ របស់លោក ដែលនៅជាមួយ ចេញទៅ, កុំ ឲ្យវិនាស ព្រោះតែ អំពើ ទុច្ចរិត របស់ ក្រុងនេះ ឡើយ។»

ប៉ុន្តែ ដោយឡុត នៅបង្អែបង្អង់, ទេវតា ក៏ចាប់ដៃគាត់, ប្រពន្ធគាត់, និងកូនស្រីគាត់ ទាំងពីរ, ទាញចេញទៅ ទុកឲ្យនៅខាងក្រៅ ទីក្រុង, ដ្បិត ព្រះយ៉ាវេ សព្វព្រះហប្ញទ័យ ឲ្យគាត់ បានរួចជីវិត។ ពេលនាំគាត់ ចេញផុត ពីក្រុងនោះ, ទេវតាម្នាក់ ពោលថា៖ «ចូរ រត់ ឲ្យរួច ជីវិតទៅ! កុំ ងាកមើលក្រោយ! កុំ ឈប់ នៅតំបន់ វាលរាប ឲ្យសោះ! ចូរ រត់ទៅ តំបន់ភ្នំ ដើម្បី ឲ្យរួច អាយុជីវិត។»

ឡុត ពោលទៅ ទេវតាវិញ ថា៖ «លោកម្ចាស់ អើយ! សូម មេត្តា ស្ដាប់ពាក្យអង្វរ របស់ខ្ញុំ ប្របាទផង! សូម លោកម្ចាស់, អធ្យាស្រ័យ ទៅចុះ, ដ្បិត លោកម្ចាស់ សំដែងសប្បុរសធម៌ យ៉ាងខ្លាំង ចំពោះ ខ្ញុំប្របាទ ដោយទុកជីវិត ខ្ញុំប្របាទ ឲ្យនៅរស់។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំប្របាទ ពុំ អាចរត់ទៅ តំបន់ភ្នំ ទាន់ទេ, ព្រោះ ខ្ញុំប្របាទ មុខជាជួប នឹងមហន្តរាយនេះ, ហើយ ត្រូវ ស្លាប់មិនខាន។ សូម លោកម្ចាស់, អធ្យាស្រ័យ ឲ្យខ្ញុំប្របាទ ផង។ មើល៍, មានក្រុងមួយ នៅជិតនេះស្រាប់។ ខ្ញុំប្របាទ អាចរត់ទៅ ជ្រកកោនបាន, ព្រោះ ក្រុងនេះ តូចទេ! សូម មេត្តា ឲ្យខ្ញុំប្របាទ រត់ទៅជ្រកនៅ ក្រុងនោះ, ដ្បិត ក្រុងនោះ ពិតជាតូចមែន។ ខ្ញុំ ប្របាទ នឹងស្នាក់នៅ ទីនោះ ឲ្យបានរួច ជីវិត។» ទេវតា ពោលទៅគាត់ វិញថា៖ «ខ្ញុំ យោគយល់ ដល់លោក ម្ដងទៀត; ខ្ញុំ មិនរំលាយក្រុង ដែលលោក និយាយនេះទេ។ ចូរ ប្រញាប់ ប្រញាល់ រត់ ឲ្យដល់ ក្រុងនោះចុះ, ដ្បិត ខ្ញុំ មិនអាច ធ្វើអ្វី មុនលោក ទៅដល់ឡើយ។» (ហេតុនេះហើយ បានជាគេ ដាក់ឈ្មោះ ក្រុងនោះ ថា, «សូអារ»។)

ពេលឡុត ចូលទៅដល់ ក្រុង សូអារ, ព្រះអាទិត្យ បានរះបំភ្លឺ ផែនដីហើយ។

ពេលនោះ ព្រះយ៉ាវេ បានធ្វើ ឲ្យមានស្ពាន់ធ័រ និងមានភ្លើង បង្អុរចុះ ពីមេឃ, គឺ ចុះមក ពីព្រះយ៉ាវេ, ធ្លាក់លើ ក្រុង សូដុម និងកូម៉ូរ៉ា។ ព្រះអង្គ បានរំលាយ ក្រុងទាំងនោះ, តំបន់ វាលរាប ទាំងមូល, និងអ្នកក្រុង ទាំងប៉ុន្មាន, ព្រមទាំង រុក្ខជាតិ ទាំងឡាយ ដែលដុះ នៅលើដី, ត្រូវ វិនាសអន្តរាយអស់។ រីឯ ភរិយា របស់ឡុត វិញ, គាត់ បានងាក មើលក្រោយ; គាត់ ក៏ក្លាយទៅ ជារូបចម្លាក់ អំបិល។

លុះ ព្រលឹមឡើង, អប្រាហាំ ទៅកន្លែង ដែលលោក បាននៅ ជាមួយ ព្រះយ៉ាវេ។ លោក សម្លឹងមើល ទៅក្រុង សូដុម, ក្រុង កូម៉ូរ៉ា, និងតំបន់ វាលរាប ទាំងមូល, ឃើញមានផ្សែង ហុយឡើង ពីដីមក, ដូចជាផ្សែង ដែលហុយចេញ ពីឡ។

នៅពេល ព្រះជាម្ចាស់ រំលាយក្រុង ទាំងប៉ុន្មាន នៅតំបន់ វាលរាបនោះ, ព្រះអង្គ បាននឹកគិត ដល់អប្រាហាំ, គឺ ព្រះអង្គ បានប្រោស ឡុត ឲ្យរួចផុត ពីមហន្តរាយ ក្នុងពេល ព្រះអង្គ រំលាយក្រុង ដែលឡុត រស់នៅនោះ។

ឡុត និងកូនស្រី ទាំងពីរ របស់គាត់;

ដើមកំណើត របស់ ជនជាតិ ម៉ូអាប់ និងជនជាតិ អាំម៉ូន

ឡុត បានចាកចេញ ពីក្រុង សូអារ ជាមួយ កូនស្រី ទាំងពីរ ឡើងទៅ រស់នៅ តាមភ្នំ, ដ្បិត គាត់ មិនហ៊ាន នៅក្នុងក្រុង សូអារ នោះទេ។ គាត់ ស្នាក់នៅ តាមរូងភ្នំ ជាមួយ កូនស្រី ទាំងពីរ។

ពេលនោះ នាងបង និយាយទៅកាន់ នាងពៅ ថា៖ «ឪពុកយើង ចាស់ហើយ, ហើយ នៅក្នុងស្រុកនេះ ក៏គ្មានប្រុសណា មកយកយើង ធ្វើជាប្រពន្ធ—ដូចគេ ដូចឯង ក្នុងលោក នេះឡើយ។ ដូច្នេះ មក៍! យើង នាំគ្នា បង្អកស្រា ឪពុកយើង, រួច រួមដំណេក ជាមួយគាត់ទៅ ដើម្បី ឲ្យយើង បានបន្តពូជ ពីឪពុកយើង។»

នៅយប់នោះ, នាងទាំងពីរ ក៏បង្អកស្រាឪពុក របស់ខ្លួន; រួចហើយ, នាងបង ចូលរួមដំណេក ជាមួយឪពុក, តែ គាត់ ពុំ ដឹងខ្លួនទេ—មិនដឹង ជានាង ចូលដេក ថ្មើរណា, ចេញថ្មើរ ណាឡើយ។

លុះ ស្អែកឡើង, នាងបង បាននិយាយ ទៅកាន់ នាងប្អូន ថា៖ «ពីយប់មិញ បង បានរួមដំណេក ជាមួយឪពុក។ យប់នេះ យើង យកស្រា មកបង្អកគាត់ ទៀតទៅ, រួច សិម ឯង ចូលដេក ជាមួយគាត់ម្ដង, ដើម្បី តពូជ ពីឪពុក របស់យើង។» នៅយប់នោះ, នាង ទាំងពីរ ក៏បង្អកស្រា ឲ្យឪពុក សាជាថ្មី, ហើយ នាងពៅ ក៏ចូលទៅ រួមដំណេក ជាមួយឪពុក, តែ គាត់ ពុំ ដឹងខ្លួនទេ—មិនដឹង ជានាង ចូលដេក ថ្មើរណា, ចេញថ្មើរ ណាឡើយ។

ក្រោយមក, កូនស្រី ទាំងពីរ របស់ លោកឡុត មានផ្ទៃពោះ ជាមួយឪពុក របស់ខ្លួន។ នាងបង សំរាលបាន កូនប្រុសមួយ; នាង ដាក់ឈ្មោះ ថា, ម៉ូអាប់, ដែលជាបុព្វបុរស របស់ ជនជាតិ ម៉ូអាប់ សព្វថ្ងៃនេះ។ នាងពៅ ក៏សំរាលបាន កូនប្រុស មួយដែរ; នាង ដាក់ឈ្មោះ កូននោះ ថា, បេនអាំមី, ដែលជាឪពុក របស់ ជនជាតិ អាំម៉ូន សព្វថ្ងៃនេះ។

Genesis 19

New International Version (NIV)

Sodom and Gomorrah Destroyed

19 The two angels arrived at Sodom in the evening, and Lot was sitting in the gateway of the city. When he saw them, he got up to meet them and bowed down with his face to the ground. ²“My lords,” he said, “please turn aside to your servant’s house. You can wash your feet and spend the night and then go on your way early in the morning.”

“No,” they answered, “we will spend the night in the square.”

³But he insisted so strongly that they did go with him and entered his house. He prepared a meal for them, baking bread without yeast, and they ate. ⁴Before they had gone to bed, all the men from every part of the city of Sodom—both young and old—surrounded the house. ⁵They called to Lot, “Where are the men who came to you tonight? Bring them out to us so that we can have sex with them.”

⁶Lot went outside to meet them and shut the door behind him ⁷and said, “No, my friends. Don’t do this wicked thing. ⁸Look, I have two daughters who have never slept with a man. Let me bring them out to you, and you can do what you like with them. But don’t do anything to these men, for they have come under the protection of my roof.”

⁹“Get out of our way,” they replied. “This fellow came here as a foreigner, and now he wants to play the judge! We’ll treat you worse than them.” They kept bringing pressure on Lot and moved forward to break down the door.

¹⁰But the men inside reached out and pulled Lot back into the house and shut the door. ¹¹Then they struck the men who were at the door of the house, young and old, with blindness so that they could not find the door.

¹²The two men said to Lot, “Do you have anyone else here—sons-in-law, sons or daughters, or anyone else in the city who belongs to you? Get them out of here, ¹³because we are going to destroy this place. The outcry to the Lord against its people is so great that he has sent us to destroy it.”

¹⁴So Lot went out and spoke to his sons-in-law, who were pledged to marry^[a] his daughters. He said, “Hurry and get out of this place, because the Lord is about to destroy the city!” But his sons-in-law thought he was joking.

¹⁵With the coming of dawn, the angels urged Lot, saying, “Hurry! Take your wife and your two daughters who are here, or you will be swept away when the city is punished.”

¹⁶When he hesitated, the men grasped his hand and the hands of his wife and of his two daughters and led them safely out of the city, for the Lord was merciful to them. ¹⁷As soon as they had brought them out, one of them said, “Flee for your lives! Don’t look back, and don’t stop anywhere in the plain! Flee to the mountains or you will be swept away!”

¹⁸But Lot said to them, “No, my lords,^[b] please! ¹⁹Your^[c] servant has found favor in your^[d] eyes, and you^[e] have shown great kindness to me in sparing my life. But I can’t flee to the mountains; this disaster will overtake me, and I’ll die. ²⁰Look, here is a town near enough to run to, and it is small. Let me flee to it—it is very small, isn’t it? Then my life will be spared.”

²¹He said to him, “Very well, I will grant this request too; I will not overthrow the town you speak of. ²²But flee there quickly, because I cannot do anything until you reach it.” (That is why the town was called Zoar.^[f])

²³By the time Lot reached Zoar, the sun had risen over the land. ²⁴Then the Lord rained down burning sulfur on Sodom and Gomorrah—from the Lord out of the heavens. ²⁵Thus he overthrew those cities and the entire plain, destroying all those living in the cities—and also the vegetation in the land. ²⁶But Lot’s wife looked back, and she became a pillar of salt.

²⁷Early the next morning Abraham got up and returned to the place where he had stood before the Lord. ²⁸He looked down toward Sodom and Gomorrah, toward all the land of the plain, and he saw dense smoke rising from the land, like smoke from a furnace.

²⁹So when God destroyed the cities of the plain, he remembered Abraham, and he brought Lot out of the catastrophe that overthrew the cities where Lot had lived.

Lot and His Daughters

³⁰Lot and his two daughters left Zoar and settled in the mountains, for he was afraid to stay in Zoar. He and his two daughters lived in a cave. ³¹One day the older daughter said to the younger, “Our father is old, and there is no man around here to give us children—as is the custom all over the earth. ³²Let’s get our father to drink wine and then sleep with him and preserve our family line through our father.”

³³That night they got their father to drink wine, and the older daughter went in and slept with him. He was not aware of it when she lay down or when she got up.

³⁴The next day the older daughter said to the younger, “Last night I slept with my father. Let’s get him to drink wine again tonight, and you go in and sleep with him so we can preserve our family line through our father.” ³⁵So they got their father to drink wine that night also, and the younger daughter went in and slept with him. Again he was not aware of it when she lay down or when she got up.

³⁶So both of Lot’s daughters became pregnant by their father. ³⁷The older daughter had a son, and she named him Moab^[g]; he is the father of the Moabites of today. ³⁸The younger daughter also had a son, and she named him Ben-Ammi^[h]; he is the father of the Ammonites^[i] of today.

Footnotes:

Genesis 19:14 Or were married to
Genesis 19:18 Or No, Lord; or No, my lord
Genesis 19:19 The Hebrew is singular.
Genesis 19:19 The Hebrew is singular.
Genesis 19:19 The Hebrew is singular.
Genesis 19:22 Zoar means small.
Genesis 19:37 Moab sounds like the Hebrew for from father.
Genesis 19:38 Ben-Ammi means son of my father’s people.
Genesis 19:38 Hebrew Bene-Ammon

No comments:

ប្រវត្តិសាស្ត្រ ប្រទេស កម្ពុជា | History Series

សម រង្ស៊ី / Sam Rainsy: ខ្ញុំ សូម លាតត្រដាង ប្រវត្តិសាស្ត្រ ប្រទេស កម្ពុជា មួយរយៈកាល (ពីឆ្នាំ ១៩៥១ ដល់ឆ្នាំ ១៩៩១) ដែលគេ បិទបាំង មិនឲ្យ ប្រជារាស្ត្រខ្មែរ បានដឹង។ I would like to expose a period of Cambodia's history (from 1951 to 1991) that has been hidden to the Cambodian people.

Paris Peace Accords 23 Oct. 1991

Friday, July 4, 2014

លោកុប្បត្តិ ១៩ | Genesis 19

Genesis 19

Sodom and Gomorrah Destroyed

Lot and His Daughters

Footnotes:

No comments:

Post a Comment