លោកុប្បត្តិ ២០ | Genesis 20

Genesis

Book of BEGINNINGS -- heavens and earth, light and darkness, seas and land, animals and vegetation with humankind as the climax of God's creative activity "in His image".  Book of RELATIONSHIPS -- between God and His creation, between God and humankind, and between human beings.  Written by Moses approx. 1440 B.C. ("before Christ") during the Exodus. 

Background Notes

https://www.box.com/s/4f982a1b17c4d4c4427e

លោកុប្បត្តិ ២០

Genesis 20

​អប្រាហាំ និង​ស្ដេច​ អប៊ីម៉ាឡិច

អប្រាហាំ​ ចាក​ចេញ ​ពី​ទី​នោះ, ឆ្ពោះ​ទៅ​តំបន់ ​ណេកិប។  លោក​ បាន​តាំង​ ទី​លំនៅ ​នៅ​ចន្លោះក្រុង ​កាដេស និង​ក្រុង​ ស៊ើរ; បន្ទាប់​មក លោក​ បាន​ទៅ​នៅ​ ក្រុង ​កេរ៉ា។  អប្រាហាំ ​តែង ​ប្រាប់​គេ​ អំពី​សារ៉ា​ ជា​ភរិយា​ របស់ ​លោក​នោះ, ថា, «នាង​ ជា​ប្អូន​ស្រី ​របស់ខ្ញុំ។»  ព្រះបាទ ​អប៊ីម៉ាឡិច ជា​ស្ដេច ​នៅក្រុង ​កេរ៉ា បាន​ចាត់​គេ ​ឲ្យ​ទៅ​ចាប់ ​សារ៉ា​ មក។

ពេល​នោះ ព្រះជាម្ចាស់ ​យាង​មក​ ជួប​ស្ដេច​ អប៊ីម៉ាឡិច ក្នុង​សុបិន​និមិត្ត​ នៅ​ពេល​យប់, ហើយ​ មាន​ព្រះបន្ទូល​ ថា៖ «អ្នក​ នឹង​ត្រូវ​ ស្លាប់, ព្រោះ​តែ ស្ត្រី ​ដែល​អ្នក បាន​ចាប់ ​មក​នោះ​ ជា​មិន​ខាន, ដ្បិត​ នាង​ មាន​ប្ដី​ហើយ។»

ព្រះបាទ ​អប៊ីម៉ាឡិច ​ពុំ​ ទាន់​បាន ​ប៉ះពាល់ ​​សារ៉ា ​នៅ​ឡើយ​ទេ។  ស្ដេច​ ទូល​វិញ​ ថា៖ «បពិត្រ​ ព្រះយ៉ាវេ, តើ​ ព្រះអង្គ​ នឹង​ប្រហារ​ជីវិត​ ប្រជាជាតិ​មួយ, ទោះ​បី​ ជាតិ​នោះ​ សុចរិត​ ក៏​ដោយ ​ឬ?  បុរស​នោះ ​ទេ​តើ ​ដែល​បាន​ប្រាប់​ ទូលបង្គំ ថា, ​“នាង​ ត្រូវ​ ជា​ប្អូន​ខ្ញុំ”, ហើយ ​ស្ត្រី​នោះ​ផ្ទាល់ ​ក៏​បាន​ប្រាប់ ​ទូលបង្គំ​ ថា​, “គាត់ ​ត្រូវ​ ជា​បង​ខ្ញុំ” ​ដែរ។  ទូលបង្គំ​ ប្រព្រឹត្ត​ ដូច្នេះ ដោយ​ចិត្ត​ ស្អាតស្អំ​ទេ, ហើយ ​ដៃ​ទូលបង្គំ ​ក៏​ឥត​សៅហ្មង​ ដែរ។»

ព្រះជាម្ចាស់ ​មាន​ព្រះបន្ទូល ​មក​ស្ដេច​វិញ ក្នុង​សុបិន​និមិត្ត​នោះ​ ថា៖ «យើង​ ក៏​ដឹង​ច្បាស់​ដែរ​ ថា, អ្នក ​ធ្វើ​ដូច្នេះ ដោយ​ចិត្ត​ ស្អាតស្អំ; ហេតុ​នេះ​ហើយ​ បាន​ជា​យើង​ មក​ឃាត់​អ្នក, កុំ​ ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​ អំពើ​បាប​ ទាស់​នឹង​យើង។  យើង ​មិន​បណ្ដោយ ​ឲ្យ​អ្នក​ ប៉ះពាល់​នាង​ ឡើយ។  ឥឡូវ​នេះ ចូរ​ ប្រគល់​នាង ​ទៅ​ឲ្យ​បុរស​នោះ ​វិញ​ទៅ, ដ្បិត​ គាត់ ​ជា​ព្យាការី​​ មួយ​រូប។  គាត់​ នឹង​ទូលអង្វរ ឲ្យ​អ្នក ដើម្បី​ ឲ្យ​អ្នក​ បាន​រួច​ជីវិត។  ប្រសិន​បើ​ អ្នក​ មិន​ប្រគល់​នាង ​ទៅ​ឲ្យ​គាត់​ វិញ​ទេ, តោង​ ដឹង​ថា, អ្នក​ មុខ​ជា​ត្រូវ​ ស្លាប់​ ជា​មួយ​ញាតិ​វង្ស ​របស់​អ្នក ​មិន​ខាន។»

ព្រះបាទ​ អប៊ីម៉ាឡិច​ ក្រោក​ឡើង​ ពី​ព្រលឹម; ស្ដេច ​កោះ​ហៅ​អ្នក​បំរើ​ ទាំង​អស់​មក, ហើយ ​រៀប​រាប់​ប្រាប់​ អំពី​ ហេតុការណ៍​ អស់​ទាំង​នេះ។  ពួក​បំរើ​ របស់​ស្ដេច ​ព្រឺ​ខ្លាច ​ជា​ខ្លាំង។  ព្រះបា ទ​អប៊ីម៉ាឡិច​ ហៅ​អប្រាហាំ​មក, រួច​ មាន​រាជ​ឱង្ការ​ ថា, «ហេតុ​ដូច​ម្ដេច​ បាន​ជា​លោក ​ធ្វើ​ដូច្នេះ​ ចំពោះ​យើង?  តើ ​ខ្ញុំ​ បាន​ធ្វើ​អ្វី​ខុស ​ចំពោះ​លោក, បាន​ជា​លោក ​នាំ​ ទាំង​នគរ របស់​ខ្ញុំ, ទាំង​ខ្ញុំ ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​ អំពើ​បាប​ដ៏​ធ្ងន់​ បែប​នេះ?  លោក​ ប្រព្រឹត្ត​ ចំពោះ​ខ្ញុំ​ តាម​របៀប​ ដែល​មិន​គួរ​ ប្រព្រឹត្ត​ ទាល់​តែ​សោះ។»  បន្ទាប់​មក ព្រះបាទ​អប៊ីម៉ាឡិច​ មាន​រាជឱង្ការ​ ទៅ​កាន់ ​អប្រាហាំ​ ទៀត​ថា៖ «តើ​ លោក​ មាន​គោល​បំណង​អ្វី​ បាន​ជា​ប្រព្រឹត្ត​ បែប​នេះ?»

​អប្រាហាំ​ តប​ថា៖ «ទូលបង្គំ​ នឹក​គិត​ ថា, នៅ​ស្រុក​នេះ ប្រហែល ​ជា​គ្មាន ​នរណា​ម្នាក់ ​កោត​ខ្លាច ​ព្រះជាម្ចាស់ ​ទេ​ មើល​ទៅ។  គេ​ មុខ​ជា​ប្រហារ​ ជីវិត​ទូលបង្គំ, ព្រោះ​តែ​ ប្រពន្ធ​ ទូលបង្គំ​ មិន​ខាន។  មួយ​វិញ​ទៀត, នាង ​ពិត​ជា​ប្អូន​ស្រី​ របស់ ​ទូលបង្គំ​មែន, ព្រោះ​ នាង​ ជា​កូន​ស្រី​ របស់ ​ឪពុក​ទូលបង្គំ ​ដែរ, តែ​ ម្ដាយ​ ទីទៃ ​ពី​គ្នា; រួច ​នាង ​ក៏​បាន​រៀបការ​ ជា​មួយ ទូលបង្គំ។  នៅ​ពេល​ ព្រះជាម្ចាស់​ នាំ​ទូលបង្គំ​ ចាក​ចេញ​ឆ្ងាយ​ ពី​ញាតិសន្ដាន ​របស់​ ទូលបង្គំ, ទូលបង្គំ​ បាន​ប្រាប់​ ​សារ៉ា​ ថា, “នៅ​ទី​ណា​ ដែល​យើង​ទៅ, សូម អាណិត​មេត្តា​ បង​ផង, តោង​ ប្រាប់​គេ​ ថា, បង​ ត្រូវ​ ជា​បង​បង្កើត ​របស់​ប្អូន។”»

ព្រះបាទ ​អប៊ីម៉ាឡិច​ បាន​យក​ចៀម យក​គោ​ ពី​ក្នុង​ហ្វូង​សត្វ ​របស់​ស្ដេច, ព្រម​ទាំង​ នាំ​ខ្ញុំ​បំរើ​ ប្រុស​ស្រី​ មក​ជូន​ អប្រាហាំ, ហើយ ​ក៏​បាន​ប្រគល់​ ​សារ៉ា​ ជូន​លោក​វិញ ​ដែរ។  ព្រះបាទ ​អប៊ីម៉ាឡិច ​មាន​រាជឱង្ការ ​ថា៖ «មើល៍, ស្រុក ​របស់​ខ្ញុំ​ ស្ថិត​នៅ​ ចំពោះ​ មុខ​លោក​ ស្រាប់​ហើយ; លោក​ ចង់​តាំង ​ទី​លំនៅ​ នៅ​ទី​ណា ​ក៏​បាន, តាម​តែ​ លោក​ ពេញ​ចិត្ត។»

ព្រះអង្គ​ មាន​រាជឱង្ការ ​ទៅ​កាន់​ ​សារ៉ា​ ថា៖ «ខ្ញុំ​ បាន​ឲ្យ​ប្រាក់​សុទ្ធ ​ទៅ​បង ​របស់​នាង ​ចំនួន ​មួយ​ពាន់​តម្លឹង ដើម្បី ​ទុក​ជា​សញ្ញា​ បញ្ជាក់ ​ចំពោះ​ អស់​អ្នក ​ដែល​នៅ​ ជា​មួយ​នាង​ ថា, នាង ​ពុំ​ បាន​បង់​កិត្តិយស ​ឡើយ។»

​អប្រាហាំ​ បាន​ទូលអង្វរ​ ព្រះជាម្ចាស់, សូម​ មេត្តា​ប្រោស​ ព្រះបាទ​ អប៊ីម៉ាឡិច, ព្រម​ទាំង​ មហេសី និង​ពួក​ស្រី​ស្នំ ​របស់​ ព្រះអង្គ, ឲ្យ​បាន​ ជា​សះស្បើយ, ហើយ​ នាង​ទាំង​នោះ​ អាច​មាន​កូន ​ត​ទៅ​ទៀត​បាន, ដ្បិត​ ព្រះយ៉ាវេ​ បាន​ធ្វើ ​ឲ្យ​ស្ត្រីៗ ក្នុង​ព្រះរាជវង្ស ​របស់​ ព្រះបាទ​ អប៊ីម៉ាឡិច​ ទាំង​មូល ក្លាយ​ទៅ​ ជា​ស្ត្រី​អារ, ព្រោះ​តែ​ សារ៉ា​ ជា​ភរិយា​ របស់ ​អប្រាហាំ។ 

Genesis 20

New International Version (NIV)

Abraham and Abimelek

20 Now Abraham moved on from there into the region of the Negev and lived between Kadesh and Shur. For a while he stayed in Gerar, ² and there Abraham said of his wife Sarah, “She is my sister.” Then Abimelek king of Gerar sent for Sarah and took her.

³ But God came to Abimelek in a dream one night and said to him, “You are as good as dead because of the woman you have taken; she is a married woman.”

⁴ Now Abimelek had not gone near her, so he said, “Lord, will you destroy an innocent nation? ⁵ Did he not say to me, ‘She is my sister,’ and didn’t she also say, ‘He is my brother’? I have done this with a clear conscience and clean hands.”

⁶ Then God said to him in the dream, “Yes, I know you did this with a clear conscience, and so I have kept you from sinning against me. That is why I did not let you touch her. ⁷ Now return the man’s wife, for he is a prophet, and he will pray for you and you will live. But if you do not return her, you may be sure that you and all who belong to you will die.”

⁸ Early the next morning Abimelek summoned all his officials, and when he told them all that had happened, they were very much afraid. ⁹ Then Abimelek called Abraham in and said, “What have you done to us? How have I wronged you that you have brought such great guilt upon me and my kingdom? You have done things to me that should never be done.” ¹⁰ And Abimelek asked Abraham, “What was your reason for doing this?”

¹¹ Abraham replied, “I said to myself, ‘There is surely no fear of God in this place, and they will kill me because of my wife.’ ¹² Besides, she really is my sister, the daughter of my father though not of my mother; and she became my wife. ¹³ And when God had me wander from my father’s household, I said to her, ‘This is how you can show your love to me: Everywhere we go, say of me, “He is my brother.”’”

¹⁴ Then Abimelek brought sheep and cattle and male and female slaves and gave them to Abraham, and he returned Sarah his wife to him. ¹⁵ And Abimelek said, “My land is before you; live wherever you like.”

¹⁶ To Sarah he said, “I am giving your brother a thousand shekels^[a] of silver. This is to cover the offense against you before all who are with you; you are completely vindicated.”

¹⁷ Then Abraham prayed to God, and God healed Abimelek, his wife and his female slaves so they could have children again, ¹⁸ for the Lord had kept all the women in Abimelek’s household from conceiving because of Abraham’s wife Sarah.

Footnotes:

1. Genesis 20:16 That is, about 25 pounds or about 12 kilograms