Paris Peace Accords 23 Oct. 1991

Sunday, July 6, 2014

លោកុប្បត្តិ ២១ | Genesis 21

Genesis
Book of BEGINNINGS -- heavens and earth, light and darkness, seas and land, animals and vegetation with humankind as the climax of God's creative activity "in His image".  Book of RELATIONSHIPS -- between God and His creation, between God and humankind, and between human beings.  Written by Moses approx. 1440 B.C. ("before Christ") during the Exodus. 





កំណើត​ របស់​ អ៊ីសាក

ព្រះយ៉ាវេបាន​ប្រោសប្រណី​ សារ៉ា ស្រប​តាម ​សេចក្ដី​ ដែល​ព្រះអង្គ​ មាន​ព្រះបន្ទូល​ទុក, គឺ​ ព្រះអង្គ​ ប្រព្រឹត្ត ចំពោះ​គាត់ ស្រប​តាម​ ព្រះបន្ទូល​ របស់​ ព្រះអង្គ។  សារ៉ា​ មាន​ផ្ទៃ​ពោះ, ហើយ ​សំរាល​បាន​ កូន​ប្រុស​មួយ​ ជូន​អប្រាហាំ, ក្នុង​ពេល​លោក​ មាន​វ័យ​ចាស់ ​ជរា, ត្រូវ តាម​ ពេល ​កំណត់ ​ដែល​ព្រះជាម្ចាស់ ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ ប្រាប់​លោក។  លោក​ ដាក់​ឈ្មោះ​កូន ​ដែល​កើត​ មក​នោះ, គឺ​ កូន​ ដែល​​សារ៉ា​ បាន​បង្កើត​ ជូន​លោក​ ថា, «អ៊ីសាក»  ពេល​អ៊ីសាក​ ជា​កូន ​កើត​បាន ​ប្រាំ​បី​ថ្ងៃ, ​អប្រាហាំ​ ធ្វើ​ពិធី​ កាត់​ស្បែក​ឲ្យ, ស្រប​តាម ​ព្រះបញ្ជា​ របស់​ ព្រះជាម្ចាស់។  ពេល​អ៊ីសាក​ ជា​កូន ​កើត​មក​នោះ, ​អប្រាហាំ​ មាន​អាយុ​ ១០០ ឆ្នាំ​ហើយ។

ពេល​នោះ សារ៉ា ​ពោល​ថា៖ «ព្រះជាម្ចាស់​ បាន​ធ្វើ ​ឲ្យ​មនុស្សម្នា ​អស់​សំណើច​ ពី​ខ្ញុំ, គឺ​ អ្នក​ណា ​ដឹង​រឿង​ខ្ញុំ, គេ​ មុខ​ជា​សើច​ មិន​ខាន។»  គាត់ ​ពោល​ទៀត​ ថា៖ «តើ​ នរណា​ អាច​នឹក ​ភ្នក​និយាយ ​ទៅ​អប្រាហាំ​ ថា, ថ្ងៃ​មួយ, អ្នក​សារ៉ា ​ត្រូវ​ បំបៅ​កូន?”  ក៏​ប៉ុន្តែ ឥឡូវ​នេះ, ខ្ញុំ​ បាន​បង្កើត​ កូន​ប្រុស​មួយ​ ជូន​លោក ក្នុង​គ្រា​ ដែល​លោក​ មាន​វ័យ​ចាស់​ ណាស់​ ទៅ​ហើយ។»

ហាការ និង​អ៊ីស្មាអែល នៅ​វាល ​រហោស្ថាន

លុះ​ អ៊ីសាក​ បាន​ធំ​បន្តិច, ហើយ ​ត្រូវ​ ផ្ដាច់​ដោះ, អប្រាហាំ ​រៀបចំ​ ពិធី​ជប់លៀង ​មួយ ​យ៉ាង​ធំ នៅ​ថ្ងៃ​ ផ្ដាច់​ដោះ​នោះ។  សារ៉ា​ ឃើញ​អ៊ីស្មាអែល ជា​កូន ​ដែល​ហាការ ស្ត្រី​សាសន៍ ​អេស៊ីប បង្កើត​ជូន ​អប្រាហាំ, កំពុង​តែ ចំអក ​ឡកលេង, គាត់​ ជំរាប ​អប្រាហាំ​ ថា៖ «សូម បណ្ដេញ​ស្រី ​បំរើ​នេះ និង​កូន​គេ ​ចេញ​ទៅ, ដ្បិត ​មិន​ត្រូវ ឲ្យ​កូន​ របស់ ​ស្រី​បំរើ​នេះ ​ទទួល​មត៌ក ​រួម​ជា​មួយ ​អ៊ីសាក កូន ​របស់​ខ្ញុំ​ ឡើយ។»

ពាក្យ​នេះ ​ធ្វើ​ឲ្យ​ អប្រាហាំ​ ពិបាក​ចិត្ត​ យ៉ាង​ខ្លាំង, ព្រោះ​ អ៊ីស្មាអែល​ ក៏​ជា​កូន ​របស់​ លោក​ដែរ។  ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់​ មាន​ព្រះបន្ទូល​ មក​កាន់​ ​អប្រាហាំ​ ថា៖ «កុំ ​ពិបាក​ចិត្ត ព្រោះ​តែ​ ក្មេង​នេះ, ព្រម​ទាំង ​ស្រី​បំរើ​ របស់ ​អ្នក​ឡើយ។  ចូរ ​ប្រព្រឹត្ត​ តាម​ពាក្យ​ ទាំង​អស់ ​ដែល​សារ៉ា​ សុំ​ នោះ​ទៅ, ដ្បិត​ មាន​តែ កូន​ចៅ ​របស់​ អ៊ីសាក​ ប៉ុណ្ណោះ​ទេ ដែល​នឹង​ស្នង ​ត្រកូល​ ឲ្យ​អ្នក។  រីឯ​ កូន​ប្រុស​ របស់​ ស្រី​បំរើ​ នោះ​វិញ, យើង ​នឹង​ធ្វើ ​ឲ្យ​គេ បាន​ទៅ ​ជាប្រជាជាតិ ​មួយ, ដ្បិត ​គេ ​ក៏​ជា​ពូជពង្ស ​របស់​ អ្នក​ដែរ។»

ស្អែក​ឡើង​ អប្រាហាំ ​ក្រោក​ពី​ព្រលឹម, យក​ស្បៀង​អាហារ និង​បំពង់​ទឹក ប្រគល់ ​ឲ្យ​​ហាការ ដោយ​លើក​ដាក់ ​លើក​នាង។  លោក​ ក៏​ប្រគល់​កូន ​ទៅ​ឲ្យ​នាង, រួច ​ប្រាប់​នាង​ ឲ្យ​ចេញ​ទៅ។  ហាការ​ ចាក​ចេញ​ ពី​ទី​នោះ, ហើយ​ វិលវល់​ នៅ​ក្នុង​វាល ​រហោស្ថាន​ ជិត​ក្រុង​ បៀរសេបា។

ពេល​អស់​ទឹក​ ពី​បំពង់​ហើយ, នាង​ ទុក​កូន​ចោល ​នៅ​ក្រោម​ ដើម​ឈើ ​តូច​មួយ, រួច​ នាង ​ទៅ​អង្គុយ​ ដាច់ឡែក​ ពី​កូន, ចម្ងាយ ​ប្រមាណ​ មួយ​សន្ទុះ​ព្រួញ, ដ្បិត​ នាង​ ពោល​ថា, «ខ្ញុំ​ មិន​ចង់ ​ឃើញ​កូន​ ស្លាប់​ នៅ​មុខ​ខ្ញុំ​ ឡើយ!»  ដូច្នេះ នាង ​ក៏​អង្គុយ​ ដាច់​ឡែក ​ពី​កូន, ហើយ​ ចាប់​ផ្ដើម ​ទ្រហោ​យំ។

ព្រះជាម្ចាស់​ ទ្រង់​ ព្រះសណ្ដាប់ ​ឮ​សំរែក ​របស់ ​ក្មេង​នោះ,  ហើយ​ ទេវតា ​របស់ ​ព្រះជាម្ចាស់ ​ហៅ​ហាការ ​ពី​លើ​មេឃ​មក​ ថា៖ «ហាការ ​អើយ, តើ​ នាង​ មាន​រឿង​អ្វី?  កុំ ​ព្រួយ​បារម្ភ ​អ្វី​ឡើយ, ដ្បិត​ ព្រះជាម្ចាស់​ ទ្រង់​ ព្រះសណ្ដាប់​ ឮ​សំរែក​កូន​ របស់​នាង នៅ​កន្លែង​ ដែល​គេ​ អង្គុយ​នោះ​ ហើយ។  ចូរ ​ក្រោក​ឡើង, ទៅ​យក​ កូន​ប្រុស​នាង, ហើយ​ ចាប់​ដៃ​គេ​ លើក​ឡើង, ដ្បិត​ យើង​ នឹង​ធ្វើ​ ឲ្យ​គេ ​បាន​ទៅ​ ជា​ប្រជាជាតិ ​មួយ ដ៏​ធំ។»

ព្រះជាម្ចាស់ ​បាន​ប្រោស​ ឲ្យ​នាង​ ឃើញ​អណ្ដូង​មួយ​ ដែល​មាន​ទឹក។  នាង ក៏​ដាក់​ទឹក​ ពេញ​បំពង់, រួច​ យក​ទៅ​ ឲ្យ​កូន​ផឹក។

ព្រះជាម្ចាស់ ​គង់​ជា​មួយ​ ក្មេង​នោះ។  គាត់​ មាន​វ័យ​ចំរើន​ ឡើង, ហើយ ​រស់​នៅ​ តាម​វាល ​រហោស្ថាន និង​ពូកែ ​បាញ់​ធ្នូ។  អ៊ីស្មាអែល​ រស់​នៅ ​ក្នុង​វាល រហោស្ថាន​ ស្រុក ​ប៉ារ៉ាន, ហើយ​ ម្ដាយ​ ក៏​ដណ្ដឹង​ កូន​ស្រី ​ជាតិ​អេស៊ីប​ម្នាក់ ​មក​ឲ្យ​ធ្វើ​ ជា​ភរិយា។  

អប្រាហាំ​ ចង​សម្ពន្ធ មេត្រី​ ជា​មួយ​ ព្រះបាទ អប៊ីម៉ាឡិច

នៅ​គ្រា​នោះ, ព្រះបាទ​ អប៊ីម៉ាឡិច​ យាង​មក​ ជួប​អប្រាហាំ ដោយ​មាន​ ភីកុល ជា​មេទ័ព​ របស់​ ព្រះអង្គ​ មក​ជា​មួយ​ដែរ។  ស្ដេច​ មាន​រាជឱង្ការ ​ទៅ​លោក​ ដូច​ត​ទៅ៖ «ព្រះជាម្ចាស់ ​គង់​ ជា​មួយ​លោក​ ក្នុង​គ្រប់​ កិច្ចការ​ ដែល​លោក​ធ្វើ។  ដូច្នេះ សូម​ លោក​ ស្បថ​ ជា​មួយ​ខ្ញុំ​ នៅ​ពេល​នេះ ដោយ​មាន ​ព្រះជាម្ចាស់ ជា​សាក្សី​ នៅ​ទី​នេះ ថា​, លោក​ នឹង​មិន​ក្បត់​ខ្ញុំ, កូន​ចៅ​ខ្ញុំ, ឬ​ពូជពង្ស ​របស់​ខ្ញុំ ​ឡើយ។  ខ្ញុំ​ ធ្លាប់​មាន​ចិត្ត​ សប្បុរស​ ចំពោះ​លោក​ យ៉ាង​ណា, សូម​ លោក​ មាន​ចិត្ត ​សប្បុរស ​ចំពោះ​ខ្ញុំ និង​ទឹក​ដី​ ដែល​លោក​ ស្នាក់​នៅ​នេះ យ៉ាង​នោះ​ដែរ។»

​អប្រាហាំ​ ទូល​ស្ដេច​ ថា៖ «ទូលបង្គំ​ សូម ​ស្បថ​ដូច្នេះ។»

ប៉ុន្តែ ​អប្រាហាំ​ ប្ដឹង​ព្រះបាទ ​អប៊ីម៉ាឡិច​ ស្ដី​អំពី​ អណ្ដូង​ទឹក ដែល​ប្រជារាស្ត្រ ​របស់ ​ព្រះបាទ ​អប៊ីម៉ាឡិច​ បាន​ដណ្ដើម​យក ​ពី​លោក។  ព្រះបាទ​ អប៊ីម៉ាឡិច ​តប​វិញ​ ថា៖ «ខ្ញុំ ​មិន​ដឹង​ ថា, ​នរណា​ បាន​ធ្វើ​ ដូច្នេះ​ទេ, ព្រោះ​ លោក ​ពុំ​ បាន​ប្រាប់​ ឲ្យ​ខ្ញុំ​ដឹង, គឺ ​ខ្ញុំ​ ទើប​តែ ​ដឹង ​នៅ​ពេល​នេះ​ ប៉ុណ្ណោះ។»

​អប្រាហាំ​ បាន​យក​ចៀម និង​គោ មក​ថ្វាយ ​ព្រះបាទ​ អប៊ីម៉ាឡិច, រួច ​លោក​ទាំង​ពីរ​ ចង​សម្ពន្ធ មេត្រី ​ជា​មួយ​គ្នា។  ​អប្រាហាំ ​ញែក​ចៀម​ញី​ ស្ទាវៗ​ ប្រាំពីរ​ក្បាល​ ទុក​ដោយ​ឡែក។  ព្រះបាទ​ អប៊ីម៉ាឡិច​ សួរ​លោក ​ថា៖ «លោក​ ញែក​ចៀម​ ប្រាំពីរ​ក្បាល​នេះ​ ទុក​សម្រាប់ ​ធ្វើ​អ្វី

លោក​ តប​ថា៖ «សូម​ ទ្រង់​ មេត្តា​ទទួល ​យក​ចៀម​ ទាំង​ប្រាំពីរ​នេះ ​ពី​ដៃ ​ទូលបង្គំ​ផ្ទាល់ ដើម្បី​ បញ្ជាក់​ថា, ទូលបង្គំ ​
ពិត​ជា​បាន​ជីក ​អណ្ដូង​ទឹក​ នោះ​មែន។»

ហេតុ​នេះ​ហើយ​ បាន​ជា​គេ ​ហៅ​កន្លែង​នោះ ​ថា, «បៀរសេបា»,​ ដ្បិត​ នៅ​កន្លែង​ នោះ​ហើយ ​ដែល​លោក​ ទាំង​ពីរ​ បាន​ស្បថ ​នឹង​គ្នា ​ទៅ​វិញ​ ទៅ​មក។

ដូច្នេះ លោក​ទាំង​ពីរ​ បាន​ចង​ សម្ពន្ធមេត្រី​ ជា​មួយ​គ្នា ​នៅ​បៀរសេបា។  បន្ទាប់​មក ព្រះបាទ ​អប៊ីម៉ាឡិច ​ក៏​ចេញ​ដំណើរ​ ជា​មួយ​ ​ភីកុល មេទ័ព ​របស់​ស្ដេច, វិល​ត្រឡប់​ ទៅ​ ស្រុក​ ភីលីស្ទីន​វិញ។  អប្រាហាំ​ បាន​ដាំ ​ដើម​អំពិល​ មួយ​ដើម​ នៅ​បៀរសេបា, ហើយ​ លោក ​គោរព​បំរើ​ ព្រះ ​ដ៏​គង់​នៅ​ អស់កល្ប​ ជានិច្ច ដោយ​ហៅ ​ព្រះនាម​ ព្រះអង្គ​ ជាព្រះយ៉ាវេ  ​អប្រាហាំ​ ស្នាក់​នៅ​ស្រុក​ ភីលីស្ទីន អស់​រយៈ​ពេល ​យ៉ាង​យូរ។

Genesis 21 

The Birth of Isaac

21 Now the Lord was gracious to Sarah as he had said, and the Lord did for Sarah what he had promised. Sarah became pregnant and bore a son to Abraham in his old age, at the very time God had promised him. Abraham gave the name Isaac[a] to the son Sarah bore him. When his son Isaac was eight days old, Abraham circumcised him, as God commanded him. Abraham was a hundred years old when his son Isaac was born to him.
Sarah said, “God has brought me laughter, and everyone who hears about this will laugh with me.” And she added, “Who would have said to Abraham that Sarah would nurse children? Yet I have borne him a son in his old age.”

Hagar and Ishmael Sent Away

The child grew and was weaned, and on the day Isaac was weaned Abraham held a great feast. But Sarah saw that the son whom Hagar the Egyptian had borne to Abraham was mocking, 10 and she said to Abraham, “Get rid of that slave woman and her son, for that woman’s son will never share in the inheritance with my son Isaac.”
11 The matter distressed Abraham greatly because it concerned his son. 12 But God said to him, “Do not be so distressed about the boy and your slave woman. Listen to whatever Sarah tells you, because it is through Isaac that your offspring[b] will be reckoned. 13 I will make the son of the slave into a nation also, because he is your offspring.”
14 Early the next morning Abraham took some food and a skin of water and gave them to Hagar. He set them on her shoulders and then sent her off with the boy. She went on her way and wandered in the Desert of Beersheba.
15 When the water in the skin was gone, she put the boy under one of the bushes. 16 Then she went off and sat down about a bowshot away, for she thought, “I cannot watch the boy die.” And as she sat there, she[c] began to sob.
17 God heard the boy crying, and the angel of God called to Hagar from heaven and said to her, “What is the matter, Hagar? Do not be afraid; God has heard the boy crying as he lies there. 18 Lift the boy up and take him by the hand, for I will make him into a great nation.
19 Then God opened her eyes and she saw a well of water. So she went and filled the skin with water and gave the boy a drink.
20 God was with the boy as he grew up. He lived in the desert and became an archer. 21 While he was living in the Desert of Paran, his mother got a wife for him from Egypt.

The Treaty at Beersheba

22 At that time Abimelek and Phicol the commander of his forces said to Abraham, “God is with you in everything you do. 23 Now swear to me here before God that you will not deal falsely with me or my children or my descendants. Show to me and the country where you now reside as a foreigner the same kindness I have shown to you.”
24 Abraham said, “I swear it.”
25 Then Abraham complained to Abimelek about a well of water that Abimelek’s servants had seized. 26 But Abimelek said, “I don’t know who has done this. You did not tell me, and I heard about it only today.”
27 So Abraham brought sheep and cattle and gave them to Abimelek, and the two men made a treaty. 28 Abraham set apart seven ewe lambs from the flock, 29 and Abimelek asked Abraham, “What is the meaning of these seven ewe lambs you have set apart by themselves?”
30 He replied, “Accept these seven lambs from my hand as a witness that I dug this well.
31 So that place was called Beersheba,[d] because the two men swore an oath there.
32 After the treaty had been made at Beersheba, Abimelek and Phicol the commander of his forces returned to the land of the Philistines. 33 Abraham planted a tamarisk tree in Beersheba, and there he called on the name of the Lord, the Eternal God. 34 And Abraham stayed in the land of the Philistines for a long time.


Footnotes:

  1. Genesis 21:3 Isaac means he laughs.
  2. Genesis 21:12 Or seed
  3. Genesis 21:16 Hebrew; Septuagint the child
  4. Genesis 21:31 Beersheba can mean well of seven and well of the oath.






No comments:

Post a Comment