Sunday, July 6, 2014

លោកុប្បត្តិ ២១ | Genesis 21

Genesis

Book of BEGINNINGS -- heavens and earth, light and darkness, seas and land, animals and vegetation with humankind as the climax of God's creative activity "in His image". Book of RELATIONSHIPS -- between God and His creation, between God and humankind, and between human beings. Written by Moses approx. 1440 B.C. ("before Christ") during the Exodus.

Background Notes

https://www.box.com/s/4f982a1b17c4d4c4427e

លោកុប្បត្តិ ២១

Genesis 21

កំណើត របស់ អ៊ីសាក

ព្រះយ៉ាវេ បានប្រោសប្រណី សារ៉ា ស្របតាម សេចក្ដី ដែលព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូលទុក, គឺ ព្រះអង្គ ប្រព្រឹត្ត ចំពោះគាត់ ស្របតាម ព្រះបន្ទូល របស់ ព្រះអង្គ។ សារ៉ា មានផ្ទៃពោះ, ហើយ សំរាលបាន កូនប្រុសមួយ ជូនអប្រាហាំ, ក្នុងពេលលោក មានវ័យចាស់ ជរា, ត្រូវ តាម ពេល កំណត់ ដែលព្រះជាម្ចាស់ មានព្រះបន្ទូល ប្រាប់លោក។ លោក ដាក់ឈ្មោះកូន ដែលកើត មកនោះ, គឺ កូន ដែលសារ៉ា បានបង្កើត ជូនលោក ថា, «អ៊ីសាក»។ ពេលអ៊ីសាក ជាកូន កើតបាន ប្រាំបីថ្ងៃ, អប្រាហាំ ធ្វើពិធី កាត់ស្បែកឲ្យ, ស្របតាម ព្រះបញ្ជា របស់ ព្រះជាម្ចាស់។ ពេលអ៊ីសាក ជាកូន កើតមកនោះ, អប្រាហាំ មានអាយុ ១០០ ឆ្នាំហើយ។

ពេលនោះ សារ៉ា ពោលថា៖ «ព្រះជាម្ចាស់ បានធ្វើ ឲ្យមនុស្សម្នា អស់សំណើច ពីខ្ញុំ, គឺ អ្នកណា ដឹងរឿងខ្ញុំ, គេ មុខជាសើច មិនខាន។» គាត់ ពោលទៀត ថា៖ «តើ នរណា អាចនឹក ភ្នកនិយាយ ទៅអប្រាហាំ ថា, “ថ្ងៃមួយ, អ្នកសារ៉ា ត្រូវ បំបៅកូន?” ក៏ប៉ុន្តែ ឥឡូវនេះ, ខ្ញុំ បានបង្កើត កូនប្រុសមួយ ជូនលោក ក្នុងគ្រា ដែលលោក មានវ័យចាស់ ណាស់ ទៅហើយ។»

ហាការ និងអ៊ីស្មាអែល នៅវាល រហោស្ថាន

លុះ អ៊ីសាក បានធំបន្តិច, ហើយ ត្រូវ ផ្ដាច់ដោះ, អប្រាហាំ រៀបចំ ពិធីជប់លៀង មួយ យ៉ាងធំ នៅថ្ងៃ ផ្ដាច់ដោះនោះ។ សារ៉ា ឃើញអ៊ីស្មាអែល ជាកូន ដែលហាការ ស្ត្រីសាសន៍ អេស៊ីប បង្កើតជូន អប្រាហាំ, កំពុងតែ ចំអក ឡកលេង, គាត់ ជំរាប អប្រាហាំ ថា៖ «សូម បណ្ដេញស្រី បំរើនេះ និងកូនគេ ចេញទៅ, ដ្បិត មិនត្រូវ ឲ្យកូន របស់ ស្រីបំរើនេះ ទទួលមត៌ក រួមជាមួយ អ៊ីសាក កូន របស់ខ្ញុំ ឡើយ។»

ពាក្យនេះ ធ្វើឲ្យ អប្រាហាំ ពិបាកចិត្ត យ៉ាងខ្លាំង, ព្រោះ អ៊ីស្មាអែល ក៏ជាកូន របស់ លោកដែរ។ ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់ មានព្រះបន្ទូល មកកាន់ អប្រាហាំ ថា៖ «កុំ ពិបាកចិត្ត ព្រោះតែ ក្មេងនេះ, ព្រមទាំង ស្រីបំរើ របស់ អ្នកឡើយ។ ចូរ ប្រព្រឹត្ត តាមពាក្យ ទាំងអស់ ដែលសារ៉ា សុំ នោះទៅ, ដ្បិត មានតែ កូនចៅ របស់ អ៊ីសាក ប៉ុណ្ណោះទេ ដែលនឹងស្នង ត្រកូល ឲ្យអ្នក។ រីឯ កូនប្រុស របស់ ស្រីបំរើ នោះវិញ, យើង នឹងធ្វើ ឲ្យគេ បានទៅ ជាប្រជាជាតិ មួយ, ដ្បិត គេ ក៏ជាពូជពង្ស របស់ អ្នកដែរ។»

ស្អែកឡើង អប្រាហាំ ក្រោកពីព្រលឹម, យកស្បៀងអាហារ និងបំពង់ទឹក ប្រគល់ ឲ្យហាការ ដោយលើកដាក់ លើកនាង។ លោក ក៏ប្រគល់កូន ទៅឲ្យនាង, រួច ប្រាប់នាង ឲ្យចេញទៅ។ ហាការ ចាកចេញ ពីទីនោះ, ហើយ វិលវល់ នៅក្នុងវាល រហោស្ថាន ជិតក្រុង បៀរសេបា។

ពេលអស់ទឹក ពីបំពង់ហើយ, នាង ទុកកូនចោល នៅក្រោម ដើមឈើ តូចមួយ, រួច នាង ទៅអង្គុយ ដាច់ឡែក ពីកូន, ចម្ងាយ ប្រមាណ មួយសន្ទុះព្រួញ, ដ្បិត នាង ពោលថា, «ខ្ញុំ មិនចង់ ឃើញកូន ស្លាប់ នៅមុខខ្ញុំ ឡើយ!» ដូច្នេះ នាង ក៏អង្គុយ ដាច់ឡែក ពីកូន, ហើយ ចាប់ផ្ដើម ទ្រហោយំ។

ព្រះជាម្ចាស់ ទ្រង់ ព្រះសណ្ដាប់ ឮសំរែក របស់ ក្មេងនោះ, ហើយ ទេវតា របស់ ព្រះជាម្ចាស់ ហៅហាការ ពីលើមេឃមក ថា៖ «ហាការ អើយ, តើ នាង មានរឿងអ្វី? កុំ ព្រួយបារម្ភ អ្វីឡើយ, ដ្បិត ព្រះជាម្ចាស់ ទ្រង់ ព្រះសណ្ដាប់ ឮសំរែកកូន របស់នាង នៅកន្លែង ដែលគេ អង្គុយនោះ ហើយ។ ចូរ ក្រោកឡើង, ទៅយក កូនប្រុសនាង, ហើយ ចាប់ដៃគេ លើកឡើង, ដ្បិត យើង នឹងធ្វើ ឲ្យគេ បានទៅ ជាប្រជាជាតិ មួយ ដ៏ធំ។»

ព្រះជាម្ចាស់ បានប្រោស ឲ្យនាង ឃើញអណ្ដូងមួយ ដែលមានទឹក។ នាង ក៏ដាក់ទឹក ពេញបំពង់, រួច យកទៅ ឲ្យកូនផឹក។

ព្រះជាម្ចាស់ គង់ជាមួយ ក្មេងនោះ។ គាត់ មានវ័យចំរើន ឡើង, ហើយ រស់នៅ តាមវាល រហោស្ថាន និងពូកែ បាញ់ធ្នូ។ អ៊ីស្មាអែល រស់នៅ ក្នុងវាល រហោស្ថាន ស្រុក ប៉ារ៉ាន, ហើយ ម្ដាយ ក៏ដណ្ដឹង កូនស្រី ជាតិអេស៊ីបម្នាក់ មកឲ្យធ្វើ ជាភរិយា។

អប្រាហាំ ចងសម្ពន្ធ មេត្រី ជាមួយ ព្រះបាទ អប៊ីម៉ាឡិច

នៅគ្រានោះ, ព្រះបាទ អប៊ីម៉ាឡិច យាងមក ជួបអប្រាហាំ ដោយមាន ភីកុល ជាមេទ័ព របស់ ព្រះអង្គ មកជាមួយដែរ។ ស្ដេច មានរាជឱង្ការ ទៅលោក ដូចតទៅ៖ «ព្រះជាម្ចាស់ គង់ ជាមួយលោក ក្នុងគ្រប់ កិច្ចការ ដែលលោកធ្វើ។ ដូច្នេះ សូម លោក ស្បថ ជាមួយខ្ញុំ នៅពេលនេះ ដោយមាន ព្រះជាម្ចាស់ ជាសាក្សី នៅទីនេះ ថា, លោក នឹងមិនក្បត់ខ្ញុំ, កូនចៅខ្ញុំ, ឬពូជពង្ស របស់ខ្ញុំ ឡើយ។ ខ្ញុំ ធ្លាប់មានចិត្ត សប្បុរស ចំពោះលោក យ៉ាងណា, សូម លោក មានចិត្ត សប្បុរស ចំពោះខ្ញុំ និងទឹកដី ដែលលោក ស្នាក់នៅនេះ យ៉ាងនោះដែរ។»

អប្រាហាំ ទូលស្ដេច ថា៖ «ទូលបង្គំ សូម ស្បថដូច្នេះ។»

ប៉ុន្តែ អប្រាហាំ ប្ដឹងព្រះបាទ អប៊ីម៉ាឡិច ស្ដីអំពី អណ្ដូងទឹក ដែលប្រជារាស្ត្រ របស់ ព្រះបាទ អប៊ីម៉ាឡិច បានដណ្ដើមយក ពីលោក។ ព្រះបាទ អប៊ីម៉ាឡិច តបវិញ ថា៖ «ខ្ញុំ មិនដឹង ថា, នរណា បានធ្វើ ដូច្នេះទេ, ព្រោះ លោក ពុំ បានប្រាប់ ឲ្យខ្ញុំដឹង, គឺ ខ្ញុំ ទើបតែ ដឹង នៅពេលនេះ ប៉ុណ្ណោះ។»

អប្រាហាំ បានយកចៀម និងគោ មកថ្វាយ ព្រះបាទ អប៊ីម៉ាឡិច, រួច លោកទាំងពីរ ចងសម្ពន្ធ មេត្រី ជាមួយគ្នា។ អប្រាហាំ ញែកចៀមញី ស្ទាវៗ ប្រាំពីរក្បាល ទុកដោយឡែក។ ព្រះបាទ អប៊ីម៉ាឡិច សួរលោក ថា៖ «លោក ញែកចៀម ប្រាំពីរក្បាលនេះ ទុកសម្រាប់ ធ្វើអ្វី?»

លោក តបថា៖ «សូម ទ្រង់ មេត្តាទទួល យកចៀម ទាំងប្រាំពីរនេះ ពីដៃ ទូលបង្គំផ្ទាល់ ដើម្បី បញ្ជាក់ថា, ទូលបង្គំ

ពិតជាបានជីក អណ្ដូងទឹក នោះមែន។»

ហេតុនេះហើយ បានជាគេ ហៅកន្លែងនោះ ថា, «បៀរសេបា», ដ្បិត នៅកន្លែង នោះហើយ ដែលលោក ទាំងពីរ បានស្បថ នឹងគ្នា ទៅវិញ ទៅមក។

ដូច្នេះ លោកទាំងពីរ បានចង សម្ពន្ធមេត្រី ជាមួយគ្នា នៅបៀរសេបា។ បន្ទាប់មក ព្រះបាទ អប៊ីម៉ាឡិច ក៏ចេញដំណើរ ជាមួយ ភីកុល មេទ័ព របស់ស្ដេច, វិលត្រឡប់ ទៅ ស្រុក ភីលីស្ទីនវិញ។ អប្រាហាំ បានដាំ ដើមអំពិល មួយដើម នៅបៀរសេបា, ហើយ លោក គោរពបំរើ ព្រះ ដ៏គង់នៅ អស់កល្ប ជានិច្ច ដោយហៅ ព្រះនាម ព្រះអង្គ ជាព្រះយ៉ាវេ។ អប្រាហាំ ស្នាក់នៅស្រុក ភីលីស្ទីន អស់រយៈពេល យ៉ាងយូរ។

Genesis 21

The Birth of Isaac

21 Now the Lord was gracious to Sarah as he had said, and the Lord did for Sarah what he had promised. ²Sarah became pregnant and bore a son to Abraham in his old age, at the very time God had promised him. ³Abraham gave the name Isaac^[a] to the son Sarah bore him. ⁴When his son Isaac was eight days old, Abraham circumcised him, as God commanded him. ⁵Abraham was a hundred years old when his son Isaac was born to him.

⁶Sarah said, “God has brought me laughter, and everyone who hears about this will laugh with me.” ⁷And she added, “Who would have said to Abraham that Sarah would nurse children? Yet I have borne him a son in his old age.”

Hagar and Ishmael Sent Away

⁸The child grew and was weaned, and on the day Isaac was weaned Abraham held a great feast. ⁹But Sarah saw that the son whom Hagar the Egyptian had borne to Abraham was mocking, ¹⁰and she said to Abraham, “Get rid of that slave woman and her son, for that woman’s son will never share in the inheritance with my son Isaac.”

¹¹The matter distressed Abraham greatly because it concerned his son. ¹²But God said to him, “Do not be so distressed about the boy and your slave woman. Listen to whatever Sarah tells you, because it is through Isaac that your offspring^[b] will be reckoned. ¹³I will make the son of the slave into a nation also, because he is your offspring.”

¹⁴Early the next morning Abraham took some food and a skin of water and gave them to Hagar. He set them on her shoulders and then sent her off with the boy. She went on her way and wandered in the Desert of Beersheba.

¹⁵When the water in the skin was gone, she put the boy under one of the bushes. ¹⁶Then she went off and sat down about a bowshot away, for she thought, “I cannot watch the boy die.” And as she sat there, she^[c] began to sob.

¹⁷God heard the boy crying, and the angel of God called to Hagar from heaven and said to her, “What is the matter, Hagar? Do not be afraid; God has heard the boy crying as he lies there. ¹⁸Lift the boy up and take him by the hand, for I will make him into a great nation.”

¹⁹Then God opened her eyes and she saw a well of water. So she went and filled the skin with water and gave the boy a drink.

²⁰God was with the boy as he grew up. He lived in the desert and became an archer. ²¹While he was living in the Desert of Paran, his mother got a wife for him from Egypt.

The Treaty at Beersheba

²²At that time Abimelek and Phicol the commander of his forces said to Abraham, “God is with you in everything you do. ²³Now swear to me here before God that you will not deal falsely with me or my children or my descendants. Show to me and the country where you now reside as a foreigner the same kindness I have shown to you.”

²⁴Abraham said, “I swear it.”

²⁵Then Abraham complained to Abimelek about a well of water that Abimelek’s servants had seized. ²⁶But Abimelek said, “I don’t know who has done this. You did not tell me, and I heard about it only today.”

²⁷So Abraham brought sheep and cattle and gave them to Abimelek, and the two men made a treaty. ²⁸Abraham set apart seven ewe lambs from the flock, ²⁹and Abimelek asked Abraham, “What is the meaning of these seven ewe lambs you have set apart by themselves?”

³⁰He replied, “Accept these seven lambs from my hand as a witness that I dug this well.”

³¹So that place was called Beersheba,^[d] because the two men swore an oath there.

³²After the treaty had been made at Beersheba, Abimelek and Phicol the commander of his forces returned to the land of the Philistines. ³³Abraham planted a tamarisk tree in Beersheba, and there he called on the name of the Lord, the Eternal God. ³⁴And Abraham stayed in the land of the Philistines for a long time.

Footnotes:

Genesis 21:3 Isaac means he laughs.
Genesis 21:12 Or seed
Genesis 21:16 Hebrew; Septuagint the child
Genesis 21:31 Beersheba can mean well of seven and well of the oath.

No comments:

ប្រវត្តិសាស្ត្រ ប្រទេស កម្ពុជា | History Series

សម រង្ស៊ី / Sam Rainsy: ខ្ញុំ សូម លាតត្រដាង ប្រវត្តិសាស្ត្រ ប្រទេស កម្ពុជា មួយរយៈកាល (ពីឆ្នាំ ១៩៥១ ដល់ឆ្នាំ ១៩៩១) ដែលគេ បិទបាំង មិនឲ្យ ប្រជារាស្ត្រខ្មែរ បានដឹង។ I would like to expose a period of Cambodia's history (from 1951 to 1991) that has been hidden to the Cambodian people.