Saturday, July 19, 2014

លោកុប្បត្តិ ៣២ | Genesis 32

Genesis

Book of BEGINNINGS -- heavens and earth, light and darkness, seas and land, animals and vegetation with humankind as the climax of God's creative activity "in His image". Book of RELATIONSHIPS -- between God and His creation, between God and humankind, and between human beings. Written by Moses approx. 1440 B.C. ("before Christ") during the Exodus.

Background Notes

https://www.box.com/s/4f982a1b17c4d4c4427e

លោកុប្បត្តិ ៣២

Genesis 32

យ៉ាកុប រៀបចំខ្លួន ជួបអេសាវ

យ៉ាកុប បន្តដំណើរ ទៅមុខទៀត, ហើយ មានទេវតា

របស់ ព្រះជាម្ចាស់ មកជួបលោក។ ពេលឃើញ ទេវតា ទាំងនោះ, យ៉ាកុប ក៏ពោលឡើង ថា៖ «ទីនេះ ពិតជាព្រះពន្លា របស់ ព្រះជាម្ចាស់!» លោក ដាក់ឈ្មោះ កន្លែងនោះ ថា «ម៉ាហាណែម»។

យ៉ាកុប បានចាត់ អ្នកនាំសារ ឲ្យទៅមុនលោក ដើម្បី ជួប នឹងអេសាវ ជាបង នៅស្រុក សៀរ ក្នុងតំបន់ អេដុម។ លោក បានផ្ដែផ្ដាំ អ្នកនាំសារ ទាំងនោះ ថា៖ «អ្នករាល់គ្នា ត្រូវ ជំរាបលោក អេសាវ ជាម្ចាស់ខ្ញុំ ដូចតទៅ៖ យ៉ាកុប, ជាអ្នកបំរើ របស់លោក, សូម ជំរាប ថា, “ខ្ញុំ ស្នាក់នៅ ជាមួយ លោកអ៊ំ ឡាបាន់ រហូត មកទល់ ពេលនេះ។ ខ្ញុំ មានគោ, លា, ចៀម, និងមាន អ្នកបំរើ ប្រុស ស្រី ជាច្រើន។ ខ្ញុំ ចាត់គេ ឲ្យមកជំរាប លោកម្ចាស់ ជាដំណឹង ដើម្បី សូម សេចក្ដីសន្តោស មេត្តា ពីលោកម្ចាស់។”»

អ្នកនាំសារ បានវិល មកជួប យ៉ាកុប វិញ, ជំរាប ថា៖ «យើងខ្ញុំ បានទៅ ជួបលោក អេសាវ ជាបង របស់លោក ហើយ។ លោក អេសាវ ក៏កំពុងតែ ធ្វើដំណើរ មកជួបលោកដែរ ដោយមានគ្នា បួនរយនាក់ មកជាមួយផង។»

យ៉ាកុប ភ័យខ្លាច និងតប់ប្រមល់ យ៉ាងខ្លាំង។ លោក ក៏ចែក ពួកលោក ជាពីរជំរំ, ហើយ ចែក ហ្វូងចៀម, ហ្វូងគោ, និងអូដ្ឋ ជាពីរហ្វូងដែរ, ព្រោះ លោក គិតថា, ប្រសិនបើ អេសាវ មកវាយប្រហារ ជំរំមួយ, ជំរំ មួយទៀត អាចរត់ រួចបាន។

បន្ទាប់មក យ៉ាកុប ទូលថា៖ «បពិត្រ ព្រះយ៉ាវេ, ជាព្រះ នៃលោក អប្រាហាំ ដែលជាជីតា របស់ ទូលបង្គំ, ជាព្រះ នៃលោក អ៊ីសាក ដែលជាឪពុក របស់ ទូលបង្គំ អើយ, ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល មកទូលបង្គំ ថា, “ចូរ វិលទៅស្រុកអ្នក, វិលទៅរក ញាតិសន្ដាន របស់អ្នក វិញទៅ។ យើង នឹងឲ្យអ្នក បានសុខដុមរមនា។” ទូលបង្គំ ជាមនុស្ស ទន់ទាប ណាស់, មិនសម ឲ្យព្រះអង្គ សំដែង ព្រះហឫទ័យ សប្បុរស និងព្រះហឫទ័យ ស្មោះត្រង់ ចំពោះ ទូលបង្គំ ដល់កំរិត នេះឡើយ។ កាលទូលបង្គំ បានឆ្លងទន្លេ យ័រដាន់ នេះទៅ, ទូលបង្គំ មានតែ ដំបងមួយទេ។ ប៉ុន្តែ ឥឡូវនេះ, ទូលបង្គំ មានគ្នា រហូត ដល់ទៅ ពីរ ជំរំ។ សូម ព្រះអង្គ មេត្តា ប្រោសទូលបង្គំ ឲ្យបានរួច ពីកណ្ដាប់ដៃ អេសាវ ជាបងប្រុស របស់ ទូលបង្គំផង។ ដ្បិត ទូលបង្គំ ខ្លាចគាត់ មកដល់ សម្លាប់រង្គាល ទូលបង្គំ និងគ្រួសារ ទូលបង្គំ, ទាំងស្រី ទាំងក្មេង។ ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល មកទូលបង្គំ ថា, “យើង នឹងឲ្យអ្នក បានសុខដុមរមនា, ហើយ យើង នឹងធ្វើ ឲ្យពូជពង្ស របស់អ្នក បានកើនចំនួន ច្រើនឡើង ឥតគណនា ដូចខ្សាច់ នៅឆ្នេរសមុទ្រ។”»

យប់នោះ យ៉ាកុប ក៏ស្នាក់នៅ កន្លែងនោះ។ លោក បានយកសត្វ មួយចំនួន ដែលលោកមាន មកធ្វើជាជំនូន ដល់អេសាវ ជាបង, គឺ៖ ពពែញី ពីររយក្បាល, ពពែឈ្មោល ម្ភៃក្បាល, ចៀមញី ពីររយក្បាល, ចៀមឈ្មោល ម្ភៃក្បាល, អូដ្ឋញី សាមសិបក្បាល, ព្រមទាំង កូនវា ដែលនៅ បៅដោះ, គោញី សែសិបក្បាល, គោ បាដប់ក្បាល, លាញី ម្ភៃក្បាល, និងលាឈ្មោល ដប់ក្បាល។ លោក បានប្រគល់សត្វ ទាំងនោះ ឲ្យពួក អ្នកបំរើ, តាមហ្វូង របស់វា ទីទៃៗ ពីគ្នា, រួច លោក ប្រាប់អ្នកបំរើ ទាំងនោះ ថា៖ «ចូរ នាំគ្នា ចេញទៅ មុនខ្ញុំ, ហើយ ឲ្យហ្វូងសត្វ នៅដាច់ពីគ្នា ដោយពួកៗ។»

លោក បង្គាប់ទៅអ្នក ដែលដើរ នៅមុខគេ ថា៖ «បើ លោក អេសាវ ជាបង របស់ខ្ញុំ ជួបអ្នក, ហើយ សួរអ្នក ថា “អ្នកណា ជាចៅហ្វាយ របស់ អ្នករាល់គ្នា? តើ អ្នក ទៅណា មកណា? ហ្វូងសត្វ ដែលដើរ នៅមុខ អ្នករាល់គ្នា ជារបស់ នរណា?” នោះ អ្នកត្រូវ តបវិញ ថា “ហ្វូងសត្វ ទាំងនេះ ជារបស់ យ៉ាកុប ជាអ្នកបំរើ របស់លោក។ គាត់ សូម ផ្ញើសត្វនេះ មកជូនលោក អេសាវ ជាម្ចាស់។ រីឯ គាត់វិញ, គាត់ កំពុងតែ មកតាមក្រោយ យើងខ្ញុំ។”»

យ៉ាកុប បានបង្គាប់អ្នក ដែលនៅបន្ទាប់ ពីអ្នកដើរ ខាងមុខ និងអ្នកទីបី, ព្រមទាំង អ្នក ឯទៀតៗ ដែលដើរតាម ហ្វូងសត្វ ដូចៗគ្នា ទាំងអស់។ លោក បង្គាប់គេ ថា៖ «បើ អ្នករាល់គ្នា ជួបលោក អេសាវ ជាម្ចាស់, ត្រូវ ជំរាបលោក ដូច្នេះ, គឺ ជំរាបលោក ថា, “យ៉ាកុប ជាអ្នកបំរើ របស់លោក កំពុងតែ មកតាមក្រោយ យើងខ្ញុំដែរ។”» លោក យ៉ាកុប ធ្វើដូច្នេះ ព្រោះ លោក គិតថា, «ជំនូន ដែលខ្ញុំ ចាត់ឲ្យគេ នាំទៅមុននេះ មុខជាធ្វើ ឲ្យគាត់ បានស្ងប់ចិត្ត មិនខាន។ បន្ទាប់មក ពេលខ្ញុំ បានជួបមុខ គាត់ផ្ទាល់, ប្រហែល ជាគាត់ ទទួលខ្ញុំ ដោយរាក់ទាក់ផង មើលទៅ។» គេ ក៏នាំសត្វ ទាំងឡាយ ដែលលោក ផ្ញើ ជាជំនូននោះ ទៅមុន, តែ យប់នោះ, យ៉ាកុប ស្នាក់នៅ ក្នុងជំរំ។

នៅយប់ ដដែលនោះ, លោក បានក្រោកឡើង, នាំភរិយា ទាំងពីរ និងស្រីបំរើ ទាំងពីរ, ព្រមទាំង កូន ដប់មួយនាក់ ឆ្លងអូ យ៉ាបុក ត្រង់កន្លែង ទឹករាក់។ កាលលោក ឲ្យក្រុមគ្រួសារ ឆ្លងទឹក រួចហើយ, លោក ក៏ឲ្យគេ ចម្លងអ្វីៗ ដែលជា របស់លោក ទៅដែរ។

យ៉ាកុប បោកចំបាប់ ជាមួយ ព្រះជាម្ចាស់

យ៉ាកុប នៅតែ ម្នាក់ឯង។ ពេលនោះ មានបុរសម្នាក់ មកបោកចំបាប់ ជាមួយលោក រហូត ដល់ភ្លឺ។ កាលបុរសនោះ ឃើញថា ពុំអាចឈ្នះ យ៉ាកុបបាន ក៏វាយលោក ចំចង្កេះ។ យ៉ាកុប ក៏ថ្លោះចង្កេះ នៅពេល បោកចំបាប់គ្នា នោះ។ បុរសនោះ ពោលថា ៖ «ទុក ឲ្យខ្ញុំ ចេញទៅវិញ, ដ្បិត ភ្លឺហើយ។»

លោក តបវិញ ថា៖ «ខ្ញុំ មិនឲ្យលោក ទៅទេ ទាល់តែ ឲ្យពរខ្ញុំសិន។»

បុរសនោះ សួរលោក ថា៖ «អ្នក ឈ្មោះអី?»

លោក ឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំ ឈ្មោះ យ៉ាកុប។»

បុរសនោះ ពោលទៀត ថា៖ «គេ នឹងលែងហៅអ្នក ថា «យ៉ាកុប» ទៀតហើយ, គឺ គេ នឹងហៅអ្នក ថា «អ៊ីស្រាអែល» វិញ, ដ្បិត អ្នក បានបោកចំបាប់ ជាមួយ ព្រះជាម្ចាស់ និងជាមួយ មនុស្ស, ហើយ អ្នក មានជ័យជំនះ។»

យ៉ាកុប សួរបុរសនោះ វិញថា៖ «សូម មេត្តា ប្រាប់ឈ្មោះលោក ឲ្យខ្ញុំ ស្គាល់ផង។»

បុរសនោះ តបវិញ ថា៖ «ហេតុអ្វី បានជាអ្នក សួរចង់ដឹង ឈ្មោះយើង?» បុរសនោះ ក៏ឲ្យពរ យ៉ាកុប នៅទីនោះទៅ។

យ៉ាកុប ដាក់ឈ្មោះ កន្លែងនោះ ថា «ព្នីអែល», ដ្បិត

លោក ពោលថា «ខ្ញុំ បានឃើញ ព្រះភក្ត្រ របស់ ព្រះជាម្ចាស់ ផ្ទាល់នឹងភ្នែក, តែ ខ្ញុំ នៅមានជីវិត នៅឡើយ។»

ពេលយ៉ាកុប ឆ្លងពីកន្លែង ព្នីអែល ទៅនោះ, ថ្ងៃ បានរះ ឡើងហើយ។ លោក ដើរខ្ញើចៗ, ព្រោះ ថ្លោះចង្កេះ។ ហេតុនេះហើយ បានជាមកទល់ សព្វថ្ងៃ, កូនចៅ អ៊ីស្រាអែល មិនបរិភោគ សាច់ចន្លក នៅត្រង់ ចង្កេះសត្វ ឡើយ, ដ្បិត ព្រះជាម្ចាស់ បានវាយចំ ចន្លកចង្កេះ របស់ យ៉ាកុប។

Genesis 32 New International Version (NIV)

Jacob Prepares to Meet Esau

32 [a]Jacob also went on his way, and the angels of God met him. 2 When Jacob saw them, he said, “This is the camp of God!” So he named that place Mahanaim.[b]

3 Jacob sent messengers ahead of him to his brother Esau in the land of Seir, the country of Edom. 4 He instructed them: “This is what you are to say to my lord Esau: ‘Your servant Jacob says, I have been staying with Laban and have remained there till now. 5 I have cattle and donkeys, sheep and goats, male and female servants. Now I am sending this message to my lord, that I may find favor in your eyes.’”

6 When the messengers returned to Jacob, they said, “We went to your brother Esau, and now he is coming to meet you, and four hundred men are with him.”

7 In great fear and distress Jacob divided the people who were with him into two groups,[c] and the flocks and herds and camels as well. 8 He thought, “If Esau comes and attacks one group,[d] the group[e] that is left may escape.”

9 Then Jacob prayed, “O God of my father Abraham, God of my father Isaac, Lord, you who said to me, ‘Go back to your country and your relatives, and I will make you prosper,’ 10 I am unworthy of all the kindness and faithfulness you have shown your servant. I had only my staff when I crossed this Jordan, but now I have become two camps. 11 Save me, I pray, from the hand of my brother Esau, for I am afraid he will come and attack me, and also the mothers with their children. 12 But you have said, ‘I will surely make you prosper and will make your descendants like the sand of the sea, which cannot be counted.’”

13 He spent the night there, and from what he had with him he selected a gift for his brother Esau: 14 two hundred female goats and twenty male goats, two hundred ewes and twenty rams, 15 thirty female camels with their young, forty cows and ten bulls, and twenty female donkeys and ten male donkeys. 16 He put them in the care of his servants, each herd by itself, and said to his servants, “Go ahead of me, and keep some space between the herds.”

17 He instructed the one in the lead: “When my brother Esau meets you and asks, ‘Who do you belong to, and where are you going, and who owns all these animals in front of you?’ 18 then you are to say, ‘They belong to your servant Jacob. They are a gift sent to my lord Esau, and he is coming behind us.’”

19 He also instructed the second, the third and all the others who followed the herds: “You are to say the same thing to Esau when you meet him. 20 And be sure to say, ‘Your servant Jacob is coming behind us.’” For he thought, “I will pacify him with these gifts I am sending on ahead; later, when I see him, perhaps he will receive me.” 21 So Jacob’s gifts went on ahead of him, but he himself spent the night in the camp.

Jacob Wrestles With God

22 That night Jacob got up and took his two wives, his two female servants and his eleven sons and crossed the ford of the Jabbok. 23 After he had sent them across the stream, he sent over all his possessions. 24 So Jacob was left alone, and a manwrestled with him till daybreak. 25 When the man saw that he could not overpower him, he touched the socket of Jacob’s hip so that his hip was wrenched as he wrestled with the man. 26 Then the man said, “Let me go, for it is daybreak.”

But Jacob replied, “I will not let you go unless you bless me.”

27 The man asked him, “What is your name?”

“Jacob,” he answered.

28 Then the man said, “Your name will no longer be Jacob, but Israel,[f] because you have struggled with God and with humans and have overcome.”

29 Jacob said, “Please tell me your name.”

But he replied, “Why do you ask my name?” Then he blessed him there.

30 So Jacob called the place Peniel,[g] saying, “It is because I saw God face to face, and yet my life was spared.”

31 The sun rose above him as he passed Peniel,[h] and he was limping because of his hip. 32 Therefore to this day the Israelites do not eat the tendon attached to the socket of the hip, because the socket of Jacob’s hip was touched near the tendon.

Footnotes:

Genesis 32:1 In Hebrew texts 32:1-32 is numbered 32:2-33.
Genesis 32:2 Mahanaim means two camps.
Genesis 32:7 Or camps
Genesis 32:8 Or camp
Genesis 32:8 Or camp
Genesis 32:28 Israel probably means he struggles with God.
Genesis 32:30 Peniel means face of God.
Genesis 32:31 Hebrew Penuel, a variant of Peniel

No comments:

ប្រវត្តិសាស្ត្រ ប្រទេស កម្ពុជា | History Series

សម រង្ស៊ី / Sam Rainsy: ខ្ញុំ សូម លាតត្រដាង ប្រវត្តិសាស្ត្រ ប្រទេស កម្ពុជា មួយរយៈកាល (ពីឆ្នាំ ១៩៥១ ដល់ឆ្នាំ ១៩៩១) ដែលគេ បិទបាំង មិនឲ្យ ប្រជារាស្ត្រខ្មែរ បានដឹង។ I would like to expose a period of Cambodia's history (from 1951 to 1991) that has been hidden to the Cambodian people.

Paris Peace Accords 23 Oct. 1991