Paris Peace Accords 23 Oct. 1991

Friday, July 25, 2014

លោកុប្បត្តិ ៣៧ | Genesis 37

Genesis
Book of BEGINNINGS -- heavens and earth, light and darkness, seas and land, animals and vegetation with humankind as the climax of God's creative activity "in His image".  Book of RELATIONSHIPS -- between God and His creation, between God and humankind, and between human beings.  Written by Moses approx. 1440 B.C. ("before Christ") during the Exodus. 





ប្រវត្តិ​ របស់ យ៉ូសែប; សុបិន​ របស់ យ៉ូសែប

យ៉ាកុប​ បាន​តាំង​ ទី​លំនៅ​ ក្នុង​ស្រុក​ កាណាន, ជា​ស្រុក​ ដែល​ឪពុក ​របស់​លោក​ បាន​ចូល​ ស្នាក់​នៅ។

នេះ​ ជា​ដំណើរ​រឿង​ ក្រុម​គ្រួសារ​ របស់ យ៉ាកុប។  កាល​យ៉ូសែប ​នៅ​ពី​ក្មេង អាយុ​ ដប់​ប្រាំពីរ​ឆ្នាំ, គាត់ ​នៅ​ឃ្វាល​ចៀម ​ជា​មួយ​ បងៗ ដែល​ត្រូវ​ ជា​កូន​ របស់​ ​ប៊ីលហា និង​ស៊ីលផា, ប្រពន្ធ​ចុង​ របស់​ ឪពុក​គាត់។  យ៉ូសែប ​បាន​រាយការណ៍​ ពី​ការ​អាក្រក់ ​ដែល​បងៗ ​ធ្វើ។

​អ៊ីស្រាអែល​ ស្រឡាញ់​ យ៉ូសែប​ ខ្លាំង​ជាង​កូន​ ឯ​ទៀតៗ, ព្រោះ​ កូន​នេះ​ បាន​កើត​ នៅ​ពេល​ លោក​ មាន​វ័យ​ចំណាស់​ ទៅ​ហើយ។  លោក​ បាន​កាត់​ អាវ​បំពង់​ ដ៏​ល្អ​ប្រណីត​មួយ ឲ្យ​យ៉ូសែប​ ពាក់។  ដោយ​ឃើញ​ឪពុក​ ស្រឡាញ់​ យ៉ូសែប​ ខ្លាំង​ជាង​ពួក​គេ ដូច្នេះ, បងៗ​ ក៏​នាំ​គ្នា​ ស្អប់​យ៉ូសែប រហូត​ ដល់​មិន​អាច​ និយាយ​ ជា​មួយ​គាត់ ដោយ​ពាក្យ​សំដី ​ទន់ភ្លន់​ បាន​ឡើយ។

យ៉ូសែប​ បាន​យល់​សប្តិ, ហើយ ​យក​មក​ តំណាល​ ប្រាប់​បងៗ ជា​ហេតុ​ ធ្វើ​ឲ្យ​គេ ​រឹត​តែ​ ស្អប់​គាត់ ​ថែម​ទៀត។  គាត់ ​ប្រាប់​ពួក​គេ​ ថា៖ «សូម ​បងៗ​ ស្ដាប់​សុបិន ​របស់​ខ្ញុំ, គឺ​ ខ្ញុំ​ បាន​យល់​សប្តិ​ ឃើញ​យើង​ ទាំង​អស់​គ្នា ​កំពុង​តែ​ ចង​កណ្ដាប់​ស្រូវ នៅ​វាល​ស្រែ។  ពេល​នោះ ស្រាប់​តែ​ កណ្ដាប់​ របស់​ខ្ញុំ ​ងើប​ឈរ​ឡើង​ យ៉ាង​ត្រង់; រីឯ ​កណ្ដាប់​ របស់​ បងៗ​ បាន​មក​ព័ទ្ធ ​ជុំវិញ ​កណ្ដាប់​ខ្ញុំ, ហើយ ​នាំ​គ្នា ​ក្រាប​ថ្វាយបង្គំ​ ទៀត​ផង។»

បងៗ​ ពោល​ មក​គាត់ ​វិញ​ថា៖ «តើ ​ឯង ​មាន​គំនិត​ ចង់​សោយ​រាជ្យ​ លើ​យើង​ ឬ?  ឬ​មួយ​ ក៏​ឯង ​មាន​គំនិត​ ចង់​ធ្វើ​ ជា​ម្ចាស់​ គ្រប់គ្រង លើ​យើង?»  ពួក​គេ ​រឹត​តែ​ នាំ​គ្នា​ ស្អប់​គាត់​ ជាង​មុន​ ទៅ​ទៀត, ព្រោះ​តែ​ សុបិន ​ដែល​គាត់​ យក​មក​ តំណាល​ប្រាប់​ ពួក​គេ។

ក្រោយ​មក យ៉ូសែប​ យល់​សប្តិ ​ម្ដង​ទៀត, ហើយ​ គាត់​ បាន​យក​ទៅ​ និយាយ​ ប្រាប់​បងៗ​ ថា៖ «ខ្ញុំ​ បាន​យល់​សប្តិ​ ម្ដង​ទៀត ដូច​ត​ទៅ, គឺ​៖ ព្រះអាទិត្យ, ព្រះច័ន្ទ, និង​ផ្កាយ​ ដប់​មួយ មក​ក្រាប ​ថ្វាយបង្គំ​ខ្ញុំ។» 

គាត់​ បាន​តំណាល ​អំពី ​សុបិន​ប្រាប់​ឪពុក ដូច​បាន​ប្រាប់​ បងៗ។  ឪពុក ​បន្ទោស​គាត់​ ថា៖ «សប្តិ ​របស់កូន, ​ម្ដេច​ ក៏​អស្ចារ្យ​ ម៉្លេះ!  តើ​ ម្ដាយ​, បងៗ, និង​ឪពុក​ផ្ទាល់, ត្រូវ​ នាំ​គ្នា​ មក​ក្រាប ​ថ្វាយបង្គំ​កូន​ ឬ?»  បងៗ​ មាន​ចិត្ត​ ច្រណែន​ នឹង​យ៉ូសែប​ ណាស់, ប៉ុន្តែ ឪពុក​ របស់​គាត់​ បាន​ចង​ចាំ​ សុបិន​នេះ​ ទុក​ក្នុង​ចិត្ត។

យ៉ូសែប ​ត្រូវ​ គេ​ ចាប់​យក​ទៅ​លក់

នៅ​គ្រា​នោះ, បងៗ ​របស់​ យ៉ូសែប ​បាន​នាំ​គ្នា​ ចេញ​ទៅ​ ឃ្វាល​ហ្វូង​ចៀម ​របស់​ឪពុក នៅ​ស៊ីគែម។  អ៊ីស្រាអែល​ មាន​ប្រសាសន៍ ​ទៅ​យ៉ូសែប​ ថា៖ «បងៗ ​របស់​កូន ​ឃ្វាល​ចៀម​ នៅ​ស៊ីគែម; ពុក ​ចង់​ឲ្យ​កូន ​ទៅ​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​ ពួក​គេ។»

យ៉ូសែប​ តប​ថា៖ «បាទ, កូន​ យល់​ព្រម​ទៅ។»

​អ៊ីស្រាអែល ​មាន​ប្រសាសន៍​ ថា៖ «ចូរ​ កូន ​ទៅ​មើល​មើល៍, បងៗ ​របស់​កូន ​សុខ​សប្បាយ​ ឬ​ទេ, ហើយ ​ហ្វូង​ចៀម​ បាន​សុខ​ដែរ ​ឬ​យ៉ាង​ណា។  កាល​បាន​ ដំណឹង​ហើយ, ចូរ​ កូន ​វិល​មក​ប្រាប់​ ពុក​វិញ​ផង។»  យ៉ាកុប​ ក៏​ចាត់​យ៉ូសែប ពី​ជ្រលង​ភ្នំ ​ហេប្រូន ​ឲ្យ​ទៅ​ ស៊ីគែម។

បុរស​ម្នាក់​ បាន​ប្រទះ​ឃើញ​ យ៉ូសែប​ កំពុង​តែ​ ដើរ​ទៅ​ ដើរ​មក ​នៅ​តាម​វាល ដូច្នេះ, ក៏​សួរ​ ថា៖ «តើ​ ក្មួយ​ មក​រក​អ្វី

គាត់ ​ឆ្លើយ​ថា៖ «ខ្ញុំ​ មក​រក បងៗ ​របស់​ខ្ញុំ។  សូម ​ពូ ​មេត្តា​ ប្រាប់​ខ្ញុំ​ផង​ ថា, ពួក​គាត់​ ឃ្វាល​ចៀម ​នៅ​កន្លែង​ណា។»

បុរស​នោះ​ តប​ថា៖ «ពួក​គេ​ បាន​ចាក​ចេញ​ ពី​ទី​នេះ​ហើយ, ព្រោះ​ ពូ​ ឮ​គេ ​និយាយ​គ្នា ​ថា, តោ៎ះ!  យើង ​ទៅ​ដូថាន។”»
យ៉ូសែប​ ក៏​តាម​រក ​បងៗ, ហើយ​ បាន​ជួប ​ពួក​គេ ​នៅ​ដូថាន។  កាល​គេ​ បាន​ឃើញ​ យ៉ូសែប​ ពី​ចម្ងាយ, គឺ​ មុន​ពេល​គាត់ ​ទៅ​ដល់, ពួក​គេ​ បាន​ឃុបឃិត​គ្នា​ ថា ​នឹង​សម្លាប់​ គាត់​ចោល។

គេ​ និយាយ​គ្នា ​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​ ថា, «មើល៍!  លោក​គ្រូ​ យល់​សប្តិ​ មក​ដល់​ហើយ!  យើង​ នាំ​គ្នា​ ឆ្លៀត​សម្លាប់​គេ, យក​ទៅ​ បោះ​ចោល ​ក្នុង​អណ្ដូង​ ណា​មួយ, រួច​ ពោល​ថា ​មាន​សត្វ​សាហាវ​ ហែក​គេ​ស៊ី។  ធ្វើ​ដូច្នេះ យើង​ មុខ​ជា​ដឹង​ ថា​, សុបិន ​របស់​គេ ​នឹង​បាន​ទៅ​ ជា​យ៉ាង​ណា។»

ពេល​​រូបេន ​ឮ​ដូច្នោះ, គាត់ ​ចង់​ជួយ​ យ៉ូសែប ​ឲ្យ​រួច ​ពី​កណ្ដាប់​ដៃ​ ពួក​គេ។  គាត់ ​ពោល​ថា៖ «កុំ​ ប្រហារ​ជីវិត​គេ ធ្វើ​អ្វី។»  ​រូបេន​ ពោល​ថែម​ទៀត​ ថា៖ «កុំ​ បង្ហូរ​ឈាម​គេ ​ធ្វើ​អ្វី, គឺ​ គ្រាន់​តែ​ បោះ​គេ ​ទៅ​ក្នុង​អណ្ដូង ​នៅ​វាល​ រហោស្ថាន​នេះ ​បាន​ហើយ, មិន​បាច់​ សម្លាប់​គេ​ទេ។»  គាត់​ ពោល​ដូច្នេះ មក​ពី​ចង់ ​រំដោះ​យ៉ូសែប ​ឲ្យ​រួច ​ពី​កណ្ដាប់​ដៃ​ បងៗ, ហើយ ​នាំ​យក​ទៅ​ជូន ​ឪពុក​វិញ។

ពេល​យ៉ូសែប ​ដើរ​ទៅ​ដល់​ បងៗ, គេ​ នាំ​គ្នា ​ដោះ​អាវ​បំពង់ ​ដ៏​ល្អ​ប្រណីត ដែល​គាត់​ ពាក់​នោះ​ចេញ។  គេ​ ចាប់​គាត់​ បោះ​ទៅ ​ក្នុង​អណ្ដូង។  អណ្ដូង​នោះ ​រីង, គ្មាន​ទឹក​ទេ។

បន្ទាប់មក គេ ​អង្គុយ​ បរិភោគ​អាហារ។  ពេល​នោះ គេ​ ក្រឡេក​ទៅ, ឃើញ​ជន​ជាតិ ​អ៊ីស្មាអែល ​មួយ​ក្រុម​ ជិះ​អូដ្ឋ​ មក​ពី​ស្រុក​ កាឡាដ។  អ្នក​ ទាំង​នោះ ​ដឹក​គ្រឿង ​ក្រអូប, ជ័រ​ពិដោរ, និង​ជ័រ​ល្វីងទេស យក​ទៅ​ស្រុក ​អេស៊ីប។  យូដា ​ពោល​ទៅ​កាន់​ បង​ប្អូន​គាត់​ ថា៖ «បើ​ យើង​ សម្លាប់​ ប្អូន​យើង​ ចោល, តើ​ បាន​ចំណេញ​ អ្វី?  នាំ​តែ​ ពិបាក​លាក់​ ឃាតកម្ម​នេះ ​ថែម​ទៀត។  មក៍, យើង​ លក់​គេ​ ឲ្យ​ពួក​ អ៊ីស្មាអែល​វិញ, កុំ​ សម្លាប់​គេ​អី, ព្រោះ ​គេ ​ជា​ប្អូន ​របស់​យើង ជា​សាច់​ឈាម ​យើង​ដែរ។»  គេ​ ក៏​ស្ដាប់​តាម​ ពាក្យ​គាត់។

បន្ទាប់​មក មាន​ឈ្មួញ​ជាតិ​ ម៉ាឌាន​ មក​ដល់, ពួក​គេ​ ក៏​យក​ យ៉ូសែប ​ចេញ​ពី​អណ្ដូង, រួច ​លក់​ទៅ​ ឲ្យ​ជន​ជាតិ អ៊ីស្មាអែល, តម្លៃ​ ជា​ប្រាក់​សុទ្ធ ​ម្ភៃ​ស្លឹង។  ជន​ជាតិ​ អ៊ីស្មាអែល​ នាំ​យ៉ូសែប​ ទៅ​ស្រុក ​អេស៊ីប។

កាល​​រូបេន ​ត្រឡប់ ​មក​ដល់ ​អណ្ដូង​វិញ, គាត់​ មិន​ឃើញ​ យ៉ូសែប ​នៅ​ក្នុង​នោះ​ ទៀត​ទេ។  គាត់​ ក៏​ហែក​ សម្លៀកបំពាក់ ​របស់​ខ្លួន, រួច​ ទៅ​ជួប ​ប្អូនៗ ​ប្រាប់​ថា៖ «បាត់​ក្មេង ​នោះ​ហើយ!  តើ ​បង​ ត្រូវ​ ធ្វើ​យ៉ាង​ណា

គេ​ ក៏​នាំ​គ្នា ​យក​អាវ​បំពង់​ ដ៏​ល្អ​ប្រណីត ​របស់​ យ៉ូសែប ​មក, ហើយ​ សម្លាប់ ​ចៀម​ឈ្មោល ​មួយ, រួច ​ជ្រលក់​អាវ ​ក្នុង​ឈាម​វា។  បន្ទាប់​មក គេ ​ផ្ញើ​អាវ​បំពង់​ ដ៏​ល្អ​ប្រណីត​នោះ ​ទៅ​ឪពុក, ទាំង​ផ្ដាំ​ ថា៖ «ពួក​កូន​ បាន​រក​ឃើញ អាវ​នេះ។  សូម​ លោក​ឪពុក​ ពិនិត្យ​មើល, តើ ​អាវ​នេះ​ ពិត​ជា​អាវ​ របស់​កូន​ លោក​ឪពុក​មែន ឬ​មិន​មែន

យ៉ាកុប​ ស្គាល់​អាវ​នោះ ក៏​ពោល​ ថា៖ «នេះ​ ពិត​ជា​អាវ​ របស់ កូន​ខ្ញុំ​មែន!  មាន​សត្វ​សាហាវ​ ហែក​គាត់ ស៊ី​ហើយ។  យ៉ូសែប​ ត្រូវ​ សត្វ​ហែក​ស៊ី ​អស់​ហើយ។»

យ៉ាកុប​ បាន​ហែក​ សម្លៀកបំពាក់ ​របស់​លោក និង​យក​បាវ​ មក​ស្លៀក, រួច ​លោក​ កាន់​ទុក្ខ​កូន​ ជា​យូរ​ថ្ងៃ។  កូន​ចៅ​ របស់​លោក​, ទាំង​ប្រុស ​ទាំង​ស្រី, ​នាំ​គ្នា​ មក​រំលែក​ទុក្ខ​លោក, តែ​ លោក​ មិន​ព្រម​ ឲ្យ​នរណា​ រំលែក​ទុក្ខ​លោក​ ឡើយ។  លោក ​មាន​ប្រសាសន៍​ ថា៖ «ពុក​ មុខ​តែ​ លា​ចាក​លោក​នេះ ទៅ​ជួប​មុខ​ កូន​ប្រុស ​របស់​ពុក ទាំង​កាន់​ទុក្ខ។»  ហើយ​ លោក ​ក៏​យំ​ អាឡោះអាល័យ ​កូន។


រីឯ​ យ៉ូសែប​វិញ, ជន​ជាតិ​ ម៉ាឌាន ​បាន​យក​គាត់ ​ទៅ​លក់​ នៅ​ស្រុក​ អេស៊ីប, គឺ​ លក់​ឲ្យ​មន្ត្រី​ របស់ ​ព្រះចៅ​ ផារ៉ោន, ឈ្មោះ​ ប៉ូទីផារ, ដែល​ជា​មេ​ បញ្ជា​ការ​ កងរក្សា​ស្ដេច។ 

Genesis 37 New International Version (NIV)

Joseph’s Dreams

37 Jacob lived in the land where his father had stayed, the land of Canaan.
This is the account of Jacob’s family line.
Joseph, a young man of seventeen, was tending the flocks with his brothers, the sons of Bilhah and the sons of Zilpah, his father’s wives, and he brought their father a bad report about them.
Now Israel loved Joseph more than any of his other sons, because he had been born to him in his old age; and he made an ornate[a] robe for him. When his brothers saw that their father loved him more than any of them, they hated him and could not speak a kind word to him.
Joseph had a dream, and when he told it to his brothers, they hated him all the more.He said to them, “Listen to this dream I had: We were binding sheaves of grain out in the field when suddenly my sheaf rose and stood upright, while your sheaves gathered around mine and bowed down to it.”
His brothers said to him, “Do you intend to reign over us? Will you actually rule us?”And they hated him all the more because of his dream and what he had said.
Then he had another dream, and he told it to his brothers. “Listen,” he said, “I had another dream, and this time the sun and moon and eleven stars were bowing down to me.”
10 When he told his father as well as his brothers, his father rebuked him and said, “What is this dream you had? Will your mother and I and your brothers actually come and bow down to the ground before you?” 11 His brothers were jealous of him, but his father kept the matter in mind.

Joseph Sold by His Brothers

12 Now his brothers had gone to graze their father’s flocks near Shechem, 13 and Israelsaid to Joseph, “As you know, your brothers are grazing the flocks near Shechem.Come, I am going to send you to them.”
“Very well,” he replied.
14 So he said to him, “Go and see if all is well with your brothers and with the flocks, and bring word back to me.” Then he sent him off from the Valley of Hebron.
When Joseph arrived at Shechem, 15 a man found him wandering around in the fields and asked him, “What are you looking for?”
16 He replied, “I’m looking for my brothers. Can you tell me where they are grazing their flocks?”
17 “They have moved on from here,” the man answered. “I heard them say, ‘Let’s go to Dothan.’”
So Joseph went after his brothers and found them near Dothan. 18 But they saw him in the distance, and before he reached them, they plotted to kill him.
19 “Here comes that dreamer!” they said to each other. 20 “Come now, let’s kill him and throw him into one of these cisterns and say that a ferocious animal devoured him.Then we’ll see what comes of his dreams.”
21 When Reuben heard this, he tried to rescue him from their hands. “Let’s not take his life,” he said. 22 “Don’t shed any blood. Throw him into this cistern here in the wilderness, but don’t lay a hand on him.” Reuben said this to rescue him from them and take him back to his father.
23 So when Joseph came to his brothers, they stripped him of his robe—the ornate robehe was wearing— 24 and they took him and threw him into the cistern. The cistern was empty; there was no water in it.
25 As they sat down to eat their meal, they looked up and saw a caravan of Ishmaelitescoming from Gilead. Their camels were loaded with spices, balm and myrrh, and they were on their way to take them down to Egypt.
26 Judah said to his brothers, “What will we gain if we kill our brother and cover up his blood? 27 Come, let’s sell him to the Ishmaelites and not lay our hands on him; after all, he is our brother, our own flesh and blood.” His brothers agreed.
28 So when the Midianite merchants came by, his brothers pulled Joseph up out of the cistern and sold him for twenty shekels[b] of silver to the Ishmaelites, who took him to Egypt.
29 When Reuben returned to the cistern and saw that Joseph was not there, he tore his clothes. 30 He went back to his brothers and said, “The boy isn’t there! Where can I turn now?”
31 Then they got Joseph’s robe, slaughtered a goat and dipped the robe in the blood.32 They took the ornate robe back to their father and said, “We found this. Examine it to see whether it is your son’s robe.”
33 He recognized it and said, “It is my son’s robe! Some ferocious animal has devoured him. Joseph has surely been torn to pieces.”
34 Then Jacob tore his clothes, put on sackcloth and mourned for his son many days.35 All his sons and daughters came to comfort him, but he refused to be comforted.“No,” he said, “I will continue to mourn until I join my son in the grave.” So his father wept for him.
36 Meanwhile, the Midianites[c] sold Joseph in Egypt to Potiphar, one of Pharaoh’s officials, the captain of the guard.

Footnotes:

  1. Genesis 37:3 The meaning of the Hebrew for this word is uncertain; also in verses 23 and 32.
  2. Genesis 37:28 That is, about 8 ounces or about 230 grams
  3. Genesis 37:36 Samaritan Pentateuch, Septuagint, Vulgate and Syriac (see also verse 28); Masoretic TextMedanites




No comments:

Post a Comment