Paris Peace Accords 23 Oct. 1991

Friday, August 22, 2014

អេសធើរ ៤ | Esther 4


Esther
About a young, orphaned, beautiful Jewish Queen who saved her people from a pogrom (genocide).  To record the institution of the annual festival of Purim and to keep alive for later generations the memory of the great deliverance of the Jewish people during the reign of Xerxes. 



ម៉ាដេកាយ ​សូម ​អន្តរាគមន៍ ​ពី​ព្រះនាង ​អេសធើរ; ជន​ជាតិ​ យូដា​ នាំ​គ្នា ​តម​អាហារ

កាល​ម៉ាដេកាយ ​ជ្រាប​ដំណឹង​នេះ, លោក​ ហែក​សម្លៀកបំពាក់​, ហើយ ​ស្លៀក​បាវ និង​រោយ​ផេះ ​លើ​ក្បាល។  លោក ​ដើរ​កាត់​ទីក្រុង​ ទាំង​ស្រែក​យំ​ យ៉ាង​ជូរ​ចត់។  លោក ​ទៅ​ឈរ​ ទល់​មុខ​ នឹង​មាត់​ទ្វារ ​រាជវាំង, ដ្បិត ​លោក​ មិន​អាច​ចូល ​ទៅ​ក្នុង​បាន ដោយ​ស្លៀក​បាវ​ បែប​នេះ​ឡើយ។  នៅ​តាម​ អាណាខេត្ត​ នីមួយៗ, ពេល​គេ​ បាន​ទទួល​លិខិត និង​រាជក្រឹត្យ​ ហើយ, ជន​ជាតិ ​យូដា​ នាំ​គ្នា​ កាន់​ទុក្ខ​ យ៉ាង​ខ្លាំង។  ពួក​គេ​ តម​អាហារ, យំ​សោក​សង្រេង, ហើយ ​មាន​ពួក​គេ​ ជា​ច្រើន នាំ​គ្នា​ ស្លៀក​បាវ ​ដេក​នៅ​ក្នុង​ផេះ។

ពួក​ស្ត្រី​បំរើ និង​មហាតលិក​ របស់​ ព្រះនាង ​អេសធើរ​ បាន​នាំ​ដំណឹង​នេះ​ មក​ទូល​ថ្វាយ ​ព្រះនាង, ហើយ​ ព្រះមហាក្សត្រិយានី ​រន្ធត់​ ព្រះហឫទ័យ ​ពន់​ប្រមាណ។  ព្រះនាង ​ឲ្យ​គេ​ យក​សម្លៀក បំពាក់​ ទៅ​ជូន ម៉ាដេកាយ ជំនួស​បាវ ​ដែល​លោក​ ស្លៀក​ជាប់​ នឹង​ខ្លួន, តែ​ ម៉ាដេកាយ ពុំ​ ព្រម​ទេ។  ពេល​នោះ ព្រះនាង ​អេសធើរ​ បាន​ហៅ​ ​ហាថាក់, ជា​មហាតលិក ​ដែល​ព្រះរាជា​ ឲ្យ​មក​នៅ​ បំរើ​ព្រះនាង។  ព្រះនាង​ បញ្ជា​គាត់ ​ឲ្យ​ទៅ​សួរ​ ម៉ាដេកាយ អំពី​ មូល​ហេតុ​ ដែល​ជំរុញ​ ឲ្យ​លោក ​ធ្វើ​បែប​នេះ។

​ហាថាក់ ក៏​ទៅ​ជួប​ ម៉ាដេកាយ ​នៅ​ទីលាន​ក្រុង ដែល​ស្ថិត​ នៅ​ទល់​មុខ​ នឹង​មាត់​ទ្វារ​ រាជវាំង។  ម៉ាដេកាយ ​រៀប​រាប់​ ប្រាប់​គាត់ ​អំពី​ ហេតុការណ៍​ ទាំង​អស់ ដែល​កើត​មាន, ព្រម​ទាំង​ ពន្យល់ ​យ៉ាង​លំអិត ​អំពី ​រឿង​ប្រាក់​ ដែល​ហាម៉ាន បាន​សន្យា​ បញ្ចូល​ទៅ​ ក្នុង​ឃ្លាំង ​រាជទ្រព្យ,  ប្រសិន​បើ ​ស្ដេច​ ចេញ​បញ្ជា​ ឲ្យ​គេ ​ប្រល័យ​ជីវិត​ ជន​ជាតិ​ យូដា។  លោក ក៏​បាន​ប្រគល់​ រាជក្រឹត្យ​ មួយ​ច្បាប់ ដែល​គេ​ ចេញ​ផ្សាយ ​នៅក្រុង​ ស៊ូសាន ស្ដី​អំពី​ ការ​ប្រល័យ​ពូជ​សាសន៍​ យូដា ​ឲ្យ​ហាថាក់ ដើម្បី​ គាត់​ យក​ទៅ​ថ្វាយ ​ព្រះនាង​ អេសធើរ, ព្រម​ទាំង ​រៀប​រាប់ ​ហេតុការណ៍​នេះ​ ថ្វាយ​ព្រះនាង​ផង។  លោក​ ក៏​បាន​សូម​ ឲ្យ​ព្រះនាង​ ចូល​ទៅ​គាល់ ​ព្រះរាជា ដើម្បី​ សូម​ ការ​ប្រណី​សន្ដោស និង​ទូលអង្វរ​ ព្រះរាជា សម្រាប់​ ជាតិ​សាសន៍​ របស់​ ព្រះនាង។

ហាថាក់​ ក៏​នាំ​ពាក្យ​ ទាំង​ប៉ុន្មាន​ របស់ ម៉ាដេកាយ ទៅ​ទូល ​ព្រះនាង ​អេសធើរ។  ព្រះនាង​ ប្រាប់​​ហាថាក់ ​ឲ្យ​ទៅ​ជំរាប ​ម៉ាដេកាយ ​វិញ​ ថា៖ «ពួក​រាជ​បំរើ និង​ប្រជាជន ​នៅ​ក្នុង​ អាណាខេត្ត ​របស់​ស្ដេច សុទ្ធ​តែ​ ដឹង​ថា​, បុរស ឬ​ស្ត្រី​ណា​ ដែល​ហ៊ាន​ ចូល​ទៅ​ គាល់​ស្ដេច នៅ​សាល​ ខាង​ក្នុង​ រាជ​ដំណាក់ ដោយ​ស្ដេច​ មិន​បាន​ ត្រាស់​ហៅ​នោះ នឹង​មាន​ទោស ​ដល់​ស្លាប់, ស្រប​តាម​ច្បាប់​ ដែល​មាន ​ចែង​ទុក​ សម្រាប់ ​មនុស្ស​ ទួទៅ។  ប៉ុន្តែ បើ​ ព្រះរាជា​ ហុច​ដំបង​រាជ្យ​ ធ្វើ​ពី​មាស​ ឲ្យ​នោះ, ទើប ​រួច​ជីវិត។  ចំពោះ ​ខ្ញុំ​វិញ, ព្រះរាជា​ មិន​បាន​ហៅ​ខ្ញុំ ​ឲ្យ​ចូល​គាល់ អស់​រយៈ​ពេល​ មួយ​ខែ​ មក​ហើយ។» 

គេ​ ក៏​នាំ​ រាជ​សវនីយ៍​ របស់​ ព្រះនាង ​អេសធើរ ទៅ​ជំរាប​ ម៉ាដេកាយ។  ម៉ាដេកាយ ​ឲ្យ​គេ​ នាំ​ពាក្យ ទៅ​ទូល ​ព្រះនាង​ អេសធើរ ​វិញ​ ថា៖ «បពិត្រ​ ព្រះមហាក្សត្រិ យានី, សូម​ កុំ​ នឹក​ស្មាន​ ថា, ព្រះនាង ​អាច​គេច​ផុត​ ពី​សេចក្ដី​វិនាស ដែល​នឹង ​កើត​មាន ​ចំពោះ​ ជន​ជាតិ​ យូដា​ ទាំង​អស់​ឡើយ។  ប្រសិន​បើ ​ព្រះនាង​ សំងំស្ងៀម ​នៅ​ពេល​នេះ, ជន​ជាតិ ​យូដា​ មុខ​តែ​ ទទួល​ជំនួយ និង​រួច​ជីវិត តាម​មធ្យោបាយ​ មួយ​ផ្សេង​ទៀត; រីឯ​ ព្រះនាង​វិញ, ព្រះនាង​ នឹង​វិនាស ​ផុត​ពូជ។  ក៏​ប៉ុន្តែ តើ ​នរណា​ ដឹងព្រះនាង​ បាន​ឡើង​ ធ្វើ​ជា​ ព្រះមហាក្សត្រិយានី ​ដូច្នេះ, ប្រហែល​ជា​ ដើម្បី​ សង្គ្រោះ​ ជន​ជាតិ​ យូដា នៅ​ពេល​នេះ ​ហើយ​មើល​ទៅ!»

ពេល​នោះ ព្រះនាង​ អេសធើរ ចាត់​គេ​ ឲ្យ​ទៅ​ជំរាប ម៉ាដេកាយ​ ថា៖ «សូម ​អញ្ជើញ​ ទៅ​ប្រមូល​ ជន​ជាតិ​ យូដា ​ទាំង​អស់ ​នៅ​ក្រុង ​ស៊ូសាន ឲ្យ​តម​អាហារ​ សម្រាប់​ខ្ញុំ ក្នុង​រវាង​ បី​ថ្ងៃ, គឺ​ ទាំង​ថ្ងៃ ទាំង​យប់, មិន​ត្រូវ​ បរិភោគ ឬ​ផឹក​អ្វី​ឡើយ។  រីឯ ​ខ្ញុំ និង​ស្ត្រី​បំរើ​ របស់​ខ្ញុំ​ ក៏​តម ​អាហារ​ដែរ។  ខ្ញុំ​ នឹង​ទៅ​គាល់​ស្ដេច, ​ទោះ​បី​ ខុស​ច្បាប់ ​ក៏​ដោយ។  បើ​ ខ្ញុំ​ ត្រូវ ​វិនាស, នោះ ​ឲ្យ​វិនាស​ ទៅ​ចុះ។»


ម៉ាដេកាយ ​ចាក​ចេញ​ទៅ, ហើយ​ ធ្វើ​តាម​សេចក្ដី​ ទាំង​ប៉ុន្មាន ដែល​ព្រះនាង ​អេសធើរ ​បង្គាប់។






No comments:

Post a Comment