Friday, September 19, 2014

លូកា ២០ | Luke 20

Reading LUKE-ACTS together as one continuous story (as it is!)

Gospel according to Luke

ដំណឹងល្អ រៀបរៀង ដោយលោក លូកា
Background Notes

https://www.box.com/s/r7nx76zridoxjgmz5jqi

New Testament Scholar and Theologian NT Wright and Harvard Philosopher Sean Kelly discuss one of history's most influential books at The Veritas Forum at Harvard 2013. Join us for a conversation on the interpretation of the New Testament in a post-modern era, moderated by Jay Harris, Dean of Undergraduate Education and Harry Austryn Wolfson Professor of Jewish Studies.

ACTS of the Apostles

កិច្ចការ រៀបរៀង ដោយលោក លូកា
Background Notes

https://www.box.com/s/c5c2d925db5ee9c57d18

លោក លូកា ២០

Luke 20

អំណាច របស់ ព្រះយេស៊ូ

ថ្ងៃមួយ ព្រះយេស៊ូ កំពុងតែ បង្រៀន ប្រជាជន នៅក្នុង ព្រះវិហារ, ព្រមទាំង ផ្សព្វផ្សាយ ដំណឹងល្អ។ មានក្រុម នាយកបូជាចារ្យ និងពួកអាចារ្យ នាំគ្នា មកជាមួយ ពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ, ទូលសួរ ព្រះអង្គ ថា៖ «សូម លោក ប្រាប់ឲ្យយើង ដឹងផង, លោក ធ្វើការ ទាំងនេះ ដោយអាង លើអំណាច អ្វី? តើ នរណា ប្រគល់ អំណាច ឲ្យលោក?»

ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល តបថា៖ «ខ្ញុំ សូមសួរ សំណួរមួយ ដល់អស់លោក ដែរ។ សូម ប្រាប់ខ្ញុំ មើល៍, តើ នរណា ចាត់លោក យ៉ូហាន ឲ្យមកធ្វើ ពិធី ជ្រមុជទឹក? ព្រះជាម្ចាស់ ឬមនុស្ស?»

គេ ពិគ្រោះគ្នា ថា៖ «បើ យើងឆ្លើយ ថា, “ព្រះជាម្ចាស់ ចាត់លោក យ៉ូហាន ឲ្យមក,” គាត់ មុខជាសួរយើង ថា, “ហេតុអ្វី បានជា អ្នករាល់គ្នា មិនជឿ លោក យ៉ូហាន?” បើ យើង ឆ្លើយថា, “មនុស្ស ចាត់លោក ឲ្យមក,” ប្រជាជន ទាំងមូល មុខជាយកដុំថ្ម គប់សម្លាប់យើង មិនខាន, ដ្បិត គេ ជឿជាក់ ថា, លោក យ៉ូហាន ពិតជាព្យាការីមែន។»

ដូច្នេះ គេ ឆ្លើយទៅ ព្រះយេស៊ូ ថា៖ «យើង មិនដឹងទេ, មិនដឹង ជាអ្នកណា ចាត់លោក យ៉ូហាន ឲ្យមកធ្វើ ពិធី ជ្រមុជទឹក ឡើយ។»

ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖ «រីឯ ខ្ញុំវិញ, ខ្ញុំ ក៏មិនប្រាប់ អស់លោក ថា, ខ្ញុំ ធ្វើការ ទាំងនេះ ដោយអាង លើអំណាច អ្វីដែរ។»

ប្រស្នា អំពី អ្នកថែរក្សា ចំការ ទំពាំងបាយជូរ

បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅប្រជាជន ជាប្រស្នា ដូចតទៅ៖ «មានបុរសម្នាក់ បានដាំ ទំពាំងបាយជូរ មួយចំការ, ហើយ ប្រវាស់ ឲ្យពួក កសិករ មើលថែទាំ, រួច ចេញដំណើរ ពីស្រុកនោះ អស់រយៈពេល យ៉ាងយូរ។ លុះ ដល់ទំពាំងបាយជូរ ទុំ, គាត់ ចាត់អ្នក បំរើម្នាក់ ឲ្យមកជួប ពួកអ្នក ថែចំការ, ដើម្បី ទទួលយកផល ដែលជាចំណែក របស់គាត់។ ប៉ុន្តែ ពួកកសិករ បានវាយដំ អ្នកបំរើ, ហើយ បណ្ដេញ ឲ្យត្រឡប់ ទៅវិញ ដៃទទេ។ ម្ចាស់ចំការ ក៏ចាត់ អ្នកបំរើ ម្នាក់ទៀត ឲ្យមក។ ប៉ុន្តែ ពួក កសិករ បានវាយដំ អ្នកនេះដែរ, ហើយ ជេរបណ្ដេញ ឲ្យត្រឡប់ ទៅវិញ ដៃទទេ។ គាត់ ក៏ចាត់ អ្នកបំរើ ម្នាក់ទៀត ឲ្យមក ជាលើក ទីបី។ អ្នក ថែចំការ បានវាយដំ អ្នកបំរើនេះ ឲ្យរបួស, ហើយ បោះទៅ ខាងក្រៅ ចំការ។

«ម្ចាស់ចំការ គិតថា, “តើ ខ្ញុំ ត្រូវ ធ្វើដូចម្ដេច? ខ្ញុំ នឹងចាត់កូនប្រុស ដ៏ជាទីស្រឡាញ់ របស់ខ្ញុំ ឲ្យទៅម្ដង។ គេ មុខជាគោរព កោតខ្លាច កូនខ្ញុំ ពុំខាន។”

«ប៉ុន្តែ ពេលពួក កសិករ ឃើញកូនប្រុស ម្ចាស់ចំការ មកដល់, គេ ពិគ្រោះគ្នា ថា, “អ្នកនេះ ជាអ្នក ទទួល កេរមត៌ក ពីម្ចាស់ចំការ ទៅថ្ងៃក្រោយ។ បើ យើង សម្លាប់គេចោល, ចំការនេះ នឹងធ្លាក់មក ជាសម្បត្តិ របស់យើង។” គេ ក៏បោះ កូនប្រុស ម្ចាស់ចំការ ទៅខាងក្រៅ, ហើយ សម្លាប់ចោល។

«តើ ម្ចាស់ចំការ នឹងធ្វើ យ៉ាងដូចម្ដេច ដល់អ្នក ទាំងនោះ?

គឺ គាត់ មុខជាមក សម្លាប់អ្នក ថែរក្សាចំការ ទាំងនោះ មិនខាន, រួច ប្រគល់ ចំការ ទំពាំងបាយជូរ ទៅឲ្យ អ្នកផ្សេងទៀត។»

កាលបានឮ ព្រះបន្ទូលនេះ គេ ពោលថា៖ «ទេ! កុំ ឲ្យកើតមាន ដូច្នោះឡើយ។»

ព្រះយេស៊ូ ទតសម្លឹង ទៅគេ, ហើយ មានព្រះបន្ទូល ថា, «ក្នុងគម្ពីរ មានចែង ថា៖

“ថ្ម ដែលពួកជាង សង់ផ្ទះ បោះចោល

បានត្រឡប់ មកជាថ្មគ្រឹះ ដ៏សំខាន់ បំផុត,”

តើ ពាក្យនេះ មានន័យ ដូចម្ដេច? អ្នកណា ដួលលើថ្មនេះ, អ្នកនោះ មុខជាត្រូវ បាក់បែក ខ្ទេចខ្ទាំ មិនខាន។ បើ ថ្មនេះ សង្កត់ លើអ្នកណា, មុខជាកិន កំទេច អ្នកនោះ ឲ្យស្លាប់ ជាប្រាកដដែរ។»

អំពី ពន្ធដារ

ពេលនោះ ពួកអាចារ្យ និងពួកនាយក បូជាចារ្យ រកមធ្យោបាយ ចាប់ព្រះយេស៊ូ, ដ្បិត គេ យល់ថា, ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ជាពាក្យប្រស្នា សំដៅទៅ លើពួកគេ, ប៉ុន្តែ ពួកគេ ខ្លាចប្រជាជន។

ពួកគេ នាំគ្នា ឃ្លាំមើល ព្រះយេស៊ូ, ហើយ ចាត់មនុស្ស ឲ្យទៅតាមដាន យកការណ៍ ពីព្រះអង្គ។ អ្នកទាំងនោះ តាំងខ្លួន ជាមនុស្ស ប្រកាន់ឫកពា ត្រឹមត្រូវ ចាំចាប់កំហុស ព្រះយេស៊ូ នៅពេល ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល, ដើម្បី ចាប់បញ្ជូន ព្រះអង្គ ទៅអាជ្ញាធរ និងទៅក្នុង អំណាច របស់លោក ទេសាភិបាល។ គេ ទូលសួរ ព្រះអង្គ ថា៖ «លោកគ្រូ, យើងខ្ញុំ ដឹងថា, ពាក្យទាំងប៉ុន្មាន ដែលលោកគ្រូ មានប្រសាសន៍ និងពាក្យ ដែលលោកគ្រូ ប្រៀនប្រដៅ សុទ្ធតែ ត្រឹមត្រូវ ទាំងអស់។ លោកគ្រូ ប្រៀនប្រដៅ សេចក្ដីពិត អំពី របៀបរស់នៅ ដែលគាប់ ព្រះហឫទ័យ ព្រះជាម្ចាស់ ដោយពុំ រើសមុខ នរណាឡើយ។ សូម លោក ប្រាប់យើងខ្ញុំផង, តើ ច្បាប់ របស់យើង អនុញ្ញាត ឲ្យបង់ពន្ធដារ ថ្វាយ ព្រះចៅ អធិរាជ រ៉ូម៉ាំង ឬទេ?»

ព្រះយេស៊ូ ឈ្វេងយល់ ពុតត្បុត របស់ ពួកគេ, ទើប ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល ថា៖ «ចូរ បង្ហាញប្រាក់ មួយកាក់ ឲ្យខ្ញុំមើល មើល៍; តើ លើកាក់នេះ មានរូប នរណា, ឈ្មោះ នរណា?»

គេ ឆ្លើយ ថា៖ «រូប និងឈ្មោះ ព្រះចៅ អធិរាជ។»

ព្រះយេស៊ូ ក៏មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖ «អ្វីៗ ដែលជារបស់ ព្រះចៅ អធិរាជ, ចូរ ថ្វាយ ទៅព្រះចៅ អធិរាជ វិញទៅ; ហើយ អ្វីៗ ដែលជារបស់ ព្រះជាម្ចាស់, ចូរ ថ្វាយ ទៅព្រះជាម្ចាស់ វិញដែរ។»

អ្នក ទាំងនេះ ពុំអាច ចាប់កំហុស ព្រះអង្គ នៅពេល ដែល

ព្រះអង្គ មានព្រះបន្ទូល នៅមុខ ប្រជាជន បានឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ, ព្រះបន្ទូល ឆ្លើយតប របស់ ព្រះអង្គ ធ្វើឲ្យគេ ងឿងឆ្ងល់, ហើយ គេ ក៏នៅស្ងៀម។

អំពី មនុស្សស្លាប់ នឹងរស់ឡើងវិញ

មានអ្នក ខាងគណៈ សាឌូស៊ីខ្លះ ចូលមកគាល់ ព្រះអង្គ។ ពួកសាឌូស៊ី មិនជឿ ថា មនុស្សស្លាប់ នឹងរស់ ឡើងវិញទេ។ គេ ទូលសួរ ព្រះយេស៊ូ ថា៖ «លោកគ្រូ, លោក ម៉ូសេ បានចែងច្បាប់ ទុកឲ្យយើង ថា, បើ បុរសណា មានប្រពន្ធ, ហើយ ស្លាប់ទៅ, តែ គ្មានកូនសោះ, ត្រូវ ឲ្យប្អូនប្រុស របស់ បុរសនោះ រៀបការ នឹងបងថ្លៃ, ដើម្បី បន្តពូជ ឲ្យបងប្រុស របស់ខ្លួន។ ឧបមាថា, មានបងប្អូន ប្រុសៗ ប្រាំពីរនាក់; បុរស បងបង្អស់ បានរៀបការ, ហើយ ស្លាប់ទៅ, តែ គ្មានកូនសោះ។ ប្អូនបន្ទាប់ រួច ប្អូនទីបី ក៏រៀបការ នឹងបងថ្លៃ មេម៉ាយនោះ, ហើយ ស្លាប់ទៅ, ទាំងឥតមានកូន។ បន្ទាប់មក, បងប្អូន ទាំងប្រាំពីរនាក់ បានរៀបការ នឹងស្ត្រីនោះ, ហើយ គ្រប់គ្នា បានស្លាប់ទៅ, តែ គ្មានកូនទេ។ នៅទីបំផុត, ស្ត្រី ក៏ស្លាប់ទៅដែរ។ លុះ ដល់ពេលមនុស្ស ស្លាប់ នឹងរស់ ឡើងវិញ, តើ នាងនោះ បានទៅ ជាប្រពន្ធ នរណា, បើ បងប្អូន ទាំងប្រាំពីរនាក់ សុទ្ធតែ បានយកនាង ធ្វើជាប្រពន្ធ គ្រប់គ្នា ដូច្នេះ?»

ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល តបថា៖ «មនុស្ស ក្នុងលោកនេះ តែងយកគ្នា ជាប្ដីប្រពន្ធ, ប៉ុន្តែ អស់អ្នក ដែលព្រះជាម្ចាស់ សព្វព្រះហឫទ័យ ប្រោស ឲ្យរស់ ឡើងវិញ នៅលោក ខាងមុខ, គេ មិនរៀបការ ប្ដីប្រពន្ធ ទៀតឡើយ។ អ្នកទាំងនោះ លែងស្លាប់ ទៀតហើយ, គឺ គេ បានដូច ទេវតា។ គេ ជាបុត្រ របស់ ព្រះជាម្ចាស់, ដ្បិត គេ មានជីវិត រស់ឡើងវិញ។ លោក ម៉ូសេ បានចែងទុក យ៉ាងច្បាស់ ថា, មនុស្ស ស្លាប់ នឹងរស់ ឡើងវិញ នៅត្រង់ អត្ថបទ ស្ដីអំពី គុម្ពបន្លា, គឺ លោក ហៅព្រះអម្ចាស់ ថា, ជាព្រះ របស់ លោក អប្រាហាំ, ជាព្រះ របស់ លោក អ៊ីសាក, និងជាព្រះ របស់ លោក យ៉ាកុប។ ព្រះជាម្ចាស់ មិនមែន ជាព្រះ របស់ មនុស្សស្លាប់ទេ, គឺ ជាព្រះ របស់ មនុស្ស ដែលមានជីវិត។ ចំពោះ ព្រះអង្គ, មនុស្ស ទាំងអស់ សុទ្ធតែ នៅរស់។»

ពួកអាចារ្យខ្លះ ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «លោកគ្រូ, លោក មានប្រសាសន៍ ត្រឹមត្រូវ ល្អណាស់។» បន្ទាប់មក គេ លែងហ៊ាន ចោទសួរ សំណួរ ព្រះអង្គ អំពី រឿងអ្វី ទៀតឡើយ។

ព្រះគ្រិស្ដ ជាព្រះអម្ចាស់ លើស្ដេច ដាវីឌ

ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ថា៖ «ហេតុដូចម្ដេច បាន

ជាមនុស្សម្នា ថា ព្រះគ្រិស្ដ ជាព្រះរាជវង្ស របស់ ព្រះបាទ ដាវីឌ ដូច្នេះ? ដ្បិត ក្នុងគម្ពីរ ទំនុកតម្កើង, ព្រះបាទ ដាវីឌ មានរាជឱង្ការ ថា៖

«“ព្រះអម្ចាស់ មានព្រះបន្ទូល ទៅកាន់ ព្រះអម្ចាស់ របស់ខ្ញុំ ថា, សូម គង់នៅ ខាងស្ដាំយើង

ទំរាំ ដល់យើង បង្ក្រាប ខ្មាំងសត្រូវ របស់ព្រះអង្គ

មកដាក់ក្រោម ព្រះបាទា ព្រះអង្គ។”

«បើ ព្រះបាទដាវីឌ ហៅព្រះគ្រិស្ដ ថា "ព្រះអម្ចាស់" ដូច្នេះ, តើ ឲ្យព្រះគ្រិស្ដ ត្រូវ ជាព្រះរាជវង្ស របស់ ព្រះបាទដាវីឌ ដូចម្ដេចកើត?»

ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ឲ្យប្រយ័ត្ន នឹងពុតត្បុត របស់ ពួកអាចារ្យ

នៅពេល ប្រជាជន ទាំងមូល កំពុងស្ដាប់ ព្រះអង្គ, ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅកាន់ ពួកសិស្ស ថា៖ «ចូរ ប្រយ័ត្ន នឹងពួកអាចារ្យ ឲ្យមែនទែន។ ពួកនោះ ចូលចិត្ត ពាក់អាវវែង, ដើរចុះ ដើរឡើង, ហើយ ចូលចិត្ត ឲ្យគេ អោនកាយ គោរព នៅតាមផ្សារ, ព្រមទាំង រើសកន្លែង អង្គុយ នៅមុខគេ ក្នុងសាលាប្រជុំ, និងចូលចិត្ត កន្លែងកិត្តិយស នៅពេល ជប់លៀង។ អ្នកទាំងនោះ តែងនាំគ្នា ឆបោក យកទ្រព្យសម្បត្តិ របស់ ស្ត្រីមេម៉ាយ ដោយធ្វើឫក ជាសូត្រធម៌ យ៉ាងយូរ។ ពួកគេ មុខជាត្រូវ ទទួលទោស យ៉ាងធ្ងន់បំផុត។»

Luke 20 New International Version (NIV)

The Authority of Jesus Questioned

20 One day as Jesus was teaching the people in the temple courts and proclaiming the good news, the chief priests and the teachers of the law, together with the elders, came up to him. ²“Tell us by what authority you are doing these things,” they said. “Who gave you this authority?”

³He replied, “I will also ask you a question. Tell me: ⁴John’s baptism—was it from heaven, or of human origin?”

⁵They discussed it among themselves and said, “If we say, ‘From heaven,’ he will ask, ‘Why didn’t you believe him?’ ⁶But if we say, ‘Of human origin,’ all the people will stone us, because they are persuaded that John was a prophet.”

⁷So they answered, “We don’t know where it was from.”

⁸Jesus said, “Neither will I tell you by what authority I am doing these things.”

The Parable of the Tenants

⁹He went on to tell the people this parable: “A man planted a vineyard, rented it to some farmers and went away for a long time. ¹⁰At harvest time he sent a servant to the tenants so they would give him some of the fruit of the vineyard. But the tenants beat him and sent him away empty-handed. ¹¹He sent another servant, but that one also they beat and treated shamefully and sent away empty-handed. ¹²He sent still a third, and they wounded him and threw him out.

¹³“Then the owner of the vineyard said, ‘What shall I do? I will send my son, whom I love; perhaps they will respect him.’

¹⁴“But when the tenants saw him, they talked the matter over. ‘This is the heir,’ they said. ‘Let’s kill him, and the inheritance will be ours.’ ¹⁵So they threw him out of the vineyard and killed him.

“What then will the owner of the vineyard do to them? ¹⁶He will come and kill those tenants and give the vineyard to others.”

When the people heard this, they said, “God forbid!”

¹⁷Jesus looked directly at them and asked, “Then what is the meaning of that which is written:

“‘The stone the builders rejected

has become the cornerstone’^[a]?

¹⁸Everyone who falls on that stone will be broken to pieces; anyone on whom it falls will be crushed.”

¹⁹The teachers of the law and the chief priests looked for a way to arrest him immediately, because they knew he had spoken this parable against them. But they were afraid of the people.

Paying Taxes to Caesar

²⁰Keeping a close watch on him, they sent spies, who pretended to be sincere. They hoped to catch Jesus in something he said, so that they might hand him over to the power and authority of the governor. ²¹So the spies questioned him: “Teacher, we know that you speak and teach what is right, and that you do not show partiality but teach the way of God in accordance with the truth. ²²Is it right for us to pay taxes to Caesar or not?”

²³He saw through their duplicity and said to them, ²⁴“Show me a denarius. Whose image and inscription are on it?”

“Caesar’s,” they replied.

²⁵He said to them, “Then give back to Caesar what is Caesar’s, and to God what is God’s.”

²⁶They were unable to trap him in what he had said there in public. And astonished by his answer, they became silent.

The Resurrection and Marriage

²⁷Some of the Sadducees, who say there is no resurrection, came to Jesus with a question. ²⁸“Teacher,” they said, “Moses wrote for us that if a man’s brother dies and leaves a wife but no children, the man must marry the widow and raise up offspring for his brother. ²⁹Now there were seven brothers. The first one married a woman and died childless. ³⁰The second ³¹and then the third married her, and in the same way the seven died, leaving no children. ³²Finally, the woman died too. ³³Now then, at the resurrection whose wife will she be, since the seven were married to her?”

³⁴Jesus replied, “The people of this age marry and are given in marriage. ³⁵But those who are considered worthy of taking part in the age to come and in the resurrection from the dead will neither marry nor be given in marriage, ³⁶and they can no longer die; for they are like the angels. They are God’s children, since they are children of the resurrection. ³⁷But in the account of the burning bush, even Moses showed that the dead rise, for he calls the Lord ‘the God of Abraham, and the God of Isaac, and the God of Jacob.’^[b] ³⁸He is not the God of the dead, but of the living, for to him all are alive.”

³⁹Some of the teachers of the law responded, “Well said, teacher!” ⁴⁰And no one dared to ask him any more questions.

Whose Son Is the Messiah?

⁴¹Then Jesus said to them, “Why is it said that the Messiah is the son of David? ⁴²David himself declares in the Book of Psalms:

“‘The Lord said to my Lord:

“Sit at my right hand

⁴³until I make your enemies

a footstool for your feet.”’^[c]

⁴⁴David calls him ‘Lord.’ How then can he be his son?”

Warning Against the Teachers of the Law

⁴⁵While all the people were listening, Jesus said to his disciples, ⁴⁶“Beware of the teachers of the law. They like to walk around in flowing robes and love to be greeted with respect in the marketplaces and have the most important seats in the synagogues and the places of honor at banquets. ⁴⁷They devour widows’ houses and for a show make lengthy prayers. These men will be punished most severely.”

Footnotes:

Luke 20:17 Psalm 118:22
Luke 20:37 Exodus 3:6
Luke 20:43 Psalm 110:1

No comments:

ប្រវត្តិសាស្ត្រ ប្រទេស កម្ពុជា | History Series

សម រង្ស៊ី / Sam Rainsy: ខ្ញុំ សូម លាតត្រដាង ប្រវត្តិសាស្ត្រ ប្រទេស កម្ពុជា មួយរយៈកាល (ពីឆ្នាំ ១៩៥១ ដល់ឆ្នាំ ១៩៩១) ដែលគេ បិទបាំង មិនឲ្យ ប្រជារាស្ត្រខ្មែរ បានដឹង។ I would like to expose a period of Cambodia's history (from 1951 to 1991) that has been hidden to the Cambodian people.