Paris Peace Accords 23 Oct. 1991

Thursday, September 4, 2014

លូកា ៥ | Luke 5

Reading LUKE-ACTS together as one continuous story (as it is!)

Gospel according to Luke 
ដំណឹងល្អ​ រៀប​រៀង​ ដោយលោក​ លូកា
Background Notes





ACTS of the Apostles
កិច្ចការ រៀប​រៀង​ ដោយលោក​ លូកា
Background Notes





Luke 5 

ព្រះយេស៊ូ​ ត្រាស់ហៅ​ សិស្ស​បី​រូប
ថ្ងៃ​មួយ ព្រះយេស៊ូ ​គង់​នៅ​ មាត់​បឹង ​គេនេសារ៉ែត, មាន​បណ្ដាជន​ ជា​ច្រើន​ ប្រជ្រៀត​គ្នា​ នៅ​ជុំវិញ​ ព្រះអង្គ ដើម្បី​ ស្ដាប់ព្រះបន្ទូល ​របស់​ ព្រះជាម្ចាស់។  ព្រះអង្គ​ ទត​ឃើញ​ ទូក​ពីរ​ ចត​នៅ​ មាត់​ច្រាំង, រីឯ ​អ្នក​នេសាទ​ នាំ​គ្នា​ ចុះ​ទៅ​ លាង​អួន របស់​គេ។  ព្រះយេស៊ូ​ យាង​ចុះ​ទៅ​ ក្នុង​ទូក​ របស់​ ស៊ីម៉ូន, រួច​ ទ្រង់ ​សូម​ ឲ្យ​គាត់ ​ចេញ​ទូក ទៅ​ឆ្ងាយ ​ពី​ច្រាំង​បន្តិច។  ព្រះអង្គ​ គង់ ​បង្រៀន​ បណ្ដាជន ​ពី​ក្នុង​ទូក​នោះ។

លុះ​ ព្រះអង្គ​ បង្រៀន​គេ ​ចប់​ហើយ, ទ្រង់​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​កាន់ ស៊ីម៉ូន​ ថា៖ «ចូរ​ បង្ហួស​ទូក ​ទៅ​ទឹក​ជ្រៅ, រួច​ នាំ​គ្នា​ទ ម្លាក់​អួន​ចុះ។»

ស៊ីម៉ូន​ តប​ទៅ​ ព្រះយេស៊ូ ​វិញថា៖ «លោក​គ្រូ, យើង​ខ្ញុំ​ បាន​អូស​អួន​ ពេញ​មួយ​យប់​ ហើយ, អត់​បាន ​ត្រី​សោះ។  ប៉ុន្តែ បើ ​លោក​គ្រូ ​មាន​ប្រសាសន៍ ​ដូច្នេះ ខ្ញុំ​ នឹង​ទម្លាក់​អួន ​តាម​ពាក្យ​ របស់ ​លោក​គ្រូ។» 

គេ​ ក៏​ទម្លាក់​អួន​ ទៅ​ក្នុង​ទឹក, ជាប់​ត្រី ​យ៉ាង​ច្រើន ​ស្ទើរ​តែ​ ធ្លាយ​អួន។  គេ​ បក់​ដៃ​ ហៅ​មិត្តភក្ដិ​ ដែល​នៅ​ក្នុង​ទូក​ មួយ​ទៀត ​ឲ្យ​មក​ជួយ។  ពួក​នោះ​ មក​ដល់ ជួយ​ចាប់​ត្រី​ ដាក់​ពេញ​ទូក​ ទាំង​ពីរ ស្ទើរ​តែ​ នឹង​លិច។ 

ពេល​ស៊ីម៉ូន-ពេត្រុស​ ឃើញ​ដូច្នោះ, គាត់​ ក្រាប​ទៀប​ ព្រះបាទា ​ព្រះយេស៊ូ, ទូល​ព្រះអង្គ​ ថា៖ «ព្រះអម្ចាស់ ​អើយ, សូម​ យាង​ ឲ្យ​ឆ្ងាយ​ ពី​ទូលបង្គំ​ទៅ, ព្រោះ​ ទូលបង្គំ​ ជា​មនុស្ស​បាប!»  

ស៊ីម៉ូន ​និយាយ​ដូច្នេះ ព្រោះ​គាត់ និង​អស់​អ្នក ​ដែល​នៅ​ជា​មួយ ​ភ័យ​ស្ញប់ស្ញែង​ ជា​ខ្លាំង នៅ​ពេល​ បាន​ឃើញ​ត្រី​ ច្រើន​យ៉ាង​នេះ។  រីឯ យ៉ាកុប និង​យ៉ូហាន,​ ជា​កូន​ សេបេដេ ដែល​នេសាទ ​រួម​ជា​មួយ ​លោក​ ស៊ីម៉ូន, ក៏​មាន​ចិត្ត ​ដូច្នោះ​ដែរ។

ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូ​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​ស៊ីម៉ូន​ ថា៖ «កុំ​ ខ្លាច​អី។  ពី​ពេល​នេះ​ ទៅ​មុខ អ្នក ​នឹង​នេសាទ ​មនុស្ស​វិញ។»  ពេល​ទូក​ ទៅ​ដល់​ មាត់​ច្រាំង​វិញ, គេ​ បោះ​បង់​ របស់​របរ​ ទាំង​អស់ ​ចោល, រួច​នាំ​គ្នា ដើរ​តាម ​ព្រះយេស៊ូ​ទៅ។ 

ព្រះយេស៊ូ ​ប្រោស​មនុស្ស​ ឃ្លង់​ម្នាក់ ​ឲ្យ​ជា

ព្រះយេស៊ូ​ គង់​នៅ ​ក្នុងក្រុង​មួយ មាន​មនុស្ស ​ឃ្លង់​ម្នាក់​ ឃើញ​ព្រះអង្គ, គាត់​ ចូល​មក​រក, ហើយ​ ក្រាប​ថ្វាយបង្គំ, អោន​មុខ​ដល់​ដី, ទូល​ព្រះអង្គ​ ថា៖ «លោក​ម្ចាស់, ប្រសិន​បើ ​លោក ​មិន​យល់​ទាស់​ទេ, សូម ​ប្រោស​ខ្ញុំ​ ប្របាទ ​ឲ្យ​បាន​ជា​ ស្អាត​បរិសុទ្ធ​ផង។» 


ព្រះយេស៊ូ​ លូក​ព្រះហស្ដ ​ទៅ​ពាល់​គាត់​, ទាំង​មាន ​ព្រះបន្ទូល​ ថា៖ «ខ្ញុំ​ យល់​ព្រម​ ហើយ; ចូរ​ ឲ្យ​បាន​ជា​ ស្អាត​បរិសុទ្ធ​ចុះ។»  រំពេច​នោះ មនុស្ស​ឃ្លង់ ​ក៏​បាន​ជា​ ស្អាត​បរិសុទ្ធ ​ភ្លាម។


ព្រះយេស៊ូ ​មាន​ព្រះបន្ទូល​ ហាម​គាត់​ ថា៖ «កុំ​ និយាយ​ ប្រាប់​នរណា​ ឲ្យ​ដឹង​ឡើយ; ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ត្រូវ ​ទៅ​បង្ហាញ​ខ្លួន​ ដល់​លោក ​បូជាចារ្យ, ហើយ​ ថ្វាយ​តង្វាយ​ ដូច​លោក ​ម៉ូសេ បាន​បង្គាប់​ទុក, ដើម្បី​ ជា​សក្ខីភាព​ បញ្ជាក់​ថា, អ្នក​ បាន​ជា​ ស្អាត​ បរិសុទ្ធ​មែន។»


ព្រះកិត្តិនាម ​របស់ ​ព្រះយេស៊ូ ល្បី​សុសសាយ​ កាន់​តែ​ ខ្លាំង​ឡើងៗ។  មហាជន ​ជា​ច្រើន ​មក​ជុំ​គ្នា​ ស្ដាប់​ព្រះអង្គ, ព្រម​ទាំង ​សូម ​ព្រះអង្គ​ ប្រោស ​ឲ្យ​ខ្លួន​ បាន​ជា ​ពី​ជំងឺ ​ផ្សេងៗ​ផង។  រីឯ ​ព្រះយេស៊ូ​វិញ, ព្រះអង្គ ​យាង​ទៅ ​ទី​ស្ងាត់ ដើម្បី​ អធិស្ឋាន។ 

ព្រះយេស៊ូ​ ប្រោស​មនុស្ស​ ខ្វិន​ម្នាក់ ​ឲ្យ​ជា
  
ថ្ងៃ​មួយ ព្រះយេស៊ូ ​កំពុង​តែ​ បង្រៀន​ បណ្ដាជន មាន​ពួក​ខាង ​គណៈ​ផារីស៊ី និង​អ្នក​ប្រាជ្ញ​ ខាង​វិន័យ​ អង្គុយ​ស្ដាប់ ​ព្រះអង្គ​ដែរ។  អ្នក​ទាំង​នោះ ​ធ្វើ​ដំណើរ​ មក​ពី​ភូមិ​នានា ក្នុង​ស្រុក​ កាលីឡេ, ស្រុក​ យូដា, និងពី​ក្រុង យេរូសាឡឹម។  ព្រះយេស៊ូ​ ប្រកប​ដោយ ​ឫទ្ធានុភាព ​របស់ ​ព្រះអម្ចាស់, ទ្រង់​ ប្រោស​អ្នក​ជំងឺ​ ឲ្យ​បាន​ជា។  ពេល​នោះ ស្រាប់​តែ​ មាន​គេ​ សែង​មនុស្ស​ ខ្វិន​ដៃ ​ខ្វិន​ជើង​ម្នាក់​ មក​ដល់។  គេ​ មាន​បំណង ​នាំ​អ្នក​ខ្វិន​នោះ​ ចូល​ទៅ​ជិត ​ព្រះយេស៊ូ។  ប៉ុន្តែ ដោយ​មាន​មនុស្ស​ ច្រើន​ពេក, គេ ​ពុំ​អាច ​ចូល​ទៅ​ជិត​ ព្រះអង្គ​ បាន​ឡើយ។  ដូច្នេះ គេ ​ក៏​សែង​ អ្នក​ជំងឺ ​ឡើង​ទៅ​ លើ​ដំបូល​ផ្ទះ, បក​ក្បឿង, សំរូត​គាត់​ ចុះ​មក​កណ្ដាល​ ចំណោម​មនុស្ស, នៅ​ចំ​ពី​មុខ ​ព្រះយេស៊ូ។  

ពេល​ព្រះយេស៊ូ ​ឈ្វេង​យល់​ ជំនឿ ​របស់ ​អ្នក​ទាំង​នោះ, ទ្រង់​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​កាន់​ អ្នក​ពិការ​ ថា៖ «អ្នក​ អើយ, ខ្ញុំ​ អត់ទោស ​ឲ្យ​អ្នក ​រួច​ពី​បាប​ ហើយ។» 



ពួក​អាចារ្យ និង​ពួក​ខាង​ គណៈផារីស៊ី ​ឮ​ដូច្នោះរិះគិត​ក្នុង​ចិត្ត​ ថា៖ «អ្នក​នេះ ​មាន​ឋានៈ​អ្វី បាន​ជា​ហ៊ាន ​ពោល​ពាក្យ​ ប្រមាថ ព្រះជាម្ចាស់​ ដូច្នេះក្រៅ​ពី​ព្រះជាម្ចាស់ ​មួយ​ព្រះអង្គ, តើ​ អ្នក​ណា ​អាច​អត់ទោស ​ឲ្យ​មនុស្ស ​រួច​ពី​បាប​ បាន

ព្រះយេស៊ូ​ ឈ្វេង​យល់​ ចិត្ត​គំនិត ​អ្នក​ទាំង​នោះ, ទើប ​ទ្រង់​ មាន​ព្រះបន្ទូល​ ទៅ​គេ​ ថា៖ «ហេតុ​អ្វី​ បាន​ជា ​អ្នក​រាល់​គ្នា ​រិះគិត ​ដូច្នេះ?  បើ ​ខ្ញុំ​ ប្រាប់​អ្នក​ ពិការ​នេះ​ ថា៖ ខ្ញុំ​ អត់ទោស ​ឲ្យអ្នក ​រួច​ពី​បាប​ហើយឬ​ថាចូរ​ ក្រោក​ឡើង, ​ដើរ​ទៅ​ចុះ,” តើ ​ឃ្លា​មួយ​ណា​ ស្រួល​ និយាយ​ជាង?  ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​ ចង់​ឲ្យ​ អ្នក​រាល់​គ្នា ​ដឹង​ថា, បុត្រ​មនុស្ស ​មាន​អំណាច​ នឹង​អត់ទោស ឲ្យ​មនុស្ស ​នៅ​ក្នុង​លោក​នេះ ​រួច​ពី​បាប​បាន។» 


ព្រះអង្គ ​ក៏​ងាក​ទៅ​រក ​អ្នក​ខ្វិន, ហើយ​ មាន​ព្រះបន្ទូល​ ថា, «ចូរ​ ក្រោក​ឡើង, យក​គ្រែ​ស្នែង​ របស់​អ្នក ​ដើរ​ទៅ​ផ្ទះ ​វិញ​ទៅ។»  រំពេច​នោះ, អ្នក​ខ្វិន​ ក្រោក​ឡើង​ នៅ​មុខ ​មនុស្ស​ ទាំង​អស់, រួច​ យក​គ្រែ​ស្នែង ​ដែល​គេ ​សែង​ខ្លួន​មក ដើរ​ត្រឡប់​ ទៅ​ផ្ទះ​វិញ, ទាំង​លើក​តម្កើង​ សិរីរុងរឿង​ របស់​ ព្រះជាម្ចាស់​ផង។  អស់​អ្នក ​ដែល​នៅ​ ទី​នោះ ស្លុត​ស្មារតី​ គ្រប់ៗ​គ្នា, ហើយ ​លើក​តម្កើង ​សិរីរុងរឿង​ របស់​ ព្រះជាម្ចាស់។  គេ​ ភ័យ​ខ្លាច​ ជា​ខ្លាំង ក៏​និយាយ​គ្នា​ ថា៖ «ថ្ងៃ​នេះ យើង ​បាន​ឃើញ​ ហេតុការណ៍​ ចំឡែក ​អស្ចារ្យ​មែន។»

ព្រះយេស៊ូ ​ត្រាស់​ហៅ ​លេវី

បន្ទាប់​មក ព្រះយេស៊ូ​ យាង​ចាក​ចេញ​ ពី​ទី​នោះ, ទ្រង់​ ទត​ឃើញ​ អ្នក​ទារ​ពន្ធ ​ម្នាក់, ឈ្មោះ ​លេវី, អង្គុយ​នៅ​កន្លែង​ យក​ពន្ធ។  ព្រះអង្គ​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​គាត់​ ថា៖ «សូម ​អញ្ជើញ​ មក​តាម​ខ្ញុំ។» 

លេវី ​ក្រោក​ឡើង, ទុក​កិច្ចការ​ ទាំង​អស់​ចោល, ហើយ ​ដើរ​តាម​ ព្រះយេស៊ូ​ទៅ។  លេវី​ បាន​រៀបចំ​ ពិធី ​ជប់លៀង​មួយ​ យ៉ាង​ធំ​ ថ្វាយ​ព្រះអង្គ នៅ​ផ្ទះ ​របស់​លោក។  មាន​អ្នក ​ទារ​ពន្ធ, ព្រម​ទាំង ​មនុស្ស​ ឯ​ទៀតៗ ​ជា​ច្រើន, ​ចូល​រួម​ ជា​មួយ​ដែរ។  ពួក​ខាង​ គណៈផារីស៊ី និង​ពួក​ អាចារ្យ ពី​គណៈផារីស៊ី ទាស់​ចិត្ត ​យ៉ាង​ខ្លាំង។  គេ​ និយាយ ​ទៅ​កាន់ ​ក្រុម​សិស្ស ​របស់ ​ព្រះអង្គ​ ថា៖ «ហេតុ​អ្វី ​បាន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ បរិភោគ​ ជា​មួយ​ អ្នក​ទារ​ពន្ធ និង​មនុស្ស​បាប​ ដូច្នេះ  


ព្រះយេស៊ូ​ តប​ទៅ​គេ​ ថា៖ «មនុស្ស​ មាន​សុខភាព​ល្អ​ មិនត្រូវការ ​គ្រូ​ពេទ្យ​ឡើយ។  មាន​តែ ​អ្នក​ជំងឺ​ប៉ុណ្ណោះ ​ដែល​ត្រូវ​ការ។  ខ្ញុំ​ មិន​មែន​ មក​រក​ មនុស្ស​ សុចរិត​ទេ, គឺ​ មក​រក​ មនុស្ស​បាប ដើម្បី​ ឲ្យ​គេ ​កែ​ប្រែ ​ចិត្ត​គំនិត។»

  
អំពី​ ការ​តម ​អាហារ

មាន​គេ​ ទូល​សួរ​ ព្រះយេស៊ូ​ ថា៖ «ពួក​សិស្ស​ របស់​លោក​ យ៉ូហាន និង​ពួក​សិស្ស​ ខាង​គណៈផារីស៊ី តែងតែ​ តម​អាហារ និង​សូត្រ​ធម៌ ​ជា​ញឹកញាប់។  ចុះ ​ហេតុ​ដូច​ម្ដេច​ បាន​ជា​សិស្ស ​របស់​លោក បែរ​ជា​ នាំ​គ្នា ​បរិភោគ ​ដូច្នេះ

ព្រះយេស៊ូ​ មាន​ ព្រះបន្ទូល​ តប​ទៅ​គេ​ វិញ​ថា៖ «ក្នុង​ពិធី​ មង្គល​ការ, ពេល​កូន​កំលោះ ​នៅ​ជា​មួយ, តើ​ ភ្ញៀវ ​អាច​តម​ អាហារ​កើត ​ឬទេ, គេ ​មិន​អាច​តម​ បាន​ឡើយ។  ថ្ងៃ​ក្រោយ, ពេល​គេ​ ចាប់​ស្វាមី​ យក​ទៅ, ​ទើប ​ភ្ញៀវ​ ទាំង​នោះ ​តម​អាហារ។»

ព្រះយេស៊ូ​ មាន​ព្រះបន្ទូល​ ជា​ពាក្យ​ប្រស្នា​ ថា៖ «ពុំ​ ដែល​មាន​នរណា​ ហែក​សម្លៀក បំពាក់​ថ្មី យក​ទៅ​ប៉ះ ​សម្លៀក បំពាក់​ចាស់ ​នោះ​ឡើយ។  ធ្វើ​ដូច្នេះ, សម្លៀកបំពាក់​ថ្មី​ នឹង​ត្រូវ​ រហែក, ហើយ ​ក្រណាត់​ចាស់ និង​ក្រណាត់​ថ្មី ក៏​មិន​សម​គ្នា​ដែរ។  ពុំ​ ដែល​មាន ​នរណា​ ច្រក​ស្រា​ ទំពាំងបាយជូរ​ ថ្មី ទៅ​ក្នុង​ថង់ ​ស្បែក​ចាស់​ឡើយ។  បើ ​ធ្វើ​ដូច្នេះ ស្រា​ថ្មី​ នឹង​ធ្វើ​ ឲ្យ​ថង់​ស្បែក​ ចាស់​នោះ ​ធ្លុះ​ បណ្ដាល ​ឲ្យ​ស្រា​ ហូរ​ចេញ, ហើយ ​ថង់​ស្បែក​ ក៏​ត្រូវ​ ខូច​ខាត​ មិន​ខាន។  ត្រូវ ​ច្រក​ស្រា​ថ្មី ​ទៅ​ក្នុង​ ថង់​ស្បែក​ថ្មី។  កាលបើ​ បាន​ពិសា​ ស្រា​ទំពាំងបាយជូរ​ ចាស់​ហើយ, មិន​ដែល​ មាន​នរណា ​ចង់​ពិសា​ស្រា​ថ្មី​ទេ, ព្រោះ​ គេ ​ថា ស្រា​ចាស់​ ឆ្ងាញ់​ជាង​ ស្រា​ថ្មី។”»




1 comment:

  1. Anonymous7:45 AM

    We should go back to Sanskrit which is similar to Hindi where each word is connected by a bar like so:

    यह मेरा घर है. = This is my home.

    ReplyDelete