Paris Peace Accords 23 Oct. 1991

Saturday, October 4, 2014

កិច្ចការ ១០ | Acts 10

Reading LUKE-ACTS together as one continuous story (as it is!)

Gospel according to Luke 
ដំណឹងល្អ​ រៀប​រៀង​ ដោយលោក​ លូកា
Background Notes


New Testament Scholar and Theologian NT Wright and Harvard Philosopher Sean Kelly discuss one of history's most influential books at The Veritas Forum at Harvard 2013. Join us for a conversation on the interpretation of the New Testament in a post-modern era, moderated by Jay Harris, Dean of Undergraduate Education and Harry Austryn Wolfson Professor of Jewish Studies.

ACTS of the Apostles
កិច្ចការ រៀប​រៀង​ ដោយលោក​ លូកា
Background Notes







កូនេលាស ​ប្រែ​ចិត្ត​គំនិត ​ជឿ​ព្រះអម្ចាស់

នៅ​ក្រុង ​សេសារា មាន​បុរស​ម្នាក់​ ឈ្មោះ ​កូនេលាស, ជា​នាយ​ទាហាន​ ក្នុង​កង​វរ សេនា​តូច​ រ៉ូម៉ាំង ​មួយ ​ឈ្មោះ «កង​វរ សេនា​តូច​ អ៊ីតាលី»  គាត់ និង​ក្រុម​គ្រួសារ ​របស់​គាត់​ ទាំង​មូល ជា​អ្នក​គោរព​ ប្រណិប័តន៍ និង​កោត​ខ្លាច​ ព្រះជាម្ចាស់។  គាត់ ​តែង​ចែក​ទាន ​ជា​ច្រើន ​ឲ្យ​ប្រជាជន, ព្រម​ទាំង ​ទូលអង្វរ ​ព្រះជាម្ចាស់ ​គ្រប់​ពេល​វេលា។  ថ្ងៃ​មួយ ប្រមាណ​ជា​ ម៉ោង​បី​រសៀល, ​គាត់ ​បាន​និមិត្ត ​ឃើញ​ទេវតា មួយ​រូប ​របស់ ​ព្រះជាម្ចាស់​ យ៉ាង​ច្បាស់។  ទេវតា​នោះ​ ចូល​មក​ផ្ទះ​គាត់, ហៅ​គាត់​ ថា៖ «លោក ​កូនេលាស ​អើយ!»

លោក​ កូនេលាស​ សម្លឹង​មើល​ ទៅ​ទេវតា, ហើយ​ មាន​ប្រសាសន៍​ ទៅ​វិញ ទាំង​ភ័យ​ខ្លាច​ ថា៖ «លោក​ម្ចាស់ ​អើយ,  តើ​ លោក ​មាន​ការ​អ្វី?» 

ទេវតា​ ពោល​មក​គាត់​ ថា៖ «ព្រះជាម្ចាស់, ​ទ្រង់​ ព្រះសណ្ដាប់​ពាក្យ​ ទូលអង្វរ របស់​លោក ​ហើយ។  ព្រះអង្គ ​ក៏​ជ្រាប ​អំពី​ទាន​ របស់​លោក ​ដែរ; ព្រះអង្គ​ មិន​ភ្លេច​ទេ។  សូម ​លោក​ ចាត់​គេ​ ឲ្យ​ទៅ​ក្រុង​ យ៉ុបប៉េ ឥឡូវ​នេះ, អញ្ជើញ​បុរស​ម្នាក់​ ឈ្មោះ​ ស៊ីម៉ូន, ហៅ​ពេត្រុស​ មក។  គាត់ ​ស្នាក់​នៅ​ផ្ទះ​ អ្នក​សម្លាប់​ស្បែក ​ម្នាក់ ​ឈ្មោះ​ ស៊ីម៉ូន, ផ្ទះ​នោះ ​នៅ​ក្បែរ​ មាត់​សមុទ្រ។»

កាល​ទេវតា ​ដែល​បាន​និយាយ​ ជា​មួយ​គាត់ ​ចេញ​ផុត​ទៅ, លោក​ កូនេលាស​ ក៏​ហៅ​ អ្នក​បំរើ ​ពីរ​នាក់ និង​ទាហាន​ម្នាក់ ដែល​នៅ​ក្រោម ​បញ្ជា ​របស់​គាត់​ ជា​យូរ​ហើយ, ហើយ​ គោរព​ ប្រណិប័តន៍​ ព្រះជាម្ចាស់ ​ផង​នោះ, ឲ្យ​ចូល​មក។ លោក​ បាន​រៀប​រាប់​ ហេតុការណ៍​ ទាំង​អស់​ ប្រាប់​ពួក​គេ, រួច​ចាត់​ ឲ្យ​ទៅ​ក្រុង​ យ៉ុបប៉េ។

នៅ​ថ្ងៃ​បន្ទាប់ អ្នក​ទាំង​នោះ ​ធ្វើ​ដំណើរ​ ទៅ​ជិត​ដល់​ក្រុង​ យ៉ុបប៉េ។  ប្រមាណ​ ជា​ថ្ងៃ​ត្រង់, លោក​ ពេត្រុស​ ឡើង​ទៅ​អធិស្ឋាន ​នៅ​លើ​ដំបូល​ផ្ទះ​។  ពេល​នោះ លោក​ ឃ្លាន, ចង់​ពិសា​បាយ។  កាល​គេ ​កំពុង​តែ ​រៀបចំ​ ម្ហូប​ចំណី​ ជូន​លោក​ពិសា, លោក​ បាន​លង់​ស្មារតី, និមិត្ត​ឃើញ​ ផ្ទៃ​មេឃ ​បើក​ចំហ, ឃើញ​វត្ថុ​ម្យ៉ាង ​ដូច​កំរាល​តុ​ មួយ​ យ៉ាង​ធំ ដែល​មាន​ ចង​ចុង​ជាយ​ ទាំង​បួន​ជ្រុង​ ចុះ​ពី​លើ​ មក​ដល់​ដី។  នៅ​លើ​កំរាល​នោះ មាន​សត្វ​ ចតុប្បាទ​ គ្រប់​ប្រភេទ, មាន​សត្វ​ លូន​វារ និង​បក្សាបក្សី។  មាន​ព្រះ​សូរសៀង ​បញ្ជា​មក​គាត់ ​ថា៖ «ពេត្រុស​ អើយ, ចូរ​ សម្លាប់​សត្វ​ ទាំង​នេះ ​បរិភោគ​ទៅ។»
ប៉ុន្តែ លោក​ ពេត្រុស ​ទូល​ទៅ​វិញ​ ថា៖ «ទេ, ព្រះអម្ចាស់, ទូលបង្គំ ​ពុំ​ដែល​ទទួល ​ទាន​អ្វី​ ដែល​វិន័យ ​ហាម​ឃាត់​ ឬ​មិន​បរិសុទ្ធ ​ទាល់​តែ​សោះ។»

បន្ទាប់​មក លោក​ ពេត្រុស​ បាន​ឮ​ ព្រះសូរសៀង​នោះ​ ជា​លើក​ ទី​ពីរ​ ថា៖ «អ្វីៗ ​ដែល​ព្រះជាម្ចាស់ ​បាន​ប្រោស ​ឲ្យ​បរិសុទ្ធ​ហើយ, ចូរ​ កុំ​ចាត់​ទុក​ ថា, វិន័យ​ ហាម​ឃាត់​នោះ​ឡើយ។»

ហេតុការណ៍​នេះ ​កើត​មាន ​ដល់​ទៅ​បី​ដង, នៅ​ទី​បំផុត វត្ថុ​នោះ​ ក៏​ឡើង ​ទៅ​លើ​មេឃ ​វិញ ​ភ្លាម​បាត់​ទៅ។

លោក ​ពេត្រុស​ កំពុង​តែ​ នឹក​ឆ្ងល់​ មិន​ដឹង ​ជា​ត្រូវ​ គិត​ដូច​ម្ដេច អំពី​ ហេតុការណ៍ ​ដែល​លោក ​បាន​និមិត្ត ​ឃើញ​នោះ ស្រាប់​តែ​ ពួក​អ្នក​ ដែល​លោក ​កូនេលាស ​ចាត់​ឲ្យ​មក បាន​មក​ដល់​ មាត់​ទ្វារ, ទាំង​សាក​សួរ ​រក​ផ្ទះ​ របស់​លោក​ ស៊ីម៉ូន។  គេ​ ស្រែក​សួរ​ ថា៖ «លោក​ ស៊ីម៉ូន​ ហៅ​ ពេត្រុស​ ស្នាក់​ក្នុង​ផ្ទះ​នេះ​ ឬ​ទេ

ពេល​លោក ​ពេត្រុស ​កំពុង​រិះគិត ​អំពី​ ហេតុការណ៍ ដែល​លោក​ និមិត្ត​ឃើញ​នោះ, ព្រះវិញ្ញាណ​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​មក​គាត់​ ថា៖ «មាន​បុរស​ បី​នាក់​ កំពុង​សួរ ​រក​អ្នក។  ចូរ ​ចុះ​ទៅ​ក្រោម,​ ចេញ​ដំណើរ ​ទៅ​ជា​មួយ​គេ ​ភ្លាម​ទៅ។  កុំ​ រារែក​ ឡើយ, ដ្បិត ​យើង ​នេះ​ហើយ​ ដែល​បាន​ ចាត់​គេ​ ឲ្យ​មក។»

លោក​ ពេត្រុស​ ក៏​ចុះ​ទៅ​ក្រោម, មាន​ប្រសាសន៍ ​ទៅ​បុរស​ ទាំង​បី​នាក់​ នោះ ​ថា៖ «ខ្ញុំ​ នេះ​ហើយ ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ កំពុង​តែ​រក។  តើ​ អ្នក ​មក​មាន​ការ​អ្វី?» 

គេ​ ឆ្លើយ​ ថា៖ «លោក​ កូនេលាស ជា​នាយ​ទាហាន បាន​ចាត់​យើង ​ឲ្យ​មក។  គាត់​ ជា​មនុស្ស​ សុចរិត, គោរព​កោត​ខ្លាច​ ព្រះជាម្ចាស់, ហើយ​ ជា​មនុស្ស​ម្នាក់ ​ដែល​ប្រជាជាតិ​ យូដា សរសើរ​ គ្រប់ៗ​គ្នា។  ទេវតា​ ដ៏វិសុទ្ធ ​មួយ​រូប​ បាន​មក​ប្រាប់​គាត់ ឲ្យ​អញ្ជើញ​លោក ​ទៅ​ផ្ទះ​គាត់ ដើម្បី​ ស្ដាប់​លោក​ មាន​ប្រសាសន៍។»  លោក​ ពេត្រុស ​អញ្ជើញ ​អ្នក​ទាំង​នោះ​ ចូល​ក្នុង​ផ្ទះ​ ឲ្យ​ស្នាក់​នៅ ​ជា​មួយ។

ព្រឹក​ឡើង លោក​ ក៏​ចេញ​ដំណើរ​ ទៅ​ជា​មួយ​គេ, ​ទាំង​មាន​ បង​ប្អូន​ខ្លះ​ នៅ​ក្រុង​ យ៉ុបប៉េ ជូន​ដំណើរ​ ទៅ​ផង។  នៅ​ថ្ងៃ​បន្ទាប់​ មក​ទៀត, លោក​ បាន​ទៅ​ដល់​ក្រុង​ សេសារា។  រីឯ​ លោក​ កូនេលាស​វិញ, គាត់​ បាន​អញ្ជើញ​ ញាតិសន្ដាន និង​មិត្ត​ជិតដិត​ មក​ផ្ទះ​ របស់​គាត់, ហើយ​ ទន្ទឹង​រង់ចាំ​ ពួក​លោក​ ពេត្រុស។  ពេល​លោក​ ពេត្រុស​ មក​ដល់, លោក​ កូនេលាស​ ចេញ​ទៅ​ទទួល, ក្រាប​ចុះ ​ទៀប​ជើង​លោក។  ប៉ុន្តែ លោក ​ពេត្រុស​ ចាប់​គាត់ ​ឲ្យ​ក្រោក​ឡើង ​ទាំង​ពោល​ ថា៖ «អញ្ជើញ​ ក្រោក​ឡើង, ខ្ញុំ​ ក៏​ជា​មនុស្ស​ ដែរ​ទេ​តើ។» 

លោក ​ដើរ​ចូល​ទៅ​ ខាង​ក្នុង​បណ្ដើរ, សន្ទនា ​ជា​មួយ​លោក​ កូនេលាស​ បណ្ដើរ។  ដោយ​លោក ​ឃើញ​មនុស្ស​ ជា​ច្រើន​ នៅ​ជុំ​គ្នា, លោក​ មាន​ប្រសាសន៍ ​ទៅ​គេ ​ថា៖ «បង​ប្អូន ​ជ្រាប​ ឬ​ទេ វិន័យ ​របស់​ សាសនា​យូដា, ហាម ​មិន​ឲ្យ​សាសន៍​ យូដា ទាក់ទង​ ជា​មួយ ​ជន​បរទេស, ឬ​ក៏​ចូល​ទៅ​ ក្នុង​ផ្ទះ ​របស់​គេ ​ឡើយ?  ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់​ បាន​បង្ហាញ​ខ្ញុំ ​ឲ្យ​ដឹង​ ថា, មិន​ត្រូវ ​ប្រកាន់ ​នរណា​ម្នាក់​ ថា, ជា​មនុស្ស​ ដែល​វិន័យ ​ហាម​ឃាត់​ មិន​ឲ្យ​ ទាក់ទង, ឬ​ជា​មនុស្ស​ មិន​បរិសុទ្ធ​ នោះ​ឡើយ។  ហេតុ​នេះ​ហើយ បាន​ជា​ខ្ញុំ​ មក​ភ្លាម, ឥត​មាន​ជំទាស់ ​អ្វី​សោះ នៅ​ពេល ​ដែល​បង​ប្អូន ​ហៅ​ខ្ញុំ​មក។  ឥឡូវ​នេះ សូម ​ប្រាប់​ខ្ញុំ​មើល៍, បង​ប្អូន​ ហៅ​ខ្ញុំ​មក ​មាន​ការ​អ្វី

លោក​ កូនេលាស ​មាន​ប្រសាសន៍​ ថា៖ «កាល​ពី​ បី​ថ្ងៃ ​មុនពេល ​ខ្ញុំ​ កំពុង​អធិស្ឋាន ក្នុង​ផ្ទះ​ខ្ញុំ នៅ​ម៉ោង​ បី​រសៀល, មាន​បុរស​ម្នាក់ ​ស្លៀក​ សម្លៀកបំពាក់ ​ភ្លឺ​ត្រចះត្រចង់​ មក​ឈរ ​នៅ​មុខ​ខ្ញុំ, ហើយ ​ពោល​ ថា, “លោក​ កូនេលាស ​អើយ, ព្រះជាម្ចាស់​ ទ្រង់ ​ព្រះសណ្ដាប់​ ពាក្យ​ទូលអង្វរ ​របស់​លោក​ ហើយ; រីឯ​ ទាន ​របស់​លោក ក៏​ព្រះអង្គ​ មិន​ភ្លេច​ដែរ។  ឥឡូវ​នេះ ចូរ​ ចាត់​គេ ​ឲ្យ​ទៅ​ហៅ ​បុរស​ម្នាក់ ​ឈ្មោះ​ ស៊ីម៉ូន, ហៅ ​ពេត្រុស, នៅ​ក្រុង​ យ៉ុបប៉េ​ មក។  គាត់ ​ស្នាក់​នៅ​ផ្ទះ​ របស់​លោក ​ស៊ីម៉ូន​ ជា​អ្នក​ សម្លាប់​ស្បែក។  ផ្ទះ​នោះ​ ស្ថិត​នៅ​មាត់​សមុទ្រ។”  ខ្ញុំ​ ក៏​បាន​ចាត់​គេ​ ឲ្យ​ទៅ​អញ្ជើញ ​លោក​ភ្លាម។  លោក ​មក​ដូច្នេះ ​ជា​ការ​ប្រពៃ​ណាស់។  ឥឡូវ​នេះ យើង​ខ្ញុំ​ ទាំង​អស់​គ្នា ​ស្ថិត​នៅ​ទី​នេះ ​ចំពោះ​ ព្រះភក្ត្រ​ ព្រះជាម្ចាស់​, រង់ចាំ​ស្ដាប់ ​សេចក្ដី​ទាំង​ប៉ុន្មាន ដែល​ព្រះអម្ចាស់​ បាន​បង្គាប់​ មក​លោក។»

សុន្ទរកថា ​របស់ ពេត្រុស​ នៅ​ផ្ទះ កូនេលាស

ពេល​នោះ លោក​ ពេត្រុស ​ចាប់​ផ្ដើម​ មាន​ប្រសាសន៍​ ថា៖ «ឥឡូវ​នេះ ខ្ញុំ​ បាន​យល់​ យ៉ាង​ច្បាស់​ហើយ ​ថា, ព្រះជាម្ចាស់​ រាប់​រក​ មនុស្ស​ទួទៅ, ​ឥត​រើស​មុខ​ឡើយ ក្នុង​ចំណោម​ ជាតិ​សាសន៍ ​ទាំង​ប៉ុន្មាន។  អ្នក​ណា​ ក៏​ដោយ ​ឲ្យ​តែ ​គោរព ​កោត​ខ្លាច​ ព្រះអង្គ, ហើយ ​ប្រព្រឹត្ត​ អំពើ​សុចរិត, ព្រះអង្គ​ មុខ​ជា​គាប់​ ព្រះហឫទ័យ​ នឹង​អ្នក​នោះ​ មិន​ខាន។  ព្រះអង្គ​ បាន​ប្រទាន​ ព្រះបន្ទូល​មក​ ឲ្យ​ជន​ជាតិ​ អ៊ីស្រាអែល ដោយ​នាំ​ដំណឹងល្អ ​មក​ប្រាប់​គេ អំពី​ សេចក្ដី​សុខសាន្ត តាម​រយៈ ​ព្រះយេស៊ូគ្រិស្ដ, គឺ​ ព្រះយេស៊ូ​ នេះ​ហើយ ដែល​ជា​ព្រះអម្ចាស់ ​លើ​មនុស្ស​ ទាំង​អស់។  បង​ប្អូន​ ជ្រាប​ហេតុការណ៍ ​ដែល​កើត​ឡើង ​នៅ​ស្រុក​ យូដា​ ទាំង​មូល​ ស្រាប់​ហើយ, ជា​ហេតុការណ៍​ ដែល​បាន​ ចាប់​ផ្ដើម នៅ​ស្រុក​ កាលីឡេ, គឺ ​បន្ទាប់​ពី​ពេល ​ដែល​លោក​ យ៉ូហាន បាន​ប្រកាស​ ឲ្យ​បណ្ដាជន​ ទទួល​ពិធី​ ជ្រមុជ​ទឹក។  បង​ប្អូន​ បាន​ជ្រាប ​ថា, ព្រះជាម្ចាស់​ បាន​ចាក់ ​ព្រះវិញ្ញាណ ​ដ៏វិសុទ្ធ និង​ឫទ្ធានុភាព អភិសេក​ ព្រះយេស៊ូ, ជា​អ្នក​ភូមិ​ ណាសារ៉ែត។  បង​ប្អូន​ ក៏​ជ្រាប​ដែរ ​ថា, ព្រះយេស៊ូ​ បាន​យាង ​ពី​កន្លែង​មួយ​ ទៅ​កន្លែង​មួយ, ទាំង​ប្រព្រឹត្ត អំពើ​ល្អ និង​ប្រោស​អស់​អ្នក ​ដែល​ត្រូវ​ មារ ​សង្កត់សង្កិន ​ឲ្យ​បាន​ជា, ដ្បិត ​ព្រះជាម្ចាស់​ គង់ ​ជា​មួយ​ព្រះអង្គ។

«យើង​ ជា​បន្ទាល់​ អំពី ​កិច្ចការ​ ទាំង​អស់ ​ដែល​ព្រះអង្គ​ បាន​ធ្វើ  នៅ​ក្នុង​ដែន​ដី ​របស់ ​ជន​ជាតិ ​យូដា និង​នៅ​ក្រុង​ យេរូសាឡឹម។  ពួក​គេ ​បាន​នាំ​គ្នា ​ធ្វើ​គុត​ព្រះអង្គ​ ដោយ​ព្យួរ​ នៅ​លើ​ឈើ។  ព្រះជាម្ចាស់​ បាន​ប្រោស​ ព្រះអង្គ​ ឲ្យ​មាន​ព្រះជន្ម ​រស់​ឡើង​វិញ​ នៅ​ថ្ងៃ​ទី​បី និង​ប្រោស​ប្រទាន ​ឲ្យ​ព្រះអង្គ​ បង្ហាញ​ខ្លួន ដល់​អស់​អ្នក​ ដែល​ព្រះជាម្ចាស់​ បាន​ជ្រើស​រើស​ ជា​មុន​ ឲ្យ​ធ្វើ​ ជា​បន្ទាល់ បាន​ឃើញ, គឺ ​យើង​ ហ្នឹង​ហើយ​ ជា​បន្ទាល់ ​ដែល​បាន​ បរិភោគ ​ជា​មួយ​ព្រះអង្គ ក្រោយ​ពេល​ ព្រះអង្គ ​មាន​ព្រះជន្ម​ រស់​ឡើង​វិញ។  ព្រះជាម្ចាស់ ​ពុំ​បាន​ ឲ្យ​ព្រះយេស៊ូ​ បង្ហាញ​ខ្លួន​ ឲ្យ​ប្រជារាស្ត្រ​ ទាំង​មូល ឃើញ​ទេ។  ព្រះយេស៊ូ​ បាន​បញ្ជា​ ឲ្យ​យើង ​ធ្វើ​ជា​បន្ទាល់​ ប្រកាស​ប្រាប់​ ប្រជាជន ​ថា, ព្រះជាម្ចាស់​ បាន​តែងតាំង​ ព្រះអង្គ ​ឲ្យ​វិនិច្ឆ័យ​ទោស​ មនុស្ស​រស់ និង​មនុស្ស​ស្លាប់។  ព្យាការី ទាំង​ប៉ុន្មាន​ សុទ្ធ​តែ​ បាន​ផ្ដល់ ​សក្ខីភាព ​អំពី​ ព្រះយេស៊ូ ​ថា, អស់​អ្នក ​ដែល​ជឿ​ លើ​ព្រះអង្គ នឹង​ទទួល​ ការ​លើកលែង​ទោស ​ឲ្យ​រួច​ពី​បាប  ដោយសារ​ ព្រះនាម​ ព្រះអង្គ។»

ជន​ជាតិ ​ដទៃ​ បាន​ទទួល​ ព្រះវិញ្ញាណ​ ដ៏វិសុទ្ធ

លោក ​ពេត្រុស​ កំពុង ​មានប្រសាសន៍ ​នៅ​ឡើយ ស្រាប់​តែ​ ព្រះវិញ្ញាណ ដ៏វិសុទ្ធ យាង​ចុះ​មក ​សណ្ឋិត​ លើ​អស់​អ្នក ​ដែល​ស្ដាប់ ​ព្រះបន្ទូល។  ពួក​អ្នក​ជឿ​ ជា​សាសន៍​ យូដា​ ដែល​មក ​ជា​មួយ​លោក ​ពេត្រុស ងឿងឆ្ងល់​ណាស់ ដោយ​ព្រះជាម្ចាស់​ បាន​ចាក់​បង្ហូរ​ ព្រះវិញ្ញាណ ​ដ៏វិសុទ្ធ ​ប្រទាន ​ឲ្យ​សាសន៍​ ដទៃ​ដែរ, ព្រោះ ​គេ​ បាន​ឮ​ សាសន៍​ដទៃ​ ទាំង​នោះ ​និយាយ​ភាសា​ ចំឡែក អស្ចារ្យ, ព្រម​ទាំង លើក​តម្កើង​ ព្រះជាម្ចាស់​ផង។ 

ពេល​នោះ លោក ​ពេត្រុស ​មាន​ប្រសាសន៍​ ថា៖ «គ្មាន​ នរណា​ អាច​ឃាត់​យើង មិន​ឲ្យ​ធ្វើ​ ពិធី​ជ្រមុជ​ទឹក​ ជូន​អស់​អ្នក​ ដែល​បាន​ទទួល​ ព្រះវិញ្ញាណ ​ដ៏វិសុទ្ធ ដូច​ជា​យើង​ បាន​ទទួល​ដែរ ​នោះ​ទេ។»  លោក ​ក៏​បញ្ជា ​ឲ្យ​គេ​ ធ្វើ​ពិធី​ជ្រមុជ​ទឹក​ ជូន​អ្នក​ ទាំង​នោះ ក្នុង​ព្រះនាម​ ព្រះយេស៊ូគ្រិស្ដ។  បន្ទាប់​មក ពួក​គេ​ សូម ​ឲ្យ​លោក​ ស្នាក់​នៅ​ ជា​មួយ​គេ បាន​យូរ​ថ្ងៃ​ បន្តិច​ទៀត។




No comments:

Post a Comment