Reading LUKE-ACTS together as one continuous story (as it is!)
Gospel according to Luke
New Testament Scholar and Theologian NT Wright and Harvard Philosopher
Sean Kelly discuss one of history's most influential books at The
Veritas Forum at Harvard 2013. Join us for a conversation on the
interpretation of the New Testament in a post-modern era, moderated by
Jay Harris, Dean of Undergraduate Education and Harry Austryn Wolfson
Professor of Jewish Studies.
ACTS of the Apostles
ព្រះវិញ្ញាណ
ជ្រើសយក បារណាបាស និង សូល ឲ្យទៅបំពេញ បេសកកម្ម
ក្នុងក្រុមជំនុំ នៅក្រុង
អន់ទីយ៉ូក មានព្យាការី និងគ្រូអាចារ្យ, គឺ មាន៖ លោក បារណាបាស,
លោក ស៊ីម្មាន (ហៅ នីគើរ), លោក លូគាស ជាអ្នកស្រុក គីរេន, លោក ម៉ាណាអេន ដែលត្រូវ
គេ ចិញ្ចឹម ជាមួយ ព្រះបាទហេរ៉ូដ ជាស្ដេចអនុរាជ កាលនៅពីក្មេង, និងលោក សូល។ នៅពេល ដែលអ្នកទាំងនោះ កំពុងតែ
ធ្វើពិធី ថ្វាយបង្គំ ព្រះអម្ចាស់ និងតមអាហារ, ព្រះវិញ្ញាណ
ដ៏វិសុទ្ធ មានព្រះបន្ទូល ថា៖ «ចូរ ញែកបារណាបាស និងសូល
ចេញដោយឡែក, ដ្បិត យើង បានហៅ អ្នកទាំងពីរ មកឲ្យ បំពេញកិច្ចការ
ដែលយើង នឹងដាក់ ឲ្យធ្វើ។» ក្រោយពីបាន នាំគ្នា តមអាហារ និងអធិស្ឋាន រួចហើយ, គេ បានដាក់ដៃ លើលោក ទាំងពីរ, ហើយ ឲ្យលោក
ចេញទៅ។
បារណាបាស
និងសូល នៅកោះ គីប្រុស
បន្ទាប់មក លោក បាននាំគ្នា
ធ្វើដំណើរ កាត់កោះនោះ រហូត ទៅដល់ក្រុង ប៉ាផូស។ នៅក្រុងនោះ លោក បានជួបគ្រូ មន្តអាគម ជាតិយូដាម្នាក់
ឈ្មោះ បារយេស៊ូ ជាព្យាការី ក្លែងក្លាយ។ គាត់ រស់នៅ ជាមួយ លោក ស៊ើគាស-ប៉ូឡូស ដែលជារាជប្រតិភូ របស់ ព្រះចៅ អធិរាជ រ៉ូម៉ាំង,
ហើយ ដែលជាមនុស្ស មានប្រាជ្ញា។ លោកប្រតិភូ ចាត់គេ ឲ្យទៅ អញ្ជើញលោក បារណាបាស
និងលោក សូល មក, ព្រោះ លោក មានបំណង ចង់ស្ដាប់ ព្រះបន្ទូល
របស់ ព្រះជាម្ចាស់។ ប៉ុន្តែ អេលីម៉ាស (ភាសាក្រិក ប្រែថា គ្រូមន្តអាគម)
ចេះតែ ប្រឆាំង នឹងលោក ទាំងពីរ, ហើយ រកមធ្យោបាយ ពង្វាងលោក
ប្រតិភូ ឲ្យងាកចេញ ពីជំនឿ។ ពេលនោះ លោក សូល ដែលហៅ ថា ប៉ូល បានពោរពេញ ដោយព្រះវិញ្ញាណ ដ៏វិសុទ្ធ; លោក សម្លឹងមើល ទៅអេលីម៉ាស, ហើយ មានប្រសាសន៍
ថា៖ «នែ៎! ជនពោរពេញ
ទៅដោយពុតត្បុត និងល្បិចកិច្ចកល អើយ! អ្នក ជាកូន របស់មារ។ អ្នក ជាសត្រូវ នឹងអំពើ សុចរិត គ្រប់យ៉ាង។
តើ អ្នក នៅតែ ពង្វាងគេ ឲ្យងាកចេញ
ពីមាគ៌ា ដ៏ត្រឹមត្រូវ របស់ ព្រះអម្ចាស់ ដល់ណាទៀត? ឥឡូវនេះ ព្រះបារមី របស់ ព្រះអម្ចាស់
នឹងធ្វើ ឲ្យអ្នក ខ្វាក់ភ្នែក, លែងឃើញពន្លឺថ្ងៃ អស់មួយរយៈ។»
រំពេចនោះ ស្រាប់តែ
ភ្នែក របស់គាត់ ងងឹត មើលអ្វី ពុំឃើញ។ គាត់ ដើរស្ទាបៗ វិលវល់ រកគេ ជួយដឹកដៃ។ កាលលោកប្រតិភូ ឃើញហេតុការណ៍
កើតឡើង ដូច្នេះ, លោក ក៏ជឿ, ហើយ
ស្ញប់ស្ញែង នឹងសេចក្ដី ដែលគេ បង្រៀន អំពី ព្រះអម្ចាស់ ខ្លាំងណាស់។
ប៉ូល
និងបារណាបាស នៅក្រុង អន់ទីយ៉ូក ក្នុងស្រុក ពីស៊ីឌា
លោក ប៉ូល និងមិត្តភក្ដិ
របស់លោក បានចុះសំពៅ ពីក្រុង ប៉ាផូស, ឆ្ពោះទៅក្រុង ពើកា ក្នុងស្រុក
ប៉ាមភីលា។ ពេលនោះ លោក យ៉ូហាន បានបែកចេញ
ពីពួកគេ, វិលត្រឡប់ ទៅក្រុង យេរូសាឡឹម វិញ។ រីឯ លោក ប៉ូល និងមិត្តភក្ដិ
របស់លោក បានបន្តដំណើរ ពីក្រុង ពើកា រហូត ទៅដល់ ក្រុង អន់ទីយ៉ូក ក្នុងស្រុក
ពីស៊ីឌា។ នៅថ្ងៃសប្ប័ទ លោក ទាំងពីរ ចូលទៅអង្គុយ
ក្នុងសាលាប្រជុំ។ បន្ទាប់ ពីបានអាន គម្ពីរវិន័យ និងគម្ពីរ ព្យាការី រួចហើយ,
ពួក អ្នកទទួលខុសត្រូវ លើសាលាប្រជុំ សូម ឲ្យគេ ជំរាបពួកលោក ប៉ូល
ថា៖ «បងប្អូន អើយ, បើ បងប្អូន មានពាក្យអ្វី
លើកទឹកចិត្ត ប្រជាជន, សូម មានប្រសាសន៍ មកចុះ។»
លោក ប៉ូល ក្រោកឡើង, លើកដៃ
ធ្វើសញ្ញា, ហើយ មានប្រសាសន៍ ថា៖ «សូម ជំរាប បងប្អូន ជនជាតិ អ៊ីស្រាអែល និងបងប្អូន ដែលជាអ្នក គោរពកោតខ្លាច
ព្រះជាម្ចាស់, សូម ជ្រាប។ ព្រះ របស់ ជនជាតិ អ៊ីស្រាអែល
បានជ្រើសរើស បុព្វបុរស របស់យើង និងប្រទាន ឲ្យប្រជារាស្ត្រនេះ បានចំរើនឡើង
នៅពេលគេ ស្នាក់នៅក្នុង ប្រទេស អេស៊ីប។ បន្ទាប់មក ព្រះអង្គ បាននាំគេ ចេញពីប្រទេសនោះ
ដោយឫទ្ធិបារមី របស់ ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គ បានផ្គត់ផ្គង់គេ អស់រយៈពេល ប្រមាណ សែសិបឆ្នាំ នៅវាល រហោស្ថាន។ ក្រោយពីព្រះអង្គ រំលាយជាតិសាសន៍
ទាំងប្រាំពីរ នៅស្រុក កាណាន រួចហើយ, ព្រះអង្គ បានប្រទាន
ទឹកដីនោះ ឲ្យប្រជារាស្ត្រ របស់ ព្រះអង្គ ធ្វើជាកម្មសិទ្ធិ។ ហេតុការណ៍ ទាំងនោះ កើតមាន ក្នុងអំឡុងពេល
ប្រមាណ បួនរយ-ហាសិបឆ្នាំ។
«ក្រោយមក
ព្រះអង្គ ប្រទាន ឲ្យមាន អ្នកគ្រប់គ្រង រហូត ដល់ជំនាន់ ព្យាការី សាំយូអែល។ បន្ទាប់មកទៀត, គេ បាននាំគ្នា ទូលសូម ស្ដេចមួយអង្គ; ព្រះជាម្ចាស់
ក៏ប្រទាន ព្រះបាទសូល ជាបុត្រ របស់លោក គីស ក្នុងកុលសម្ព័ន្ធ បេនយ៉ាមីន ឲ្យគ្រងរាជ្យ
អស់រយៈពេល សែសិបឆ្នាំ។ ក្រោយពីបាន ដករាជ្យ ពីព្រះបាទសូល,
ព្រះជាម្ចាស់ ប្រទាន ឲ្យព្រះបាទ ដាវីឌ ឡើងគ្រងរាជ្យ។ ព្រះអង្គ ប្រទានសក្ខីភាព អំពី ព្រះបាទដាវីឌនេះ
ថា, “យើង រកបាន មនុស្សម្នាក់ ជាទីគាប់ចិត្ត យើងណាស់, គឺ ដាវីឌ ជាបុត្រ របស់ អ៊ីសាយ, ដ្បិត ដាវីឌ
នឹងបំពេញ តាមបំណង ទាំងប៉ុន្មាន របស់យើង។”
«ក្នុងព្រះរាជវង្ស
របស់ ព្រះបាទដាវីឌ នេះហើយ ដែលព្រះជាម្ចាស់ ប្រទាន ឲ្យព្រះយេស៊ូ កើតមក និងធ្វើ
ជាព្រះសង្គ្រោះ របស់ ជនជាតិ អ៊ីស្រាអែល, ស្របតាម ព្រះបន្ទូល
សន្យា របស់ ព្រះអង្គ។ មុន នឹងព្រះយេស៊ូ យាងមកដល់, លោក យ៉ូហាន បានប្រកាស
ឲ្យជនជាតិ អ៊ីស្រាអែល ទាំងមូល កែប្រែ ចិត្តគំនិត ដោយទទួល ពិធីជ្រមុជទឹក។ ពេលលោក យ៉ូហាន បំពេញមុខងារ
របស់លោក ចប់សព្វគ្រប់ ហើយ, លោក មានប្រសាសន៍ ថា,
“ខ្ញុំនេះ មិនមែន ជាអ្នក ដែលបងប្អូន ទន្ទឹងរង់ចាំ នោះទេ។
ឥឡូវនេះ មានលោកម្នាក់ មកតាមក្រោយខ្ញុំ។
លោក មានឋានៈ ខ្ពង់ខ្ពស់ណាស់; បើ ខ្ញុំ ស្រាយខ្សែ ស្បែកជើង ជូនលោក ក៏មិនសម នឹងឋានៈ របស់លោក ផង។”
«បងប្អូន
ជាពូជពង្ស លោក អប្រាហាំ និងបងប្អូន ដែលគោរព កោតខ្លាច ព្រះជាម្ចាស់ អើយ!
ព្រះអង្គ បានចាត់ព្រះបន្ទូល ស្ដីអំពី
ការសង្គ្រោះ មកឲ្យយើង ទាំងអស់គ្នានេះ ហើយ, ដ្បិត អ្នកក្រុង
យេរូសាឡឹម និងពួកមេដឹកនាំ របស់គេ ពុំបានដឹង ថា, ព្រះយេស៊ូ
ជានរណា ឡើយ។ គេ បានកាត់ទោស ព្រះអង្គ,
ស្រប នឹងសេចក្ដី ដែលព្យាការី ថ្លែងទុកមក, ហើយ គេ អានរៀងរាល់ ថ្ងៃសប្ប័ទ។ ទោះបី គេ រកកំហុសអ្វី មកកាត់ទោសលោក
មិនឃើញ ក៏ដោយ, ក៏គេ នៅតែ សូម ឲ្យលោក ពីឡាត ប្រហារជីវិត
ព្រះអង្គ ដែរ។ កាលគេ
បានធ្វើស្រប នឹងសេចក្ដី ដែលមាន ចែងទុក អំពី ព្រះអង្គ ចប់សព្វគ្រប់ ហើយ,
គេ ក៏យកព្រះសព ព្រះអង្គ ចុះពីឈើឆ្កាង ទៅបញ្ចុះក្នុងផ្នូរ។ ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់ បានប្រោស
ព្រះអង្គ ឲ្យរស់ ឡើងវិញ។ ព្រះយេស៊ូ បានបង្ហាញខ្លួន ឲ្យអស់អ្នក ដែលបាន រួមដំណើរ ជាមួយ
ព្រះអង្គ ពីស្រុក កាលីឡេ ទៅក្រុង យេរូសាឡឹម ឃើញ អស់រយៈពេល ជាច្រើនថ្ងៃ។ ឥឡូវនេះ អ្នកទាំងនោះ ធ្វើជាបន្ទាល់ របស់
ព្រះអង្គ នៅចំពោះមុខ ប្រជាជន ទៀតផង។
«រីឯ
យើងខ្ញុំវិញ, យើងខ្ញុំ សូម ជូនដំណឹងល្អនេះ ប្រាប់បងប្អូន
ថា, ព្រះបន្ទូល ដែលព្រះជាម្ចាស់ បានសន្យា ជាមួយ បុព្វបុរស
របស់យើង, ព្រះអង្គ បានធ្វើតាម ដើម្បី ជាប្រយោជន៍ ដល់យើង
ដែលជាពូជពង្ស របស់លោក ទាំងនោះ ហើយ, គឺ ព្រះអង្គ បានប្រោស
ព្រះយេស៊ូ ឲ្យមានព្រះជន្ម រស់ឡើងវិញ, ដូចមានចែងទុក
ក្នុងទំនុកតម្កើង ទីពីរ ថា៖
«“ព្រះអង្គ
ជាបុត្រ របស់យើង,
គឺ យើង ដែលបានបង្កើត
ព្រះអង្គមក នៅថ្ងៃនេះ។”
ព្រះជាម្ចាស់ បានប្រោស
ព្រះយេស៊ូ ឲ្យមានព្រះជន្ម រស់ឡើងវិញ ដើម្បី កុំឲ្យ ព្រះសព ព្រះអង្គ ត្រូវ
រលួយឡើយ, ដូចមាន
ចែងទុក មកថា៖
«“អ្វីៗ
ដ៏វិសុទ្ធ និងដ៏ជាទីទុកចិត្ត ដែលយើង បានសន្យា ថា នឹងឲ្យដាវីឌ,
យើង នឹងប្រគល់ ឲ្យអ្នករាល់គ្នា។”
ហេតុនេះហើយ បានជាមាន
ចែងទុក ក្នុងអត្ថបទគម្ពីរ មួយទៀត ថា៖
«“ព្រះអង្គ
មិនបណ្ដោយ ឲ្យសព អ្នកបំរើ
ដ៏វិសុទ្ធ របស់ ព្រះអង្គ រលួយឡើយ។”
«ព្រះបាទដាវីឌ
បានបំរើ ព្រះជាម្ចាស់ តាមគំរោងការ ព្រះអង្គ នៅជំនាន់នោះ, រួច សោយទិវង្គតទៅ។ គេ បានបញ្ចុះសព
ព្រះបាទដាវីឌ ក្នុងផ្នូរ ជាមួយ ព្រះអយ្យកោ, ហើយ សព របស់ទ្រង់
ក៏បានរលួយ អស់ដែរ។ រីឯ ព្រះយេស៊ូ ដែលព្រះជាម្ចាស់ បានប្រោស ឲ្យមានព្រះជន្ម រស់ឡើងវិញ
នោះ, ព្រះសព របស់ ព្រះអង្គ ពុំបាន រលួយទេ។
«ដូច្នេះ
បងប្អូន អើយ, សូម បងប្អូន ជ្រាបឲ្យច្បាស់ ថា,
ព្រះជាម្ចាស់ លើកលែងទោស ឲ្យបងប្អូន រួចពីបាប តាមរយៈ ព្រះយេស៊ូ,
ដូចយើង បានជំរាប មកស្រាប់។ បងប្អូន ពុំអាច ទៅជាមនុស្ស សុចរិត រួចផុត
អំពើបាប ទាំងប៉ុន្មាន ដោយគោរព តាមវិន័យ របស់លោក ម៉ូសេ បានឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ, ព្រះជាម្ចាស់ ប្រោស ឲ្យអស់អ្នក ជឿ, បានសុចរិត, តាមរយៈ ព្រះយេស៊ូ។ ហេតុនេះ សូម បងប្អូន ប្រយ័ត្ន, ក្រែងត្រូវ តាមសេចក្ដី
ដែលព្យាការី ថ្លែងទុកមក ថា៖
«“មនុស្ស
ដែលចេះតែ មើលងាយគេ អើយ,
ចូរ នាំគ្នាមើល,
ហើយ ងឿងឆ្ងល់,
រួចវិនាស បាត់ទៅចុះ!
ដ្បិត យើង នឹងធ្វើកិច្ចការមួយ
នៅជំនាន់ របស់ អ្នករាល់គ្នា,
ជាកិច្ចការ ដែលអ្នករាល់គ្នា
មិនជឿ,
ទោះបី ជាគេ រៀបរាប់
ប្រាប់អ្នករាល់គ្នា ក៏ដោយ។”»
ពេលលោក ប៉ូល
និងលោក បារណាបាស ចេញពីសាលាប្រជុំ, ពួកគេ បានអញ្ជើញលោក ឲ្យមានប្រសាសន៍
អំពី សេចក្ដីទាំងនេះ នៅថ្ងៃសប្ប័ទ ខាងមុខទៀត។ លុះ អង្គប្រជុំ បែកគ្នាហើយ, មានសាសន៍ យូដា និងអ្នកចូលសាសនា យូដា ជាច្រើននាក់ ដែលគោរព ប្រណិប័តន៍
ព្រះជាម្ចាស់ នាំគ្នា ទៅតាមលោក ប៉ូល និងលោក បារណាបាស។ លោក ទាំងពីរ បានសន្ទនា ជាមួយ ពួកគេ,
ហើយ ក្រើនរំលឹកគេ ឲ្យនៅខ្ជាប់ខ្ជួន នឹងព្រះគុណ របស់ ព្រះជាម្ចាស់
ជានិច្ច។
នៅថ្ងៃសប្ប័ទ បន្ទាប់មកទៀត,
ប្រជាជន នៅក្រុងនោះ បានមកជួបជុំ ស្ដាប់ព្រះបន្ទូល របស់ ព្រះអម្ចាស់ ស្ទើរតែ
ទាំងអស់គ្នា។ កាលជនជាតិ
យូដា ឃើញមហាជន ដូច្នោះ, គេ មានចិត្ត ច្រណែន ជាខ្លាំង
ក៏នាំគ្នា និយាយជំទាស់ នឹងពាក្យ ដែលលោក ប៉ូល មានប្រសាសន៍, ហើយ ថែមទាំង ជេរប្រមាថលោក ទៀតផង។
លោក ប៉ូល និងលោក
បារណាបាស ក៏មានប្រសាសន៍ ទៅគេ ដោយចិត្ត អង់អាច ថា៖ «មុនដំបូង
យើងខ្ញុំ ត្រូវតែ ប្រកាស ព្រះបន្ទូល របស់ ព្រះជាម្ចាស់ ដល់បងប្អូន។ ប៉ុន្តែ ដោយបងប្អូន បដិសេធ មិនព្រមទទួល ព្រះបន្ទូលនេះ,
ហើយ ដោយបងប្អូន យល់ឃើញ ថា, ខ្លួន មិនសម
នឹងទទួលជីវិត អស់កល្បជានិច្ច ទេនោះ, យើងខ្ញុំ នឹងងាក
ទៅប្រកាស ដល់សាសន៍ ដទៃវិញ, ដ្បិត ព្រះអម្ចាស់ បានបង្គាប់
មកយើងខ្ញុំ ថា៖
«“យើង
បានតែងតាំងអ្នក ឲ្យធ្វើ ជាពន្លឺ បំភ្លឺជាតិសាសន៍
នានា និងឲ្យនាំ
ការសង្គ្រោះ រហូត ទៅដល់ស្រុក ដាច់ស្រយាល នៃផែនដី។”»
កាលសាសន៍ ដទៃ ឮដូច្នោះ,
គេ មានអំណរ រីករាយ, ហើយ នាំគ្នា លើកតម្កើង ព្រះបន្ទូល
របស់ ព្រះអម្ចាស់។ រីឯ អស់អ្នក ដែលព្រះជាម្ចាស់
តំរូវ ឲ្យទទួលជីវិត អស់កល្បជានិច្ច ក៏នាំគ្នា ជឿដែរ។
ព្រះបន្ទូល របស់
ព្រះអម្ចាស់ បានឮ សុសសាយ ក្នុងស្រុកនោះ ទាំងមូល។ ប៉ុន្តែ សាសន៍ យូដា បានញុះញង់
ស្ត្រីៗ មានឋានៈ ខ្ពង់ខ្ពស់ ដែលគោរព ប្រណិប័តន៍ ព្រះជាម្ចាស់ និងញុះញង់ ពួកនាម៉ឺន
នៅក្រុងនោះ ឲ្យលើកគ្នា ទៅបៀតបៀន លោក ប៉ូល និងលោក បារណាបាស, ព្រមទាំង ដេញលោក ទាំងពីរ ចេញពីដែនដី របស់គេផង។ លោក ប៉ូល និងលោក បារណាបាស
ក៏រលាស់ធូលីដី ចេញពីជើង របស់លោក, រួច ធ្វើដំណើរ ទៅក្រុង
អ៊ីកូនាម។ រីឯ ពួកសិស្ស
នៅអន់ទីយ៉ូក វិញ, គេ បានពោរពេញ ដោយអំណរ
និងដោយព្រះវិញ្ញាណ ដ៏វិសុទ្ធ។
No comments:
Post a Comment