កំណើត ព្រះយេស៊ូ
នៅគ្រានោះ ព្រះចៅអធិរាជ រ៉ូម៉ាំង ព្រះនាម អូគូស្ដ មានព្រះរាជបញ្ជា ឲ្យជំរឿន ចំនួន ប្រជាជន ទាំងអស់ ក្នុងចក្រភព រ៉ូម៉ាំង ទាំងមូល។ ការជំរឿន ប្រជាជន លើកដំបូងនេះ បានធ្វើឡើង ក្នុងអំឡុងពេល ដែលគីរេនាស ធ្វើជាទេសាភិបាល នៅស្រុក ស៊ីរី។ អ្នកស្រុក ទាំងអស់ ត្រូវ ទៅចុះឈ្មោះ ក្នុងបញ្ជី តាមស្រុកកំណើត រៀងៗខ្លួន។
រីឯ យ៉ូសែប ក៏ចេញដំណើរ ពីភូមិ ណាសារ៉ែត ក្នុងស្រុក កាលីឡេ ឆ្ពោះទៅភូមិ បេថ្លេហិម ក្នុងស្រុក យូដា, ជាភូមិកំណើត របស់ ព្រះបាទដាវីឌ, ព្រោះ លោក ជាព្រះញាតិវង្ស នឹងព្រះបាទ ដាវីឌ។ លោក ទៅចុះឈ្មោះ ជាមួយ ម៉ារី, ជាគូដណ្ដឹង ដែលមានផ្ទៃពោះ។ ពេលអ្នកទាំងពីរ នៅឯភូមិ បេថ្លេហិម, ម៉ារី គ្រប់ខែហើយ។ នាង សម្រាលបាន បុត្រមួយ, ជាបុត្រច្បង។ នាង រុំបុត្រនោះ នឹងសំពត់, រួច ដាក់ឲ្យផ្ទំ ក្នុងស្នូកសត្វ, ដ្បិត ពុំ មានសល់ កន្លែងសំណាក់ ក្នុងផ្ទះសោះ។
នៅគ្រានោះ ព្រះចៅអធិរាជ រ៉ូម៉ាំង ព្រះនាម អូគូស្ដ មានព្រះរាជបញ្ជា ឲ្យជំរឿន ចំនួន ប្រជាជន ទាំងអស់ ក្នុងចក្រភព រ៉ូម៉ាំង ទាំងមូល។ ការជំរឿន ប្រជាជន លើកដំបូងនេះ បានធ្វើឡើង ក្នុងអំឡុងពេល ដែលគីរេនាស ធ្វើជាទេសាភិបាល នៅស្រុក ស៊ីរី។ អ្នកស្រុក ទាំងអស់ ត្រូវ ទៅចុះឈ្មោះ ក្នុងបញ្ជី តាមស្រុកកំណើត រៀងៗខ្លួន។
រីឯ យ៉ូសែប ក៏ចេញដំណើរ ពីភូមិ ណាសារ៉ែត ក្នុងស្រុក កាលីឡេ ឆ្ពោះទៅភូមិ បេថ្លេហិម ក្នុងស្រុក យូដា, ជាភូមិកំណើត របស់ ព្រះបាទដាវីឌ, ព្រោះ លោក ជាព្រះញាតិវង្ស នឹងព្រះបាទ ដាវីឌ។ លោក ទៅចុះឈ្មោះ ជាមួយ ម៉ារី, ជាគូដណ្ដឹង ដែលមានផ្ទៃពោះ។ ពេលអ្នកទាំងពីរ នៅឯភូមិ បេថ្លេហិម, ម៉ារី គ្រប់ខែហើយ។ នាង សម្រាលបាន បុត្រមួយ, ជាបុត្រច្បង។ នាង រុំបុត្រនោះ នឹងសំពត់, រួច ដាក់ឲ្យផ្ទំ ក្នុងស្នូកសត្វ, ដ្បិត ពុំ មានសល់ កន្លែងសំណាក់ ក្នុងផ្ទះសោះ។
ទេវតា ប្រកាស អំពី កំណើត ព្រះយេស៊ូ
ក្នុងស្រុកនោះ ពេលយប់ មានពួកគង្វាល
នៅមើល ហ្វូងសត្វ របស់គេ តាមវាលស្មៅ។ ពេលនោះ ទេវតា របស់ ព្រះអម្ចាស់ មកឈរ នៅក្បែរ ពួកគេ។ សិរីរុងរឿង របស់ ព្រះអម្ចាស់ បានភ្លឺ ចិញ្ចែងចិញ្ចាច
នៅជុំវិញគេ, នាំ ឲ្យគេ ភ័យខ្លាច យ៉ាងខ្លាំង។ ទេវតា ពោលទៅគេ ថា៖ «កុំ ខ្លាច អ្វីឡើយ។ ខ្ញុំ នាំដំណឹងល្អ
មួយ មកប្រាប់ អ្នករាល់គ្នា។ ដំណឹងនេះ
នឹងធ្វើ ឲ្យប្រជារាស្ត្រ ទាំងមូល មានអំណរ ដ៏លើសលប់។ យប់នេះ នៅក្នុងភូមិ កំណើត របស់ ព្រះបាទដាវីឌ,
ព្រះសង្គ្រោះ របស់ អ្នករាល់គ្នា ប្រសូតហើយ, គឺ ព្រះគ្រិស្ដ ជាអម្ចាស់។ នេះ ជាសញ្ញាសំគាល់ ឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដឹង, គឺ
អ្នករាល់គ្នា មុខជាឃើញ ទារកមួយ ទើបនឹងប្រសូត, រុំ
ដោយសំពត់ ផ្ដេកនៅក្នុង ស្នូកសត្វ។»
រំពេចនោះ មានទេវតា ច្រើនកុះករ ចុះ ពីស្ថាន បរមសុខ
មករួម ជាមួយ ទេវតានោះ, ច្រៀងសរសើរ ព្រះជាម្ចាស់ ថា៖
«សូម លើកតម្កើង សិរីរុងរឿង របស់ ព្រះជាម្ចាស់ នៅស្ថាន ដ៏ខ្ពស់ បំផុត, ហើយ សូម ឲ្យមនុស្សលោក ដ៏ជាទីស្រឡាញ់ របស់ ព្រះអង្គ បានប្រកប ដោយសេចក្ដី សុខសាន្ត នៅលើផែនដី!»
លុះ ពួកទេវតា ត្រឡប់ ទៅស្ថាន បរមសុខ វិញ អស់ទៅ, ពួកគេ បបួលគ្នា ថា៖ «ទៅ! យើង នាំគ្នា ទៅបេថ្លេហិម មើលហេតុការណ៍ ដែលកើតមាន ដូចព្រះអម្ចាស់ បានសំដែង ឲ្យយើងដឹង នោះមើល៍។»
ពួកគេ ប្រញាប់ ប្រញាល់ នាំគ្នា ធ្វើដំណើរទៅ, ឃើញ ម៉ារី, យ៉ូសែប, ព្រមទាំង ព្រះឱរស ផ្ទំ ក្នុងស្នូកសត្វ។ ពេលពួកគង្វាល ឃើញ ព្រះឱរស ហើយ, គេ ក៏រៀបរាប់ អំពី សេចក្ដី ដែលទេវតា បានប្រាប់ អំពី ព្រះឱរសនេះ។ អស់អ្នក ដែលបានឮ ពួកគង្វាល និយាយ នឹកឆ្ងល់ យ៉ាងខ្លាំង។ រីឯ ម៉ារី វិញ, នាង ចងចាំ ហេតុការណ៍ ទាំងនេះ ទុកក្នុងចិត្ត, ព្រមទាំង ត្រិះរិះ ពិចារណា ថែមទៀតផង។ បន្ទាប់មក ពួកគង្វាល ត្រឡប់ទៅវិញ, ទាំងច្រៀង លើកតម្កើង សិរីរុងរឿង របស់ ព្រះជាម្ចាស់, ព្រោះ ហេតុការណ៍ ទាំងអស់ ដែលគេ បានឃើញ, បានឮ ស្របតាម សេចក្ដី ដែលទេវតា បានប្រាប់គេ, ឥតមានខ្វះ ត្រង់ណាឡើយ។
ប្រាំបីថ្ងៃ ក្រោយមក, ដល់ពេលកំណត់ ធ្វើពិធី កាត់ស្បែក ថ្វាយព្រះឱរស, គេ ថ្វាយព្រះនាម ថា «យេស៊ូ» ជាព្រះនាម ដែលទេវតា បានប្រាប់ ម៉ារី មុនពេល មានផ្ទៃពោះ។
ពិធី ថ្វាយព្រះឱរស យេស៊ូ នៅក្នុង ព្រះវិហារ
លុះ ដល់ពេលកំណត់ ដែលយ៉ូសែប និងម៉ារី ត្រូវ ធ្វើពិធី ជំរះកាយ ឲ្យបានបរិសុទ្ធ, តាមវិន័យ ម៉ូសេ បានចែងទុក។ អ្នកទាំងពីរ ក៏នាំព្រះឱរស ទៅថ្វាយ ព្រះអម្ចាស់ នៅក្រុង យេរូសាឡឹម, ដ្បិត ក្នុងក្រឹត្យវិន័យ របស់ ព្រះអម្ចាស់ មានចែងទុកមក ថា៖ «កូនប្រុសច្បង ទាំងអស់ ត្រូវ ទុក ជាចំណែក ថ្វាយព្រះអម្ចាស់។» អ្នកទាំងពីរ ថ្វាយយញ្ញបូជា, ស្របតាម ក្រឹត្យវិន័យ របស់ ព្រះអម្ចាស់ ដែលតំរូវ ឲ្យថ្វាយ៖ «លលក មួយគូ ឬព្រាបស្ទាវ ពីរ។»
នៅក្រុង យេរូសាឡឹម មានបុរសម្នាក់ ឈ្មោះ ស៊ីម្មាន ជាមនុស្ស សុចរិត។ គាត់ គោរព កោតខ្លាច ព្រះជាម្ចាស់, ព្រមទាំង ទន្ទឹងរង់ចាំ ពេលព្រះអង្គ យាងមក សម្រាលទុក្ខ ប្រជារាស្ត្រ អ៊ីស្រាអែល។ ព្រះវិញ្ញាណ ដ៏វិសុទ្ធ សណ្ឋិតលើគាត់, ហើយ សំដែង ឲ្យគាត់ដឹង ថា, គាត់ មិនត្រូវស្លាប់ ដរាបណា មិនទាន់បានឃើញ ព្រះគ្រិស្ដ ដែលព្រះអម្ចាស់ ចាត់ឲ្យមក ទេនោះ។ ព្រះវិញ្ញាណ នាំស៊ីម្មាន ចូលក្នុង ព្រះវិហារ។ ពេលមាតាបិតា នាំព្រះឱរស យេស៊ូ មកថ្វាយ ព្រះជាម្ចាស់ ដូចមាន ចែងទុក ក្នុងក្រឹត្យវិន័យ, ស៊ីម្មាន ក៏យកព្រះឱរស មកបី, រួច សរសើរតម្កើង ព្រះជាម្ចាស់ ថា៖
«បពិត្រព្រះ ដ៏ជាចៅហ្វាយ,
ឥឡូវនេះ, ព្រអង្គ បានសំរេច តាមព្រះបន្ទូល សន្យាហើយ។ ដូច្នេះ សូម ឲ្យទូលបង្គំ, ជាអ្នកបំរើ របស់ ព្រះអង្គ,
លាចាកលោក នេះទៅ ដោយសុខសាន្ត ផងចុះ,
ដ្បិត ភ្នែកទូលបង្គំ បានឃើញ ការសង្គ្រោះ
ដែលព្រះអង្គ បានប្រទានមក ឲ្យប្រជាជាតិ ទាំងអស់,
គឺ ជាពន្លឺ ដែលនាំ ឲ្យមនុស្ស គ្រប់ជាតិសាសន៍ ស្គាល់ព្រះអង្គ, និង ជាសិរីរុងរឿង របស់ អ៊ីស្រាអែល,
ជាប្រជារាស្ត្រ ព្រះអង្គ។»
ពាក្យទំនាយ របស់ ស៊ីម្មាន
មាតាបិតា របស់ ព្រះយេស៊ូ ងឿងឆ្ងល់ នឹងសេចក្ដី ដែលស៊ីម្មាន មានប្រសាសន៍ អំពី ព្រះឱរសណាស់។ ស៊ីម្មាន ជូនពរ អ្នកទាំងពីរ, ហើយ និយាយទៅកាន់ ម៉ារី ជាមាតា ថា៖ «ព្រះជាម្ចាស់ បានចាត់ បុត្រនេះ មក ដើម្បី ឲ្យជនជាតិ អ៊ីស្រាអែល ច្រើននាក់ ដួល ឬងើបឡើង វិញ។ បុត្រនេះ ជាទីសំគាល់មួយ បង្ហាញអំពី ការសង្គ្រោះ របស់ ព្រះជាម្ចាស់។ តែ មានមនុស្ស ជាច្រើន នឹងជំទាស់ ប្រឆាំង។ បុត្រនេះ ធ្វើឲ្យ គំនិត លាក់កំបាំង របស់ មនុស្សជាច្រើន លេចច្បាស់ឡើង។ រីឯ នាងវិញ, នាង នឹងឈឺ ចុកចាប់ យ៉ាងខ្លាំង, ដូចមាន ដាវមួយ មកចាក់ ទម្លុះ ដួងចិត្ត របស់នាង។»
ពាក្យទំនាយ របស់ ព្យាការិនី អាណ
មានព្យាការិនី ម្នាក់ ឈ្មោះ អាណ ជាកូន របស់ ផាញូអែល ក្នុងកុលសម្ព័ន្ធ អេស៊ើរ។ គាត់ រៀបការ បានប្រាំពីរឆ្នាំ, ប្ដីគាត់ ក៏ទទួល មរណភាព ចោលទៅ។ គាត់ នៅមេម៉ាយ រហូត។ ឥឡូវនេះ គាត់ មានវ័យ ចាស់ណាស់ ទៅហើយ, អាយុ ប៉ែតសិប-បួន ឆ្នាំ។ គាត់ មិនទៅណាឆ្ងាយ ពីព្រះវិហារ ទេ។ គាត់ នៅគោរព បំរើ ព្រះអង្គ ទាំងយប់ ទាំងថ្ងៃ ដោយតមអាហារ និងអធិស្ឋានផង។ ពេលនោះ អាណ ក៏នៅ ទីនោះដែរ។ គាត់ សរសើរតម្កើង ព្រះជាម្ចាស់, រួច តំណាលអំពី ព្រះឱរសនោះ ប្រាប់អស់អ្នក ដែលទន្ទឹង រង់ចាំ ព្រះជាម្ចាស់ យាងមក លោះក្រុង យេរូសាឡឹម។
ព្រះឱរស ត្រឡប់ទៅភូមិ ណាសារ៉ែតវិញ
កាលមាតា បិតា របស់ ព្រះយេស៊ូ បានបំពេញ កិច្ចការ ទាំងអស់ ស្របតាម ក្រឹត្យវិន័យ របស់ ព្រះអម្ចាស់ សព្វគ្រប់ហើយ, គាត់ ក៏នាំគ្នា វិលត្រឡប់ទៅ ណាសារ៉ែត ជាភូមិ របស់គាត់ ក្នុងស្រុក កាលីឡេវិញ។ ព្រះកុមារ មានវ័យចំរើនឡើង ជាលំដាប់, មានកម្លាំង កាន់តែ មាំមួនឡើង, និងពោរពេញ ទៅដោយ ព្រះប្រាជ្ញាញាណ។ ព្រះជាម្ចាស់ គាប់ព្រះហឫទ័យ នឹងព្រះកុមារ នេះណាស់។
ព្រះកុមារ យេស៊ូ នៅក្នុង ព្រះវិហារ
ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ក្នុងឱកាស បុណ្យចម្លង, មាតាបិតា របស់ ព្រះយេស៊ូ តែងតែ ធ្វើដំណើរ ទៅក្រុង យេរូសាឡឹម។ លុះ ដល់ព្រះយេស៊ូ មានព្រះជន្មាយុ ដប់ពីរ ព្រះវស្សា, មាតាបិតា ក៏នាំព្រះអង្គ ឡើងទៅ ចូលរួម ក្នុងពិធីបុណ្យ តាមទំនៀម ទម្លាប់។ លុះ ពិធីបុណ្យ បានចប់ សព្វគ្រប់ហើយ, អ្នកទាំងពីរ នាំគ្នា វិលត្រឡប់ ទៅផ្ទះវិញ។ រីឯ ព្រះកុមារ យេស៊ូ គង់នៅក្រុង យេរូសាឡឹម នៅឡើយ, តែ មាតាបិតា ពុំ បានដឹងទេ។ គាត់ នឹកស្មាន ថា ព្រះកុមារ គង់នៅក្នុង ចំណោម អស់អ្នក ដែលរួម ដំណើរ ជាមួយគ្នា។ ក្រោយពីបាន ធ្វើដំណើរ អស់រយៈពេល មួយថ្ងៃ ទើប គាត់ នាំគ្នា ដើររក ព្រះកុមារ ក្នុងចំណោម ញាតិមិត្ត ទាំងអស់, ប៉ុន្តែ រកពុំឃើញសោះ។ គាត់ ក៏នាំគ្នា ត្រឡប់ ទៅក្រុង យេរូសាឡឹមវិញ ដើម្បី រកព្រះអង្គ នៅទីនោះ ទៀត។ បីថ្ងៃ ក្រោយមក, មាតាបិតា ឃើញ ព្រះយេស៊ូ ក្នុងព្រះវិហារ។ ព្រះអង្គ គង់នៅកណ្ដាល ចំណោម គ្រូអាចារ្យ, កំពុងតែ ស្ដាប់គេ និយាយ, ព្រមទាំង សួរសំណួរ ផ្សេងៗ ដល់គេផង។ អស់អ្នក ដែលស្ដាប់ ព្រះកុមារ នឹកឆ្ងល់ ពីព្រះបន្ទូល ឆ្លើយឆ្លង របស់ ព្រះអង្គ, ប្រកប ដោយព្រះ ប្រាជ្ញាញាណ។ កាល មាតាបិតា បានឃើញ ព្រះកុមារ ហើយ, គាត់ នឹកឆ្ងល់ យ៉ាងខ្លាំង។ មាតា សួរថា៖ «កូន អើយ, ហេតុអ្វី បានជាកូន ធ្វើដូច្នេះ? ឪពុកម្ដាយ ព្រួយចិត្តណាស់, ខំដើរ រកកូន។»
ព្រះកុមារ មានព្រះបន្ទូល តបថា៖ «ហេតុអ្វី បានជា លោកឪពុក អ្នកម្ដាយ រកកូន យ៉ាងហ្នឹង? តើ លោកឪពុក អ្នកម្ដាយ មិនជ្រាបថា កូន ត្រូវ នៅក្នុង ដំណាក់ព្រះបិតា របស់កូន ទេឬ?» ប៉ុន្តែ មាតាបិតា ពុំបានយល់ អត្ថន័យ នៃព្រះបន្ទូល របស់ ព្រះកុមារឡើយ។
បន្ទាប់មក ព្រះកុមារ យេស៊ូ យាងត្រឡប់ ទៅភូមិ ណាសារ៉ែត ជាមួយ មាតាបិតា វិញ, ហើយ ធ្វើតាមឱវាទ របស់គាត់ ទាំងពីរនាក់។ មាតា របស់ ព្រះអង្គ ចងចាំ ហេតុការណ៍ ទាំងអស់នោះ ទុកក្នុងចិត្ត។ ព្រះយេស៊ូ មានវ័យ ចំរើនឡើង, ហើយ មានប្រាជ្ញា កាន់តែ វាងវៃ, ជាទីគាប់ ព្រះហឫទ័យ ព្រះជាម្ចាស់ និងជាទីគាប់ចិត្ត មនុស្សផង ទាំងពួង។
មានព្យាការិនី ម្នាក់ ឈ្មោះ អាណ ជាកូន របស់ ផាញូអែល ក្នុងកុលសម្ព័ន្ធ អេស៊ើរ។ គាត់ រៀបការ បានប្រាំពីរឆ្នាំ, ប្ដីគាត់ ក៏ទទួល មរណភាព ចោលទៅ។ គាត់ នៅមេម៉ាយ រហូត។ ឥឡូវនេះ គាត់ មានវ័យ ចាស់ណាស់ ទៅហើយ, អាយុ ប៉ែតសិប-បួន ឆ្នាំ។ គាត់ មិនទៅណាឆ្ងាយ ពីព្រះវិហារ ទេ។ គាត់ នៅគោរព បំរើ ព្រះអង្គ ទាំងយប់ ទាំងថ្ងៃ ដោយតមអាហារ និងអធិស្ឋានផង។ ពេលនោះ អាណ ក៏នៅ ទីនោះដែរ។ គាត់ សរសើរតម្កើង ព្រះជាម្ចាស់, រួច តំណាលអំពី ព្រះឱរសនោះ ប្រាប់អស់អ្នក ដែលទន្ទឹង រង់ចាំ ព្រះជាម្ចាស់ យាងមក លោះក្រុង យេរូសាឡឹម។
ព្រះឱរស ត្រឡប់ទៅភូមិ ណាសារ៉ែតវិញ
កាលមាតា បិតា របស់ ព្រះយេស៊ូ បានបំពេញ កិច្ចការ ទាំងអស់ ស្របតាម ក្រឹត្យវិន័យ របស់ ព្រះអម្ចាស់ សព្វគ្រប់ហើយ, គាត់ ក៏នាំគ្នា វិលត្រឡប់ទៅ ណាសារ៉ែត ជាភូមិ របស់គាត់ ក្នុងស្រុក កាលីឡេវិញ។ ព្រះកុមារ មានវ័យចំរើនឡើង ជាលំដាប់, មានកម្លាំង កាន់តែ មាំមួនឡើង, និងពោរពេញ ទៅដោយ ព្រះប្រាជ្ញាញាណ។ ព្រះជាម្ចាស់ គាប់ព្រះហឫទ័យ នឹងព្រះកុមារ នេះណាស់។
ព្រះកុមារ យេស៊ូ នៅក្នុង ព្រះវិហារ
ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ក្នុងឱកាស បុណ្យចម្លង, មាតាបិតា របស់ ព្រះយេស៊ូ តែងតែ ធ្វើដំណើរ ទៅក្រុង យេរូសាឡឹម។ លុះ ដល់ព្រះយេស៊ូ មានព្រះជន្មាយុ ដប់ពីរ ព្រះវស្សា, មាតាបិតា ក៏នាំព្រះអង្គ ឡើងទៅ ចូលរួម ក្នុងពិធីបុណ្យ តាមទំនៀម ទម្លាប់។ លុះ ពិធីបុណ្យ បានចប់ សព្វគ្រប់ហើយ, អ្នកទាំងពីរ នាំគ្នា វិលត្រឡប់ ទៅផ្ទះវិញ។ រីឯ ព្រះកុមារ យេស៊ូ គង់នៅក្រុង យេរូសាឡឹម នៅឡើយ, តែ មាតាបិតា ពុំ បានដឹងទេ។ គាត់ នឹកស្មាន ថា ព្រះកុមារ គង់នៅក្នុង ចំណោម អស់អ្នក ដែលរួម ដំណើរ ជាមួយគ្នា។ ក្រោយពីបាន ធ្វើដំណើរ អស់រយៈពេល មួយថ្ងៃ ទើប គាត់ នាំគ្នា ដើររក ព្រះកុមារ ក្នុងចំណោម ញាតិមិត្ត ទាំងអស់, ប៉ុន្តែ រកពុំឃើញសោះ។ គាត់ ក៏នាំគ្នា ត្រឡប់ ទៅក្រុង យេរូសាឡឹមវិញ ដើម្បី រកព្រះអង្គ នៅទីនោះ ទៀត។ បីថ្ងៃ ក្រោយមក, មាតាបិតា ឃើញ ព្រះយេស៊ូ ក្នុងព្រះវិហារ។ ព្រះអង្គ គង់នៅកណ្ដាល ចំណោម គ្រូអាចារ្យ, កំពុងតែ ស្ដាប់គេ និយាយ, ព្រមទាំង សួរសំណួរ ផ្សេងៗ ដល់គេផង។ អស់អ្នក ដែលស្ដាប់ ព្រះកុមារ នឹកឆ្ងល់ ពីព្រះបន្ទូល ឆ្លើយឆ្លង របស់ ព្រះអង្គ, ប្រកប ដោយព្រះ ប្រាជ្ញាញាណ។ កាល មាតាបិតា បានឃើញ ព្រះកុមារ ហើយ, គាត់ នឹកឆ្ងល់ យ៉ាងខ្លាំង។ មាតា សួរថា៖ «កូន អើយ, ហេតុអ្វី បានជាកូន ធ្វើដូច្នេះ? ឪពុកម្ដាយ ព្រួយចិត្តណាស់, ខំដើរ រកកូន។»
ព្រះកុមារ មានព្រះបន្ទូល តបថា៖ «ហេតុអ្វី បានជា លោកឪពុក អ្នកម្ដាយ រកកូន យ៉ាងហ្នឹង? តើ លោកឪពុក អ្នកម្ដាយ មិនជ្រាបថា កូន ត្រូវ នៅក្នុង ដំណាក់ព្រះបិតា របស់កូន ទេឬ?» ប៉ុន្តែ មាតាបិតា ពុំបានយល់ អត្ថន័យ នៃព្រះបន្ទូល របស់ ព្រះកុមារឡើយ។
បន្ទាប់មក ព្រះកុមារ យេស៊ូ យាងត្រឡប់ ទៅភូមិ ណាសារ៉ែត ជាមួយ មាតាបិតា វិញ, ហើយ ធ្វើតាមឱវាទ របស់គាត់ ទាំងពីរនាក់។ មាតា របស់ ព្រះអង្គ ចងចាំ ហេតុការណ៍ ទាំងអស់នោះ ទុកក្នុងចិត្ត។ ព្រះយេស៊ូ មានវ័យ ចំរើនឡើង, ហើយ មានប្រាជ្ញា កាន់តែ វាងវៃ, ជាទីគាប់ ព្រះហឫទ័យ ព្រះជាម្ចាស់ និងជាទីគាប់ចិត្ត មនុស្សផង ទាំងពួង។
The Birth of Jesus
2 In those days Caesar Augustus issued a decree that a census should be taken of the entire Roman world. 2 (This was the first census that took place while[a] Quirinius was governor of Syria.) 3 And everyone went to their own town to register.
4 So Joseph also went up from the town of Nazareth in Galilee to Judea, to Bethlehem the town of David, because he belonged to the house and line of David. 5 He went there to register with Mary, who was pledged to be married to him and was expecting a child. 6 While they were there, the time came for the baby to be born, 7 and
she gave birth to her firstborn, a son. She wrapped him in cloths and
placed him in a manger, because there was no guest room available for
them.
13 Suddenly a great company of the heavenly host appeared with the angel, praising God and saying,
14 “Glory to God in the highest heaven,
and on earth peace to those on whom his favor rests.”
15 When
the angels had left them and gone into heaven, the shepherds said to
one another, “Let’s go to Bethlehem and see this thing that has
happened, which the Lord has told us about.”
16 So they hurried off and found Mary and Joseph, and the baby, who was lying in the manger. 17 When they had seen him, they spread the word concerning what had been told them about this child, 18 and all who heard it were amazed at what the shepherds said to them. 19 But Mary treasured up all these things and pondered them in her heart. 20 The shepherds returned, glorifying and praising God for all the things they had heard and seen, which were just as they had been told.
21 On the eighth day, when it was time to circumcise the child, he was named Jesus, the name the angel had given him before he was conceived.
Jesus Presented in the Temple
22 When the time came for the purification rites required by the Law of Moses, Joseph and Mary took him to Jerusalem to present him to the Lord 23 (as it is written in the Law of the Lord, “Every firstborn male is to be consecrated to the Lord”[b]), 24 and to offer a sacrifice in keeping with what is said in the Law of the Lord: “a pair of doves or two young pigeons.”[c]
25 Now there was a man in Jerusalem called Simeon, who was righteous and devout. He was waiting for the consolation of Israel, and the Holy Spirit was on him. 26 It had been revealed to him by the Holy Spirit that he would not die before he had seen the Lord’s Messiah. 27 Moved
by the Spirit, he went into the temple courts. When the parents brought
in the child Jesus to do for him what the custom of the Law required, 28 Simeon took him in his arms and praised God, saying:
29 “Sovereign Lord, as you have promised,
you may now dismiss[d] your servant in peace.
30 For my eyes have seen your salvation,
31 which you have prepared in the sight of all nations:
32 a light for revelation to the Gentiles,
and the glory of your people Israel.”
33 The child’s father and mother marveled at what was said about him. 34 Then Simeon blessed them and said to Mary, his mother: “This child is destined to cause the falling and rising of many in Israel, and to be a sign that will be spoken against, 35 so that the thoughts of many hearts will be revealed. And a sword will pierce your own soul too.”
36 There was also a prophet,
Anna, the daughter of Penuel, of the tribe of Asher. She was very old;
she had lived with her husband seven years after her marriage, 37 and then was a widow until she was eighty-four.[e] She never left the temple but worshiped night and day, fasting and praying. 38 Coming
up to them at that very moment, she gave thanks to God and spoke about
the child to all who were looking forward to the redemption of
Jerusalem.
39 When
Joseph and Mary had done everything required by the Law of the Lord,
they returned to Galilee to their own town of Nazareth. 40 And the child grew and became strong; he was filled with wisdom, and the grace of God was on him.
The Boy Jesus at the Temple
41 Every year Jesus’ parents went to Jerusalem for the Festival of the Passover. 42 When he was twelve years old, they went up to the festival, according to the custom. 43 After
the festival was over, while his parents were returning home, the boy
Jesus stayed behind in Jerusalem, but they were unaware of it. 44 Thinking he was in their company, they traveled on for a day. Then they began looking for him among their relatives and friends. 45 When they did not find him, they went back to Jerusalem to look for him. 46 After three days they found him in the temple courts, sitting among the teachers, listening to them and asking them questions. 47 Everyone who heard him was amazed at his understanding and his answers. 48 When his parents saw him, they were astonished. His mother said to him, “Son, why have you treated us like this? Your father and I have been anxiously searching for you.”
49 “Why were you searching for me?” he asked. “Didn’t you know I had to be in my Father’s house?”[f] 50 But they did not understand what he was saying to them.
51 Then he went down to Nazareth with them and was obedient to them. But his mother treasured all these things in her heart. 52 And Jesus grew in wisdom and stature, and in favor with God and man.
វាគ្មានអីអោយអស្ចារ្យទេអាក្បត់ជាតិហ៊ុន សែនវាជាកញ្ជះយួននឹងអាបក្សពួកបក្សប្រជាជនជាតិជិតរលាយហើយ ។
ReplyDeleteវាគ្មានអីអោយអស្ចារ្យទេអាក្បត់ជាតិហ៊ុន សែនវាជាកញ្ជះយួននឹងអាបក្សពួកបក្សប្រជាជនជាតិជិតរលាយហើយ ។
ReplyDelete