ACTS of the Apostles
កិច្ចការ រៀបរៀងដោយ លោកលូកា
ព្រះវិញ្ញាណ
ជ្រើសយក លោកបារណាបាស និងលោកសូល ឲ្យទៅបំពេញ បេសកកម្ម
ក្នុងក្រុមជំនុំ នៅក្រុងអន់ទីយ៉ូក
មានព្យាការី និងគ្រូអាចារ្យ, គឺមាន៖ លោកបារណាបាស,
លោកស៊ីម្មាន (ហៅនីគើរ), លោកលូគាស ជាអ្នកស្រុកគីរេន, លោកម៉ាណាអេន ដែលត្រូវគេចិញ្ចឹម ជាមួយព្រះបាទហេរ៉ូដ ជាស្ដេចអនុរាជ
កាលនៅពីក្មេង, និងលោកសូល។ នៅពេល ដែលអ្នកទាំងនោះ កំពុងតែធ្វើ ពិធីថ្វាយបង្គំ ព្រះអម្ចាស់
និងតមអាហារ, ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ មានព្រះបន្ទូល ថា៖ «ចូរញែក បារណាបាស និងសូល ចេញដោយឡែក,
ដ្បិតយើង បានហៅអ្នកទាំងពីរ មកឲ្យបំពេញកិច្ចការ ដែលយើង នឹងដាក់ឲ្យធ្វើ។» ក្រោយពីបាននាំគ្នា តមអាហារ
និងអធិស្ឋានរួចហើយ, គេ បានដាក់ដៃ លើលោក ទាំងពីរ, ហើយ ឲ្យលោកចេញទៅ។
លោក បារណាបាស
និងលោក សូល នៅកោះ គីប្រុស
លោកបារណាបាស និងលោកសូល ដែលព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ បានចាត់ឲ្យទៅនោះ បានធ្វើដំណើរ ទៅដល់ក្រុងសេលើស៊ា, ហើយ ចុះសំពៅ ទៅកោះគីប្រុស។ ពេលទៅ ដល់ក្រុងសាឡាមីន, លោកទាំងពីរ បានប្រកាសព្រះបន្ទូល ព្រះជាម្ចាស់ នៅក្នុងសាលាប្រជុំ របស់ជនជាតិយូដា ដោយមាន លោកយ៉ូហាន ជួយផង។
បន្ទាប់មក លោក បាននាំគ្នា
ធ្វើដំណើរ កាត់កោះនោះ រហូតទៅដល់ក្រុង
ប៉ាផូស។ នៅក្រុងនោះ លោក បានជួបគ្រូមន្តអាគម
ជាតិយូដាម្នាក់ ឈ្មោះ បារយេស៊ូ ជាព្យាការីក្លែងក្លាយ។ គាត់ រស់នៅជាមួយ លោកស៊ើគាស-ប៉ូឡូស
ដែលជារាជប្រតិភូ របស់ ព្រះចៅអធិរាជ រ៉ូម៉ាំង,
ហើយ ដែលជាមនុស្ស មានប្រាជ្ញា។ លោកប្រតិភូ ចាត់គេ ឲ្យទៅអញ្ជើញ លោកបារណាបាស
និងលោកសូល មក, ព្រោះលោក មានបំណងចង់ស្ដាប់ ព្រះបន្ទូល
របស់ព្រះជាម្ចាស់។ ប៉ុន្តែ អេលីម៉ាស (ភាសាក្រិក ប្រែថា គ្រូមន្តអាគម)
ចេះតែប្រឆាំង នឹងលោកទាំងពីរ, ហើយ រកមធ្យោបាយ ពង្វាងលោកប្រតិភូ
ឲ្យងាកចេញ ពីជំនឿ។ ពេលនោះ លោកសូល ដែលហៅថា ប៉ូល បានពោរពេញ ដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ, លោក សម្លឹងមើល ទៅអេលីម៉ាស, ហើយ មានប្រសាសន៍
ថា៖ «នែ៎! ជនពោរពេញ
ទៅដោយពុតត្បុត និងល្បិចកិច្ចកលអើយ! អ្នក
ជាកូន របស់មារ។ អ្នក ជាសត្រូវ នឹងអំពើសុចរិត
គ្រប់យ៉ាង។ តើ អ្នកនៅតែពង្វាងគេ ឲ្យងាកចេញ
ពីមាគ៌ា ដ៏ត្រឹមត្រូ វរបស់ ព្រះអម្ចាស់ ដល់ណាទៀត? ឥឡូវនេះ ព្រះបារមី របស់ព្រះអម្ចាស់
នឹងធ្វើឲ្យអ្នក ខ្វាក់ភ្នែក, លែងឃើញពន្លឺថ្ងៃ អស់មួយរយៈ។»
រំពេចនោះ ស្រាប់តែភ្នែក
របស់គាត់ ងងឹត មើលអ្វី ពុំឃើញ។ គាត់
ដើរស្ទាបៗ វិលវល់ រកគេ ជួយដឹកដៃ។ កាលលោកប្រតិភូ ឃើញហេតុការណ៍ កើតឡើង ដូច្នេះ, លោក ក៏ជឿ, ហើយ ស្ញប់ស្ញែង នឹងសេចក្ដី ដែលគេ បង្រៀន អំពីព្រះអម្ចាស់ ខ្លាំងណាស់។
លោកប៉ូល
និងលោក បារណាបាស នៅក្រុង អន់ទីយ៉ូក ក្នុងស្រុក ពីស៊ីឌា
លោកប៉ូល និងមិត្តភក្ដិ
របស់លោក បានចុះសំពៅ ពីក្រុងប៉ាផូស, ឆ្ពោះទៅក្រុងពើកា ក្នុងស្រុកប៉ាមភីលា។
ពេលនោះ លោកយ៉ូហាន បានបែកចេញ ពីពួកគេ,
វិលត្រឡប់ទៅក្រុង យេរូសាឡឹមវិញ។ រីឯ លោកប៉ូល និងមិត្តភក្ដិ របស់លោក
បានបន្តដំណើរ ពីក្រុងពើកា រហូតទៅដល់ ក្រុងអន់ទីយ៉ូក ក្នុងស្រុកពីស៊ីឌា។
នៅថ្ងៃសប្ប័ទ លោកទាំងពីរ ចូលទៅអង្គុយ
ក្នុងសាលាប្រជុំ។ បន្ទាប់ ពីបានអានគម្ពីរវិន័យ និងគម្ពីរព្យាការី រួចហើយ, ពួកអ្នកទទួលខុសត្រូវ លើសាលាប្រជុំ សុំឲ្យគេ ជំរាបពួកលោកប៉ូល
ថា៖ «បងប្អូនអើយ, បើបងប្អូន មានពាក្យអ្វី
លើកទឹកចិត្ត ប្រជាជន, សូមមានប្រសាសន៍ មកចុះ។»
លោកប៉ូល ក្រោកឡើង, លើកដៃធ្វើសញ្ញា, ហើយ មានប្រសាសន៍ ថា៖ «សូមជំរាប បងប្អូន ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល
និងបងប្អូន ដែលជាអ្នក គោរពកោតខ្លាច
ព្រះជាម្ចាស់, សូមជ្រាប។ ព្រះ របស់ ជនជាតិ អ៊ីស្រាអែល
បានជ្រើសរើសបុព្វបុរស របស់យើង និងប្រទាន ឲ្យប្រជារាស្ត្រនេះ បានចំរើនឡើង
នៅពេលគេ ស្នាក់នៅក្នុង ប្រទេសអេស៊ីប។ បន្ទាប់មក ព្រះអង្គ បាននាំគេ ចេញពីប្រទេសនោះ
ដោយឫទ្ធិបារមី របស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គ បានផ្គត់ផ្គង់គេ អស់រយៈពេល ប្រមាណ សែសិបឆ្នាំ
នៅវាលរហោស្ថាន។ ក្រោយពីព្រះអង្គ
រំលាយជាតិសាសន៍ ទាំងប្រាំពីរ នៅស្រុកកាណានរួចហើយ, ព្រះអង្គ
បានប្រទាន ទឹកដីនោះ ឲ្យប្រជារាស្ត្រ របស់ព្រះអង្គ ធ្វើជាកម្មសិទ្ធិ។ ហេតុការណ៍ ទាំងនោះ កើត មាន ក្នុងអំឡុងពេល
ប្រមាណ បួនរយហាសិបឆ្នាំ។
«ក្រោយមក
ព្រះអង្គ ប្រទានឲ្យមាន អ្នកគ្រប់គ្រង រហូតដល់ជំនាន់ព្យាការី សាំយូអែល។ បន្ទាប់មកទៀត, គេ បាននាំគ្នា ទូលសូមស្ដេចមួយអង្គ; ព្រះជាម្ចាស់
ក៏ប្រទានព្រះបាទសូល ជាបុត្រ របស់លោកគីស ក្នុងកុលសម្ព័ន្ធ បេនយ៉ាមីន ឲ្យគ្រងរាជ្យ
អស់រយៈពេល សែសិបឆ្នាំ។ ក្រោយពីបាន ដករាជ្យ ពីព្រះបាទសូល,
ព្រះជាម្ចាស់ ប្រទានឲ្យ ព្រះបាទដាវីឌ ឡើងគ្រងរាជ្យ។ ព្រះអង្គ ប្រទានសក្ខីភាព អំពីព្រះបាទដាវីឌនេះ
ថា, “យើង រកបានមនុស្សម្នាក់ ជាទីគាប់ចិត្ត យើងណាស់, គឺដាវីឌ ជាបុត្រ របស់អ៊ីសាយ, ដ្បិតដាវីឌ នឹងបំពេញតាមបំណង
ទាំងប៉ុន្មាន របស់យើង។”
«ក្នុងព្រះរាជវង្ស
របស់ ព្រះបាទដាវីឌ នេះហើយ ដែលព្រះជាម្ចាស់ ប្រទានឲ្យព្រះយេស៊ូ កើតមក និងធ្វើជាព្រះ
សង្គ្រោះ របស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល, ស្របតាមព្រះបន្ទូលសន្យា
របស់ព្រះអង្គ។ មុននឹងព្រះយេស៊ូ
យាងមកដល់, លោកយ៉ូហាន បានប្រកាស ឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែល
ទាំងមូល កែប្រែចិត្តគំនិត ដោយទទួលពិធីជ្រមុជទឹក។ ពេលលោកយ៉ូហាន បំពេញមុខងារ របស់លោក
ចប់សព្វគ្រប់ហើយ, លោក មានប្រសាសន៍ ថា, “ខ្ញុំនេះ មិនមែន ជាអ្នក ដែលបងប្អូន ទន្ទឹងរង់ចាំ នោះទេ។ ឥឡូវនេះ មានលោកម្នាក់ មកតាមក្រោយខ្ញុំ។ លោក មានឋានៈ ខ្ពង់ខ្ពស់ណាស់; បើខ្ញុំ ស្រាយខ្សែ ស្បែកជើង ជូនលោក ក៏មិនសម នឹងឋានៈ របស់លោកផង។”
«បងប្អូន
ជាពូជពង្ស លោកអប្រាហាំ និងបងប្អូន ដែលគោរពកោតខ្លាច ព្រះជាម្ចាស់អើយ! ព្រះអង្គ បានចាត់ព្រះបន្ទូល ស្ដីអំពី ការសង្គ្រោះ
មកឲ្យយើង ទាំងអស់គ្នានេះហើយ, ដ្បិត អ្នកក្រុងយេរូសាឡឹម
និងពួកមេដឹកនាំ របស់គេ ពុំបានដឹងថា, ព្រះយេស៊ូ ជានរណាឡើយ។
គេបានកាត់ទោសព្រះអង្គ, ស្រប នឹងសេចក្ដី ដែលព្យាការី ថ្លែងទុកមក, ហើយ
គេ អានរៀងរាល់ ថ្ងៃសប្ប័ទ។ ទោះបីគេ រកកំហុសអ្វី មកកាត់ទោសលោក មិនឃើញក៏ដោយ, ក៏គេ នៅតែសុំឲ្យ លោកពីឡាត ប្រហារជីវិត ព្រះអង្គដែរ។ កាលគេ បានធ្វើស្រប នឹងសេចក្ដី
ដែលមានចែងទុក អំពី ព្រះអង្គចប់សព្វគ្រប់ហើយ, គេ ក៏យកព្រះសព
ព្រះអង្គ ចុះពីឈើឆ្កាង ទៅបញ្ចុះក្នុងផ្នូរ។ ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់ បានប្រោសព្រះអង្គ
ឲ្យរស់ឡើងវិញ។ ព្រះយេស៊ូ
បានបង្ហាញខ្លួន ឲ្យអស់អ្នក ដែលបានរួមដំណើរ ជាមួយព្រះអង្គ
ពីស្រុកកាលីឡេ ទៅក្រុងយេរូសាឡឹម ឃើញ អស់រយៈពេល ជាច្រើនថ្ងៃ។ ឥឡូវនេះ អ្នកទាំងនោះ ធ្វើជាបន្ទាល់ របស់ព្រះអង្គ
នៅចំពោះមុខ ប្រជាជន ទៀតផង។
«រីឯ
យើងខ្ញុំវិញ, យើងខ្ញុំ សូមជូន ដំណឹងល្អនេះ ប្រាប់បងប្អូន
ថា, ព្រះបន្ទូល ដែលព្រះជាម្ចាស់ បានសន្យា ជាមួយបុព្វបុរស
របស់យើង, ព្រះអង្គ បានធ្វើតាម ដើម្បីជាប្រយោជន៍ ដល់យើង
ដែលជាពូជពង្ស របស់លោក ទាំងនោះហើយ, គឺ ព្រះអង្គ បានប្រោស
ព្រះយេស៊ូ ឲ្យមានព្រះជន្ម រស់ឡើងវិញ, ដូចមានចែងទុក
ក្នុងទំនុកតម្កើង ទីពីរ ថា៖
«“ព្រះអង្គ
ជាបុត្រ របស់យើង,
គឺយើង ដែលបានបង្កើត
ព្រះអង្គមក នៅថ្ងៃនេះ។”
ព្រះជាម្ចាស់ បានប្រោស
ព្រះយេស៊ូ ឲ្យមានព្រះជន្ម រស់ឡើងវិញ ដើម្បីកុំឲ្យ ព្រះសព ព្រះអង្គ ត្រូវរលួយឡើយ, ដូចមានចែងទុកមក ថា៖
«“អ្វីៗ
ដ៏វិសុទ្ធ និងដ៏ជាទីទុកចិត្ត ដែលយើង បានសន្យាថា នឹងឲ្យដាវីឌ, យើង នឹងប្រគល់ ឲ្យអ្នករាល់គ្នា។”
ហេតុនេះហើយ បានជាមានចែងទុក
ក្នុងអត្ថបទគម្ពីរមួយទៀត ថា៖
«“ព្រះអង្គ
មិនបណ្ដោយ ឲ្យសពអ្នកបំរើ
ដ៏វិសុទ្ធ របស់ព្រះអង្គ រលួយឡើយ។”
«ព្រះបាទដាវីឌ
បានបំរើព្រះជាម្ចាស់ តាមគំរោងការ ព្រះអង្គ នៅជំនាន់នោះ, រួច សោយទិវង្គតទៅ។ គេ បានបញ្ចុះសព
ព្រះបាទដាវីឌ ក្នុងផ្នូរ ជាមួយ ព្រះអយ្យកោ, ហើយ សពរបស់ទ្រង់
ក៏បានរលួយអស់ដែរ។ រីឯ ព្រះយេស៊ូ ដែលព្រះជាម្ចាស់ បានប្រោស ឲ្យមានព្រះជន្ម រស់ឡើងវិញនោះ, ព្រះសព របស់ព្រះអង្គ ពុំបានរលួយទេ។
«ដូច្នេះ
បងប្អូនអើយ, សូមបងប្អូន ជ្រាបឲ្យច្បាស់ ថា, ព្រះជាម្ចាស់ លើកលែងទោស ឲ្យបងប្អូន
រួចពីបាប តាមរយៈព្រះយេស៊ូ, ដូចយើង បានជំរាបមកស្រាប់។
បងប្អូន ពុំអាចទៅជា មនុស្សសុចរិត រួចផុតអំពើបាប
ទាំងប៉ុន្មាន ដោយគោរព តាមវិន័យ របស់ លោកម៉ូសេ បានឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ, ព្រះជាម្ចាស់ ប្រោសឲ្យអស់អ្នក ជឿ, បានសុចរិត, តាមរយៈ ព្រះយេស៊ូ។ ហេតុនេះ សូមបងប្អូន ប្រយ័ត្ន,
ក្រែងត្រូវតាម សេចក្ដី ដែលព្យាការី ថ្លែងទុកមក ថា៖
«“មនុស្ស
ដែលចេះតែមើលងាយគេអើយ,
ចូរនាំគ្នាមើល,
ហើយ ងឿងឆ្ងល់,
រួចវិនាស បាត់ទៅចុះ!
ដ្បិតយើង នឹងធ្វើកិច្ចការមួយ
នៅជំនាន់ របស់អ្នករាល់គ្នា,
ជាកិច្ចការ ដែលអ្នករាល់គ្នា
មិនជឿ,
ទោះបីជាគេ រៀបរាប់ប្រាប់អ្នករាល់គ្នា
ក៏ដោយ។”»
ពេលលោកប៉ូល
និងលោកបារណាបាស ចេញពីសាលាប្រជុំ, ពួកគេ បានអញ្ជើញលោក ឲ្យមានប្រសាសន៍ អំពីសេចក្ដីទាំងនេះ នៅថ្ងៃសប្ប័ទ
ខាងមុខទៀត។ លុះអង្គប្រជុំ
បែក គ្នាហើយ, មានសាសន៍យូដា និងអ្នកចូលសាសនាយូដាជា
ច្រើននាក់ ដែលគោរព ប្រណិប័តន៍ ព្រះជាម្ចាស់ នាំគ្នា ទៅតាមលោកប៉ូល និងលោក
បារណាបាស។ លោក ទាំងពីរ បានសន្ទនា ជាមួយពួកគេ,
ហើយ ក្រើនរំលឹកគេ ឲ្យនៅខ្ជាប់ខ្ជួន នឹងព្រះគុណ របស់ព្រះជាម្ចាស់
ជានិច្ច។
នៅថ្ងៃសប្ប័ទ បន្ទាប់មកទៀត,
ប្រជាជន នៅក្រុងនោះ បានមកជួបជុំ ស្ដាប់ព្រះបន្ទូល របស់ព្រះអម្ចាស់ ស្ទើរតែទាំងអស់គ្នា។ កាលជនជាតិយូដា ឃើញមហាជនដូច្នោះ, គេ មានចិត្តច្រណែន ជាខ្លាំង ក៏នាំគ្នា និយាយជំទាស់ នឹងពាក្យ ដែលលោកប៉ូល
មានប្រសាសន៍, ហើយ ថែមទាំង ជេរប្រមាថលោក ទៀតផង។
លោកប៉ូល និងលោកបារណាបាស
ក៏មានប្រសាសន៍ ទៅគេ ដោយចិត្តអង់អាច
ថា៖ «មុនដំបូង
យើងខ្ញុំ ត្រូវតែប្រកាសព្រះបន្ទូល របស់ព្រះជាម្ចាស់ ដល់បងប្អូន។ ប៉ុន្តែ ដោយបងប្អូន បដិសេធ មិនព្រមទទួល ព្រះបន្ទូលនេះ,
ហើយ ដោយបងប្អូន យល់ឃើញ ថា, ខ្លួន មិនសម
នឹងទទួលជីវិត អស់កល្បជានិច្ច ទេនោះ, យើងខ្ញុំ នឹងងាកទៅប្រកាស
ដល់សាសន៍ដទៃវិញ, ដ្បិត ព្រះអម្ចាស់ បានបង្គាប់ មកយើងខ្ញុំ
ថា៖
«“យើង
បានតែងតាំងអ្នក ឲ្យធ្វើជាពន្លឺ បំភ្លឺជាតិសាសន៍
នានា និងឲ្យនាំ
ការសង្គ្រោះ រហូត ទៅដល់
ស្រុក ដាច់ស្រយាល
នៃផែនដី។”»
កាលសាសន៍ដទៃ ឮដូច្នោះ,
គេ មានអំណររីករាយ, ហើយ នាំគ្នា លើកតម្កើងព្រះបន្ទូល
របស់ព្រះអម្ចាស់។ រីឯ អស់អ្នក ដែលព្រះជាម្ចាស់
តំរូវឲ្យទទួលជីវិត អស់កល្បជានិច្ច ក៏នាំគ្នា
ជឿដែរ។
ព្រះបន្ទូល របស់ព្រះអម្ចាស់
បានឮសុសសាយ ក្នុងស្រុកនោះ ទាំងមូល។ ប៉ុន្តែ សាសន៍យូដា បានញុះញង់ ស្ត្រីៗ មានឋានៈខ្ពង់ខ្ពស់ ដែលគោរព
ប្រណិប័តន៍ ព្រះជាម្ចាស់ និងញុះញង់ពួកនាម៉ឺន នៅក្រុងនោះ ឲ្យលើកគ្នា ទៅបៀតបៀន
លោកប៉ូល និងលោកបារណាបាស, ព្រមទាំងដេញលោកទាំងពីរ ចេញពីដែនដី
របស់គេផង។ លោកប៉ូល
និងលោកបារណាបាស ក៏រលាស់ធូលីដី ចេញពីជើង របស់លោក,
រួចធ្វើដំណើរ ទៅក្រុងអ៊ីកូនាម។
រីឯ ពួកសិស្ស នៅអន់ទីយ៉ូកវិញ,
គេ បានពោរពេញ ដោយអំណរ និងដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ។
Now in the church at Antioch there were prophets and teachers: Barnabas, Simeon called Niger, Lucius of Cyrene, Manaen (who had been brought up with Herod the tetrarch) and Saul. 2 While they were worshiping the Lord and fasting, the Holy Spirit said, “Set apart for me Barnabas and Saul for the work to which I have called them.” 3 So after they had fasted and prayed, they placed their hands on them and sent them off.
On Cyprus
4 The two of them, sent on their way by the Holy Spirit, went down to Seleucia and sailed from there to Cyprus. 5 When they arrived at Salamis, they proclaimed the word of God in the Jewish synagogues. John was with them as their helper.
6 They traveled through the whole island until they came to Paphos. There they met a Jewish sorcerer and false prophet named Bar-Jesus, 7 who was an attendant of the proconsul, Sergius Paulus. The proconsul, an intelligent man, sent for Barnabas and Saul because he wanted to hear the word of God. 8 But Elymas the sorcerer (for that is what his name means) opposed them and tried to turn the proconsul from the faith. 9 Then Saul, who was also called Paul, filled with the Holy Spirit, looked straight at Elymas and said, 10 “You are a child of the devil
and an enemy of everything that is right! You are full of all kinds of
deceit and trickery. Will you never stop perverting the right ways of
the Lord? 11 Now the hand of the Lord is against you. You are going to be blind for a time, not even able to see the light of the sun.”
Immediately mist and darkness came over him, and he groped about, seeking someone to lead him by the hand. 12 When the proconsul saw what had happened, he believed, for he was amazed at the teaching about the Lord.
In Pisidian Antioch
13 From Paphos, Paul and his companions sailed to Perga in Pamphylia, where John left them to return to Jerusalem. 14 From Perga they went on to Pisidian Antioch. On the Sabbath they entered the synagogue and sat down. 15 After the reading from the Law
and the Prophets, the leaders of the synagogue sent word to them,
saying, “Brothers, if you have a word of exhortation for the people,
please speak.”
16 Standing up, Paul motioned with his hand and said: “Fellow Israelites and you Gentiles who worship God, listen to me! 17 The
God of the people of Israel chose our ancestors; he made the people
prosper during their stay in Egypt; with mighty power he led them out of
that country; 18 for about forty years he endured their conduct[a] in the wilderness; 19 and he overthrew seven nations in Canaan, giving their land to his people as their inheritance. 20 All this took about 450 years.
“After this, God gave them judges until the time of Samuel the prophet. 21 Then the people asked for a king, and he gave them Saul son of Kish, of the tribe of Benjamin, who ruled forty years. 22 After removing Saul, he made David their king. God testified concerning him: ‘I have found David son of Jesse, a man after my own heart; he will do everything I want him to do.’
23 “From this man’s descendants God has brought to Israel the Savior Jesus, as he promised. 24 Before the coming of Jesus, John preached repentance and baptism to all the people of Israel. 25 As John was completing his work, he said: ‘Who do you suppose I am? I am not the one you are looking for. But there is one coming after me whose sandals I am not worthy to untie.’
26 “Fellow children of Abraham and you God-fearing Gentiles, it is to us that this message of salvation has been sent. 27 The people of Jerusalem and their rulers did not recognize Jesus, yet in condemning him they fulfilled the words of the prophets that are read every Sabbath. 28 Though they found no proper ground for a death sentence, they asked Pilate to have him executed. 29 When they had carried out all that was written about him, they took him down from the cross and laid him in a tomb. 30 But God raised him from the dead, 31 and for many days he was seen by those who had traveled with him from Galilee to Jerusalem. They are now his witnesses to our people.
32 “We tell you the good news: What God promised our ancestors 33 he has fulfilled for us, their children, by raising up Jesus. As it is written in the second Psalm:
“‘You are my son;
today I have become your father.’[b]
today I have become your father.’[b]
34 God raised him from the dead so that he will never be subject to decay. As God has said,
“‘I will give you the holy and sure blessings promised to David.’[c]
35 So it is also stated elsewhere:
“‘You will not let your holy one see decay.’[d]
36 “Now when David had served God’s purpose in his own generation, he fell asleep; he was buried with his ancestors and his body decayed. 37 But the one whom God raised from the dead did not see decay.
38 “Therefore, my friends, I want you to know that through Jesus the forgiveness of sins is proclaimed to you. 39 Through him everyone who believes is set free from every sin, a justification you were not able to obtain under the law of Moses. 40 Take care that what the prophets have said does not happen to you:
41 “‘Look, you scoffers,
wonder and perish,
for I am going to do something in your days
that you would never believe,
even if someone told you.’[e]”
wonder and perish,
for I am going to do something in your days
that you would never believe,
even if someone told you.’[e]”
42 As Paul and Barnabas were leaving the synagogue, the people invited them to speak further about these things on the next Sabbath. 43 When
the congregation was dismissed, many of the Jews and devout converts to
Judaism followed Paul and Barnabas, who talked with them and urged them
to continue in the grace of God.
44 On the next Sabbath almost the whole city gathered to hear the word of the Lord. 45 When the Jews saw the crowds, they were filled with jealousy. They began to contradict what Paul was saying and heaped abuse on him.
46 Then Paul and Barnabas answered them boldly: “We had to speak the word of God to you first. Since you reject it and do not consider yourselves worthy of eternal life, we now turn to the Gentiles. 47 For this is what the Lord has commanded us:
“‘I have made you[f] a light for the Gentiles,
that you[g] may bring salvation to the ends of the earth.’[h]”
that you[g] may bring salvation to the ends of the earth.’[h]”
48 When the Gentiles heard this, they were glad and honored the word of the Lord; and all who were appointed for eternal life believed.
49 The word of the Lord spread through the whole region. 50 But
the Jewish leaders incited the God-fearing women of high standing and
the leading men of the city. They stirred up persecution against Paul
and Barnabas, and expelled them from their region. 51 So they shook the dust off their feet as a warning to them and went to Iconium. 52 And the disciples were filled with joy and with the Holy Spirit.
Footnotes:
- Acts 13:18 Some manuscripts he cared for them
- Acts 13:33 Psalm 2:7
- Acts 13:34 Isaiah 55:3
- Acts 13:35 Psalm 16:10 (see Septuagint)
- Acts 13:41 Hab. 1:5
- Acts 13:47 The Greek is singular.
- Acts 13:47 The Greek is singular.
- Acts 13:47 Isaiah 49:6
No comments:
Post a Comment