Gospel according to Luke
ដំណឹងល្អ រៀបរៀងដោយ លោកលូកា
ប្រស្នាអំពី ចៀមដែលបាត់, ហើយ រកឃើញវិញ
មានអ្នកទារពន្ធ និងមនុស្សបាប ទាំងអស់ នាំគ្នា ចូលមកជិត ព្រះយេស៊ូ, ស្ដាប់ព្រះបន្ទូល របស់ ព្រះអង្គ។ ពួកខាង គណៈផារីស៊ី និងពួកអាចារ្យ រអ៊ូ រទាំ ថា៖ «មើល៍! អ្នកនេះ រាក់ទាក់ នឹងមនុស្សបាប, ព្រមទាំង បរិភោគ ជាមួយគេផង។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគេ ជាប្រស្នានេះ ថា៖ «ក្នុងចំណោម អ្នករាល់គ្នា, ឧបមាថា, មានម្នាក់ មានចៀម មួយរយក្បាល។ បើគាត់ បាត់ចៀមមួយ, គាត់ មុខជាទុកចៀម កៅសិបប្រាំបួន ចោលនៅទីវាល, ហើយ ទៅតាម រកចៀម ដែលបាត់នោះ, រហូតទាល់តែ បានឃើញវិញ។ កាលរកឃើញហើយ, គាត់ ត្រេកអរណាស់, គាត់ ក៏លើកចៀម ដាក់លើ ក, ត្រឡប់ មកផ្ទះវិញ។ គាត់ ហៅមិត្តភក្ដិ និងអ្នកជិតខាង ប្រាប់ថា, “សូម ជួយអរ សប្បាយ ជាមួយ ខ្ញុំផង, ដ្បិត ចៀម របស់ខ្ញុំ ដែលបាត់ ទៅនោះ, ឥឡូវនេះ, ខ្ញុំ រកឃើញវិញហើយ។” ខ្ញុំ សូមប្រាប់ អ្នករាល់គ្នា ថា, ព្រះជាម្ចាស់ នៅស្ថាន បរមសុខ មានអំណរ សប្បាយ ដោយមាន មនុស្សបាប តែម្នាក់ កែប្រែ ចិត្តគំនិត, ខ្លាំងជាង ព្រះអង្គ សប្បាយ នឹងមនុស្ស សុចរិត កៅសិបប្រាំបួន នាក់ ដែលមិន ត្រូវការ កែប្រែ ចិត្តគំនិត។
ប្រស្នា អំពី ប្រាក់ដួង ដែលបាត់, ហើយ រកឃើញវិញ
ប្រស្នា អំពី កូនពៅ ដែលបាត់, ហើយ រកឃើញវិញ
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៀតថា៖ «មានបុរស មួយរូប មានកូនប្រុស ពីរនាក់។ កូនពៅ និយាយ ទៅឪពុក ថា, “លោកឪពុក, សូម ចែកកេរមត៌ក ឲ្យកូនមក។” ឪពុក ក៏ចែកមត៌ក ឲ្យកូន។
«ប៉ុន្មានថ្ងៃ ក្រោយមក,
កូនពៅ ប្រមូល ទ្រព្យសម្បត្តិ, រួច ចាកចេញ
ទៅស្រុកឆ្ងាយ។ នៅស្រុកនោះ, កូនពៅ បានខ្ជះខ្ជាយ បង្ហិនទ្រព្យ សម្បត្តិ របស់ខ្លួន អស់ទៅ។
ពេលចាយវាយ ទ្រព្យសម្បត្តិ អស់ហើយ, ជួនជា
កើតទុរ្ភិក្ស យ៉ាងខ្លាំង នៅក្នុងស្រុក។ កូនពៅនោះ
ចាប់ផ្ដើម ខ្វះខាត។ គាត់ ក៏ទៅ ស៊ីឈ្នួល
អ្នកស្រុកម្នាក់។ គេ ប្រើគាត់ ឲ្យមើលជ្រូក តាមស្រែចំការ។
គាត់ ចង់ចំអែត ក្រពះ នឹងចំណី ដែលគេដាក់ ឲ្យជ្រូក ស៊ីនោះណាស់,
តែ គ្មានអ្នកណា ឲ្យបរិភោគ ឡើយ។
«ពេលនោះ, កូនពៅ ភ្ញាក់ខ្លួន, ហើយ រិះគិត ក្នុងចិត្ត
ថា, “អ្នកបំរើ របស់ ឪពុកឯង សុទ្ធតែ មានម្ហូបអាហា របរិភោគ
ហូរហៀរ ទាំងអស់គ្នា។ រីឯ នៅទីនេះវិញ, ឯង សឹងតែដាច់ពោះស្លាប់។ ឯង ត្រូវតែ វិលត្រឡប់
ទៅរក ឪពុកឯងវិញ, ហើយ ជំរាបគាត់ ថា៖ លោកឪពុក,
កូន បានប្រព្រឹត្ត អំពើបាប ខុស នឹងព្រះហឫទ័យ របស់
ព្រះជាម្ចាស់។ កូន ក៏បានប្រព្រឹត្ត អំពើបាប
ខុសនឹងលោក ឪពុកដែរ។ មិនគួរ ឲ្យលោកឪពុក
រាប់ខ្ញុំនេះ ជាកូន ទៀតទេ។ សូម លោកឪពុក
ចាត់ទុកកូន ជាអ្នក បំរើចុះ។” លុះ គិត ដូច្នោះហើយ, កូនពៅ ក៏វិលត្រឡប់
ទៅរកឪពុកវិញ។
«កាលឪពុក ឃើញកូន ពីចម្ងាយ,
គាត់ មានចិត្ត អាណិតអាសូរ ក្រៃលែង, ក៏រត់ទៅ
ទទួលកូន, ហើយ ឱបថើប ទៀតផង។
«កូនពៅ ជំរាបឪពុក
ថា, “លោកឪពុក, កូន បានប្រព្រឹត្ត
អំពើបាប ខុសនឹង ព្រះហឫទ័យ របស់ ព្រះជាម្ចាស់។ កូន
ក៏បានប្រព្រឹត្ត អំពើបាប ខុសនឹងលោក ឪពុកដែរ។ មិនគួរឲ្យលោកឪពុក រាប់ខ្ញុំនេះ ជាកូនទៀតទេ។”
«ឪពុក ប្រាប់ពួក អ្នកបំរើ
ថា, “ចូរ ទៅយក សម្លៀកបំពាក់ ល្អៗ បំផុត មកពាក់ ឲ្យកូនខ្ញុំ
ជាប្រញាប់! ហើយ យកចិញ្ចៀន និងស្បែកជើង មកពាក់
ឲ្យផង។ ចូរ យកកូនគោ, ដែលយើង
បានបំប៉នទុក, មកកាប់ ជប់លៀង ឲ្យសប្បាយចុះ, ដ្បិត កូនខ្ញុំនេះ បានស្លាប់ ទៅហើយ, តែ ឥឡូវ
រស់ឡើងវិញ។ គាត់ វង្វេងបាត់, តែ ឥឡូវនេះ, ខ្ញុំ រកឃើញវិញហើយ។”
គេ នាំគ្នា ជប់លៀង យ៉ាងសប្បាយ។
«ពេលនោះ, កូនច្បង នៅឯ ចំការ។ កាលគាត់ ត្រឡប់មកជិត ដល់ផ្ទះវិញ ឮស្នូរតូរ្យ តន្ត្រី និងចំរៀង របាំ។ គាត់ ហៅអ្នកបំរើម្នាក់ មកសួរ ថា, មានការអ្វី កើតឡើង។ អ្នកបំរើ ឆ្លើយថា, “ប្អូនលោក ត្រឡប់ មកវិញហើយ។ ឪពុក របស់លោក ឲ្យគេ កាប់កូនគោ ដែលយើង បំប៉ននោះ, ព្រោះ កូនពៅ របស់លោក បានត្រឡប់ មកវិញ ដោយសុខសាន្ត។”
«ពេលនោះ, កូនច្បង នៅឯ ចំការ។ កាលគាត់ ត្រឡប់មកជិត ដល់ផ្ទះវិញ ឮស្នូរតូរ្យ តន្ត្រី និងចំរៀង របាំ។ គាត់ ហៅអ្នកបំរើម្នាក់ មកសួរ ថា, មានការអ្វី កើតឡើង។ អ្នកបំរើ ឆ្លើយថា, “ប្អូនលោក ត្រឡប់ មកវិញហើយ។ ឪពុក របស់លោក ឲ្យគេ កាប់កូនគោ ដែលយើង បំប៉ននោះ, ព្រោះ កូនពៅ របស់លោក បានត្រឡប់ មកវិញ ដោយសុខសាន្ត។”
«កូនច្បង ខឹងណាស់, មិនព្រម ចូលផ្ទះទេ។ ឪពុក ចេញមកអង្វរ ឲ្យចូល។ កូនច្បង និយាយ ទៅឪពុក ថា, “ខ្ញុំ បាននៅ បំរើលោក ជាច្រើនឆ្នាំ មកហើយ។ ខ្ញុំ មិនដែលធ្វើខុស នឹងបទបញ្ជា របស់លោក ត្រង់ណាឡើយ, តែ លោក មិនដែល ឲ្យកូនពពែ ដើម្បី ឲ្យខ្ញុំ កាប់ជប់លៀង ជាមួយមិត្តភក្ដិ ទាល់តែសោះ, សូម្បី តែមួយ ក៏មិន ដែលផង។ ពេលកូនលោក ត្រឡប់មកវិញ, លោក បានកាប់កូនគោ បំប៉ន ទទួលគាត់។ មើល៍! គាត់នេះ បានបំផ្លាញ ទ្រព្យសម្បត្តិលោក ទាំងអស់ ជាមួយស្រីញី។”
«ឪពុក និយាយទៅកូន ថា, “កូនអើយ, ឯង នៅជាមួយឪពុក ជានិច្ច រហូត ណាកូន។ អ្វីៗ ទាំងអស់ ដែលជា របស់ឪពុក ក៏ជា របស់ កូនដែរ។ យើង ត្រូវតែ សប្បាយ រីករាយ, ដ្បិត ប្អូន របស់ឯង ដែលបានស្លាប់ ទៅនោះ, ឥឡូវនេះ រស់ឡើង វិញហើយ។ គាត់ បានវង្វេងបាត់, តែ ឥឡូវនេះ, យើង រកឃើញ វិញហើយ។”»
The Parable of the Lost Sheep
15 Now the tax collectors and sinners were all gathering around to hear Jesus. 2 But the Pharisees and the teachers of the law muttered, “This man welcomes sinners and eats with them.”
3 Then Jesus told them this parable: 4 “Suppose
one of you has a hundred sheep and loses one of them. Doesn’t he leave
the ninety-nine in the open country and go after the lost sheep until he
finds it? 5 And when he finds it, he joyfully puts it on his shoulders 6 and goes home. Then he calls his friends and neighbors together and says, ‘Rejoice with me; I have found my lost sheep.’ 7 I
tell you that in the same way there will be more rejoicing in heaven
over one sinner who repents than over ninety-nine righteous persons who
do not need to repent.
The Parable of the Lost Coin
8 “Or suppose a woman has ten silver coins[a] and loses one. Doesn’t she light a lamp, sweep the house and search carefully until she finds it? 9 And when she finds it, she calls her friends and neighbors together and says, ‘Rejoice with me; I have found my lost coin.’ 10 In the same way, I tell you, there is rejoicing in the presence of the angels of God over one sinner who repents.”
The Parable of the Lost Son
11 Jesus continued: “There was a man who had two sons. 12 The younger one said to his father, ‘Father, give me my share of the estate.’ So he divided his property between them.
13 “Not long after that, the younger son got together all he had, set off for a distant country and there squandered his wealth in wild living. 14 After he had spent everything, there was a severe famine in that whole country, and he began to be in need. 15 So he went and hired himself out to a citizen of that country, who sent him to his fields to feed pigs. 16 He longed to fill his stomach with the pods that the pigs were eating, but no one gave him anything.
17 “When
he came to his senses, he said, ‘How many of my father’s hired servants
have food to spare, and here I am starving to death! 18 I will set out and go back to my father and say to him: Father, I have sinned against heaven and against you. 19 I am no longer worthy to be called your son; make me like one of your hired servants.’ 20 So he got up and went to his father.
“But
while he was still a long way off, his father saw him and was filled
with compassion for him; he ran to his son, threw his arms around him
and kissed him.
21 “The son said to him, ‘Father, I have sinned against heaven and against you. I am no longer worthy to be called your son.’
22 “But the father said to his servants, ‘Quick! Bring the best robe and put it on him. Put a ring on his finger and sandals on his feet. 23 Bring the fattened calf and kill it. Let’s have a feast and celebrate. 24 For this son of mine was dead and is alive again; he was lost and is found.’ So they began to celebrate.
25 “Meanwhile, the older son was in the field. When he came near the house, he heard music and dancing. 26 So he called one of the servants and asked him what was going on. 27 ‘Your brother has come,’ he replied, ‘and your father has killed the fattened calf because he has him back safe and sound.’
28 “The older brother became angry and refused to go in. So his father went out and pleaded with him. 29 But
he answered his father, ‘Look! All these years I’ve been slaving for
you and never disobeyed your orders. Yet you never gave me even a young
goat so I could celebrate with my friends. 30 But when this son of yours who has squandered your property with prostitutes comes home, you kill the fattened calf for him!’
31 “‘My son,’ the father said, ‘you are always with me, and everything I have is yours. 32 But we had to celebrate and be glad, because this brother of yours was dead and is alive again; he was lost and is found.’”
Footnotes:
- Luke 15:8 Greek ten drachmas, each worth about a day’s wages
No comments:
Post a Comment