Paris Peace Accords 23 Oct. 1991

Wednesday, June 11, 2014

Reading ACTS chapter 25



ACTS of the Apostles
កិច្ចការ រៀប​រៀង​ដោយ លោក​លូកា




ប៉ូល ​សូម​ ឲ្យ​ព្រះចៅ ​អធិរាជ​ កាត់​ក្ដី

បន្ទាប់​ពី​បាន ​ទៅ​ដល់​ ស្រុក​នោះ​ បី​ថ្ងៃ, លោក​ភេស្ទុស ​ធ្វើ​ដំណើរ​ពី​ ក្រុង​សេសារា ឆ្ពោះ​ទៅ​ ក្រុង​យេរូសាឡឹម។  ពួក​នាយក​បូជាចារ្យ និង​ពួក​អ្នក​ធំ​ នៃ​ជន​ជាតិ​ យូដា​ បាន​នាំ​គ្នា​ ទៅ​ជួប​លោក ដើម្បី​ ប្ដឹង​ពី​លោក ​ប៉ូល។  ពួក​គេ ​បាន​ទទូច​ សូម ​ឲ្យ​លោក ​ភេស្ទុស ​មេត្តា​អនុគ្រោះ​ បញ្ជូន​លោក ​ប៉ូល​ មក​ក្រុង ​យេរូសាឡឹម, ព្រោះ​ ពួក​គេ​ បាន​ឃុបឃិត​គ្នា​ ថា​ នឹង​ពួន​ស្ទាក់, ចាំ​សម្លាប់​លោក​ តាម​ផ្លូវ។  ប៉ុន្តែ លោក​ភេស្ទុស ​តប​ទៅ​វិញ​ ថា, លោក​ ប៉ូល​ ជាប់​ឃុំឃាំង នៅ​ក្រុង​ សេសារា ​ឯណោះ; រីឯ​ ខ្លួន​លោក​ផ្ទាល់, លោក​ ក៏​ត្រូវ​ ត្រឡប់​ទៅ​វិញ ក្នុង​ពេល​ បន្តិច​ទៀត​ដែរ។  លោក ​មាន​ប្រសាសន៍​ ថា៖ «សូម ​ឲ្យ​អ្នក ​ដែល​មាន ​សមត្ថភាព ​ក្នុង​ចំណោម ​អស់​លោក អញ្ជើញ​ទៅ​ ជា​មួយ​ខ្ញុំ, ហើយ ​បើ​ ឃើញ​ថា, បុរស​នោះ ​មាន​កំហុស​អ្វី, សូម ចោទ​ប្រកាន់​ គាត់​ទៅ។»

លោក ​ភេស្ទុស​ ស្នាក់​នៅ ​ជា​មួយ​ពួក​គេ ប្រាំ​បី ឬដប់​ថ្ងៃ​ ប៉ុណ្ណោះ, រួច​ លោក​ ចុះ​ទៅ​ក្រុង ​សេសារា​វិញ។  នៅ​ថ្ងៃ​បន្ទាប់, លោក​ បាន​អង្គុយ​ នៅ​ទី​កាត់​ក្ដី, ហើយ​ បង្គាប់​ ឲ្យ​គេ​ នាំ​លោក​ ប៉ូល​មក។  ពេល​លោក ​ប៉ូល ​មក​ដល់, ជន​ជាតិ​ យូដា​ ដែល​មក​ពី​ក្រុង​ យេរូសាឡឹម បាន​នាំ​គ្នា​ ចោមរោម​លោក, ហើយ ​ចោទ​ប្រកាន់​ យ៉ាង​ធ្ងន់ៗ ​ជា​ច្រើន, តែ ​គេ ​ពុំ​អាច​បង្ហាញ ​ភស្ដុតាងអ្វី​ បាន​ទេ។

លោក​ ប៉ូល​ មាន​ប្រសាសន៍​ ការពារ​ខ្លួន​ ថា៖ «ខ្ញុំ​ ពុំ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ អ្វី​ខុស​ នឹង​វិន័យ​ របស់​សាសន៍ ​យូដា, ខុស ​នឹង​ព្រះវិហារ, ឬ​ក៏​ខុស​ នឹង​ព្រះចៅ​ អធិរាជ ​ឡើយ។»

ដោយ​លោក​ ភេស្ទុស ​ចង់​យក​ចិត្ត ​ជន​ជាតិ​ យូដា, លោក​ មាន​ប្រសាសន៍​ មក​កាន់​លោក ​ប៉ូល ​ថា៖ «តើ​ អ្នក ​ចង់​ឡើង​ ទៅ​ក្រុង​ យេរូសាឡឹម ឲ្យ​គេ ​កាត់​ក្ដី​អ្នក ​អំពី​រឿង​ ទាំង​នេះ ​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ខ្ញុំ​ ឬ​ទេ

លោក ​ប៉ូល តប​ថា៖ «ខ្ញុំ​បាទ ​ឈរ​ នៅ​មុខ​ តុលាការ ​របស់​ ព្រះចៅ​ អធិរាជ។ ​ ដូច្នេះ, គឺ​ ទី​នេះ​ហើយ ​ដែល​ ឯកឧត្ដម​ ត្រូវ​ កាត់​ក្ដី​ ឲ្យ​ខ្ញុំ​បាទ។  ខ្ញុំ​បាទ​ ពុំ​បាន ​ធ្វើ​អ្វី​ខុស​ នឹង​សាសន៍​ យូដា​ទេ, ដូច​ ឯកឧត្ដម ជ្រាប​ច្បាស់ ​ហើយ។  ប្រសិន​បើ ​ខ្ញុំ​បាទ​ មាន​ទោស​អ្វី ឬ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ អ្វី​ខុស សម ​នឹង​មាន​ទោស ​ដល់​ជីវិត​នោះ, ខ្ញុំ​បាទ ​មិន​រួញរា​ នឹង​ស្លាប់​ទេ។  ប៉ុន្តែ ប្រសិន​បើ​ ពាក្យ​ ដែល​លោក​ ទាំង​នេះ ចោទ​ខ្ញុំ​បាទ​ មិន​ពិត​ទេ, គ្មាន ​នរណា​ម្នាក់​ មាន​សិទ្ធិ​ ប្រគល់​ខ្ញុំ​បាទ ​ទៅ​ឲ្យ​គេ​ឡើយ។  ខ្ញុំ​បាទ ​សូម​ ឡើង​ទៅ​ ព្រះចៅ​អធិរាជ​ វិញ!»  

លោក​ ភេស្ទុស​ ពិភាក្សា​ ជា​មួយ​ ក្រុម​ប្រឹក្សា, ហើយ ​មាន​ប្រសាសន៍​ ថា៖ «អ្នក​ បាន​សូម ​ឡើង​ទៅ​ ព្រះចៅ​អធិរាជ។  ដូច្នេះ អ្នក​ នឹង​ទៅ​ជួប​ ព្រះចៅ ​អធិរាជ!»

ប៉ូល ​នៅ​មុខ ព្រះបាទ​ អគ្រីប៉ា

ប៉ុន្មាន​ថ្ងៃ ​ក្រោយ​មក​ទៀត, ព្រះបាទ ​អគ្រីប៉ា និង​ម្ចាស់​ក្សត្រីយ៍ ​បេរេនីស យាង​ មក​ដល់​ក្រុង​ សេសារា, ដើម្បី​ សួរ​សុខ​ទុក្ខ​ លោក ​ភេស្ទុស។  ដោយ​ស្ដេច​ គង់​នៅ​ ទី​នោះ ​ជា​ច្រើន​ថ្ងៃ, លោក ​ភេស្ទុស ​ក៏​ទូល​ស្ដេច ​ពី​រឿង​លោក ប៉ូល​ ថា៖ «លោក​ ភេលិច​ បាន​ទុក​ បុរស​ម្នាក់ នៅ​ក្នុង​ទី​ឃុំឃាំង។  កាល​ទូលបង្គំ ​ទៅ​ក្រុង ​យេរូសាឡឹម, ពួក​នាយក​បូជាចារ្យ និង​ពួក​ព្រឹទ្ធាចារ្យ ​នៃ​សាសន៍​ យូដា​ បាន​នាំ​គ្នា​ ប្ដឹង​ពី​គាត់ ដោយ​សូម ​ឲ្យ​ទូលបង្គំ​ កាត់​ទោស​គាត់។

«ទូលបង្គំ​ បាន​ប្រាប់​លោក ​ទាំង​នោះ ​វិញ​ថា, ជន​ជាតិ​ រ៉ូម៉ាំង ​ពុំ​ធ្លាប់​បញ្ជូន ​នរណា​ម្នាក់ ​ទៅ​ឲ្យ​គេ​សម្លាប់ ដោយ​មិន​បាន ​ឲ្យ​និយាយ​តទល់ ជា​មួយ ​អ្នក​ដើម​ចោទ, ព្រម​ទាំង​ ឆ្លើយ​ការពារ​ខ្លួន ​ចំពោះ​ ពាក្យ​ចោទ​ ជា​មុន​សិន ​នោះ​ឡើយ។  លោក​ទាំង​នោះ​ នាំ​គ្នា​ មក​ទី​នេះ, ហើយ ​នៅ​ថ្ងៃ​បន្ទាប់, ទូលបង្គំ ​បាន​អង្គុយ​ នៅ​ទី​កាត់​ក្ដី និង​ឲ្យ​គេ​ នាំ​បុរស​នោះមក ឥត​បង្អង់​ឡើយ។  ពួក​ដើម​ចោទ​ ក៏​នៅ​ទី​កាត់​ក្ដី​ដែរ, តែ ​គេ​ ពុំ​បាន​ចោទ​គាត់​ ពី​អំពើ​ អាក្រក់​ណា​មួយ ដូច​ទូលបង្គំ​ នឹក​ស្មាន​នោះ​ទេ, គឺ​ មាន​តែ​ ជជែក ​វែកញែក​ អំពី ​រឿង​សាសនា ​របស់​គេ និង​អំពី​ បុរស​ម្នាក់​ ឈ្មោះ ​យេស៊ូ ដែល​បាន​ស្លាប់, ហើយ​ លោក ​ប៉ូល​ ថា នៅ​មាន​ជីវិត​រស់​នោះ​ តែ​ប៉ុណ្ណោះ។  ចំណែក ​ឯ​ទូលបង្គំ​វិញ, ទូលបង្គំ​ មិន​ដឹង​ជា​ ត្រូវ ​គិត​ដូច​ម្ដេច ចំពោះ ​ការ​ជជែក វែកញែក​ បែប​នេះ។  ទូលបង្គំ​ បាន​សួរ​គាត់ ​ថា, ចង់​ទៅ​ក្រុង​ យេរូសាឡឹម ឲ្យ​គេ​ កាត់​ក្ដី​ អំពី​រឿង​ ទាំង​នេះ​ ឬ​ទេ, តែ​ លោក ​ប៉ូល​ បាន​សូម​ ឡើង​ទៅ​ ព្រះមហាក្សត្រា ធិរាជ ដើម្បី​ សូម ឲ្យ​ព្រះអង្គ​ កាត់​ក្ដី។  ទូលបង្គំ​ ចេញ​បញ្ជា ​ឲ្យ​គេ​ ឃុំ​គាត់​ទុក រហូត​ ដល់​ពេល​ ទូលបង្គំ​ នឹង​បញ្ជូន​គាត់ ​ទៅ​ព្រះចៅ​អធិរាជ។»

ព្រះបាទ ​អគ្រីប៉ា មាន​រាជឱង្ការ ​ទៅ​លោក ​ភេស្ទុស ​ថា៖ «ខ្ញុំ​ ក៏​ចង់​ស្ដាប់ ​បុរស​នោះ ​និយាយ​ដែរ។»

លោក​ តប​វិញ​ ថា៖ «ព្រះករុណា​ អាច​ស្ដាប់​គាត់ ​នៅ​ថ្ងៃ​
ស្អែក។»


លុះ ​ស្អែក​ឡើង, ព្រះបាទ ​អគ្រីប៉ា និង​ម្ចាស់ក្សត្រីយ៍ ​បេរេនីស បាន​យាង​ចូល ​ក្នុង​សាលសវនាការ​ យ៉ាង​អធិកអធម ដោយ​មាន​ ពួក​នាយ​ទាហាន ​ជាន់​ខ្ពស់ និង​ពួក​នាម៉ឺន ​ធំៗ​ នៅ​ក្រុង​នោះ ហែហម​ មក​ជា​មួយ​ផង។  គេ ​នាំ​លោក​ ប៉ូល ​មក​តាម​បញ្ជា ​របស់ លោក ​ភេស្ទុស។  លោក​ ភេស្ទុស ​មាន​ប្រសាសន៍ ​ថា៖ «សូម ​ទូល​ព្រះរាជា និង​ជំរាប ​អស់​លោក ដែល​នៅ​ទី​នេះ។  បុរស​ ដែល​ព្រះរាជា និង​អស់​លោក​ ឃើញ​នេះ ជា​អ្នក​ ដែល​ជន​ជាតិ​ យូដា​ ទាំង​មូល, ទាំង​នៅ​ក្រុង​ យេរូសាឡឹម ទាំង​នៅ​ក្រុង​នេះ, បាន​នាំ​គ្នា​ មក​ជួប​ខ្ញុំ, ហើយ ​ស្រែក​ថា, គាត់​ មិន​ត្រូវ​ រស់ ​ត​ទៅ​ទៀត​ទេ។  ចំពោះ​ខ្ញុំ​វិញ, ខ្ញុំ ​យល់​ឃើញ​ ថា, ​គាត់ ​ពុំ​បាន​ប្រព្រឹត្ត ​អ្វី​ខុស ដែល​ត្រូវ​ មាន​ទោស​ ដល់​ជីវិត​ នោះ​ឡើយ, ប៉ុន្តែ ដោយ​ខ្លួន​គាត់​ផ្ទាល់ បាន​សូម ​ឡើង​ទៅ​ ព្រះចៅ​អធិរាជ, ខ្ញុំ​ ក៏​សំរេច​ចិត្ត​ បញ្ជូន​គាត់​ ទៅ​ព្រះអង្គ។  ខ្ញុំ​ គ្មាន​មូល​ហេតុ​អ្វី​ ច្បាស់​លាស់ ដើម្បី​ សរសេរ​សេចក្ដី រាយការណ៍ ​ថ្វាយ​ព្រះ មហាក្សត្រាធិរាជ អំពី​ សំណុំ​រឿង​គាត់ ​ទាល់​តែ​សោះ។  ហេតុ​នេះ​ហើយ​ បាន​ជា​ខ្ញុំ ​ឲ្យ​គេ​ នាំ​គាត់ ​មក​ជួប​អស់​លោក, ជា​ពិសេស ជួប​ព្រះ​ករុណា​ផ្ទាល់។  ដូច្នេះ នៅ​ពេល​ សួរ​ចម្លើយ​ គាត់​រួច, ខ្ញុំ​ នឹង​មាន ​មូល​ហេតុ សរសេរ ​សេចក្ដី​រាយការណ៍ ​បាន។  ខ្ញុំ ​យល់​ឃើញ ​ថា, បើ​ បញ្ជូន​អ្នក​ទោស ដោយ​មិន​បញ្ជាក់ ​អំពី ​ពាក្យ​ចោទ ​ទៅ​ជា​មួយ​ផង ​ទេ​នោះ, ដូច​ជា​គ្មាន​ ន័យ​អ្វី ​សោះ​ឡើយ។»

Acts 25

New International Version (NIV)

Paul’s Trial Before Festus

25 Three days after arriving in the province, Festus went up from Caesarea to Jerusalem, where the chief priests and the Jewish leaders appeared before him and presented the charges against Paul. They requested Festus, as a favor to them, to have Paul transferred to Jerusalem, for they were preparing an ambush to kill him along the way. Festus answered, “Paul is being held at Caesarea, and I myself am going there soon. Let some of your leaders come with me, and if the man has done anything wrong, they can press charges against him there.”
After spending eight or ten days with them, Festus went down to Caesarea. The next day he convened the court and ordered that Paul be brought before him. When Paul came in, the Jews who had come down from Jerusalem stood around him. They brought many serious charges against him, but they could not prove them.
Then Paul made his defense: “I have done nothing wrong against the Jewish law or against the temple or against Caesar.”
Festus, wishing to do the Jews a favor, said to Paul, “Are you willing to go up to Jerusalem and stand trial before me there on these charges?”
10 Paul answered: “I am now standing before Caesar’s court, where I ought to be tried. I have not done any wrong to the Jews, as you yourself know very well. 11 If, however, I am guilty of doing anything deserving death, I do not refuse to die. But if the charges brought against me by these Jews are not true, no one has the right to hand me over to them. I appeal to Caesar!”
12 After Festus had conferred with his council, he declared: “You have appealed to Caesar. To Caesar you will go!”

Festus Consults King Agrippa

13 A few days later King Agrippa and Bernice arrived at Caesarea to pay their respects to Festus.14 Since they were spending many days there, Festus discussed Paul’s case with the king. He said: “There is a man here whom Felix left as a prisoner. 15 When I went to Jerusalem, the chief priests and the elders of the Jews brought charges against him and asked that he be condemned.
16 “I told them that it is not the Roman custom to hand over anyone before they have faced their accusers and have had an opportunity to defend themselves against the charges. 17 When they came here with me, I did not delay the case, but convened the court the next day and ordered the man to be brought in. 18 When his accusers got up to speak, they did not charge him with any of the crimes I had expected. 19 Instead, they had some points of dispute with him about their own religion and about a dead man named Jesus who Paul claimed was alive. 20 I was at a loss how to investigate such matters; so I asked if he would be willing to go to Jerusalem and stand trial there on these charges. 21 But when Paul made his appeal to be held over for the Emperor’s decision, I ordered him held until I could send him to Caesar.”
22 Then Agrippa said to Festus, “I would like to hear this man myself.”
He replied, “Tomorrow you will hear him.”

Paul Before Agrippa

23 The next day Agrippa and Bernice came with great pomp and entered the audience room with the high-ranking military officers and the prominent men of the city. At the command of Festus, Paul was brought in. 24 Festus said: “King Agrippa, and all who are present with us, you see this man! The whole Jewish community has petitioned me about him in Jerusalem and here in Caesarea, shouting that he ought not to live any longer. 25 I found he had done nothing deserving of death,but because he made his appeal to the Emperor I decided to send him to Rome. 26 But I have nothing definite to write to His Majesty about him. Therefore I have brought him before all of you, and especially before you, King Agrippa, so that as a result of this investigation I may have something to write. 27 For I think it is unreasonable to send a prisoner on to Rome without specifying the charges against him.”


No comments:

Post a Comment