Genesis
Book
of BEGINNINGS -- heavens and earth, light and darkness, seas and land,
animals and vegetation with humankind as the climax of God's creative
activity "in His image". Book of RELATIONSHIPS -- between God and His
creation, between God and humankind, and between human beings. Written
by Moses approx. 1440 B.C. ("before Christ") during the Exodus.
https://www.box.com/s/4f982a1b17c4d4c4427e
«នៅរដូវ
ដែលសត្វ តែង ជាន់គ្នា, បង បានឃើញ ក្នុងសុបិន ថា, សត្វ ឈ្មោលៗ ដែលជាន់សត្វ ញីៗនោះ, សុទ្ធតែ មានសម្បុរ
ឆ្នូតៗ, ពពាល, និងមានពណ៌ អុជៗ ទាំងអស់។ ទេវតា របស់ ព្រះជាម្ចាស់ ហៅបង
ក្នុងសុបិននោះ ថា, “យ៉ាកុប អើយ!”
បង ឆ្លើយវិញ ថា “បាទ!” ទេវតា
ពោលថា, “ចូរ សម្លឹងមើលនុ៎ះ! សត្វ ឈ្មោលៗ ទាំងប៉ុន្មាន ដែលជាន់សត្វ ញីៗ
សុទ្ធតែ មានសម្បុរ ឆ្នូតៗ, ពពាល,
និងមានពណ៌ អុជៗ ទាំងអស់។ យើង ឃើញ អំពើ
ដែលឡាបាន់ ប្រព្រឹត្ត ចំពោះ អ្នកហើយ។
យើង ជាព្រះ នៅបេតអែល, គឺ នៅកន្លែង
ដែលអ្នក បានចាក់ប្រេង លើស្ដូបថ្មមួយ, ថែមទាំង បានបន់ស្រន់
ទៀតផង។ ឥឡូវនេះ ចូរ ក្រោកឡើង, ចាកចេញ ពីស្រុកនេះ, វិលទៅកាន់ ស្រុកកំណើត របស់
អ្នកវិញទៅ។”»
យ៉ាកុប បានឮកូន
របស់ ឡាបាន់ និយាយគ្នា ថា៖ «យ៉ាកុប បានកេងយក អ្វីៗ ទាំងប៉ុន្មាន របស់ ឪពុកយើង។
ហេតុនេះហើយ បានជាគាត់ មានទ្រព្យសម្បត្តិ
ច្រើន យ៉ាងនេះ។» យ៉ាកុប
សង្កេតឃើញ ថា, ឡាបាន់ មិនសូវ រាប់រកលោក ដូចមុន ទៀតឡើយ។
ព្រះយ៉ាវេ ក៏មាន
ព្រះបន្ទូល មកយ៉ាកុប ថា៖ «ចូរ វិលទៅ ស្រុកដូនតា របស់អ្នក,
ទៅរក ញាតិសន្ដាន របស់អ្នក វិញទៅ។ យើង នឹងនៅ ជាមួយអ្នក។»
យ៉ាកុប ចាត់គេ ទៅហៅ
រ៉ាជែល និងលេអា ឲ្យទៅ ទីវាល ត្រង់កន្លែង ហ្វូងសត្វ របស់លោក។ លោក មានប្រសាសន៍ ទៅលោកស្រី
ទាំងពីរ ថា៖ «បង សង្កេតឃើញ ថា, ឪពុក
របស់នាង មិនសូវ រាប់រកបង ដូចមុន ទៀតឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះ នៃឪពុក របស់បង
បានគង់នៅ ជាមួយបង។ នាង ទាំងពីរ ដឹងស្រាប់ហើយ ថា, បង បាននៅ បំរើឪពុក
របស់នាង យ៉ាងអស់ពីចិត្ត, តែ ឪពុក របស់នាង បានកេងប្រវ័ញ្ចបង
ដោយផ្លាស់ប្ដូរ ថ្លៃឈ្នួល របស់បង ដល់ទៅ ដប់ដង។ ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់ មិនបណ្ដោយ ឲ្យគាត់ បោកប្រាស់បង
បានឡើយ។ ប្រសិនបើ
ឪពុក របស់នាង ពោលមកបង ថា, “សត្វ
ដែលមានសម្បុរ ពពាល នឹងបាន ជាថ្លៃឈ្នួល របស់ឯង,” នោះ
សត្វទាំងអស់ ក៏បង្កើតកូន សុទ្ធតែ ពពាល, ហើយ បើ គាត់
ពោលថា, “សត្វ ដែលមានសម្បុរ ឆ្នូតៗ នឹងបាន ជាថ្លៃឈ្នួល
របស់ឯង,” នោះ សត្វទាំងអស់ ក៏បង្កើត កូនមក សុទ្ធតែ
ឆ្នូតៗដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់
បានដកហូត ហ្វូងសត្វ ពីឪពុក របស់នាង, ហើយ ប្រគល់មក
ឲ្យបង។
រ៉ាជែល និងលេអា ពោលទៅ
យ៉ាកុប វិញថា៖ «ឪពុកយើង មិនឲ្យយើង មានចំណែក មត៌កអ្វី នៅក្នុងក្រុម
គ្រួសារគាត់ ទៀតទេ។ គាត់ ក៏បាន ចាត់ទុកយើង ដូចជាអ្នកដទៃ ដូច្នោះដែរ, គឺ គាត់ បានលក់យើង ទាំងពីរនាក់, ហើយ យកប្រាក់
របស់យើង ថែមទៀត។ ទ្រព្យសម្បត្តិ ទាំងប៉ុន្មាន ដែលព្រះជាម្ចាស់ បានដកហូត ពីឪពុក របស់
យើងនោះ សុទ្ធតែ ជាទ្រព្យសម្បត្តិ របស់យើង និងកូនចៅ យើងហើយ។ ដូច្នេះ សូម បង ធ្វើតាមសេចក្ដី ទាំងប៉ុន្មាន
ដែលព្រះជាម្ចាស់ មានព្រះបន្ទូល ប្រាប់បងទៅ។»
យ៉ាកុប ក្រោកឡើង,
នាំកូន និងប្រពន្ធ ជិះអូដ្ឋ ចេញដំណើរទៅ។ លោក នាំហ្វូងសត្វ របស់លោក, ព្រមទាំង ទ្រព្យសម្បត្តិ ដែលលោក រកបាន ទាំងប៉ុន្មាន, គឺ ហ្វូងសត្វ ដែលលោក រកបាន នៅស្រុក ប៉ាដាន់-អើរ៉ាម។ លោក ធ្វើដំណើរ ត្រឡប់
ទៅរក អ៊ីសាក ជាឪពុក នៅស្រុក កាណានវិញ។
ពេលនោះ ឡាបាន់ ចេញទៅកាត់
រោមចៀម ផុតទៅហើយ។ រ៉ាជែល បានលួចយក រូបព្រះ
ប្រចាំគ្រួសារ របស់ ឪពុកនាង។ រីឯ យ៉ាកុប វិញ, លោក បានលួច រត់ចេញ ពីឡាបាន់
ជាជនជាតិ អើរ៉ាម ដោយពុំប្រាប់ ឲ្យគាត់ ដឹងមុនឡើយ។ លោក បានរត់ចេញទៅ ដោយនាំយក
អ្វីៗ ទាំងអស់ ដែលលោកមាន ទៅជាមួយផង។ លោក បានឆ្លងកាត់ ទន្លេ អឺប្រាត, តម្រង់ឆ្ពោះ ទៅកាន់ តំបន់ភ្នំ កាឡាដ។
សន្ធិសញ្ញា
រវាង ឡាបាន់ និងយ៉ាកុប
នៅថ្ងៃ ទីបី
មានគេ មកជំរាប ឡាបាន់ ថា, យ៉ាកុប រត់បាត់ ទៅហើយ។ គាត់ ក៏នាំបងប្អូន ដេញតាម
យ៉ាកុប។ គាត់ ដើរផ្លូវ អស់រយៈពេល ប្រាំពីរថ្ងៃ
ទើបទៅទាន់ យ៉ាកុប នៅតំបន់ភ្នំ កាឡាដ។ ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់ យាងមក
ឲ្យឡាបាន់ ជាជនជាតិ អើរ៉ាម ឃើញ ក្នុងសុបិន នៅពេលយប់, ហើយ មានព្រះបន្ទូល ថា៖ «ចូរ ប្រយ័ត្ន! កុំ និយាយអ្វី ប៉ះពាល់ ដល់យ៉ាកុប ឡើយ, ទោះបី ល្អ ឬអាក្រក់ក្ដី។»
ឡាបាន់ បានតាម យ៉ាកុប
ទាន់។ យ៉ាកុប បោះជំរំ នៅលើភ្នំ; រីឯ
ឡាបាន់ វិញ, លោក ក៏បោះជំរំ ជាមួយ បងប្អូនលោក នៅលើភ្នំ
កាឡាដ ដែរ។ ឡាបាន់
ពោលទៅកាន់ យ៉ាកុប ថា៖ «ម្ដេច ក៏កូនធ្វើ ដូច្នេះ? ហេតុអ្វី បានជាកូន លួចរត់ចេញ
ពីពុក, ហើយ នាំកូនស្រី ទាំងពីរ របស់ពុក មក ដូចជា
ឈ្លើយសឹក យ៉ាងហ្នឹង? ហេតុអ្វី បានជាកូន លួចរត់មក ដូច្នេះ? កូន បានបញ្ឆោតពុក ហើយ,
គឺ មិនប្រាប់ ឲ្យឪពុក បានដឹងសោះ។ បើ ពុក ដឹងមុន, ម៉្លេះសម
ពុក ជូនដំណើរកូន ដោយអំណរ សប្បាយ, គឺ មានច្រៀង,
វាយស្គរ, និងលេងពិណ ផង។ កូន មិនបានទុក ឲ្យពុក ថើបលាកូនចៅ
ប្រុសស្រី របស់ពុក ឡើយ។ កូន ធ្វើដូច្នេះ
ពិតជាល្ងីល្ងើ មែន។ ពុក មានអំណាច អាចធ្វើទោសឯង រាល់គ្នាបាន, តែ
ព្រះ នៃដូនតា របស់ ឯងរាល់គ្នា មានព្រះបន្ទូល មកកាន់ពុក ពីយប់មិញ ថា, “ចូរ ប្រយ័ត្ន! កុំ និយាយអ្វី ប៉ះពាល់ ដល់យ៉ាកុប ឡើយ, ទោះបី ល្អ ឬអាក្រក់ក្ដី។”
ឥឡូវនេះ បើថា កូន រត់ចេញមក ព្រោះតែ នឹកញាតិសន្ដាន ឪពុក
របស់ កូននោះ, មិនអីទេ។ ចុះ ហេតុដូចម្ដេច បានជាលួចយក រូបព្រះ របស់ពុក
មកដែរ?»
យ៉ាកុប ឆ្លើយទៅ
ឡាបាន់វិញ ថា៖ «ខ្ញុំ ធ្វើដូច្នេះ មកពីភ័យពេក, ខ្លាចក្រែង លោកឪពុក ដណ្ដើម យកកូនស្រី របស់ លោកឪពុក ពីខ្ញុំ។ ប្រសិនបើ លោកឪពុក រកឃើញ រូបព្រះ
របស់ លោកឪពុក នៅជាមួយនរណា, អ្នកនោះ នឹងត្រូវ ទទួលទោស
ដល់ជីវិត។ សូម លោកឪពុក ឆែកមើល អស់អ្នក
ដែលនៅ ជាមួយខ្ញុំ ដោយមាន បងប្អូនយើង នៅទីនេះ ជាសាក្សីស្រាប់,
ហើយ អ្វីៗ ដែលជារបស់ លោកឪពុក, សូម អញ្ជើញ
យកទៅវិញ ចុះ។» យ៉ាកុប
ពុំ ដឹងថា, រ៉ាជែល បានលួចយក រូបព្រះ ទាំងនោះទេ។
ឡាបាន់ ចូលទៅក្នុង
ជំរំ របស់ យ៉ាកុប, ជំរំ
របស់ លេអា, និងជំរំ
របស់ ស្ត្រីបំរើ ទាំងពីរ, តែ រកមិនឃើញ អ្វីសោះ។ គាត់ ចេញពីជំរំ របស់ លេអា ចូល ទៅក្នុងជំរំ
របស់ រ៉ាជែល។ រ៉ាជែល
បានយករូបព្រះ ទាំងនោះ ដាក់នៅក្រោម កែបអូដ្ឋ, ហើយ
អង្គុយពីលើ។ ឡាបាន់ ឆែកមើលជំរំ ទាំងមូល, តែ រក មិនឃើញ អ្វីទេ។
រ៉ាជែល ជំរាបឪពុក ថា៖ «សូម លោកម្ចាស់
កុំ ប្រកាន់កូន ធ្វើអ្វី; កូន មិនអាចក្រោក នៅមុខ លោកឪពុក
បានទេ, ព្រោះ កូន មកខែ មិនសូវ ស្រួលខ្លួន។» ឡាបាន់ ខំរករូបព្រះ ទាំងនោះ, តែ រកពុំឃើញ
ឡើយ។
យ៉ាកុប ខឹងយ៉ាងខ្លាំង,
ហើយ រករឿង ឡាបាន់។ លោក ពោលថា៖ «តើ ខ្ញុំ មានទោសអ្វី? តើ ខ្ញុំ ធ្វើអ្វីខុស បានជាលោកឪពុក
ខំប្រឹង ដេញតាមខ្ញុំ បែបនេះ?
ពេលលោកឪពុក ឆែកឆេរ មើលឥវ៉ាន់ ទាំងប៉ុន្មាន របស់ខ្ញុំ, តើ លោកឪពុក ឃើញមាន អ្វីខ្លះ ដែលជារបស់ ក្រុមគ្រួសារ លោកឪពុក?
សូម បង្ហាញ ឲ្យបងប្អូន
របស់ខ្ញុំ និងបងប្អូន លោកឪពុក បានឃើញ នៅទីនេះផង, ដើម្បី ឲ្យគេ ជួយអារកាត់ រឿងយើង ទាំងពីរ។
«ក្នុងរយៈពេល
ម្ភៃឆ្នាំ ដែលខ្ញុំ នៅជាមួយ លោកឪពុក, គ្មាន ចៀមញី
ឬពពែញី ណាមួយ របស់ លោកឪពុក បានរលូតកូន ឡើយ។ ខ្ញុំ ក៏ពុំដែល បានយក ពពែឈ្មោល ណាមួយ ក្នុងហ្វូងសត្វ
របស់ លោកឪពុក មកទទួលទាន ដែរ។ ខ្ញុំ ពុំ បានយក សត្វណា ដែលត្រូវ សត្វព្រៃ ខាំសម្លាប់ មកជូន
លោកឪពុក វិញទេ, គឺ ខ្ញុំ តែងតែ សងជានិច្ច, ហើយ ប្រសិនបើ គេ លួចសត្វ នៅពេលថ្ងៃក្ដី ឬយប់ក្ដី, លោកឪពុក តែងចាប់ ឲ្យខ្ញុំ សងទាំងអស់។ ខ្ញុំ ទ្រាំទ្រ នៅជាមួយ ហ្វូងសត្វ
ជានិច្ច, គឺ ត្រូវ រងកំដៅ នៅពេលថ្ងៃ, ត្រូវ រងា នៅពេលយប់, និងត្រូវ អត់ងងុយដេក
មិនលក់។ ខ្ញុំ បានរស់នៅ
ជាមួយ ក្រុមគ្រួសារ លោកឪពុក អស់រយៈពេល ម្ភៃឆ្នាំ មកហើយ។ ខ្ញុំ បាននៅបំរើ លោកឪពុក ដប់បួនឆ្នាំ ដើម្បី
បានកូនស្រី ទាំងពីរ របស់ លោកឪពុក មកធ្វើ ជាភរិយា, ហើយ ប្រាំមួយ ឆ្នាំទៀត ដើម្បី ឲ្យបាន ហ្វូងចៀម របស់ លោកឪពុក។ ប៉ុន្តែ លោកឪពុក បានផ្លាស់ប្ដូរ ថ្លៃឈ្នួល
របស់ខ្ញុំ ដល់ទៅ ដប់ដង។ ប្រសិនបើ ព្រះ នៃលោក អប្រាហាំ, ជាជីតា របស់ខ្ញុំ
ជាព្រះ ដែលលោក អ៊ីសាក គោរព កោតខ្លាច, មិនបានគង់ ជាមួយខ្ញុំ
ទេនោះ, ម៉្លេះ សម លោកឪពុក ឲ្យខ្ញុំ ចេញមក ដោយដៃទទេ
ជាមិនខាន។ ព្រះជាម្ចាស់
បានទតឃើញ ទុក្ខលំបាក និងការនឿយហត់ របស់ខ្ញុំ។ ហេតុនេះហើយ បានជា ពីយប់មិញ ព្រះអង្គ កាន់ខាងខ្ញុំ។»
ឡាបាន់ ឆ្លើយទៅ
យ៉ាកុប វិញថា៖ «ស្ត្រីទាំងនេះ ជាកូនស្រី របស់ពុក, ក្មេងប្រុស ទាំងនេះ ជាចៅ របស់ពុក, ហ្វូងសត្វ
ទាំងនេះ ជាហ្វូងសត្វ របស់ពុក, ហើយ អ្វីៗ ទាំងប៉ុន្មាន
ដែលកូន មើលឃើញ នៅទីនេះ ក៏សុទ្ធតែ ជារបស់ ពុកដែរ។ តែ ថ្ងៃនេះ ពុក មិនទាមទារ យកកូនស្រី របស់ពុក,
ព្រមទាំង កូនៗ ដែលកើត ចេញពីនាងនោះ មកវិញឡើយ។ ដូច្នេះ ឥឡូវនេះ ដល់ពេល ដែលយើង
ត្រូវ ចង សម្ពន្ធមេត្រី ជាមួយគ្នា, ហើយ សូម ឲ្យមាន
សាក្សី ដឹងឮផង។»
យ៉ាកុប បានយក ដុំថ្មមួយ
មកបញ្ឈរ ធ្វើជាស្ដូប។ យ៉ាកុប ប្រាប់បងប្អូន
របស់លោក ថា៖ «សូម រើសថ្មមក។» គេ ក៏រើសថ្ម មកគរ ជាគំនរមួយ,
ហើយ នាំគ្នា បរិភោគ នៅលើ គំនរថ្មនោះ។ ឡាបាន់ ហៅកន្លែងនោះ ថា, «យេការ-សាហាឌូថា», តែ យ៉ាកុប
ហៅកន្លែងនោះ ថា, «កាឡេឌ» វិញ។
ឡាបាន់ ពោលថា៖ «ថ្ងៃនេះ
ពុក និងកូន យកគំនរថ្ម នេះ ធ្វើជាសាក្សី។» ហេតុនេះហើយ បានជាគេ ហៅគំនរថ្ម
នោះ ថា, «កាឡេដ។»
គេ ក៏បានដាក់ឈ្មោះ ឲ្យគំនរថ្ម នោះ ថា, «មីសប៉ា» ដែរ, ព្រោះ ឡាបាន់ ពោលថា, «សូម
ព្រះយ៉ាវេ តាមឃ្លាំមើលកូន និងពុក នៅពេល ដែលយើង ឃ្លាតឆ្ងាយ ពីគ្នាទៅ។ ប្រសិនបើ កូន ធ្វើបាប កូនស្រី
របស់ពុក, ហើយ ទៅយកប្រពន្ធ ផ្សេងទៀតនោះ, ចូរ ប្រយ័ត្ន, ទោះបី គ្មាន នរណា នៅជាមួយ យើងក្ដី,
ក៏មាន ព្រះជាម្ចាស់ ធ្វើជាសាក្សី រវាងកូន និងពុកដែរ។»
ឡាបាន់ មានប្រសាសន៍
ទៅយ៉ាកុប ថា៖ «មើលនែ៎, គំនរថ្ម
និងស្ដូបនេះ ដែលពុក បានដាក់ នៅចន្លោះកូន និងពុក។ គំនរថ្ម និងស្ដូប ជាសាក្សី
បញ្ជាក់ ថា, ពុក នឹងមិនរំលង គំនរថ្ម នេះទេ, ហើយ កូន ក៏នឹងមិន រំលង គំនរថ្ម និងស្ដូប តាមរករឿង ធ្វើបាបពុកដែរ។ សូម ព្រះ របស់លោក អប្រាហាំ
និងព្រះ របស់លោក ណាឃរ, គឺ ព្រះ នៃបុព្វបុរស របស់ ពួកលោក
ធ្វើជាចៅក្រម រវាងយើង ទាំងពីរ។»
យ៉ាកុប ក៏បានស្បថ
ដោយយកព្រះ ដែលអ៊ីសាក ជាឪពុក របស់លោក គោរព កោតខ្លាច ធ្វើជាប្រធាន។ យ៉ាកុប បានធ្វើយញ្ញបូជា ថ្វាយព្រះជាម្ចាស់
នៅលើភ្នំនោះ, ហើយ អញ្ជើញ បងប្អូន របស់លោក បរិភោគ ជាមួយគ្នា។
គេ នាំគ្នា បរិភោគ, ហើយ ពេលយប់, គេ ក៏ស្នាក់នៅ លើភ្នំនោះទៅ។
ឡាបាន់ ក្រោកឡើង
តាំងពីព្រលឹម។ គាត់ ថើបកូនប្រុស កូនស្រី របស់គាត់, ថែមទាំង
ឲ្យពរគេ ទៀតផង។ បន្ទាប់មក ឡាបាន់ ធ្វើដំណើរ
វិលត្រឡប់ ទៅស្រុកគាត់ វិញ។
Genesis 31 New International Version (NIV)
Jacob Flees From Laban
31 Jacob heard that Laban’s sons were saying, “Jacob has taken everything our father owned and has gained all this wealth from what belonged to our father.” 2 And Jacob noticed that Laban’s attitude toward him was not what it had been.
3 Then the Lord said to Jacob, “Go back to the land of your fathers and to your relatives, and I will be with you.”
4 So Jacob sent word to Rachel and Leah to come out to the fields where his flocks were. 5 He said to them, “I see that your father’s attitude toward me is not what it was before, but the God of my father has been with me. 6 You know that I’ve worked for your father with all my strength, 7 yet your father has cheated me by changing my wages ten times. However, God has not allowed him to harm me. 8 If he said, ‘The speckled ones will be your wages,’ then all the flocks gave birth to speckled young; and if he said, ‘The streaked ones will be your wages,’ then all the flocks bore streaked young. 9 So God has taken away your father’s livestock and has given them to me.
10 “In breeding season I once had a dream in which I looked up and saw that the male goats mating with the flock were streaked, speckled or spotted. 11 The angel of Godsaid to me in the dream, ‘Jacob.’ I answered, ‘Here I am.’ 12 And he said, ‘Look up and see that all the male goats mating with the flock are streaked, speckled or spotted, for I have seen all that Laban has been doing to you. 13 I am the God of Bethel, where you anointed a pillar and where you made a vow to me. Now leave this land at once and go back to your native land.’”
14 Then Rachel and Leah replied, “Do we still have any share in the inheritance of our father’s estate? 15 Does he not regard us as foreigners? Not only has he sold us, but he has used up what was paid for us. 16 Surely all the wealth that God took away from our father belongs to us and our children. So do whatever God has told you.”
17 Then Jacob put his children and his wives on camels, 18 and he drove all his livestock ahead of him, along with all the goods he had accumulated in Paddan Aram,[a] to go to his father Isaac in the land of Canaan.
19 When Laban had gone to shear his sheep, Rachel stole her father’s household gods.20 Moreover, Jacob deceived Laban the Aramean by not telling him he was running away.21 So he fled with all he had, crossed the Euphrates River, and headed for the hill country of Gilead.
Laban Pursues Jacob
22 On the third day Laban was told that Jacob had fled. 23 Taking his relatives with him, he pursued Jacob for seven days and caught up with him in the hill country of Gilead.24 Then God came to Laban the Aramean in a dream at night and said to him, “Be careful not to say anything to Jacob, either good or bad.”
25 Jacob had pitched his tent in the hill country of Gilead when Laban overtook him, and Laban and his relatives camped there too. 26 Then Laban said to Jacob, “What have you done? You’ve deceived me, and you’ve carried off my daughters like captives in war.27 Why did you run off secretly and deceive me? Why didn’t you tell me, so I could send you away with joy and singing to the music of timbrels and harps? 28 You didn’t even let me kiss my grandchildren and my daughters goodbye. You have done a foolish thing.29 I have the power to harm you; but last night the God of your father said to me, ‘Be careful not to say anything to Jacob, either good or bad.’ 30 Now you have gone off because you longed to return to your father’s household. But why did you steal my gods?”
31 Jacob answered Laban, “I was afraid, because I thought you would take your daughters away from me by force. 32 But if you find anyone who has your gods, that person shall not live. In the presence of our relatives, see for yourself whether there is anything of yours here with me; and if so, take it.” Now Jacob did not know that Rachel had stolen the gods.
33 So Laban went into Jacob’s tent and into Leah’s tent and into the tent of the two female servants, but he found nothing. After he came out of Leah’s tent, he entered Rachel’s tent. 34 Now Rachel had taken the household gods and put them inside her camel’s saddle and was sitting on them. Laban searched through everything in the tent but found nothing.
35 Rachel said to her father, “Don’t be angry, my lord, that I cannot stand up in your presence; I’m having my period.” So he searched but could not find the household gods.
36 Jacob was angry and took Laban to task. “What is my crime?” he asked Laban. “How have I wronged you that you hunt me down? 37 Now that you have searched through all my goods, what have you found that belongs to your household? Put it here in front of your relatives and mine, and let them judge between the two of us.
38 “I have been with you for twenty years now. Your sheep and goats have not miscarried, nor have I eaten rams from your flocks. 39 I did not bring you animals torn by wild beasts; I bore the loss myself. And you demanded payment from me for whatever was stolen by day or night. 40 This was my situation: The heat consumed me in the daytime and the cold at night, and sleep fled from my eyes. 41 It was like this for the twenty years I was in your household. I worked for you fourteen years for your two daughters and six years for your flocks, and you changed my wages ten times. 42 If the God of my father, the God of Abraham and the Fear of Isaac, had not been with me,you would surely have sent me away empty-handed. But God has seen my hardship and the toil of my hands, and last night he rebuked you.”
43 Laban answered Jacob, “The women are my daughters, the children are my children, and the flocks are my flocks. All you see is mine. Yet what can I do today about these daughters of mine, or about the children they have borne? 44 Come now, let’s make a covenant, you and I, and let it serve as a witness between us.”
45 So Jacob took a stone and set it up as a pillar. 46 He said to his relatives, “Gather some stones.” So they took stones and piled them in a heap, and they ate there by the heap. 47 Laban called it Jegar Sahadutha, and Jacob called it Galeed.[b]
48 Laban said, “This heap is a witness between you and me today.” That is why it was called Galeed. 49 It was also called Mizpah,[c] because he said, “May the Lord keep watch between you and me when we are away from each other. 50 If you mistreat my daughters or if you take any wives besides my daughters, even though no one is with us, remember that God is a witness between you and me.”
51 Laban also said to Jacob, “Here is this heap, and here is this pillar I have set up between you and me. 52 This heap is a witness, and this pillar is a witness, that I will not go past this heap to your side to harm you and that you will not go past this heapand pillar to my side to harm me. 53 May the God of Abraham and the God of Nahor, the God of their father, judge between us.”
So Jacob took an oath in the name of the Fear of his father Isaac. 54 He offered a sacrifice there in the hill country and invited his relatives to a meal. After they had eaten, they spent the night there.
55 Early the next morning Laban kissed his grandchildren and his daughters and blessedthem. Then he left and returned home.[d]
Footnotes:
- Genesis 31:18 That is, Northwest Mesopotamia
- Genesis 31:47 The Aramaic Jegar Sahadutha and the Hebrew Galeed both mean witness heap.
- Genesis 31:49 Mizpah means watchtower.
- Genesis 31:55 In Hebrew texts this verse (31:55) is numbered 32:1.
No comments:
Post a Comment