Paris Peace Accords 23 Oct. 1991

Thursday, September 11, 2014

លូកា ១២ | Luke 12

Reading LUKE-ACTS together as one continuous story (as it is!)

Gospel according to Luke 
ដំណឹងល្អ​ រៀប​រៀង​ ដោយលោក​ លូកា
Background Notes



ACTS of the Apostles
កិច្ចការ រៀប​រៀង​ ដោយលោក​ លូកា
Background Notes






ព្រះយេស៊ូ ​ទូន្មាន​សិស្ស​ កុំ​ឲ្យ ​ភ័យ​បារម្ភ

ខណៈ​នោះ មាន​មហាជន​ រាប់​ម៉ឺន​នាក់, ​ជួបជុំ​គ្នា ​ណែនណាន់​ តាន់តាប់, ស្ទើរ​តែ​ ដើរ​ជាន់​គ្នា។  មុន​ដំបូង, ព្រះយេស៊ូ​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​សិស្ស ​ថា៖ «ចូរ​ អ្នក​រាល់​គ្នា ​ប្រយ័ត្ន ​នឹង​មេ​ម្សៅ ​របស់​ ពួក​ខាង ​គណៈផារីស៊ី, គឺ ​ពុតត្បុត ​របស់​គេ។  ការ​លាក់​កំបាំង ​ទាំង​អស់​ នឹង​ត្រូវ ​លាត​ត្រដាង ​ឲ្យ​គេ​ឃើញ, ហើយ​ អាថ៌កំបាំង ​ទាំង​ប៉ុន្មាន ក៏​នឹង​ត្រូវ បើក​ ឲ្យ​គេ​ ដឹង​ដែរ។  ហេតុ​នេះ​ហើយ​ បាន​ជា ​អ្វីៗ​ ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ និយាយ​ ក្នុង​ទីងងឹត មុខ​ជា​គេ​ឮ ​នៅ​ក្នុង​ពន្លឺ​ថ្ងៃ, ហើយ ​អ្វីៗ ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ ខ្សឹប​ដាក់​ត្រចៀក​ នរណា​ម្នាក់ ​នៅ​ក្នុង​បន្ទប់ មុខ​ជា​ត្រូវ​ អ្នក​ដទៃ ​យក​ទៅ ​ប្រកាស​ យ៉ាង​ខ្លាំង ​នៅ​លើ ​ដំបូល​ផ្ទះ​ មិន​ខាន។ 

«ខ្ញុំ ​សូម​ប្រាប់​ អ្នក​រាល់​គ្នា ជា​មិត្ត​សម្លាញ់ ​របស់​ខ្ញុំ​ ថា, ចូរ ​កុំ​ខ្លាច​ អស់​អ្នក ​ដែល​សម្លាប់ ​បាន​ត្រឹម​តែ ​រូប​កាយ, ហើយ​ មិន​អាច ​ធ្វើ​អ្វី ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ ថែម​ទៀត​ នោះ​ឡើយ។  ខ្ញុំ​ សូម​ប្រាប់​ ឲ្យ​ដឹង ថា, អ្នក​រាល់​គ្នា ​ត្រូវ​ ខ្លាច​នរណា, គឺ​ ត្រូវ​ ខ្លាច​ ព្រះជាម្ចាស់, ដ្បិត​ ព្រះអង្គ​ មាន​អំណាច ​ផ្ដាច់​ជីវិត, ហើយ ​បោះ​ទៅ​ក្នុង​ ភ្លើង​នរក ​ថែម​ទៀត​ផង។  មែន!  ខ្ញុំ សូម​ប្រាប់ ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ ថា, គឺ​ ព្រះអង្គ ​នេះ​ហើយ ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ ត្រូវ​ ខ្លាច។  ធម្មតា ​គេ​ លក់​ចាប​ប្រាំ ​ថ្លៃ​ពីរ​សេន; ទោះ​បី​ ថោក​ យ៉ាង​នេះ ​ក៏​ដោយ ក៏​ព្រះជាម្ចាស់ ​ឥត​ភ្លេច​ចាប​ ណា​មួយ​ សោះ​ឡើយ។  សូម្បី​តែ​ សក់ ​នៅ​លើ​ក្បាល ​របស់​ អ្នក​រាល់​គ្នា ក៏​ព្រះអង្គ​ រាប់​អស់​ដែរ។  ដូច្នេះ កុំ​ខ្លាច ​អ្វី​ឡើយ, ព្រោះ ​អ្នក​រាល់​គ្នា ​មាន​តម្លៃ ​លើស​ចាប​ ជា​ច្រើន ​ទៅ​ទៀត។  

«ខ្ញុំ​ សូម​ប្រាប់​ អ្នក​រាល់​គ្នា ​ថា, អ្នក​ណា ទទួល​ស្គាល់​ខ្ញុំ នៅ​ចំពោះ​ មុខ​មនុស្ស​លោក, បុត្រ​មនុស្ស នឹង​ទទួល​ស្គាល់​ អ្នក​នោះ នៅ​ចំពោះ ​មុខ​ពួក​ ទេវតា ​របស់ ​ព្រះជាម្ចាស់​ដែរ។  រីឯ​ អ្នក​ណា ​បដិសេធ​ មិន​ទទួល​ ស្គាល់​ខ្ញុំ​ នៅ​ចំពោះ​មុខ​ មនុស្ស​លោក, បុត្រ​មនុស្ស ​ក៏​នឹង​បដិសេធ​ មិន​ទទួល​ស្គាល់​ អ្នក​នោះ នៅ​ចំពោះ​ មុខ​ពួក​ ទេវតា ​របស់​ ព្រះជាម្ចាស់​ដែរ។  អ្នក​ណា ​ពោល​ពាក្យ ​ទាស់ ​នឹង​បុត្រ​មនុស្ស, ព្រះជាម្ចាស់ ​នឹង​លើកលែង ​ទោស​ ឲ្យ​បាន; ប៉ុន្តែ អ្នក​ណា ​ពោល​ពាក្យ​ ទាស់ ​នឹង​ព្រះវិញ្ញាណ​ ដ៏វិសុទ្ធ, ព្រះអង្គ ​មិន​លើកលែង ​ទោស ​ឲ្យ​ឡើយ។  
   
«កាល​ណា ​គេ​ បញ្ជូន​ អ្នក​រាល់​គ្នា ​ទៅ​វិនិច្ឆ័យ​ទោស ក្នុង​សាលា​ប្រជុំ ឬ​នៅ​មុខ​ ចៅក្រម និង​អ្នក​កាន់​អំណាច មិន​ត្រូវ ​ភ័យ​បារម្ភ​ អំពី ​របៀប​ ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា ​ត្រូវ ​ឆ្លើយ​ ការពារខ្លួន ឬ​សេចក្ដី ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា ​ត្រូវ ​និយាយ ​នោះ​ឡើយ, ដ្បិត​ ព្រះវិញ្ញាណ​ ដ៏វិសុទ្ធ​ នឹង​បំភ្លឺ​ អ្នក​រាល់​គ្នា ឲ្យ​ដឹង​សេចក្ដី ​ដែល​ត្រូវ​ និយាយ នៅ​ពេល​ នោះ​ឯង។» 

ប្រស្នា ​អំពី ​អ្នក​មាន ​ដ៏​ឆោត​ល្ងង់​ម្នាក់  

ក្នុង​ចំណោម​ បណ្ដាជន មាន​បុរស​ម្នាក់ ​ទូល​ព្រះយេស៊ូ​ ថា៖ «លោក​គ្រូ, សូម​ លោក ​ប្រាប់​បង​ខ្ញុំ​ ឲ្យ​យក ​កេរមត៌ក​ មក​ចែក​ខ្ញុំ​ផង។»

ព្រះយេស៊ូ​ មាន​ព្រះបន្ទូល​ តប​ទៅ ​បុរស​នោះ​ ថា៖ «តើ​ នរណា​ បាន​តែងតាំង​ខ្ញុំ ​ឲ្យ​ធ្វើ​ ជា​ចៅក្រម​ ចែក​ទ្រព្យ សម្បត្តិ ​របស់ ​អ្នក​រាល់​គ្នា?»  បន្ទាប់​មក ព្រះអង្គ​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​បណ្ដាជន​ ថា៖ «ចូរ ​ប្រយ័ត្ន!  កុំ​ លោភលន់​, ចង់​បាន ​ទ្រព្យសម្បត្តិ​ ឲ្យ​សោះ។  ទោះ​បី​ មនុស្ស​ មាន​សម្បត្តិ​ បរិបូណ៌​ យ៉ាង​ណា​ ក៏​ដោយ ក៏​ជីវិត​គេ ​មិន​អាស្រ័យ ​នៅ​លើ​ ទ្រព្យសម្បត្តិ​ ឡើយ។»  

ព្រះអង្គ​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​ជា​ពាក្យ​ប្រស្នា ​ទៅ​គេ ​ថា៖ «មាន​បុរស​ម្នាក់ ​ជា​សេដ្ឋី។  ដី​ធ្លី​ របស់​គាត់​ បាន​ផ្ដល់​ ភោគ​ផល​ យ៉ាង​បរិបូណ៌។  គាត់ ​រិះគិត​ ក្នុង​ចិត្ត​ ថា, “ខ្ញុំ ​គ្មាន​កន្លែង​ ដាក់​ភោគ​ផល​ ទាំង​អស់ ​របស់​ខ្ញុំ​ទេ។  តើ ​ខ្ញុំ​ ត្រូវ​ ធ្វើ ​ដូច​ម្ដេច?”  គាត់​ គិត​ទៀត​ ថា, “ខ្ញុំ​ ត្រូវ​តែ ​ធ្វើ​ យ៉ាង​នេះ, គឺ ​រុះ​ជង្រុក​ ទាំង​ប៉ុន្មាន ​របស់ ​ខ្ញុំ​ចោល, ហើយ​ សង់​ជង្រុក​ ឲ្យ​ធំៗ​ជាង, រួច ​ខ្ញុំ ​ប្រមូល​ស្រូវ, ព្រម​ទាំង​ ភោគ​ផល​ ទាំង​អស់​ មក​ដាក់ ​ក្នុង​ជង្រុក​ ថ្មី​នោះ។  បន្ទាប់​មក, ខ្ញុំ​ នឹង​និយាយ​ ប្រាប់​ខ្លួន​ខ្ញុំ​ ថា, ឱ​ខ្ញុំ​ អើយ, មាន​សម្បត្តិ​ យ៉ាង​ច្រើន ​បរិបូណ៌, បម្រុង​ទុក ​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​ សម្រាប់​ ច្រើន​ឆ្នាំ។  ខ្ញុំ​ ត្រូវ​ សំរាក, គិត​តែ​ ស៊ី​ផឹក, ​សប្បាយ​ទៅ។”    

«ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​កាន់​ សេដ្ឋី​នោះ​ ថា, “នែ៎, មនុស្ស​ ឆោត​ល្ងង់ ​អើយយប់​នេះ​ យើង ​នឹង​ផ្ដាច់​ជីវិត​ អ្នក​ហើយ។  ដូច្នេះ ទ្រព្យសម្បត្តិ​ ដែល​អ្នក​ បាន​ប្រមូល​ទុក​ សម្រាប់​ ខ្លួន​អ្នក នឹង​បាន ​ទៅ​ជា​របស់ ​នរណា​វិញ?”  

«អ្នក​ណា​ ប្រមូល​ ទ្រព្យសម្បត្តិ ​ទុក​ សម្រាប់​ តែ ​ខ្លួន​ឯង, ហើយ​ គ្មាន​ សម្បត្តិ​សួគ៌ ​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន, អ្នក​នោះ​ ប្រៀប​បី​ ដូច​ជា​សេដ្ឋី ​នោះ​ដែរ។»

ត្រូវ ​ពឹង​ផ្អែក​ លើ​ព្រះជាម្ចាស់ និង​ស្វែង​រក ​សម្បត្តិ​សួគ៌ 

ព្រះយេស៊ូ​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​កាន់​សិស្ស ថា៖ «ហេតុ​នេះ​ហើយ​ បាន​ជា​ខ្ញុំ​ សូម​ប្រាប់ ​អ្នក​រាល់​គ្នា, កុំ​ ឲ្យ​ខ្វល់​ខ្វាយ​ អំពី​ ម្ហូប​អាហារ សម្រាប់​ ចិញ្ចឹម​ជីវិត ឬ​អំពី​ សម្លៀកបំពាក់ សម្រាប់​ បិទបាំង ​រូប​កាយ​ ឡើយ, ដ្បិត ជីវិត​ មាន​តម្លៃ ​លើស ​ម្ហូប​អាហារ, ហើយ ​រូប​កាយ​ មាន​តម្លៃ​ លើស​ សម្លៀកបំពាក់ ​ទៅ​ទៀត។  ចូរ ​មើល​ក្អែក៖ ​វា​ មិន​ដែល​ សាប​ព្រោះ, មិន​ដែល ​ច្រូត​កាត់, គ្មាន​ឃ្លាំង​, គ្មាន​ជង្រុក​សោះ, ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់​ ចិញ្ចឹម​វា។  រីឯ​ អ្នក​រាល់​គ្នា​វិញ មាន​តម្លៃ​ លើស​ បក្សាបក្សី​ ច្រើន​ណាស់។  ក្នុងចំណោម​ អ្នក​រាល់​គ្នា, ទោះ​បី ​ខំ​ខ្វល់​ខ្វាយ ​យ៉ាង​ណា ​ក៏​ដោយ, ក៏​គ្មាន​នរណា ​អាច​នឹង​បង្កើន ​អាយុ​ របស់​ខ្លួន ​ឲ្យ​វែង​ បាន​ឡើយ, សូម្បី​តែ ​បន្តិច​ ក៏​មិន​បាន​ដែរ។  ដូច្នេះ បើ​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ ពុំ​អាច​ សំរេច​ការ ​ដ៏​តូច​បំផុត​នេះ​ បាន​ផង, ចុះ​ ហេតុ​ដូច​ម្ដេច​ បាន​ជាខ្វល់​ខ្វាយ​ អំពី ​រឿង ​ផ្សេងៗ​ទៀត?

«ចូរ ​គិត​មើល, ផ្កា​ ដុះ​ឡើង​ យ៉ាង​ណា។  ​វា​ មិន​ដែល​ នឿយហត់​ នឹង​ធ្វើ​ការ ឬ​ត្បាញ​រវៃ ​ឡើយ។  ខ្ញុំ​ សូម​ប្រាប់ ​អ្នក​រាល់​គ្នា ​ថា, សូម្បី​តែ​ ព្រះបាទ​ សាឡូម៉ូន, ​កាល​ពី​ជំនាន់ ​ដែល​ទ្រង់​ មាន​សិរីរុងរឿង ​ដ៏​ប្រសើរ​ បំផុត​នោះ, ក៏​ទ្រង់​ គ្មាន​ព្រះភូសា​ ល្អ​ ស្មើ​ នឹង​ផ្កា ​មួយ​ទង ​នេះ​ផង។  មនុស្ស​ មាន​ជំនឿ​តិច​ អើយ!  ប្រសិន​បើ​ ព្រះជាម្ចាស់ ​ផ្ដល់​សំរស់ ​ឲ្យ​ផ្កា, ​ដែល​រីក​ នៅ​តាម​វាល ​ថ្ងៃ​នេះ ហើយ ​ស្អែក​ ត្រូវ​ គេ ​ដុត​ចោល​ យ៉ាង​ហ្នឹង​ ទៅ​ហើយ, តើ ​ព្រះអង្គ​ នឹង​ទំនុក​បម្រុង​ អ្នក​រាល់​គ្នា ​លើស​នេះ​ យ៉ាង​ណា​ ទៅ​ទៀតដូច្នេះ, ចូរ​ អ្នក​រាល់​គ្នា កុំ ​គិត​តែ ​ពី​ស្វែង​រក​ គ្រឿង​បរិភោគ​ នោះ​ឡើយ, ដ្បិត​ មាន​តែ​ សាសន៍​ដទៃ​ ប៉ុណ្ណោះ ដែល​ខំ​ ស្វះស្វែង​រក​ របស់​ ទាំង​នោះ។  រីឯ​ អ្នក​រាល់​គ្នា ​វិញ, ព្រះបិតា ​របស់ ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ ទ្រង់​ ជ្រាប ​នូវ​អ្វីៗ ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ ត្រូវ​ការ។  ចូរ​ ខំ​ស្វែង​រក​ ព្រះរាជ្យ របស់​ ព្រះជាម្ចាស់​វិញ, ទើប​ព្រះអង្គ ​ប្រទាន​របស់​ ទាំង​នោះ ​មក​អ្នក​រាល់​គ្នា ​ថែម​ទៀត​ផង។

«កុំ​ ខ្លាច​អី, ក្រុម​ដ៏​តូច ​របស់​ខ្ញុំ​ អើយ!  ព្រះបិតា ​របស់ ​អ្នក​រាល់​គ្នា សព្វ​ព្រះហឫទ័យ ​ប្រទាន​ ព្រះរាជ្យ​ មក​ឲ្យ​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ។  ចូរ​ លក់​ទ្រព្យសម្បត្តិ ​របស់ ​អ្នក​រាល់​គ្នា, យក​ប្រាក់ ​ចែក​ជា​ទាន​ ដល់​ជន​ក្រីក្រ​ចុះ។  ចូរ​ ប្រមូល ​ទ្រព្យ​ ដែល​មិន​ចេះ​ពុក, ជា​សម្បត្តិ​ ដែល​មិន​ចេះ​ រលាយ, ទុក​ សម្រាប់​ខ្លួន​ នៅ​ស្ថាន ​បរមសុខ, ជា​ស្ថាន ​ដែល​គ្មាន​ ចោរ​ប្លន់ ឬ​កណ្ដៀរ​ស៊ី​ ឡើយ។  ទ្រព្យសម្បត្តិ ​របស់ ​អ្នក​រាល់​គ្នា ​នៅ​កន្លែង​ណា, ចិត្ត ​របស់ ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ ក៏​នៅ​កន្លែង​ នោះ​ដែរ។

ការ​ប្រុង​ប្រៀប​ខ្លួន

«ចូរ​ ប្រុង​ប្រៀប​ខ្លួន, ហើយ​ ទុក​ឲ្យ​ចង្កៀង ​របស់ ​អ្នក​រាល់​គ្នា នៅ​ឆេះ។  ចូរ​ ប្រព្រឹត្ត​ ឲ្យ​បាន ​ដូច​ពួក ​អ្នក​បំរើ ដែល​រង់ចាំ​ម្ចាស់ ​វិល​ត្រឡប់​មក ​ពី​ជប់លៀង​វិញ, គឺ​ នៅ​ពេល​ មក​ដល់ ​លោក ​គោះ​ទ្វារ, អ្នក​បំរើ ​ទៅ​បើក​ ជូន​ភ្លាម។  ពេល​ម្ចាស់​ ត្រឡប់​ មក​ដល់, ឃើញ​អ្នក​ បំរើ​ណា​ នៅ​រង់ចាំ​លោក, អ្នក​បំរើ​នោះ​ មាន​សុភមង្គល ​ហើយ។  ខ្ញុំ​ សូម​ប្រាប់​ ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា ​ដឹង​ច្បាស់ ​ថា, លោក​ នឹង​ឲ្យ​អ្នក​បំរើ​ អង្គុយ ​បរិភោគ, ហើយ​ លោក ​រៀបចំ​ខ្លួន​ បំរើ​គេ​វិញ។  បើ​ លោក ​វិល​មក​វិញ ​នៅ​ពាក់​កណ្ដាល​ អធ្រាត្រ ឬ​ជិត​ភ្លឺ, ហើយ ​ឃើញ​អ្នក​បំរើ ​ទាំង​នោះ​ នៅ​រង់ចាំ​ ដូច្នេះ, ពួក​គេ​ ប្រាកដ​ ជា​មាន ​សុភមង្គល។  អ្នក​រាល់​គ្នា​ ដឹង​ហើយ ថា, បើ ​ម្ចាស់​ផ្ទះ​ ដឹង​ចោរ​ចូល​ មក​ប្លន់​ថ្មើរ​ណា, គាត់​ នឹង​មិន​បណ្ដោយ​ ឲ្យ​គេ​ ចូល​មក​ ក្នុង​ផ្ទះ​គាត់​ បាន​ឡើយ។  រីឯ​ អ្នក​រាល់​គ្នា​វិញ, ចូរ​ ត្រៀម​ខ្លួន​ ជានិច្ច, ដ្បិត​ បុត្រ​មនុស្ស ​នឹង​មក​ដល់ នៅ​វេលា ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា ​ពុំ​បាន​គិត។»

ប្រស្នា​ អំពី​ អ្នក​បំរើ ​ស្មោះ​ត្រង់ និង​មិន ​ស្មោះ​ត្រង់  

ពេត្រុស ​ទូល​សួរ​ ព្រះយេស៊ូ ​ថា៖ «បពិត្រ​ ព្រះអម្ចាស់, តើ​ ព្រះអង្គ​ មាន​ព្រះបន្ទូល​ ជា​ពាក្យ ​ប្រស្នា​នេះ សម្រាប់​ ប្រៀនប្រដៅ​ យើង​ខ្ញុំ ​តែ​ ប៉ុណ្ណោះ, ឬ​មួយ​ សម្រាប់​ ប្រៀនប្រដៅ​ មនុស្ស​ គ្រប់ៗ​រូប​ ដែរ

ព្រះអម្ចាស់​ មាន​ព្រះបន្ទូល​ តប​ថា៖ «បើ​ អ្នក​បំរើ​ណា​ មាន​ចិត្ត​ ស្មោះ​ត្រង់, ហើយ ​ប៉ិនប្រសប់, ម្ចាស់​ មុខ​ជា​ផ្ទុកផ្ដាក់ ​ឲ្យ​គាត់​ មើល​ខុស​ត្រូវ​ លើ​អ្នក​បំរើ​ ឯ​ទៀតៗ ក្នុង​ការ​ចែក​ ម្ហូប​អាហារ​ ឲ្យ​គេ តាម​ពេល​កំណត់​ ជា​មិន​ខាន។  ពេល​ម្ចាស់​ ត្រឡប់​ មក​ដល់​ផ្ទះ​វិញ, ឃើញ​អ្នក​បំរើ​ កំពុង​បំពេញ​ កិច្ចការ ​របស់​ខ្លួន ​ដូច្នេះ, អ្នក​បំរើ​នោះ​ ប្រាកដ​ជា​មាន​ សុភមង្គល។  ខ្ញុំ ​សូម​ប្រាប់​ ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ ដឹង​ច្បាស់​ ថា, ម្ចាស់​ មុខ​ជា​ផ្ទុកផ្ដាក់ ​ឲ្យ​គាត់ ​មើល​ខុស​ត្រូវ ​លើ​ទ្រព្យ សម្បត្តិ​ ទាំង​ប៉ុន្មាន ​របស់​លោក ​ថែម​ទៀត​ផង។  ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ, ប្រសិន​បើ​ អ្នក​បំរើ​ នឹក​ក្នុង​ចិត្ត​ ថា, ម្ចាស់​អញ​ ក្រ​មក​ដល់​ណាស់,” គាត់​ ក៏​វាយ​អ្នក​បំរើ​ ទាំង​ប្រុស ​ទាំង​ស្រី​ឯ​ ទៀត, ហើយ​ ស៊ី​ផឹក, ​ស្រវឹង។  ពេល​ម្ចាស់ ​វិល​ត្រឡប់​ មក​ដល់​ផ្ទះ​វិញ នៅ​ថ្ងៃ​ ដែល​អ្នក​ បំរើ​នោះ​ មិន​បាន​រង់ចាំ ឬ​នៅ​ពេល ​ដែល​គាត់ មិន​ដឹង, ​លោក​ នឹង​ធ្វើ​ទោស​គាត់​ ជា​ទម្ងន់, ហើយ ​ឲ្យ​គាត់ ​ទទួល​ទោស ​រួមជា​មួយ​ ពួក​អ្នក​ មិន​ជឿ​ដែរ។

«អ្នក​បំរើ​ណា​ ស្គាល់​ចិត្ត​ម្ចាស់ តែ​ មិន​បាន​ ត្រៀម​ខ្លួន, ហើយ​ មិន​ធ្វើ​តាម​ ចិត្ត​លោក, អ្នក​បំរើ​នោះ​ នឹង​ត្រូវ​រំពាត់​ យ៉ាង​ច្រើន។  ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ, អ្នក​បំរើ​ណា​ មិន​ស្គាល់​ ចិត្ត​ម្ចាស់​ របស់​ខ្លួន, ហើយ ​ប្រព្រឹត្ត​ ខុស​ឆ្គង​ សម​ នឹង​ទទួល​ទោស, អ្នក​បំរើ​នោះ​ នឹង​ត្រូវ​រំពាត់ ​តែ​បន្តិច​ទេ។  បើ​ គេ ​ឲ្យ​អ្វី​ច្រើន ​ទៅ​អ្នក​ណា, គេ​ នឹង​ទារ​ ពី​អ្នក​នោះ​វិញ ​ច្រើន​ដែរ។  បើ ​គេ​ ផ្ទុកផ្ដាក់​ កិច្ចការ​ច្រើន ​ដល់​អ្នក​ណា, គេ​ នឹង​ទារ ​ពី​អ្នក​នោះ​វិញ ​រឹងរឹត​ តែ​ ច្រើន​ ថែម​ទៀត។

ការ​បាក់​បែក​គ្នា ​ព្រោះ​ជំនឿ 

«ខ្ញុំ ​មក ដើម្បី​ នាំ​ភ្លើង​ មក​ផែនដី។  ប្រសិន​បើ ​ភ្លើង​នោះ​ ឆេះ, ខ្ញុំ​ ស្ងប់​ចិត្ត​ហើយ​។  ខ្ញុំ​ ត្រូវ​ ទទួល​ពិធី​ ជ្រមុជ​​ម្យ៉ាង។  ខ្ញុំ​ តានតឹង ​ក្នុង​ចិត្ត​ ក្រៃលែង, ចង់​តែ ​ឲ្យ​ពិធី​នោះ​ បាន​សំរេច​ ឆាប់ៗ។  កុំ​ នឹក​ស្មាន​ ថា, ខ្ញុំ ​មក ​ដើម្បី ​ផ្ដល់​សន្តិភាព ​ឲ្យ​ផែនដី​ នេះ​ឡើយ, គឺ ​ខ្ញុំ​ បាន​នាំ ​ការ​បាក់​បែក ​មក​ទេ​តើ។  ចាប់ពី​ពេល​នេះ ​ត​ទៅ​, ឧបមា​ថា, ក្នុង​ផ្ទះ​មួយ ​មាន​គ្នា​ប្រាំ​នាក់, អ្នក​ទាំង​ប្រាំ​ នឹង​ត្រូវ​ បាក់​បែក​គ្នា, គឺ ​បី​នាក់​ បែក​ចេញ​ពី​ ពីរ​នាក់, ពីរ​នាក់ ​បែក​ចេញ​ពី​ បី​នាក់។  ឪពុក​ នឹង​បែក​ចេញ​ពី​ កូន​ប្រុស, កូន​ប្រុស​ បែក​ចេញ​ ពី​ឪពុក, ម្ដាយ ​បែក​ចេញ ​ពី​កូន​ស្រី, កូន​ស្រី ​បែក​ចេញ​ ពី​ម្ដាយ, ម្ដាយក្មេក ​បែក​ចេញ​ ពី​កូន​ប្រសា​ស្រី, កូន​ប្រសា​ស្រី​ បែក​ចេញ ពី​ម្ដាយក្មេក។»

ត្រូវ ​យល់​ហេតុការណ៍ ​ផ្សេងៗ

ព្រះយេស៊ូ​ មាន​ព្រះបន្ទូល ​ទៅ​កាន់​ មហាជន ​ទៀត​ថា៖ «កាល​ណា​ អ្នក​រាល់​គ្នា ​ឃើញ​ពពក ​រសាត់​ ពី​ទិស​ ខាង​លិច​មក, អ្នក​រាល់​គ្នា ​ពោល​ភ្លាម​ ថា, “ជិត​ភ្លៀង​ហើយ, ហើយ ​ក៏​ភ្លៀង​មែន។”  កាល​ណា​ មាន​ខ្យល់​បក់​ ពី​ទិស​ ខាង​ត្បូង, អ្នក​រាល់​គ្នា​ ថា, “​មុខ​ជា​ក្ដៅ​ហើយ,” ហើយ ​ក៏​ក្ដៅ​មែន។  មនុស្ស ​មាន​ពុត ​អើយ!  អ្នក​រាល់​គ្នា​ ចេះ​យល់ ​ហេតុការណ៍​ ផ្សេងៗ ​នៅ​លើ ​ផែនដី និង​នៅ​លើ​ មេឃ​បាន, ចុះ​ ហេតុ​ដូច​ម្ដេច​ បាន​ជា​ពុំ​យល់​ ហេតុការណ៍ នា​សម័យ ​បច្ចុប្បន្ន​ នេះ​ផង?

ត្រូវ​ សំរុះសំរួល ​រឿងរ៉ាវ មុន​ថ្ងៃ​ ព្រះជាម្ចាស់ ​វិនិច្ឆ័យ​ទោស


«ហេតុ​អ្វី​ បាន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា ​មិន​ពិចារណា ​ដោយ​ខ្លួន​ឯង នូវ​អំពើ​សុចរិត ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ ត្រូវ​ ប្រព្រឹត្តប្រសិន​បើ ​អ្នក ​ធ្វើ​ដំណើរ​ ទៅ​តុលា​ការ​ ជា​មួយ ​គូវិវាទ, នៅ​តាម​ផ្លូវ​ អ្នក​ត្រូវ​ ខំ​សំរុះសំរួល​ ជា​មួយ​ អ្នក​នោះ ​ឲ្យ​ហើយ​ទៅ, ក្រែង​លោ​ គេ ​បញ្ជូន​អ្នក​ ទៅ​ដល់​ចៅក្រម, ចៅក្រម ​បញ្ជូន​អ្នក​ ទៅ​នគរបាល, ហើយ ​នគរបាល​ យក​អ្នក ​ទៅ​ដាក់​គុក។  ខ្ញុំ ​សូម ​ប្រាប់​អ្នក ​ថា, ដរាប​ណា​ អ្នក​មិន​បាន ​បង់​ប្រាក់​ពិន័យ ​គ្រប់​ចំនួន ឥត​ខ្វះ ​មួយ​សេន ​ទេ​នោះ, អ្នក ​នឹង​មិន​រួច​ខ្លួន​ ឡើយ។» 









No comments:

Post a Comment