Reading LUKE-ACTS together as one continuous story (as it is!)
Gospel according to Luke
New Testament Scholar and Theologian NT Wright and Harvard Philosopher Sean Kelly discuss one of history's most influential books at The Veritas Forum at Harvard 2013. Join us for a conversation on the interpretation of the New Testament in a post-modern era, moderated by Jay Harris, Dean of Undergraduate Education and Harry Austryn Wolfson Professor of Jewish Studies.
ACTS of the Apostles
ព្រះយេស៊ូ ប្រោសអ្នកជំងឺ ម្នាក់ ឲ្យជា
នៅថ្ងៃសប្ប័ទ
មានថ្ងៃមួយ ជាថ្ងៃសប្ប័ទ, ព្រះយេស៊ូ យាងទៅ សោយព្រះស្ងោយ នៅផ្ទះ របស់ មេដឹកនាំ
ខាងគណៈ ផារីស៊ីម្នាក់។ អស់អ្នក ដែលនៅ ផ្ទះនោះ
តាមឃ្លាំមើល ព្រះអង្គ។ មានបុរសម្នាក់ កើតទាច
ឈរនៅមុខ ព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូ
មានព្រះបន្ទូល សួរទៅ ពួកបណ្ឌិត ខាងវិន័យ និងពួកខាង គណៈផារីស៊ី ថា៖ «តើ យើង មានសិទ្ធិមើល អ្នកជំងឺ ឲ្យបានជា
នៅថ្ងៃសប្ប័ទ ឬទេ?»
គេ នៅស្ងៀម ទាំងអស់គ្នា។ ព្រះយេស៊ូ ហៅអ្នកជំងឺ មក, ហើយ ប្រោសគាត់ ឲ្យជា, រួច ឲ្យគាត់ ត្រឡប់ទៅវិញ។
បន្ទាប់មក, ព្រះអង្គ
មានព្រះបន្ទូល ថា៖ «ក្នុងចំណោម អ្នករាល់គ្នា,
បើ អ្នកណាម្នាក់ មានកូន ឬគោ ធ្លាក់អណ្ដូង, ទោះបី ថ្ងៃនោះ ជាថ្ងៃសប្ប័ទ ក៏ដោយ, ក៏អ្នកនោះ
ស្រង់ កូន ឬគោ ឡើង ជាបន្ទាន់ មិនខាន។»
គេ ពុំអាច ឆ្លើយតប នឹងព្រះអង្គ អំពី សេចក្ដី ទាំងនេះ
បានឡើយ។
កុំ ចង់បាន កន្លែងកិត្តិយស
ព្រះយេស៊ូ សង្កេតឃើញ ភ្ញៀវៗ ចេះតែ រើសកន្លែង កិត្តិយស អង្គុយ, ព្រះអង្គ ក៏មានព្រះបន្ទូល ជាប្រស្នា ទៅគេ ថា៖ «បើ មានគេ អញ្ជើញអ្នក ទៅជប់លៀង ក្នុងពិធី មង្គលការ ណាមួយ, សូម កុំទៅអង្គុយ កន្លែង ដែលគេ បម្រុងទុក សម្រាប់ ភ្ញៀវកិត្តិយស, ក្រែងលោ គេ បានអញ្ជើញ ភ្ញៀវម្នាក់ទៀត មានឋានៈខ្ពស់ ជាងអ្នក។ ប្រសិនបើ ម្ចាស់ផ្ទះ បានអញ្ជើញ អ្នកផង, អញ្ជើញភ្ញៀវ មានឋានៈខ្ពស់ នោះផង, គាត់ មុខជាសូម ឲ្យអ្នក ទុកកន្លែង កិត្តិយស ជូនអ្នក មានឋានៈខ្ពស់ ជាមិនខាន។ ពេលនោះ អ្នក នឹងត្រូវ អាម៉ាស់មុខ, ហើយ ទៅអង្គុយ កន្លែង អន់ជាងគេវិញ។ ដូច្នេះ បើ មានគេ អញ្ជើញអ្នក, ចូរ ទៅអង្គុយ កន្លែងអន់ ជាងគេសិន, លុះ ដល់ម្ចាស់ផ្ទះ ពោលមក កាន់អ្នក ថា, “សម្លាញ់ អើយ, សូម អ្នក មកអង្គុយ នៅកន្លែង ខាងមុខនេះវិញ។” ពេលនោះ, អ្នក នឹងមាន កិត្តិយស នៅចំពោះ មុខភ្ញៀវ ទាំងអស់ ដែលអង្គុយ រួមតុ ជាមួយអ្នក ជាមិនខាន។ អ្នកណា លើកតម្កើងខ្លួន, អ្នកនោះ នឹងត្រូវគេ បន្ទាបចុះ។ រីឯ អ្នក ដែលបន្ទាបខ្លួន នឹងត្រូវ គេ លើកតម្កើងវិញ។»
ត្រូវ អញ្ជើញ អ្នកក្រីក្រ មកបរិភោគ
បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូ
មានព្រះបន្ទូល ទៅកាន់អ្នក ដែលបានយាងព្រះអង្គ មកសោយ ព្រះស្ងោយនោះ ថា៖ «កាលណាអ្នក អញ្ជើញភ្ញៀវ មកជប់លៀង,
ទោះបី ថ្ងៃត្រង់ក្ដី, ល្ងាចក្ដី,
កុំ អញ្ជើញ មិត្តភក្ដិ, បងប្អូន, ញាតិសន្ដាន របស់អ្នក, ឬអ្នកជិតខាង
ដែលមានសម្បត្តិ ស្ដុកស្ដម្ភ នោះឡើយ, ដ្បិត អ្នកទាំងនោះ
អញ្ជើញអ្នក តបស្នងវិញបាន។ ផ្ទុយទៅវិញ, ពេលណា អ្នក ធ្វើពិធី ជប់លៀង,
ត្រូវ អញ្ជើញ អ្នកក្រីក្រ, មនុស្សពិការ,
ខ្វិនខ្វាក់។ ធ្វើដូច្នេះ, អ្នក នឹងមាន សុភមង្គល ជាមិនខាន, ដ្បិត អ្នកទាំងនោះ
ពុំអាច តបស្នង អ្នកបានឡើយ, គឺ ព្រះជាម្ចាស់ វិញទេ
ដែលនឹងតបស្នង ជូនអ្នក នៅពេលមនុស្ស សុចរិត រស់ឡើងវិញ។»
ប្រស្នា អំពី អ្នកក្រីក្រ ជប់លៀង
ជំនួសភ្ញៀវ
ក្រោយបានឮ ព្រះបន្ទូល ទាំងនេះហើយ, បុរសម្នាក់ ដែលអង្គុយ រួមតុ ជាមួយ ព្រះយេស៊ូ
ទូលព្រះអង្គ ថា៖ «អ្នកណា បានចូលរួម ពិធីជប់លៀង
ក្នុងព្រះរាជ្យ របស់ ព្រះជាម្ចាស់, អ្នកនោះ ប្រាកដ ជាមាន
សុភមង្គល ហើយ។»
ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូល ទៅគាត់ ថា៖ «មានបុរសម្នាក់ រៀបពិធី ជប់លៀង មួយយ៉ាងធំ,
ហើយ លោក បានអញ្ជើញភ្ញៀវ ជាច្រើន។
លុះ ដល់ម៉ោង ជប់លៀង, លោក
ចាត់អ្នកបំរើ ឲ្យទៅប្រាប់ភ្ញៀវ ថា, “ម្ហូបអាហារ បានរៀបចំ
ស្រេចហើយ។ សូម អញ្ជើញមក។
«ប៉ុន្តែ ភ្ញៀវទាំងនោះ
ដោះសា បន្តបន្ទាប់គ្នា។ ម្នាក់ និយាយ ទៅកាន់ អ្នកបំរើ
ថា, “ខ្ញុំ ទើប នឹងទិញដីចំការ មួយកន្លែង។
ខ្ញុំ ត្រូវតែ ចេញទៅមើល ឥឡូវនេះ។ សូម មេត្តា អភ័យទោស ឲ្យខ្ញុំផង។”
«ម្នាក់ និយាយ ថា,
“ខ្ញុំ ទើប នឹងទិញ គោប្រាំនឹម។ ខ្ញុំ
ត្រូវតែ ទៅទឹមវា សាកលមើល។ សូម មេត្តា អភ័យទោស
ឲ្យខ្ញុំផង។”
«ម្នាក់ទៀត ពោលថា,
“ខ្ញុំ ទើប នឹងរៀបការប្រពន្ធ។ ខ្ញុំ
ពុំអាចទៅ ចូលរួម ក្នុងពិធី ជប់លៀង បានឡើយ។”
«អ្នកបំរើ វិលទៅ ជួបម្ចាស់
របស់ ខ្លួនវិញ, ហើយ ជំរាបលោក តាមដំណើររឿង។
ម្ចាស់ផ្ទះ ក៏ខឹង។ លោក ប្រាប់ទៅ
អ្នកបំរើ ថា, “ចូរ ប្រញាប់ ចេញទៅ តាមទីផ្សារ,
តាមផ្លូវនានា ក្នុងទីក្រុង, ហើយ
ប្រមូល មនុស្ស ក្រីក្រ, មនុស្ស ពិការ, និងមនុស្ស ខ្វាក់ខ្វិនមក។” បន្តិចក្រោយមក,
អ្នកបំរើ ជំរាប ចៅហ្វាយវិញ ថា, “លោកម្ចាស់,
ខ្ញុំ បាទ បានធ្វើតាមបង្គាប់ របស់ លោកហើយ, តែ កន្លែងអង្គុយ នៅមានសល់ទៀត។”
«ម្ចាស់ផ្ទះ
ប្រាប់ទៅ អ្នកបំរើទៀត ថា, “ចូរ ទៅតាមផ្លូវ ស្រុកស្រែ,
តាមកៀនរបង, ហើយ បង្ខំមនុស្សម្នា ឲ្យចូលមក
ពេញផ្ទះខ្ញុំ។ ខ្ញុំ សូមប្រាប់ អ្នករាល់គ្នា
ថា, ក្នុងចំណោម អស់អ្នក ដែលខ្ញុំ បានអញ្ជើញ កាលពីមុននោះ,
គ្មាន នរណាម្នាក់ បានបរិភោគ ក្នុងពិធី ជប់លៀង
របស់ខ្ញុំឡើយ។”»
អំពី របៀប ដែលត្រូវ តាមព្រះយេស៊ូ
មានមហាជន ជាច្រើន ធ្វើដំណើរ
ជាមួយ ព្រះយេស៊ូ។ ព្រះអង្គ
បែរព្រះភក្ត្រ ទៅរកគេ, ហើយ មានព្រះបន្ទូល ថា៖ «បើ អ្នកណា ចង់មកតាមខ្ញុំ តែ មិនស្រឡាញ់ខ្ញុំ
ខ្លាំងជាងឪពុក, ម្ដាយ, ប្រពន្ធ,
កូន, បង, ប្អូន
ប្រុស ស្រី, និងជីវិតខ្លួនទេ, អ្នកនោះ
ពុំ អាចធ្វើ ជាសិស្ស របស់ខ្ញុំ បានឡើយ។ អ្នកណា
មិនលីឈើឆ្កាង របស់ខ្លួន មកតាមខ្ញុំទេ, អ្នកនោះ ក៏ពុំ
អាចធ្វើ ជាសិស្ស របស់ខ្ញុំ បានដែរ។
«ក្នុងចំណោម អ្នករាល់គ្នា,
ប្រសិនបើ នរណាម្នាក់ ចង់សង់ផ្ទះថ្ម ធំមួយ, អ្នកនោះ ត្រូវ អង្គុយគិតគូរ, មើលថ្លៃសង់
ជាមុនសិន ដើម្បី ឲ្យដឹងថា, តើ ខ្លួន មានប្រាក់ល្មម
នឹងបង្ហើយសំណង់ ឬយ៉ាងណា។ ក្រែងលោ ចាក់គ្រឹះហើយ,
តែ មិនអាច បង្ហើយបាន, មនុស្សម្នា ឃើញ
មុខជាសើច ចំអក ឲ្យមិនខាន។ គេ នឹងពោល ថា,
“មើល បុរសនេះ សង់ផ្ទះ, តែ មិនអាចបង្ហើយ
បានទេ។”
«ម្យ៉ាងទៀត, ប្រសិនបើ មានស្ដេច មួយអង្គ ចេញទៅ ធ្វើសឹកសង្គ្រាម តទល់ នឹងស្ដេច
មួយអង្គទៀត, ទ្រង់ ត្រូវ គង់ គិតគូរ ជាមុនសិន ថា,
បើ ទ្រង់ មានទ័ព មួយម៉ឺននាក់, តើ ទ្រង់
អាចតទល់ នឹងបច្ចាមិត្ត ដែលមានគ្នា ពីរម៉ឺននាក់ បាន ឬយ៉ាងណា?
បើ ឃើញថា មិនអាចតទល់ បានទេនោះ, ទ្រង់
នឹងចាត់រាជទូត ឲ្យទៅ សូម ចរចា រកសន្តិភាព ក្នុងពេល ដែលស្ដេច មួយអង្គទៀត
នៅឆ្ងាយ នៅឡើយ។ ដូច្នេះ ក្នុងចំណោម អ្នករាល់គ្នា,
បើ អ្នកណា មិនលះបង់ អ្វីៗ ទាំងអស់ ដែលខ្លួន មានទេ,
អ្នកនោះ មិនអាចធ្វើ ជាសិស្ស របស់ខ្ញុំ បានឡើយ។
កុំ ឲ្យបាត់ ជាតិប្រៃ
«អំបិល ជារបស់មួយ
សំខាន់ណាស់។ ប៉ុន្តែ បើ វា បាត់ជាតិ ប្រៃហើយ,
តើ ធ្វើម្ដេច នឹងឲ្យវា ប្រៃវិញបាន? វា គ្មានសារ ប្រយោជន៍ អ្វីទៀតទេ, ទោះបី
យកទៅ លាយដី ឬលាយជី ក៏មិន កើតដែរ។ មានតែ ចាក់ចោល
ទៅខាងក្រៅ ប៉ុណ្ណោះ។ អស់អ្នក ដែលឮ ពាក្យនេះ,
សូម យកទៅ ពិចារណាចុះ។»
Luke 14 New International Version (NIV)
Jesus at a Pharisee’s House
14 One Sabbath, when Jesus went to eat in the house of a prominent Pharisee, he was being carefully watched. 2 There in front of him was a man suffering from abnormal swelling of his body. 3 Jesus asked the Pharisees and experts in the law, “Is it lawful to heal on the Sabbath or not?” 4 But they remained silent. So taking hold of the man, he healed him and sent him on his way.
5 Then he asked them, “If one of you has a child[a] or an ox that falls into a well on the Sabbath day, will you not immediately pull it out?” 6 And they had nothing to say.
7 When he noticed how the guests picked the places of honor at the table, he told them this parable: 8 “When
someone invites you to a wedding feast, do not take the place of honor,
for a person more distinguished than you may have been invited. 9 If
so, the host who invited both of you will come and say to you, ‘Give
this person your seat.’ Then, humiliated, you will have to take the
least important place. 10 But
when you are invited, take the lowest place, so that when your host
comes, he will say to you, ‘Friend, move up to a better place.’ Then you
will be honored in the presence of all the other guests. 11 For all those who exalt themselves will be humbled, and those who humble themselves will be exalted.”
12 Then Jesus said to his host, “When
you give a luncheon or dinner, do not invite your friends, your
brothers or sisters, your relatives, or your rich neighbors; if you do,
they may invite you back and so you will be repaid. 13 But when you give a banquet, invite the poor, the crippled, the lame, the blind, 14 and you will be blessed. Although they cannot repay you, you will be repaid at the resurrection of the righteous.”
The Parable of the Great Banquet
15 When one of those at the table with him heard this, he said to Jesus, “Blessed is the one who will eat at the feast in the kingdom of God.”
16 Jesus replied: “A certain man was preparing a great banquet and invited many guests. 17 At the time of the banquet he sent his servant to tell those who had been invited, ‘Come, for everything is now ready.’
18 “But
they all alike began to make excuses. The first said, ‘I have just
bought a field, and I must go and see it. Please excuse me.’
19 “Another said, ‘I have just bought five yoke of oxen, and I’m on my way to try them out. Please excuse me.’
20 “Still another said, ‘I just got married, so I can’t come.’
21 “The
servant came back and reported this to his master. Then the owner of
the house became angry and ordered his servant, ‘Go out quickly into the
streets and alleys of the town and bring in the poor, the crippled, the
blind and the lame.’
22 “‘Sir,’ the servant said, ‘what you ordered has been done, but there is still room.’
23 “Then
the master told his servant, ‘Go out to the roads and country lanes and
compel them to come in, so that my house will be full. 24 I tell you, not one of those who were invited will get a taste of my banquet.’”
The Cost of Being a Disciple
25 Large crowds were traveling with Jesus, and turning to them he said: 26 “If
anyone comes to me and does not hate father and mother, wife and
children, brothers and sisters—yes, even their own life—such a person
cannot be my disciple. 27 And whoever does not carry their cross and follow me cannot be my disciple.
28 “Suppose
one of you wants to build a tower. Won’t you first sit down and
estimate the cost to see if you have enough money to complete it? 29 For if you lay the foundation and are not able to finish it, everyone who sees it will ridicule you, 30 saying, ‘This person began to build and wasn’t able to finish.’
31 “Or
suppose a king is about to go to war against another king. Won’t he
first sit down and consider whether he is able with ten thousand men to
oppose the one coming against him with twenty thousand? 32 If he is not able, he will send a delegation while the other is still a long way off and will ask for terms of peace. 33 In the same way, those of you who do not give up everything you have cannot be my disciples.
34 “Salt is good, but if it loses its saltiness, how can it be made salty again? 35 It is fit neither for the soil nor for the manure pile; it is thrown out.
“Whoever has ears to hear, let them hear.”
Footnotes:
- Luke 14:5 Some manuscripts donkey
No comments:
Post a Comment