Paris Peace Accords 23 Oct. 1991

Wednesday, October 15, 2014

កិច្ចការ ១៩ | Acts 19

Reading LUKE-ACTS together as one continuous story (as it is!)

Gospel according to Luke 
ដំណឹងល្អ​ រៀប​រៀង​ ដោយលោក​ លូកា
Background Notes


New Testament Scholar and Theologian NT Wright and Harvard Philosopher Sean Kelly discuss one of history's most influential books at The Veritas Forum at Harvard 2013. Join us for a conversation on the interpretation of the New Testament in a post-modern era, moderated by Jay Harris, Dean of Undergraduate Education and Harry Austryn Wolfson Professor of Jewish Studies.

ACTS of the Apostles
កិច្ចការ រៀប​រៀង​ ដោយលោក​ លូកា
Background Notes






ប៉ូល ​នៅ​ក្រុង​ អេភេសូ

ពេល​ដែលលោក​ អប៉ូឡូស ​នៅ​ក្រុង​ កូរិនថូស, លោក ​ប៉ូល​ បាន​ឆ្លង​កាត់​ តំបន់​ខ្ពង់​រាប, ធ្វើ​ដំណើរ​ មក​ដល់​ក្រុង​ អេភេសូ។  លោក​ បាន​ជួប​សិស្ស​ខ្លះ, ហើយ​ សួរ​ថា៖ «កាល​បង​ប្អូន​ ចាប់​ផ្ដើម​ជឿ​ នោះ, តើ​ បង​ប្អូន​ទទួល​ព្រះវិញ្ញាណ​ ដ៏វិសុទ្ធ ​ហើយ ​ឬ​នៅ?» 

គេ​ តប​មក​លោក​វិញ​ ថា៖ «យើង​ខ្ញុំ ​មិន​ដែល​ ទាំង​ឮ​ ថា មាន​ព្រះវិញ្ញាណ ​ដ៏វិសុទ្ធ​ផង។»

លោក​ សួរ​គេ​ទៀត​ ថា៖ «ដូច្នេះ តើ​ បង​ប្អូន ​បាន​ទទួល ​ពិធី​ជ្រមុជ​ទឹក​ណា

គេ​ តប​ថា៖ «ពិធី​ជ្រមុជ​ទឹក ​របស់​លោក​ យ៉ូហាន។» 

លោក ​ប៉ូល​ ក៏​មាន​ប្រសាសន៍ ​ថា៖ «លោក​ យ៉ូហាន​ បាន​ធ្វើ​ ពិធី​ជ្រមុជ​ទឹក ​ឲ្យ​អស់​អ្នក ​ដែល​កែ​ប្រែ​ ចិត្ត​គំនិត ទាំង​មាន​ប្រសាសន៍ ​ប្រាប់​ប្រជាជន ​ឲ្យ​ជឿ​លើ​ ព្រះអង្គ ​ដែល​យាង​មក​ ក្រោយ​លោក, គឺ​ ព្រះយេស៊ូ ​នេះ​ហើយ។»  ក្រោយ​បាន​ឮ​ លោក​ ប៉ូល​ មាន​ប្រសាសន៍​ ដូច្នោះ, ពួក​សិស្ស ​ក៏​ទទួល​ ពិធី​ជ្រមុជ​ទឹក​ ក្នុង​ព្រះនាម​ ព្រះអម្ចាស់ យេស៊ូ។  លោក ​ប៉ូល​ បាន​ដាក់​ដៃ​ លើ​គេ; ព្រះវិញ្ញាណ​ ដ៏វិសុទ្ធ ​ក៏​យាង​មក​ សណ្ឋិត ​លើ​គេ, ហើយ ​គេ​ នាំ​គ្នា ​និយាយ​ភាសា​ ចំឡែក​អស្ចារ្យ និង​ថ្លែង​ ព្រះបន្ទូល​ផង។  អ្នក​ទាំង​នោះ​ មាន​គ្នា​ ទាំង​អស់​ ប្រមាណ​ ដប់ពីរ​នាក់។

លោក​ ប៉ូល​ បាន​ចូល​ទៅ​ សាលា​ប្រជុំ, ហើយ មាន​ប្រសាសន៍​ ដោយ​ចិត្ត​ អង់អាច ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ បី​ខែ។  លោក ​បាន​សន្ទនា​ ជា​មួយ​ ពួក​គេ​ អំពី ​ព្រះរាជ្យ របស់​ ព្រះជាម្ចាស់ និង​ខិតខំ​ ណែនាំ ​ពួក​គេ​ ឲ្យ​ជឿ។  ប៉ុន្តែ ដោយ​អ្នក​ខ្លះ ​នៅ​តែ ​មាន​ចិត្ត​ មានះ​ មិន​ព្រម​ជឿ, ថែម​ទាំង​ ប្រមាថ​ មាគ៌ា ​របស់​ ព្រះអម្ចាស់​ នៅ​មុខ​ប្រជុំ​ជន​ ផង​នោះ, លោក​ ក៏​ចាក​ចេញ​ ពី​ពួក​គេ, នាំ​សិស្ស​ ទៅ​ដាច់​ឡែក, ហើយ ​បង្រៀន​គេ ​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​ នៅ​ក្នុង​សាលា​ ទីរ៉ាណុស។  លោក​ បាន​បង្រៀន​គេ ​អស់​រយៈ​ពេល​ ពីរ​ឆ្នាំ, គឺ ​រហូត​ ទាល់​តែ ​អ្នក​ស្រុក ​អាស៊ី ​ទាំង​អស់, ទាំង​សាសន៍​ យូដា ទាំង​សាសន៍ ​ក្រិក, បាន​ឮ​ ព្រះបន្ទូល​ របស់​ ព្រះអម្ចាស់។ 

ពេល​នោះ ព្រះអម្ចាស់​ បាន​ធ្វើ​ ការ​អស្ចារ្យ​ ដ៏​ធំៗ ជា​ច្រើន តាម​រយៈ​លោក ​ប៉ូល, គឺ​ បើ​ គេ​ គ្រាន់​តែ​ យក​ក្រណាត់ ឬ​កន្សែង ​ដែល​បាន​ប៉ះ​លោក ​ប៉ូល មក​ដាក់​ ពី​លើ​ អ្នក​ជំងឺ, អ្នក​ជំងឺ​ នឹង​បាន​ជា, ហើយ ​វិញ្ញាណ​អាក្រក់ ​ក៏​នឹង​ចេញ​ ពី​គេ ​ទៅ​ដែរ។

កូន​ របស់ ស្កេវ៉ា

មាន​គ្រូ​ ដេញ​វិញ្ញាណ​ អាក្រក់​ ជាតិ​យូដា​ខ្លះ តែង​ធ្វើ​ដំណើរ​ ពី​កន្លែង​មួយ ​ទៅ​កន្លែង​មួយ, ចង់​ដេញ​ វិញ្ញាណ ​អាក្រក់ ​ចេញ​ពី​មនុស្ស ដោយ​ប្រើ ​ព្រះនាម ​ព្រះអម្ចាស់ ​យេស៊ូ, គឺ​ គេ​ និយាយ​ទៅ ​វិញ្ញាណ​ អាក្រក់​ ថា៖ «យើង ​បញ្ជា​ពួក​ឯង, ក្នុង​ព្រះនាម​ ព្រះយេស៊ូ​ ដែល​លោក ​ប៉ូល ​ប្រកាស, ចូរ​ចេញ​ទៅ!»  កូន​ប្រុស​ ទាំង​ប្រាំពីរ ​របស់​ លោក​ ស្កេវ៉ា ដែល​ជា​នាយក​ បូជាចារ្យ ​របស់​សាសន៍​ យូដា ក៏​បាន​ធ្វើ​ ដូច្នេះ​ដែរ។  វិញ្ញាណ​អាក្រក់​ បាន​តប ​មក​អ្នក​ ទាំង​នោះ​វិញ ​ថា៖ «យើង​ ស្គាល់​ព្រះយេស៊ូ, ហើយ ​ក៏​ដឹង ​ថា, លោក​ ប៉ូល​ ជា​នរណា​ដែរ។  ចុះ​ ឯង​រាល់​គ្នា​វិញ, ឯង ​ជា​នរណា?»  អ្នក ​ដែល​មាន ​វិញ្ញាណ ​អាក្រក់​ ចូល​បាន​ស្ទុះ​មក​ សង្កត់​ពួក​គេ ​ជាប់, ហើយ ​វិញ្ញាណ​ អាក្រក់​ មាន​កម្លាំង​ជាង រហូត ​ទាល់​តែ​ ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ ទាំង​នោះ ​រត់​ចេញ ​ពី​ផ្ទះ, របូត​ខោ, របូត​អាវ, និង​ត្រូវ​ របួស ​ទៀត​ផង។

មនុស្សម្នា នៅ​ក្រុង​ អេភេសូ, ទាំង​សាសន៍ ​យូដា ទាំង​សាសន៍​ ក្រិក, បាន​ដឹង​រឿង​នេះ, ហើយ ​កោត​ខ្លាច​ គ្រប់ៗ​គ្នា។  ពេល​នោះ គេ ​លើក​តម្កើង ​ព្រះនាម ​របស់​ ព្រះអម្ចាស់ យេស៊ូ។  មាន​អ្នក​ជឿ​ ជា​ច្រើន​នាក់ បាន​នាំ​គ្នា​ មក​ទទួល ​សារភាព​ ជា​សាធារណៈ នូវ​អំពើ​ ដែល​ខ្លួន​ ធ្លាប់​ប្រព្រឹត្ត​ កាល​ពី​មុន, ហើយ ក៏​មាន​អស់​អ្នក​ ដែល​ធ្លាប់​ ប្រព្រឹត្ត​ អំពើ​ អាបធ្មប់ ក៏​បាន​យក​ ក្បួន​តម្រា ​របស់​ខ្លួន ​មក​ដុត​ចោល នៅ​មុខ​គេ​ឯង​ ទាំង​អស់​គ្នា​ផង។  គេ​ បាន​គិតគូរ​ របស់​ ទាំង​នោះ ឃើញ​ថា​ មាន​តម្លៃ ​ប្រាំ​ម៉ឺន​ដួង។  មក​ពី​ព្រះអម្ចាស់​ បាន​សំដែង​ ព្រះចេស្ដា, ដូច្នេះហើយ ​បាន​ជា​ព្រះបន្ទូល ​រីក​ចំរើន និង​មាន​ ប្រសិទ្ធភាព​ កាន់​តែ​ ខ្លាំង​ឡើងៗ។



ការ​បះបោរ ​នៅ​ក្រុង ​អេភេសូ

ក្រោយ​ពី ​ព្រឹត្តិការណ៍ នោះ​មក, ព្រះវិញ្ញាណ ​ណែនាំ​លោក​ ប៉ូល​ ឲ្យ​សំរេច​ចិត្ត ​ទៅ​ក្រុង​ យេរូសាឡឹម, ដោយ​ធ្វើ​ដំណើរ ​ឆ្លង​កាត់​ស្រុក ​ម៉ាសេដូន និង​ស្រុក​ អាខៃ។  លោក​ មាន​ប្រសាសន៍​ ថា៖ «កាល​ណា ទៅ​ដល់​ស្រុក​នោះ, ​ខ្ញុំ​ ត្រូវ​តែ​ ទៅ​ក្រុង ​រ៉ូម​ទៀត។»  លោក​ បាន​ចាត់​ សហការី​ របស់​លោក ​ពីរ ​រូប, គឺ​ លោក​ ធីម៉ូថេ និង​លោក ​អេរ៉ាស្ទុស ឲ្យ​ទៅ​ស្រុក ​ម៉ាសេដូន ​មុន; រីឯ​ លោក, លោក​ ស្នាក់​នៅ​ ក្នុង​ស្រុក ​អាស៊ី មួយ​រយៈ​ពេល​សិន។

នៅ​គ្រា​នោះ មាន​កើត​ ការ​បះបោរ​មួយ​ យ៉ាង​ខ្លាំង ​ព្រោះតែ​ មាគ៌ា​ របស់ ​ព្រះអម្ចាស់។  មាន​ជាង​ចម្លាក់​ម្នាក់ ​ឈ្មោះ​ ដេមេទ្រាស ដែល​បាន​ធ្វើ ​រូប​វិហារ​ របស់​ ព្រះនាង​ ឌីអាន ពី​ប្រាក់, ហើយ ​គាត់​ បាន​ផ្ដល់​កំរៃ​ ជា​ច្រើន​ ដល់​ពួក​កូន​ជាង។  គាត់​ បាន​ប្រមូល​ កូន​ជាង ​របស់​គាត់ និង​អស់​អ្នក​ ដែល​មាន​ មុខ​របរ​ ដូច​គ្នា​មក, រួច ​ពោល​ថា៖ «បង​ប្អូន​ អើយ, បង​ប្អូន​ ជ្រាប​ស្រាប់ ​ហើយ ​ថា, យើង​ បាន​រស់​ស្រួល ក៏​ដោយសារ ​តែ​ មុខ​របរ​នេះ, ហើយ ​បង​ប្អូន ​ក៏​បាន​ឃើញ​ បាន​ឮ​ដែរ​ ថា ឈ្មោះ ​ប៉ូល​នោះ ​បញ្ចុះបញ្ចូល​, នាំ​មហាជន​ ឲ្យ​ទៅ​តាម​គាត់, មិន​ត្រឹម​តែ ​នៅ​ក្រុង ​អេភេសូ ​នេះ ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ, គឺ​ សឹង​តែ ​ពេញ​ស្រុក​ អាស៊ី​ ទាំង​មូល ​ថែម​ទៀត​ផង, ដោយ​ពោល​ ថា, រូប​ព្រះ ​ដែល​ធ្វើ​ ដោយ​ដៃ​មនុស្ស មិន​មែន​ ជា​ព្រះ​ឡើយ។  ការ​នេះ​ មិន​ត្រឹម​តែ​ បន្ថោក​បន្ទាប ​មុខ​របរ ​របស់យើង ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ, គឺ ​ថែម​ទាំង ​ធ្វើ ​ឲ្យ​ព្រះវិហារ​ នៃ​ព្រះនាង ​ឌីអាន​ ដ៏​ប្រសើរ​ឧត្ដម​ របស់​យើង ​ត្រូវ​ រលាយ, ហើយ​ កិត្តិនាម ​របស់​ ព្រះនាង, ដែល​អ្នក​ស្រុក​ អាស៊ី និង​សកល​លោក ​ទាំង​មូល​ ធ្លាប់​ថ្វាយបង្គំ, មុខ​ជា​ត្រូវ​ ធ្លាក់​ចុះ​ អន់ថយ ​ទៀត​ផង។»

កាល​បាន​ឮ​ ពាក្យ​នេះ​ហើយ, គេ ​ខឹង​យ៉ាង​ខ្លាំង ក៏​នាំ​គ្នា ​ស្រែក​ឡើង​ ថា៖ «ព្រះនាង​ ឌីអាន ​ជា​ព្រះ​ របស់​ អ្នក​ក្រុង​ អេភេសូ។  ទ្រង់ ​ប្រសើរ​ឧត្ដម!»  ពេល​នោះ មាន​កើត ​វឹកវរ​ ពាសពេញ​ ទីក្រុង។  គេ ​លើក​គ្នា​ ដើរ​តម្រង់ ​ទៅ​លាន​ មហោស្រព​, ទាំង​អូស​ទាញ​ លោក​ កៃយុស និង​លោក​ អើរីស្ដាក​, ជា​អ្នក​ស្រុក​ ម៉ាសេដូន ​ដែល​រួម​ដំណើរ ​ជា​មួយ​លោក ​ប៉ូល​, ទៅ​ផង។  លោក​ ប៉ូល ​មាន​បំណង ​ទៅ​ជួប​ ប្រជាជន, ប៉ុន្តែ ពួក​សិស្ស ​បាន​ឃាត់​លោក ​មិន​ឲ្យ​ទៅ​ទេ, សូម្បី​តែ​ មន្ត្រី​ក្រុង​ខ្លះ ​ដែល​ជា​មិត្តភក្ដិ ​របស់​លោក ក៏​បាន​ចាត់​គេ​ ឲ្យ​ទៅ​ ជំរាប​លោក, មិន​ឲ្យ​ទៅ ​លាន​មហោស្រព​ដែរ។

នៅ​ពេល​នោះ អ្នក​ខ្លះ ​ស្រែក​យ៉ាង​នេះ, អ្នក​ខ្លះ ស្រែក​យ៉ាង​នោះ, ដ្បិត​ មាន​កើត ​ច្របូកច្របល់ ​ពេញ​អង្គ​ប្រជុំ​ ទាំង​មូល, ហើយ​ មាន​អ្នក​ខ្លះ​ មិន​ទាំង​ដឹង ​ថា,​ គេ​ មក​ប្រជុំ​គ្នា ​រឿង​អ្វី​ផង។  ពេល​នោះ ជន​ជាតិ​ យូដា​ បាន​រុញ​ បុរស​ម្នាក់ ឈ្មោះ ​អលេក្សានត្រុស ​ឲ្យ​ចេញ ​ពី​ក្នុង​ចំណោម​ បណ្ដាជន, ឡើង​ទៅ​ឈរ​ នៅ​ខាង​មុខ។  អលេក្សានត្រុស​ ក៏​លើក​ដៃ ​ធ្វើ​សញ្ញា, ព្រោះ ​គាត់​ ចង់​ឆ្លើយ​ដោះសា ​នៅ​មុខ​ប្រជាជន។  ប៉ុន្តែ កាល​ប្រជាជន ​ឃើញ​ថា, គាត់ ​ជា​ជន​ជាតិ​ យូដា, គេ​ ក៏​ស្រែក​ឡើង​ ព្រម​គ្នា អស់​រយៈ​ពេល ​ជិត​ពីរ​ម៉ោង​ ថា៖ «ព្រះនាង​ ឌីអាន ​ជា​ព្រះ​ របស់ ​អ្នក​ក្រុង ​អេភេសូទ្រង់​ ប្រសើរ​ឧត្ដម!»

នៅ​ទី​បំផុត លោក ​លេខាធិការ​ក្រុង ​បាន​ឃាត់​បណ្ដាជន ​ឲ្យ​នៅ​ស្ងៀម​, ដោយ​ពោល​ ថា៖ «បង​ប្អូន​ ជា​អ្នក​ក្រុង ​អេភេសូ​ អើយ!  តើ​ នរណា ​មិន​ដឹង ​ថា, ក្រុង​ អេភេសូ ជា​ក្រុង ​របស់​ ព្រះនាង​ ឌីអាន ដែល​ជា​ព្រះ ​ដ៏​ប្រសើរ​ឧត្ដម និង​ជា​ក្រុង ​ដែល​មាន ​រូប​សំណាក​ ធ្លាក់​ចុះ​ ពី​ស្ថានសួគ៌​ មក​នោះ។  ត្រង់​នេះ ​គ្មាន​ នរណា​ អាច​ជំទាស់ ​បាន​ទេ។  សូម​ បង​ប្អូន ​នៅ​ស្ងៀម​ទៅ; កុំ ​ប្រព្រឹត្ត​ ដោយ​ឥត​ ពិចារណា​ ដូច្នេះ។  បង​ប្អូន​ បាន​នាំ​អ្នក​ ទាំង​នេះ​មក, ប៉ុន្តែ គេ​ មិន​បាន​ប្លន់​ ព្រះវិហារ ឬ​ក៏​ពោល​ពាក្យ​អ្វី ​ប្រមាថ​ព្រះនាង ​របស់​ យើង​ទេ។  ប្រសិន​បើ ​លោក​ ដេមេទ្រាស និង​ពួក​ជាង ​ដែល​នៅ ​ជា​មួយ​គាត់​ មាន​រឿង​អ្វី​ទាស់​ នឹង​នរណា, ត្រូវ​ នាំ​ពាក្យ​បណ្ដឹង ​មក​ជូន​ អស់​លោក​ ជា​រាជ​ប្រតិភូ រក​យុត្តិធម៌ ឲ្យ​ នៅ​ថ្ងៃ ​ជំនុំ​ជំរះ​ទៅ។  ប្រសិន​បើ​ បង​ប្អូន ​ចង់​តវ៉ា​ អំពី ​រឿង​អ្វី​ ទៀត​នោះ, ចាំ​ដល់​ពេល​ មាន​អង្គ​ប្រជុំ ​ពេញ​ច្បាប់; គេ​ នឹង​ដោះ​ស្រាយ​ជូន។  បើ មិន​ដូច្នោះ​ទេ, សូម ប្រយ័ត្ន, ក្រែង​យើង​ ត្រូវ​ ជាប់​ចោទ​ ថា, ​ជា​អ្នក​ បះបោរ, ព្រោះ​តែ ​រឿងរ៉ាវ ​ដែល​កើត ​មាន​ឡើង​ នៅ​ថ្ងៃ​នេះ។  ដ្បិត​ យើង ​គ្មាន​មូល​ហេតុ​អ្វី  ដើម្បី ​ដោះសា ​អំពី​ ការ​ប្រជុំ​គ្នា​នេះ​ បាន​ឡើយ។»  គាត់ ​មាន​ប្រសាសន៍ ​ដូច្នេះ​ រួច​ហើយ ក៏​ប្រាប់​អង្គ​ប្រជុំ​ ឲ្យ​បែកខ្ញែក​ គ្នា​ទៅ។




No comments:

Post a Comment