Paris Peace Accords 23 Oct. 1991

Monday, November 3, 2014

សុភាសិត ១ Proverbs 1:20-33

ការ​ប្រកាស ​របស់ ​ព្រះ​ប្រាជ្ញា​ញាណ

ព្រះ​ប្រាជ្ញា​ញាណ ​ស្រែក ​នៅ​តាម​ផ្លូវ, ហើយ​ បន្លឺ​សំឡេង​ នៅ​តាម ​ទី​សាធារណៈ, ព្រម​ទាំង​ អំពាវនាវ ​តាម​ច្រក​ ដ៏​អ៊ូអរ, និង​ប្រកាស​ នៅ​មាត់​ទ្វារ​ក្រុង ​ថា៖

«មនុស្ស​ឆោត ​អើយ! 
តើ​ អ្នក​រាល់​គ្នា ​ចូល​ចិត្ត​ នៅ​ឆោត​ ដូច្នេះ​
ដល់​កាល​ណា​ ទៀត?  
អ្នក​រាល់​គ្នា​ នៅ​តែ​ មើលងាយ​យើង​ ដល់​កាល​ណា​ ទៀត? តើ​ អ្នក​រាល់​គ្នា ​នៅ​ល្ងង់, ពុំ ​ព្រម​ចង់​ចេះ ​ដូច្នេះ
ដល់​កាល​ណា​ ទៀត?  
ចូរ នាំ​គ្នា​ មក​ស្ដាប់ ដំបូន្មាន ​របស់​យើង។ 
យើង​ នឹង​ចាក់​ បង្ហូរ​វិញ្ញាណ ​របស់​យើង ​លើ​អ្នក​រាល់​គ្នា, ហើយ ​យើង នឹង​បង្ហាញ​ ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​
ស្គាល់​ចំណេះ ​របស់​យើង។ 
យើង​ បាន​ហៅ​ អ្នក​រាល់​គ្នា,
តែ​ អ្នក​រាល់​គ្នា ​ធ្វើ​មិន​ឮ។ 
យើង​ បាន​បោយ​ដៃ ​ហៅ​អ្នក​រាល់​គ្នា,
តែ​ អ្នក​រាល់​គ្នា ​ធ្វើ​ព្រងើយ។ 
ដោយ​អ្នក​រាល់​គ្នា ​បោះបង់​ចោល ពាក្យ​ទូន្មាន ​របស់​យើង, ហើយ​ មិន​ព្រម​ទទួល​ យោបល់ ​ពី​យើង​ ទេ​នោះ
ពេល​ណា​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ មាន​មហន្តរាយ, ​យើង​ នឹង​សើច; ហើយ ​ពេល​ណា​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ ជួប​ភ័យ​អាសន្ន,
យើង​ នឹង​ចំអក ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​វិញ​ ជា​មិន​ខាន។  
ពេលណា​ ភ័យ​អាសន្ន ​កើត​មាន ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា
​ដូច​ខ្យល់​ ព្យុះ,
ហើយ ​មហន្តរាយ ​កើត​មាន ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា
ដូច​ខ្យល់​ កំបុត​ត្បូង,
ពេល​ណា ​សេចក្ដី​ តប់ប្រមល់ និង​ទុក្ខ​វេទនា
​សង្កត់សង្កិន ​អ្នក​រាល់​គ្នា
ពេល​នោះ អ្នក​រាល់​គ្នា ​មុខ​ជា​ស្រែក​អង្វរ​ ឲ្យ​យើង​ជួយ,
តែ​ យើង ​មិន​ឆ្លើយ​តប ​ទេ។ 
អ្នក​រាល់​គ្នា​ នឹង​ស្វែង​រក​យើង,
តែ ​រក​មិន​ឃើញ ​ឡើយ។

«អ្នក​រាល់​គ្នា​ ស្អប់​ការ​ចេះ​ដឹង។ 
អ្នក​រាល់​គ្នា​ មិន​សុខ​ចិត្ត ​គោរព ​កោត​ខ្លាច ព្រះអម្ចាស់។ 
អ្នក​រាល់​គ្នា​ មិន​ព្រម​ ទទួល​យោបល់​ ពី​យើង,
ហើយ ​មើលងាយ ​ដំបូន្មាន​ ទាំង​ប៉ុន្មាន
របស់​យើង​ ថែម​ទៀត​ផង។ 
អ្នករាល់​គ្នា​ នឹង​ទទួល​ផល
​ស្រប​តាម ​កិរិយា​មារយាទ ​របស់​ខ្លួន,
ហើយ​ អំពើ​ ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ ប្រព្រឹត្ត
នឹង​នាំ​ ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ ឆ្អែតឆ្អន់
ដ្បិត​ ចិត្ត​រឹងរូស ​របស់ ​មនុស្ស​ល្ងង់
នឹង​ធ្វើ​ ឲ្យ​គេ​ បាត់បង់​ជីវិត។ 
ហើយ ​ចិត្ត​អួតអាង ​របស់ ​មនុស្ស​លេលា
នឹង​ធ្វើ ​ឲ្យ​គេ ​វិនាស។  
រីឯ​ អ្នក​ ដែល​ស្ដាប់​យើង នឹង​រស់​នៅ​ យ៉ាង​សុខដុមរមនា,

ឥត​ភ័យ​ខ្លាច​ ទុក្ខ​លំបាក ​អ្វី​ឡើយ។»

Wisdom’s Rebuke

20 Out in the open wisdom calls aloud,
    she raises her voice in the public square;
21 on top of the wall[d] she cries out,
    at the city gate she makes her speech:
22 “How long will you who are simple love your simple ways?
    How long will mockers delight in mockery
    and fools hate knowledge?
23 Repent at my rebuke!
    Then I will pour out my thoughts to you,
    I will make known to you my teachings.
24 But since you refuse to listen when I call
    and no one pays attention when I stretch out my hand,
25 since you disregard all my advice
    and do not accept my rebuke,
26 I in turn will laugh when disaster strikes you;
    I will mock when calamity overtakes you
27 when calamity overtakes you like a storm,
    when disaster sweeps over you like a whirlwind,
    when distress and trouble overwhelm you.

28 “Then they will call to me but I will not answer;
    they will look for me but will not find me,
29 since they hated knowledge
    and did not choose to fear the Lord.
30 Since they would not accept my advice
    and spurned my rebuke,
31 they will eat the fruit of their ways
    and be filled with the fruit of their schemes.
32 For the waywardness of the simple will kill them,
    and the complacency of fools will destroy them;
33 but whoever listens to me will live in safety
    and be at ease, without fear of harm.”



Proverbs: Background Note

Authors

“sayings of the wise.... Solomon’s ability to produce proverbs is specified in 1Ki 4:32, where 3,000 proverbs are attributed to him. Coupled with statements about his unparalleled wisdom...

Date

Archaeological Information
If Solomon is granted a prominent role in the book, most of Proverbs would stem from the tenth century b.c. [before Christ] during the time of Israel’s united kingdom. The peace and prosperity that characterized that era accord well with the development of reflective wisdom and the production of literary works...

Purpose and Teaching

...According to the prologue (1:1–7), Proverbs was written to give “prudence to the simple, knowledge and discretion to the young” (1:4), and to make the wise even wiser (1:5). ...

In any event, the concluding epitomizing of wisdom in the wife of noble character forms a literary frame with the opening discourses, wherewisdom is personified as a woman.




No comments:

Post a Comment