កំណើត ព្រះយេស៊ូ
នៅគ្រានោះ ព្រះចៅអធិរាជ រ៉ូម៉ាំង ព្រះនាម អូគូស្ដ មានព្រះរាជបញ្ជា ឲ្យជំរឿន ចំនួន ប្រជាជន ទាំងអស់ ក្នុងចក្រភព រ៉ូម៉ាំង ទាំងមូល។ ការជំរឿន ប្រជាជន លើកដំបូងនេះ បានធ្វើឡើង ក្នុងអំឡុងពេល ដែលគីរេនាស ធ្វើជាទេសាភិបាល នៅស្រុក ស៊ីរី។ អ្នកស្រុក ទាំងអស់ ត្រូវ ទៅចុះឈ្មោះ ក្នុងបញ្ជី តាមស្រុកកំណើត រៀងៗខ្លួន។
រីឯ យ៉ូសែប ក៏ចេញដំណើរ ពីភូមិ ណាសារ៉ែត ក្នុងស្រុក កាលីឡេ ឆ្ពោះទៅភូមិ បេថ្លេហិម ក្នុងស្រុក យូដា, ជាភូមិកំណើត របស់ ព្រះបាទដាវីឌ, ព្រោះ លោក ជាព្រះញាតិវង្ស នឹងព្រះបាទ ដាវីឌ។ លោក ទៅចុះឈ្មោះ ជាមួយ ម៉ារី, ជាគូដណ្ដឹង ដែលមានផ្ទៃពោះ។ ពេលអ្នកទាំងពីរ នៅឯភូមិ បេថ្លេហិម, នាង ម៉ារី គ្រប់ខែហើយ។ នាង សម្រាលបាន បុត្រមួយ, ជាបុត្រច្បង។ នាង រុំបុត្រនោះ នឹងសំពត់, រួច ដាក់ឲ្យផ្ទំ ក្នុងស្នូកសត្វ, ដ្បិត ពុំ មានសល់ កន្លែងសំណាក់ ក្នុងផ្ទះសោះ។
ទេវតា ប្រកាស អំពី កំណើត ព្រះយេស៊ូ
«សូម លើកតម្កើង សិរីរុងរឿង របស់ ព្រះជាម្ចាស់ នៅស្ថាន ដ៏ខ្ពស់ បំផុត, ហើយ សូម ឲ្យមនុស្សលោក ដ៏ជាទីស្រឡាញ់ របស់ ព្រះអង្គ បានប្រកប ដោយសេចក្ដី សុខសាន្ត នៅលើផែនដី!»
លុះ ពួកទេវតា ត្រឡប់ ទៅស្ថាន បរមសុខ វិញ អស់ទៅ, ពួកគេ បបួលគ្នា ថា៖ «ទៅ! យើង នាំគ្នា ទៅបេថ្លេហិម មើលហេតុការណ៍ ដែលកើតមាន ដូចព្រះអម្ចាស់ បានសំដែង ឲ្យយើងដឹង នោះមើល៍។»
ពួកគេ ប្រញាប់ ប្រញាល់ នាំគ្នា ធ្វើដំណើរទៅ, ឃើញ ម៉ារី, យ៉ូសែប, ព្រមទាំង ព្រះឱរស ផ្ទំ ក្នុងស្នូកសត្វ។ ពេលពួកគង្វាល ឃើញ ព្រះឱរស ហើយ, គេ ក៏រៀបរាប់ អំពី សេចក្ដី ដែលទេវតា បានប្រាប់ អំពី ព្រះឱរសនេះ។ អស់អ្នក ដែលបានឮ ពួកគង្វាល និយាយ នឹកឆ្ងល់ យ៉ាងខ្លាំង។ រីឯ ម៉ារី វិញ, នាង ចងចាំ ហេតុការណ៍ ទាំងនេះ ទុកក្នុងចិត្ត, ព្រមទាំង ត្រិះរិះ ពិចារណា ថែមទៀតផង។ បន្ទាប់មក ពួកគង្វាល ត្រឡប់ទៅវិញ, ទាំងច្រៀង លើកតម្កើង សិរីរុងរឿង របស់ ព្រះជាម្ចាស់, ព្រោះ ហេតុការណ៍ ទាំងអស់ ដែលគេ បានឃើញ, បានឮ ស្របតាម សេចក្ដី ដែលទេវតា បានប្រាប់គេ, ឥតមានខ្វះ ត្រង់ណាឡើយ។
ប្រាំបីថ្ងៃ ក្រោយមក, ដល់ពេលកំណត់ ធ្វើពិធី កាត់ស្បែក ថ្វាយព្រះឱរស, គេ ថ្វាយព្រះនាម ថា «យេស៊ូ» ជាព្រះនាម ដែលទេវតា បានប្រាប់ ម៉ារី មុនពេល មានផ្ទៃពោះ។
ពិធី ថ្វាយព្រះឱរស យេស៊ូ នៅក្នុង ព្រះវិហារ
លុះ ដល់ពេលកំណត់ ដែលយ៉ូសែប និងម៉ារី ត្រូវ ធ្វើពិធី ជំរះកាយ ឲ្យបានបរិសុទ្ធ, តាមវិន័យ ម៉ូសេ បានចែងទុក។ អ្នកទាំងពីរ ក៏នាំព្រះឱរស ទៅថ្វាយ ព្រះអម្ចាស់ នៅក្រុង យេរូសាឡឹម, ដ្បិត ក្នុងក្រឹត្យវិន័យ របស់ ព្រះអម្ចាស់ មានចែងទុកមក ថា៖ «កូនប្រុសច្បង ទាំងអស់ ត្រូវ ទុក ជាចំណែក ថ្វាយព្រះអម្ចាស់។» អ្នកទាំងពីរ ថ្វាយយញ្ញបូជា, ស្របតាម ក្រឹត្យវិន័យ របស់ ព្រះអម្ចាស់ ដែលតំរូវ ឲ្យថ្វាយ៖ «លលក មួយគូ ឬព្រាបស្ទាវ ពីរ។»
នៅក្រុង យេរូសាឡឹម មានបុរសម្នាក់ ឈ្មោះ ស៊ីម្មាន ជាមនុស្ស សុចរិត។ គាត់ គោរព កោតខ្លាច ព្រះជាម្ចាស់, ព្រមទាំង ទន្ទឹងរង់ចាំ ពេលព្រះអង្គ យាងមក សម្រាលទុក្ខ ប្រជារាស្ត្រ អ៊ីស្រាអែល។ ព្រះវិញ្ញាណ ដ៏វិសុទ្ធ សណ្ឋិតលើគាត់, ហើយ សំដែង ឲ្យគាត់ដឹង ថា, គាត់ មិនត្រូវស្លាប់ ដរាបណា មិនទាន់បានឃើញ ព្រះគ្រិស្ដ ដែលព្រះអម្ចាស់ ចាត់ឲ្យមក ទេនោះ។ ព្រះវិញ្ញាណ នាំស៊ីម្មាន ចូលក្នុង ព្រះវិហារ។ ពេលមាតាបិតា នាំព្រះឱរស យេស៊ូ មកថ្វាយ ព្រះជាម្ចាស់, ដូចមាន ចែងទុក ក្នុងក្រឹត្យវិន័យ, ស៊ីម្មាន ក៏យកព្រះឱរស មកបី, រួច សរសើរតម្កើង ព្រះជាម្ចាស់ ថា៖
«បពិត្រព្រះ ដ៏ជាចៅហ្វាយ,
ឥឡូវនេះ, ព្រអង្គ បានសំរេច តាមព្រះបន្ទូល សន្យាហើយ។ ដូច្នេះ សូម ឲ្យទូលបង្គំ, ជាអ្នកបំរើ របស់ ព្រះអង្គ,
លាចាកលោក នេះទៅ, ដោយសុខសាន្ត ផងចុះ,
ដ្បិត ភ្នែកទូលបង្គំ បានឃើញ ការសង្គ្រោះ
ដែលព្រះអង្គ បានប្រទានមក ឲ្យប្រជាជាតិ ទាំងអស់,
គឺ ជាពន្លឺ ដែលនាំ ឲ្យមនុស្ស គ្រប់ជាតិសាសន៍ ស្គាល់ព្រះអង្គ, និង ជាសិរីរុងរឿង របស់ អ៊ីស្រាអែល,
ជាប្រជារាស្ត្រ ព្រះអង្គ។»
ពាក្យទំនាយ របស់ ស៊ីម្មាន
មាតាបិតា របស់ ព្រះយេស៊ូ ងឿងឆ្ងល់ នឹងសេចក្ដី ដែលស៊ីម្មាន មានប្រសាសន៍ អំពី ព្រះឱរសណាស់។ ស៊ីម្មាន ជូនពរ អ្នកទាំងពីរ, ហើយ និយាយទៅកាន់ នាងម៉ារី ជាមាតា ថា៖ «ព្រះជាម្ចាស់ បានចាត់ បុត្រនេះ មក ដើម្បី ឲ្យជនជាតិ អ៊ីស្រាអែល ច្រើននាក់ ដួល ឬងើបឡើងវិញ។ បុត្រនេះ ជាទីសំគាល់មួយ បង្ហាញអំពី ការសង្គ្រោះ របស់ ព្រះជាម្ចាស់។ តែ មានមនុស្ស ជាច្រើន នឹងជំទាស់ ប្រឆាំង។ បុត្រនេះ ធ្វើឲ្យ គំនិត លាក់កំបាំង របស់ មនុស្សជាច្រើន លេចច្បាស់ឡើង។ រីឯ នាងវិញ, នាង នឹងឈឺ ចុកចាប់ យ៉ាងខ្លាំង, ដូចមាន ដាវមួយ មកចាក់ ទម្លុះ ដួងចិត្ត របស់នាង។»
មានព្យាការិនី ម្នាក់ ឈ្មោះ អាណ ជាកូន របស់ ផាញូអែល ក្នុងកុល សម្ព័ន្ធ អេស៊ើរ។ គាត់ រៀបការ បានប្រាំពីរឆ្នាំ, ប្ដីគាត់ ក៏ទទួល មរណភាព ចោលទៅ។ គាត់ នៅមេម៉ាយ រហូត។ ឥឡូវនេះ គាត់ មានវ័យ ចាស់ណាស់ ទៅហើយ, អាយុ ប៉ែតសិប-បួន ឆ្នាំ។ គាត់ មិនទៅណាឆ្ងាយ ពីព្រះវិហារទេ។ គាត់ នៅគោរព បំរើ ព្រះអង្គ ទាំងយប់ ទាំងថ្ងៃ ដោយតមអាហារ និងអធិស្ឋានផង។ ពេលនោះ អាណ ក៏នៅ ទីនោះដែរ។ គាត់ សរសើរតម្កើង ព្រះជាម្ចាស់, រួច តំណាលអំពី ព្រះឱរសនោះ ប្រាប់អស់អ្នក ដែលទន្ទឹង រង់ចាំ ព្រះជាម្ចាស់ យាងមក លោះក្រុង យេរូសាឡឹម។
ព្រះឱរស ត្រឡប់ទៅភូមិ ណាសារ៉ែតវិញ
កាលមាតា បិតា របស់ ព្រះយេស៊ូ បានបំពេញ កិច្ចការ ទាំងអស់, ស្របតាម ក្រឹត្យវិន័យ របស់ ព្រះអម្ចាស់ សព្វគ្រប់ហើយ, គាត់ ក៏នាំគ្នា វិលត្រឡប់ទៅ ណាសារ៉ែត ជាភូមិ របស់គាត់ ក្នុងស្រុក កាលីឡេវិញ។ ព្រះកុមារ មានវ័យចំរើនឡើង ជាលំដាប់, មានកម្លាំង កាន់តែ មាំមួនឡើង, និងពោរពេញ ទៅដោយ ព្រះប្រាជ្ញាញាណ។ ព្រះជាម្ចាស់ គាប់ព្រះហឫទ័យ នឹងព្រះកុមារ នេះណាស់។
The Birth of Jesus
2 In those days Caesar Augustus issued a decree that a census should be taken of the entire Roman world. 2 (This was the first census that took place while[a] Quirinius was governor of Syria.) 3 And everyone went to their own town to register.
4 So Joseph also went up from the town of Nazareth in Galilee to Judea, to Bethlehem the town of David, because he belonged to the house and line of David. 5 He went there to register with Mary, who was pledged to be married to him and was expecting a child. 6 While they were there, the time came for the baby to be born, 7 and
she gave birth to her firstborn, a son. She wrapped him in cloths and
placed him in a manger, because there was no guest room available for
them.
8 And there were shepherds living out in the fields nearby, keeping watch over their flocks at night. 9 An angel of the Lord appeared to them, and the glory of the Lord shone around them, and they were terrified. 10 But the angel said to them, “Do not be afraid. I bring you good news that will cause great joy for all the people. 11 Today in the town of David a Savior has been born to you; he is the Messiah, the Lord. 12 This will be a sign to you: You will find a baby wrapped in cloths and lying in a manger.”
13 Suddenly a great company of the heavenly host appeared with the angel, praising God and saying,
14 “Glory to God in the highest heaven,
and on earth peace to those on whom his favor rests.”
15 When
the angels had left them and gone into heaven, the shepherds said to
one another, “Let’s go to Bethlehem and see this thing that has
happened, which the Lord has told us about.”
16 So they hurried off and found Mary and Joseph, and the baby, who was lying in the manger. 17 When they had seen him, they spread the word concerning what had been told them about this child, 18 and all who heard it were amazed at what the shepherds said to them. 19 But Mary treasured up all these things and pondered them in her heart. 20 The shepherds returned, glorifying and praising God for all the things they had heard and seen, which were just as they had been told.
21 On the eighth day, when it was time to circumcise the child, he was named Jesus, the name the angel had given him before he was conceived.
No comments:
Post a Comment