អតីត អភិបាលស្រុក នៅមណ្ឌលគិរី ថា, វៀតណាម បន្ត ធ្វើចម្ការ លើដី ជម្លោះ ក្បែរប៉ុស្តិ៍ ដាក់ដាំ
RFA / វិទ្យុ អាស៊ី សេរី | ៦ មករា ២០១៦
ខ្សែក្រវាត់ព្រំដែនរវាងកម្ពុជា-វៀតណាម
ដែលពលរដ្ឋរស់នៅជិតព្រំដែនអះអាងថា ស្លាកនេះវៀតណាម
បោះចូលដីខ្មែរច្រើនគីឡូម៉ែត្រនៅខេត្តមណ្ឌលគិរី។
រូបថតកាលពីថ្ងៃទី២ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥ (RFA/Men Sothyr)
អតីត អភិបាលស្រុក អូររាំង និងពលរដ្ឋ រស់នៅ ជិតព្រំដែន កម្ពុជា-វៀតណាម អំពាវនាវ ឲ្យរដ្ឋាភិបាល ពន្លឿន ដោះស្រាយ បញ្ហាព្រំដែន នៅតំបន់ អូរហុច ដែលវៀតណាម ហៅថា ដាក់ហ៊ូត។ ការអំពាវនាវនេះ ធ្វើឡើង បន្ទាប់ ពីប្រជាជន វៀតណាម បន្ត ធ្វើកសិកម្ម នៅតំបន់ ដែលកំពុង ប្រទាញប្រទង់គ្នា នៅចំណុច អូរដាង ឬតំបន់ ដែលពុំទាន់ ឯកភាពគ្នា កំណត់បង្គោល ព្រំដែននៅឡើយ។
អ្នកភូមិ រស់នៅ ជិតតំបន់ នោះ អះអាង ថា, ការពន្យារពេល ដោះស្រាយ គឺ ជាឱកាស របស់ វៀតណាម បន្តឈ្លានពាន បូរណភាព ទឹកដី របស់ កម្ពុជា បន្ទាប់ ពីវៀតណាម បានធ្វើប៉ុស្តិ៍ ចូលដីខ្មែរ ជាច្រើន គីឡូម៉ែត្រ កន្លងមក។
ការអះអាងបែបនេះ បន្ទាប់ពីមានភាពចម្រូងចម្រាសបញ្ហាព្រំដែនកម្ពុជា-វៀតណាម នៅតំបន់អូរហុច ឬដាក់ហ៊ូត ដែលកំពុងគ្រប់គ្រងទាំងស្រុងដោយវៀតណាម។ លើសពីនេះ ភាគីនៃប្រទេសទាំងពីរ ធ្លាប់បានឯកភាពគ្នាឲ្យរក្សាស្ថានភាពទីតាំងដដែល មិនអនុញ្ញាតឲ្យភាគីណាសាងសង់ ឬធ្វើអ្វីនៅតំបន់ហាមឃាត់នោះទេ។
ក៏ប៉ុន្តែ អតីតអភិបាលស្រុកអូររាំង មើលឃើញថា ប្រជាជនវៀតណាម កំពុងធ្វើចម្ការលើដីដែលមិនទាន់ដោះស្រាយ ឬនៅតំបន់ដាក់ដាំ ដែលរដ្ឋាភិបាលវៀតណាម ធ្លាប់អះអាងថា ជាដីរបស់ខ្លួន ក៏ប៉ុន្តែរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា បានបដិសេធ។
អតីតអភិបាលស្រុកអូររាំង លោក សៅ សារឹម ហាក់មិនអស់ចិត្ត ខណៈដែលរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា បណ្តោយឲ្យវៀតណាម សង់ប៉ុស្តិ៍នគរបាលប្រចាំច្រកព្រំដែនចូលដីខ្មែរជិត ១០គីឡូម៉ែត្រ ហើយបន្តធ្វើកសិកម្មនៅតំបន់ដែលកំពុងចម្រូងចម្រាសនោះ។ លោកកត់សម្គាល់ថា រដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសទាំងពីរ ធ្លាប់បានព្រមព្រៀងគ្នាកំណត់បង្គោលព្រំដែនត្រង់ចំណុចអូរហុច ឬដាក់ហ៊ូត ក៏ប៉ុន្តែវៀតណាម នៅតែបន្តសង់ប៉ុស្តិ៍ប៊ូប្រាំង និងអគារផ្សេងទៀតនៅតំបន់នោះ។ លោកទាមទារឲ្យរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ជំរុញឲ្យវៀតណាម គោរពកិច្ចព្រមព្រៀងដែលរដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសទាំងពីរធ្លាប់បានកំណត់ ព្រំដែនកន្លងមក ដែលយកអូរហុច ឬដាក់ហ៊ូត ជាខ្សែបន្ទាត់ព្រំដែន ហើយប៉ុស្តិ៍វៀតណាម ក៏មិនត្រូវសាងសង់ចូលលើដីខ្មែរដែរ៖ «រដ្ឋាភិបាល លោកបានកំណត់ជាមួយវៀតណាម ថា យកព្រំដែននៅអូរហុច វៀតណាម ហៅថា ដាក់ហ៊ូត ដើម្បីឲ្យវាជាក់លាក់ កុំឲ្យពលរដ្ឋនៅទន្ទឹងរង់ចាំ គឺឲ្យវៀតណាម យកកិច្ចព្រមព្រៀងទៅនៅក្រោយដាក់ហ៊ូត។»
លោក សៅ សារឹម បារម្ភថា ប្រជាជនវៀតណាម បន្តធ្វើចម្ការត្រង់ចំណុចអូរដាង ឆ្ងាយពីប៉ុស្តិ៍ដាក់ដាំ របស់កម្ពុជា ជាង ១គីឡូម៉ែត្រ និងឆ្ងាយពីអូរហុច ឬដាក់ហ៊ូត ជិត ១០គីឡូម៉ែត្រ ដែលវៀតណាម ចាត់ទុកតំបន់នេះថាជាតំបន់ស ឬខ្សែបន្ទាត់ព្រំដែន។ លោកកត់សម្គាល់ថា មានបង្គោលព្រំដែនចំនួន៦ ដែលបារាំង បានបោះឆ្ងាយពីប៉ុស្តិ៍ដាក់ដាំរបស់កម្ពុជា ជិត ៣០គីឡូម៉ែត្រ និងឆ្ងាយពីតំបន់អូរដាង ដែលវៀតណាម កំពុងធ្វើចម្ការជាង ២០គីឡូម៉ែត្រ៖ «ខ្ញុំគិតថា ហេតុអ្វីរដ្ឋាភិបាលមិនយករឿងពិតមកនិយាយ។ ធ្វើអ្វីៗដោះស្រាយអ្វីៗហាក់ដូចជាលម្អៀង ហាក់ដូចជារណប។»
ស្ពានអូរដាង
ដែលវៀតណាម ចាត់ទុកជាតំបន់ស
ឬខ្សែបន្ទាត់ព្រំដែននៅខេត្តមណ្ឌលគិរី។ រូបថតកាលពីថ្ងៃទី២
ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥ RFA/Men Sothyr
ជុំវិញក្តីបារម្ភនេះ ជនជាតិដើមភាគតិចព្នង រស់នៅភូមិពូឡេះ ឃុំដាក់ដាំ ស្រុកអូររាំង លោក បូរ៉េត កាំពី កត់សម្គាល់ថា ការកំណត់បង្គោលព្រំដែន និងការផ្តល់ព័ត៌មានពីបញ្ហាព្រំដែនរបស់កម្ពុជា ហាក់ធ្វើឡើងដោយអាថ៌កំបាំង ដែលផ្ទុយពីរដ្ឋាភិបាលវៀតណាម ដែលបើកទូលាយនូវព័ត៌មានជុំវិញបញ្ហានេះ។ លោកជឿជាក់ថា ការដោះស្រាយបញ្ហាព្រំដែននៅតំបន់អូរហុច ឬដាក់ហ៊ូត ធ្វើឲ្យកម្ពុជា ចាញ់ប្រៀបជាងវៀតណាម ឆ្ងាយ ខណៈជនជាតិដើមភាគតិចព្នង រស់នៅភូមិពូឡេះ ពុំអាចប្រមូលអនុផលព្រៃឈើនៅតំបន់អូរហុច ឬដាក់ហ៊ូត បានដូចមុនឡើយ ដោយមានតម្រួតវៀតណាម ហាមឃាត់។ ដោយឡែកភាគីវៀតណាម វិញ កំពុងគ្រប់គ្រងតំបន់នោះហាក់ដូចជាប្រទេសរបស់ខ្លួន៖ «ព្រំដែនសម័យ បារាំង នៅឯនាយ នៅឯងឆ្ងាយ តែព្រំដែនសម័យឥឡូវ គឺជិតបង្កើយ ដូចខាងយើងដូចអត់ចាប់អារម្មណ៍ បើខាងគេមានប្រជាជនចាប់អារម្មណ៍។»
កាលពីខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៥ លោក ហ៊ុន សែន ថ្លែងថា រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា បានបោះបង្គោលព្រំដែនជាមួយប្រទេសវៀតណាម ជាង ៣០ឆ្នាំកន្លងមក សម្រេចបានជាង ៨០%។
ជុំវិញការចោទប្រកាន់នេះ ទេសរដ្ឋមន្ត្រីទទួលបន្ទុកបេសកកម្មពិសេសកិច្ចការព្រំដែន លោក វ៉ា គឹមហុង លើកឡើងថា រដ្ឋាភិបាលបានជំរុញឲ្យគណៈកម្មការចម្រុះនៃប្រទេសទាំងពីរ ខិតខំធ្វើយ៉ាងណារកមធ្យោបាយដោះស្រាយបញ្ហាព្រំដែននៅសេសសល់ដោយទ្វេ ភាគីឲ្យរួចរាល់។ លោកអះអាងថា ជំហររបស់រដ្ឋាភិបាល គឺទុកនៅដដែល ពុំមានការប្រែប្រួលទេទាក់ទិនបញ្ហាព្រំដែននៅតំបន់ដាក់ដាំ និងដាក់ហ៊ូត៖ «ជំហររដ្ឋាភិបាលច្រើនដងហើយ ដូច្នេះស្នើសុំទុកនៅដដែល អត់មានប្រែប្រួលទេ។ ស្ថានភាពនៅតំបន់ដាក់ដាំ និងដាក់ហ៊ូត។»
វិទ្យុអាស៊ីសេរី មិនអាចទាក់ទងក្រុមស្រាវជ្រាវនៃរាជបណ្ឌិត្យសភាកម្ពុជា ដឹកនាំដោយលោកបណ្ឌិត សុខ ទូច បានទេនៅថ្ងៃទី៥ មករា ដើម្បីសាកសួរពីបង្គោលព្រំដែនពីជំនាន់បារាំង ចំនួន៦ ដែលឋិតនៅឆ្ងាយពីតំបន់អូរហុច ឬដាក់ហ៊ូត ជាង ២០គីឡូម៉ែត្រ។ យ៉ាងណា លោកធ្លាប់អះអាងថា ក្រុមស្រាវជ្រាវរបស់លោកបានរកឃើញបង្គោលព្រំដែនសម័យអាណានិគមបារាំង មួយចំនួន ហើយក្រុមរបស់លោកនឹងបង្ហាញឯកសារស្រាវជ្រាវជាសាធារណៈ ដើម្បីបញ្ចប់មន្ទិលសង្ស័យពីប្រជាពលរដ្ឋ សង្គមស៊ីវិល និងបក្សប្រឆាំង។
ប៉ុស្តិ៍ដាក់ដាំរបស់កម្ពុជា នាខេត្តមណ្ឌលគិរី។ រូបថតកាលពីថ្ងៃទី២ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៥ RFA/Men Sothyr
តំណាងរាស្ត្រគណបក្សសង្គ្រោះជាតិ លោក អ៊ុំ សំអាន កត់សម្គាល់ថា ការចរចាទ្វេភាគីនូវបញ្ហាព្រំដែនជាមួយវៀតណាម បង្កឲ្យកម្ពុជា ចាញ់ប្រៀបវៀតណាម ច្រើន។ បញ្ហានេះ លោកជំរុញឲ្យរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ដោះស្រាយបញ្ហាព្រំដែនជាមួយវៀតណាម ដោយប្ដឹងទៅតុលាការយុត្តិធម៌អន្តរជាតិ (ICJ) ទើបអាចមានពន្លឺយុត្តិធម៌។ លោកថា បើរដ្ឋាភិបាលប្ដឹងទៅតុលាការអន្តរជាតិ កម្ពុជា មានប្រៀបជាងវៀតណាម ដូចជាកម្ពុជា មានសេចក្តីសម្រេចរបស់អគ្គទេសាភិបាលបារាំង ប្រចាំឥណ្ឌូចិន ឆ្នាំ១៩១៤ ដែលកំណត់ថា ព្រំដែនត្រូវដើរតាមអូរហុច ឬដាក់ហ៊ូត ហើយកម្ពុជា មានផែនទីបោន (Bone) ខ្នាត ១/១០០.០០០ ដែលតម្កល់នៅអង្គការសហប្រជាជាតិ ជាភស្តុតាងអាចទាមទារដីប្រមាណ ៥០គីឡូម៉ែត្រការ៉េពីតំបន់អូរហុច ឬដាក់ហ៊ូតពីវៀតណាម៖ «ព្យាយាម អស់ហើយ ធ្លាប់ស្នើសុំឲ្យរដ្ឋាភិបាលដោះស្រាយបញ្ហាព្រំដែនដោយឈរទៅលើបង្គោល បារាំង ដែលបារាំង បោះក្នុងសម័យបារាំង ១២៤បង្គោល តាមអនុសញ្ញាកូសាំងស៊ីន ១៨៧៣។ តែរដ្ឋាភិបាលមិនព្រមយកអាហ្នឹងទេ រដ្ឋាភិបាលយកតាមសន្ធិសញ្ញាឆ្នាំ២០០៥ យកតាមសន្ធិសញ្ញា១៩៨៥ សម័យយួន គ្រប់គ្រង។»
អ្នកវិភាគផ្នែកអភិវឌ្ឍន៍សង្គម លោកបណ្ឌិត កែម ឡី នៅតែមិនអស់ចិត្តចំពោះការបោះបង្គោលព្រំដែនរបស់រដ្ឋាភិបាល បើកម្ពុជា ពុំមានយុទ្ធនាការរៀបចំបញ្ហាព្រំដែនឡើងវិញទេ។ លោកចាត់ទុកការបោះបង្គោលព្រំដែនកន្លងមករបស់រដ្ឋាភិបាល ថាហាក់ដូចជាបោះដើម្បីយករួចខ្លួន ខណៈស្ថានភាពទឹកដីរបស់កម្ពុជា នៅតែមានហានិភ័យច្រើន និងចាញ់ប្រៀបជាងវៀតណាម គ្រប់កន្លែង។ លោកមានជំនឿថា ការដោះស្រាយបញ្ហាព្រំដែននៅចំណុចអូរហុច ឬដាក់ហ៊ូត ត្រូវមានភាគីទីបី ឬតុលាការយុត្តិធម៌អន្តរជាតិ (ICJ) អន្តរាគមន៍ ទើបការដោះស្រាយបញ្ហានេះបានដោយយុត្តិធម៌៖ «ខ្ញុំអត់មានជំនឿទេ ដោយសារផែនទីត្រឹមត្រូវដែលតម្កល់នៅអង្គការសហប្រជាជាតិ រដ្ឋាភិបាលអត់មានសុឆន្ទៈយក ទី១។ ទី២ ខ្ញុំអត់មានជំនឿច្រើនទេនៅពេលដែលយកផែនទីមួយចេញពីដៃវៀតណាម ហើយយកមកបោះបង្គោលព្រំដែន។ ទី៣ ខ្ញុំក៏ពុំមានជំនឿ បើពុំមានការចូលរួមពេញលេញពីតំណាងពលរដ្ឋ។»
ព្រះអង្គម្ចាស់ ស៊ីសុវត្ថិ ធម្មិកោ ធ្លាប់មានបន្ទូលមិនពេញចិត្តចំពោះការបង្កើតឲ្យមានភាពសាំញ៉ាំ និងជំងឺដ៏រ៉ាំរ៉ៃរឿងព្រំដែនសម្រាប់កម្ពុជា គឺជាកំហុសដែលអាចកើតចេញពីរដ្ឋាភិបាល ក្រោយការបោះឆ្នោតឆ្នាំ១៩៩៣ ដែលមិនប្រើប្រាស់អំណាចកិច្ចព្រមព្រៀងទីក្រុងប៉ារីស ដើម្បីបញ្ចប់សន្ធិសញ្ញាទសវត្សឆ្នាំ៨០ ហើយកាលនោះ របបរដ្ឋកម្ពុជា គ្រប់គ្រងដោយបក្សប្រជាជន បានចុះហត្ថលេខាលើសន្ធិសញ្ញាបំពេញបន្ថែមជាមួយប្រទេសវៀតណាម ក្នុងរឿងព្រំដែននោះ។
រដ្ឋធម្មនុញ្ញកម្ពុជា មាត្រា៥៥ និងមាត្រា២ ចែងថា សន្ធិសញ្ញា និងកិច្ចព្រមព្រៀងទាំងឡាយណាដែលមិនស្របនឹងឯករាជ្យ អធិបតេយ្យ បូរណភាពទឹកដី អព្យាក្រឹតភាព និងឯកភាពជាតិរបស់ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ត្រូវលុបចោល។ បូរណភាពទឹកដីរបស់ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា មិនអាចរំលោភបានដាច់ខាតក្នុងព្រំដែនកំណត់ក្នុងផែនទីខ្នាត ១/១០០.០០០ ធ្វើនៅចន្លោះឆ្នាំ១៩៣៣-១៩៥៣ ហើយទទួលស្គាល់ជាអន្តរជាតិនៅចន្លោះឆ្នាំ១៩៦៣-១៩៦៩៕
No comments:
Post a Comment