 |
| រូបឯកសារ៖ កម្មករចំណាកស្រុងនាំគ្នាដឹកជញ្ជូនត្រីដែលកកពីទូកនេសាទ នៅផ្សារត្រីមួយកន្លែងនៅខេត្ត Samut Sakhon ភាគខាងលិចប្រទេសថៃ កាលពីថ្ងៃសុក្រ ទី២០ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១៤។ |
ជនរងគ្រោះ ខ្មែរ ៧នាក់ ប្តឹងក្រុមហ៊ុន គ្រឿងសមុទ្រ អាមេរិកាំង និងថៃ
VOA / វីអូអេ | ១ កក្កដា
២០១៦
ជនរងគ្រោះ ៧នាក់ ក្នុងនោះ មានបុរស ប្រាំនាក់ និងស្ត្រី ពីរនាក់ ត្រូវ បានមេខ្យល់ មកបញ្ចុះបញ្ចូល ឱ្យទៅធ្វើការ នៅក្រុមហ៊ុន គ្រឿងសមុទ្រ ថៃ ឈ្មោះ ផាត់ថាណា ចន្លោះ ពីឆ្នាំ២០១០ ដល់២០១២។
វ៉ាស៊ីនតោន —
ជនរងគ្រោះ៧នាក់ ក្នុងនោះមានបុរសប្រាំនាក់ និងស្ត្រីពីរនាក់ ត្រូវបានមេខ្យល់មកបញ្ចុះបញ្ចូលឱ្យទៅធ្វើការនៅក្រុមហ៊ុនគ្រឿងសមុទ្រថៃឈ្មោះ ផាត់ថាណា ចន្លោះពីឆ្នាំ២០១០ ដល់២០១២ ហើយបានប្រឈមនឹងការបង្ខំឱ្យធ្វើការងារលើសកម្លាំង ទាសភាព និងការធ្វើការដើម្បីសងបំណុលថៅកែ។ នេះបើតាមការបញ្ជាក់នៅក្នុងសេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់ក្រុមហ៊ុនមេធាវីសិទ្ធិមនុស្សអន្តរជាតិរបស់អាមេរិកាំង។
ពលរដ្ឋខ្មែរ ដែលរងគ្រោះ ដោយសារ ការបោកបញ្ឆោត ឱ្យទៅ ធ្វើការ នៅរោងចក្រ ផលិត អាហារ គ្រឿងសមុទ្រ ក្នុងប្រទេស ថៃ បានដាក់ពាក្យប្តឹង នៅតុលាការ សហរដ្ឋ អាមេរិក ប្រឆាំង នឹងក្រុមហ៊ុន អាមេរិកាំង និងក្រុមហ៊ុន ថៃ ទាមទារ សំណង ខូចខាត ដែលពួកគេ បានជួបប្រទះ ក្នុងពេល កន្លងមក។
លោកស្រី អាក់នីសស្កា ហ្វ្រីសមែន (Agnieszka Fryszman) ប្រធានក្រុមមេធាវី នៃក្រុមហ៊ុនច្បាប់ Cohen Milstein ដែលតំណាងឱ្យជនរងគ្រោះទាំងនេះ បានបញ្ជាក់ប្រាប់ VOA ថា ក្រៅពីស្ថានភាពការងារអាក្រក់ពួកគេរស់នៅក្នុងស្ថានភាពគ្មានអនាម័យ និងប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាសុខភាព។
លោកស្រី បន្ថែមថា៖ «ស្ថានភាព របស់ ពួកគេ អាក្រក់, ហើយ ខ្ញុំ គិតថា កាន់តែ សោកសៅ ថែមទៀត នោះ, គឺ ពួកគេ កាន់តែ ដុនដាប នៅពេល ពួកគេ ត្រឡប់ មកស្រុក កំណើតវិញ បន្ទាប់ ពីធ្វើការ យ៉ាងលំបាក អស់រយៈពេល មួយឆ្នាំ ឬយូរ ជាងនោះ ដោយសារ ពួកគេ មិនរកប្រាក់ បាន, ហើយ បែរ ជាធ្លាក់ខ្លួន ជំពាក់បំណុល កាន់តែ ធ្ងន់ធ្ងរ។»
ក្រុមហ៊ុន Phatthana Seafood Co., Ltd គឺជាក្រុមហ៊ុនថៃមួយ ដែលក្រុមហ៊ុនមេធាវីសហរដ្ឋអាមេរិកបានដាក់ពាក្យបណ្តឹងនេះនៅតុលាការក្នុងរដ្ឋកាលីហ្វញ៉ា កាលពីថ្ងៃទី១៥ ខែមិថុនា ជំនួសឱ្យជនរងគ្រោះទាំង៧នាក់ ដែលកំពុងស្ថិតនៅប្រទេសកម្ពុជា។
ក្រុមហ៊ុនមេធាវីសហរដ្ឋអាមេរិកបានដាក់ពាក្យបណ្តឹងនេះនៅតុលាការក្នុងរដ្ឋកាលីហ្វញ៉ា កាលពីថ្ងៃទី១៥ ខែមិថុនា ជំនួសឱ្យជនរងគ្រោះទាំង៧នាក់ ដែលកំពុងស្ថិតនៅប្រទេសកម្ពុជានៅឡើយ។ ក្រុមហ៊ុនដែលរងការប្តឹងផ្តល់ជាក្រុមហ៊ុនអាមេរិកាំងចំនួនពីរគឺក្រុមហ៊ុន Rubicon Resources, LLC និងក្រុមហ៊ុន Wales &Co. Universe Ltd., ហើយក្រុមហ៊ុនថៃចំនួនពីរគឺក្រុមហ៊ុន Phatthana Seafood Co., Ltd និងក្រុមហ៊ុន S.S. Frozen Food Co., Ltd. ដែលជាអ្នកផ្គត់ផ្គង់អាហារគ្រឿងសមុទ្រដល់ក្រុមហ៊ុនអាមេរិកាំងទាំងពីរ។
យោងតាមពាក្យបណ្តឹងដែល VOAទទួលបានឱ្យដឹងថា ជនរងគ្រោះឈ្មោះ កែវ រដ្ឋា រស់នៅក្នុងខេត្តពោធិ៍សាត់ នៅពេលដែលភ្នាក់ងារជ្រើសរើសបុគ្គលិករបស់ក្រុមហ៊ុន CDM Trading Manpower Col, Ltd. បានមកទាក់ទងរូបលោក ដើម្បីឱ្យទៅធ្វើការជាមួយនឹងក្រុមហ៊ុនវេចខ្ចប់គ្រឿងសមុទ្រផាត់ថាណា របស់ប្រទេសថៃ។
លោក កែវ រដ្ឋា បានលក់ម៉ូតូមួយគ្រឿង ដើម្បីបង់ថ្លៃលិខិតឆ្លងដែនតម្លៃ១៥០ដុល្លារ និងបានព្រមជំពាក់បំណុលក្រុមហ៊ុនសម្រាប់ការបង់ថ្លៃសេវាផ្សេងៗ ដោយសន្យាថា នឹងកាត់ប្រាក់ខែសងវិញ។
លោកបានមកដល់រោងចក្ររបស់ក្រុមហ៊ុនផាត់ថាណា នៅថ្ងៃទី៣០ ខែតុលាឆ្នាំ២០១១ ដោយត្រូវធ្វើការនៅក្នុងស្ថានភាពគ្រោះថ្នាក់ដល់សុខភាព ហើយស្នាក់នៅកន្លែងកខ្វក់និងមិនទទួលបានប្រាក់ខែច្រើនដូចក្រុមហ៊ុនសន្យាទេ។
រូបឯកសារ៖ កម្មករលើទូកនេសាទដែលត្រូវបានជួយសង្គ្រោះពីប្រទេសថៃកំពុងបរិភោគអាហារពេលព្រឹក នៅរាជធានីភ្នំពេញ កាលពីថ្ងៃទី១៨ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១៥។
ថៅកែបានអនុញ្ញាតឱ្យលោកបានវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ នៅខែមករា ឆ្នាំ២០១២ បន្ទាប់ពីមានសេចក្តីរាយការណ៍តាមសារព័ត៌មាននានា ពីការកេងប្រវ័ញ្ចកម្លាំងពលកម្មមនុស្សក្នុងឧស្សាហកម្មគ្រឿងសមុទ្រថៃ។
លោក កែវ រដ្ឋា បានបញ្ជាក់នៅក្នុងសេចក្តីប្រកាសព័ត៌មានថា៖ «អ្វី ដែលបាន កើតមានឡើង ចំពោះខ្ញុំ គឺ មិនត្រឹមត្រូវ ទាល់តែសោះ។ ខ្ញុំ បានដាក់ ពាក្យបណ្តឹងនេះ ដើម្បី ឱ្យក្រុមហ៊ុន គិតគូរ ឱ្យបាន ច្បាស់លាស់ មុន នឹងកេងប្រវ័ញ្ច ពលករ នៅពេល ខាងមុខ, ហើយ ក៏ដើម្បី ជួយដល់ ពលករ ដែលត្រូវ គេ កេងប្រវ័ញ្ច ដូចរូបខ្ញុំ។»
ជនរងគ្រោះដទៃទៀតមានឈ្មោះ សែម កុសល និងប្រពន្ធឈ្មោះ ប៊ុន សុភា។ អ្នកទាំងពីររស់នៅក្នុងខេត្តបាត់ដំបង នៅពេលដែលក្រុមហ៊ុនមកទាក់ទងដើម្បីទៅធ្វើការនៅប្រទេសថៃ។ ពួកគាត់បានចាកចេញពីប្រទេសកម្ពុជានៅខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១០ ហើយបានត្រឡប់មកវិញនៅខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១២។
បើទោះបីជាធ្វើការទាំងពីរនាក់ប្តីប្រពន្ធឱ្យក្រុមហ៊ុនផាត់ថាណា ក៏ពួកគាត់មិនមានសល់ប្រាក់កាសអ្វីឡើយ។
ពាក្យបណ្តឹងបានលើកឧទាហរណ៍ថា សូម្បីពេលកូននៅស្រុកខ្មែរឈឺ ក៏ពួកគាត់គ្មានលទ្ធភាពទិញថ្នាំឱ្យកូនដែរ ហើយបើគ្មានយាយតាជួយចិញ្ចឹមទេកុមារទាំងនោះត្រូវដាច់បាយ។
ពាក្យបណ្តឹង បានបន្ថែម ថា៖ «ពួកគេ រកប្រាក់បាន តិចតួច, ហើយ ជារឿយៗ មិនមាន ប្រាក់គ្រប់គ្រាន់ សម្រាប់ ទិញម្ហូបហូប ដោយខ្លួនឯងផង និងតែង ប្រឈមមុខ នឹងភាព អត់ឃ្លាន។»
រីឯជនរងគ្រោះ យ៉ែម បាន និងប្រពន្ធឈ្មោះ ណុល ណាគ្រី មកពីខេត្តកំពត បានទៅធ្វើការឱ្យក្រុមហ៊ុន ផាត់ថាណា នៅឆ្នាំ២០១១ មុននឹងត្រូវបណ្តេញចេញពីប្រទេសថៃនៅក្នុងឆ្នាំ២០១២។
ដោយសារតែស្ថានភាពការងារលំបាក និងហូបចុកមិនគ្រប់គ្រាន់ដោយពេលខ្លះត្រូវដើររើសត្រីសល់តាមសមុទ្រហូប អ្នកទាំងពីរបានសម្រេចចិត្តរត់ទៅឱ្យប៉ូលិសចាប់ខ្លួនក្នុងនាមជាពលករខុសច្បាប់គ្មានឯកសារ ដោយសារតែក្រុមហ៊ុនបានរក្សាទុកឯកសារមិនព្រមសងវិញ។
ជនរងគ្រោះទីប្រាំមួយ ឈ្មោះ ផាន់ សុភា រស់នៅក្នុងខេត្តបាត់ដំបង ហើយបានចាកចេញទៅធ្វើការនៅប្រទេសថៃក្នុងឆ្នាំ២០១០ ហើយបានវិលត្រឡប់មកប្រទេសកម្ពុជាវិញ នៅអំឡុងខែតុលាឆ្នាំ២០១២។ ផាន់ សុភា នៅតែជំពាក់បំណុលគេ ដោយសារតែខ្ចីលុយរត់ឯកសារ ដើម្បីបានទៅធ្វើការនៅប្រទេសថៃ ហើយសូម្បីតែពេលទៅដល់ថៃ នៅពេលដែលម្តាយរបស់ខ្លួនស្លាប់បាត់បង់ជីវិតក៏ដោយ ក៏ថៅកែមិនអនុញ្ញាតឱ្យត្រឡប់មកចូលរួមបុណ្យសពវិញដែរ ដោយទាមទារឱ្យបង់ប្រាក់៦០០០បាត (ត្រូវជាជិត២០០ដុល្លារសហរដ្ឋអាមេរិក) ទើបប្រគល់លិខិតឆ្លងដែនឱ្យ។
ជនរងគ្រោះចុងក្រោយដែលបានចូលរួមដាក់ពាក្យប្តឹងដែរមានឈ្មោះ សុខ សាង មកពីខេត្តកំពតត្រូវបានគេនាំទៅធ្វើការនៅក្រុមហ៊ុន ផាត់ថាណា ក្នុងខែឧសភា ឆ្នាំ២០១១ និងខែមេសា ឆ្នាំ២០១២ទើបបានវិលត្រឡប់មកប្រទេសវិញ។
លោកស្រី Agnieszka Fryszman មេធាវីតំណាងឱ្យជនរងគ្រោះទាំងនោះ បានបន្ថែមថា៖ «ខ្ញុំ មានការ គោរព ខ្លាំង ចំពោះ ដើមបណ្តឹង។ ពួកគេ គឺ ជាមនុស្ស ថ្លៃថ្នូរ ខិតខំ ប្រឹងធ្វើការ។ ពួកគេ គួរ ឱ្យស្រឡាញ់ ជាមនុស្ស សមរម្យ ដែលមិនគួរ មករងគ្រោះ នឹងហេតុការណ៍ ដែលបាន កើតមានឡើង ចំពោះ ពួកគេ ដូច្នោះទេ។ ហើយ ខ្ញុំ មានការ កោតសរសើរ ដល់សេចក្តី ក្លាហាន របស់ ពួកគេ ដែលហ៊ាន ចេញមុខ មកការពារ ខ្លួនឯងផង និងជួយ ការពារ ពលរដ្ឋ រួមជាតិ របស់ ខ្លួនផង។»
រូបឯកសារ៖ បុរសម្នាក់ដើរនិយាយទូរស័ព្ទនៅមុខ Walmart នៅប្រទេសប្រេស៊ីល កាលពីថ្ងៃទី១៦ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០១៦។
ក្រុមមេធាវី បញ្ជាក់ថា, ក្រុមហ៊ុន ដែលរងការ ប្តឹងផ្តល់នេះ លក់បង្គា និងគ្រឿង សមុទ្រ ទៅឱ្យ អតិថិជន លក់រាយ នៅសហរដ្ឋ អាមេរិក ដូចជាផ្សារ Walmart និងថា ក្រុមហ៊ុន បន្ត ទទួល ផលប្រយោជន៍ បើ ទោះបីជា ដឹងពីការ ជួញដូរ កម្លាំងពលកម្ម ដែលជាការរំលោភ នឹងច្បាប់ សហរដ្ឋ អាមេរិក និងច្បាប់ អន្តរជាតិ។
តាមច្បាប់ការពារជនរងគ្រោះពីការជួញដូរមនុស្សអនុញ្ញាតឱ្យជនរងគ្រោះទាមទារសំណងពីជនណាឬក្រុមហ៊ុនណា ដែលបានផលប្រយោជន៍ពីអំពើនោះដោយខ្លួនឯងនៅបន្តប្រព្រឹត្ត បើទោះបីជាបានដឹងហើយក៏ដោយ៕
No comments:
Post a Comment