 |
| ប្រជាសហគមន៍នេសាទសាមគ្គីឃុំមៀន ស្រុកព្រៃឈរ ខេត្តកំពង់ចាម ចុះល្បាត និងបង្ក្រាបបទល្មើសនេសាទនៅតំបន់បឹងធំ កាលពីខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០១៦។ Photo Provided |
ប្រជានេសាទ ខេត្ត កំពង់ចាម ថា, បទល្មើស នេសាទ ក្នុងតំបន់ បឹងធំ នៅតែ កើតមាន ដដែល
RFA / វិទ្យុ អាស៊ី សេរី | ២៦ មិនា ២០១៧
ស្ដាប់ ឬ ទាញយកសំឡេង
ប្រជានេសាទ រស់នៅ ឃុំ មៀន ស្រុក ព្រៃឈរ ខេត្ត កំពង់ចាម អះអាង ថា, បទល្មើស នេសាទ នៅតែ កើតមាន ឡើង ឥតឈប់ឈរ នៅតំបន់ បឹងធំ ដូចជា អូសអួន រាប់រយ ម៉ែត្រ, ឆក់ក្តៅ និងឆក់ត្រជាក់ ជាដើម។
បញ្ហានេះ ពួកគាត់បារម្ភខ្លាចទិន្នផលត្រីកាន់តែហិនហោច ប្រសិនបើអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធគ្មានវិធានការទប់ស្កាត់ឲ្យមានប្រសិទ្ធភាព។ ប្រធានសហគមន៍នេសាទសាមគ្គីឃុំមៀន ទទួលស្គាល់ថា បទល្មើសនេសាទមួយចំនួនពិតជាកើតមាននៅតំបន់បឹងធំប្រាកដមែន។
ប្រជានេសាទនៅតំបន់បឹងធំ ស្នើឲ្យអាជ្ញាធរដែនដី និងមន្ត្រីជំនាញ ជួយចាត់វិធានការលើករណីបទល្មើសនេសាទមួយចំនួនដែលកំពុងកើតមានយ៉ាងអនាធិបតេយ្យ។
បទល្មើសនេសាទទាំងនោះដូចជា អូសអួនមានប្រមាណ ៧វង់ ដោយក្នុងមួយវង់ៗអាចមានប្រវែងប្រមាណ ៣០០ម៉ែត្រ ហើយអូសទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ។ ក្រុមឆក់ដោយប្រើកម្លាំងមនុស្ស និងក្រុមឆក់ត្រជាក់ដោយប្រើកម្លាំងម៉ាស៊ីន ដែលធ្វើសកម្មភាពនៅពេលយប់ ជាដើម។
ប្រជានេសាទនៅឃុំមៀន លោក យីម សុខឃាន់ ឲ្យដឹងថា បទល្មើសនេសាទនៅតំបន់បឹងធំនៅតែមិនអាចដោះស្រាយបាន ដែលធ្វើឲ្យពួកគាត់កាន់តែបារម្ភពីវាសនាពូជត្រីដែលនៅសេសសល់។ ទិន្នផលត្រីកាន់តែថយចុះ ប៉ុន្តែបទល្មើសចេះតែកើនឡើង ដោយគ្មានការទប់ស្កាត់ឲ្យមានប្រសិទ្ធភាពទេ។ លោកបន្តថា ក្រុមជនល្មើសជាពលរដ្ឋមានប្រាក់មួយចំនួនក្នុងភូមិ-ស្រុកជាមួយគ្នា ហើយមានខ្លះមកពីតំបន់ផ្សេង៖ «តំណតទៅរកតែត្រីក្រពាត់មិនឃើញ ត្រីអីៗមិនឃើញ បើនៅតែបណ្តោយឲ្យអ៊ីចឹងតទៅ មានអីទៀត? បើមានឆក់ក្តៅផង ឆក់ត្រជាក់ផង អូសអួនផងបែបនេះ។»
បឹងធំជាបឹងមួយជាប់ស្រុកចំនួន៣ នៅក្នុងខេត្តកំពង់ចាម រួមមានស្រុកព្រៃឈរ ស្រុកកំពង់សៀម និងស្រុកកងមាស ដែលបានផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍យ៉ាងច្រើនដល់ប្រជាពលរដ្ឋរាប់ពាន់គ្រួសារ ទាំងពលរដ្ឋធ្វើកសិកម្ម និងប្រជានេសាទ។
ប្រភពដដែលយល់ថា បទល្មើសនេសាទនៅតំបន់បឹងធំកើតមាន គឺអាចមានពាក់ព័ន្ធនឹងអំពើពុករលួយ។
មិនខុសគ្នានេះ ប្រជាសហគមន៍មួយរូបទៀត លោក រ៉េន រ៉ាន់ យល់ថា ដើម្បីឲ្យការបង្ក្រាបបទល្មើសនេសាទមានប្រសិទ្ធភាព គឺទាល់តែមានការចូលរួមពីប្រជាពលរដ្ឋ អាជ្ញាធរដែនដី និងមន្ត្រីជំនាញជាដើម។ ជាងនេះទៀត ត្រូវលុបបំបាត់អំពើពុករលួយគ្រប់រូបភាពតែម្តង៖ «អ៊ីចឹងសូមអាជ្ញាធរដែនដីដែលពាក់ព័ន្ធនៅទីនេះ ជាពិសេសជលផលខេត្តកំពង់ចាម អញ្ជើញចុះមើលការខុសត្រូវ ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់ប្រជាពលរដ្ឋ។»
ប្រធានសហគមន៍នេសាទសាមគ្គីឃុំមៀន លោក ម៉ុន ឆៃលាង មានប្រសាសន៍ថា បទល្មើសនេសាទ គឺកើតមានខ្លះដូចជា អូសអួនប្រវែងលើសពី ១០០ម៉ែត្រ ដែលច្បាប់ហាមឃាត់ ប៉ុន្តែពួកលោកឃើញមានតែ ២វង់ប៉ុណ្ណោះ។ បន្ថែមពីនេះ ការប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ឆក់ក៏កើតមានដែរ ប៉ុន្តែជាបញ្ហាប្រឈមសម្រាប់ប្រជាសហគមន៍ក្នុងការចុះបង្ក្រាប ពីព្រោះក្រុមជនល្មើសតែងតែផ្លាស់ប្ដូរទីតាំង។ ចំណែកឧបករណ៍ស្បៃមុងវិញមិនមានឃើញដាក់ថ្មីទៀតទេ៖ «បទល្មើសខ្ញុំទទួលស្គាល់។ បទល្មើសខ្ញុំកំពុងតាមមិនថាយប់មិនថាថ្ងៃទេ អាបទល្មើសត្រជាក់នេះ។»
លោក ម៉ុន ឆៃលាង អះអាងថាខាងសហគមន៍មិនដែលទទួលបានប្រាក់ ឬលាភសក្ការៈពីជនល្មើសឡើយ ហើយក៏មិនបានឃុបឃិតគ្នាជាមួយអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធដើម្បីបានប្រាក់ពីក្រុមជនល្មើសនោះដែរ។ លោកថា ការងារបង្ក្រាបបទល្មើសបច្ចុប្បន្នរបស់ប្រជាសហគមន៍នេសាទឃុំមៀន ជាការងារស្ម័គ្រចិត្ត ប៉ុន្តែត្រូវប្រឈមមុខជាមួយក្រុមជនល្មើសស្ទើរគ្រប់ពេលវេលា។
មន្ត្រីសមាគមអាដហុក (ADHOC) ដែលតែងចុះអប់រំពលរដ្ឋរស់នៅក្បែរតំបន់បឹងធំអំពីកិច្ចការពារធនធានមច្ឆជាតិកន្លងទៅ លោក នាង សុវ៉ាត មើលឃើញថា ប្រជាសហគមន៍ខិតខំបំពេញការងារថែរក្សាធនធានមច្ឆជាតិនៅតំបន់មួយនេះយ៉ាងច្រើន ប៉ុន្តែសកម្មភាពរបស់មន្ត្រីពាក់ព័ន្ធវិញហាក់នៅមានកម្រិតនៅឡើយ ដែលធ្វើឲ្យក្រុមជនល្មើសមិនសូវខ្លាចរអាទេ៖ «ជនល្មើសនៅបឹងធំហ្នឹងធំជាងចៅហ្វាយខេត្តកំពង់ចាម ទៀត គឺវាអត់ដែលខ្លាចនរណាទេ។»
មន្ត្រីសង្គមស៊ីវិលរូបនេះយល់ថា ដើម្បីធានានិរន្តរភាពធនធានមច្ឆជាតិសម្រាប់ក្មេងជំនាន់ក្រោយ និងដើម្បីឲ្យការបង្ក្រាបបទល្មើសនេសាទមានប្រសិទ្ធភាព រាជរដ្ឋាភិបាលត្រូវផ្តល់សិទ្ធិអំណាចដល់ប្រជាសហគមន៍ក្នុងការគ្រប់គ្រងដែននេសាទរបស់ខ្លួនតែម្តង៕
No comments:
Post a Comment