ACTS of the Apostles
កិច្ចការ រៀបរៀងដោយ លោកលូកា
លោកប៉ូល
នៅក្រុងអេភេសូ
ពេលដែល លោកអប៉ូឡូស
នៅក្រុង កូរិនថូស, លោកប៉ូល បានឆ្លងកាត់ តំបន់ខ្ពង់រាប, ធ្វើដំណើរមកដល់ ក្រុងអេភេសូ។ លោក បានជួបសិស្សខ្លះ,
ហើយ សួរថា៖ «កាលបងប្អូន ចាប់ផ្ដើមជឿនោះ, តើ បងប្អូនទទួលព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធហើយ ឬនៅ?»
គេ តបមកលោកវិញ
ថា៖ «យើងខ្ញុំ
មិនដែលទាំងឮ ថា មានព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធផង។»
លោក សួរគេទៀត ថា៖
«ដូច្នេះ
តើ បងប្អូន បានទទួលពិធីជ្រមុជទឹកណា?»
គេ តបថា៖ «ពិធីជ្រមុជទឹក
របស់ លោកយ៉ូហាន។»
លោកប៉ូល ក៏មានប្រសាសន៍ ថា៖ «លោកយ៉ូហាន បានធ្វើ ពិធីជ្រមុជទឹក ឲ្យអស់អ្នក ដែលកែប្រែ ចិត្តគំនិត ទាំងមានប្រសាសន៍ ប្រាប់ប្រជាជន ឲ្យជឿលើ ព្រះអង្គ ដែលយាងមក ក្រោយលោក, គឺព្រះយេស៊ូ នេះហើយ។» ក្រោយបានឮ លោកប៉ូល មានប្រសាសន៍ ដូច្នោះ, ពួកសិស្ស ក៏ទទួល ពិធីជ្រមុជទឹក ក្នុងព្រះនាមព្រះ អម្ចាស់យេស៊ូ។ លោកប៉ូល បានដាក់ដៃ លើគេ; ព្រះវិញ្ញាណ ដ៏វិសុទ្ធ ក៏យាងមក សណ្ឋិតលើគេ, ហើយ គេ នាំគ្នា និយាយភាសា ចំឡែកអស្ចារ្យ និងថ្លែង ព្រះបន្ទូលផង។ អ្នកទាំងនោះ មានគ្នា ទាំងអស់ ប្រមាណ ដប់ពីរនាក់។
លោកប៉ូល បានចូលទៅ
សាលាប្រជុំ, ហើយ មានប្រសាសន៍ ដោយចិត្តអង់អាច ក្នុងអំឡុងពេល
បីខែ។ លោក បានសន្ទនា ជាមួយពួកគេ អំពីព្រះរាជ្យ
របស់ព្រះជាម្ចាស់ និងខិតខំ ណែនាំ ពួកគេ ឲ្យជឿ។ ប៉ុន្តែ ដោយអ្នកខ្លះ នៅតែមានចិត្ត
មានះ មិនព្រមជឿ, ថែមទាំងប្រមាថ មាគ៌ា របស់ ព្រះអម្ចាស់
នៅមុខប្រជុំជន ផងនោះ, លោក ក៏ចាកចេញ ពីពួកគេ, នាំសិស្ស ទៅដាច់ឡែក, ហើយ បង្រៀនគេ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ
នៅក្នុង សាលាទីរ៉ាណុស។ លោក បានបង្រៀនគេ អស់រយៈពេល ពីរឆ្នាំ, គឺ រហូតទាល់តែ
អ្នកស្រុកអាស៊ី ទាំងអស់, ទាំងសាសន៍យូដា
ទាំងសាសន៍ក្រិក, បានឮ ព្រះបន្ទូល របស់ព្រះអម្ចាស់។
ពេលនោះ
ព្រះអម្ចាស់ បានធ្វើការអស្ចារ្យ ដ៏ធំៗ ជាច្រើន តាមរយៈ លោកប៉ូល, គឺបើគេ
គ្រាន់តែយកក្រណាត់ ឬកន្សែង ដែលបានប៉ះ លោកប៉ូល មកដាក់ ពីលើ អ្នកជំងឺ,
អ្នកជំងឺ នឹងបានជា, ហើយ វិញ្ញាណអាក្រក់
ក៏នឹងចេញពីគេ ទៅដែរ។
កូន
របស់ លោកស្កេវ៉ា
មានគ្រូ ដេញវិញ្ញាណ
អាក្រក់ ជាតិយូដាខ្លះ តែងធ្វើដំណើរ ពីកន្លែងមួយ ទៅកន្លែងមួយ, ចង់ដេញ
វិញ្ញាណអាក្រក់ ចេញពីមនុស្ស ដោយប្រើ ព្រះនាម ព្រះអម្ចាស់ យេស៊ូ, គឺ គេ និយាយទៅ វិញ្ញាណអាក្រក់ ថា៖ «យើង បញ្ជាពួកឯង,
ក្នុងព្រះនាម ព្រះយេស៊ូ ដែលលោកប៉ូល ប្រកាស, ចូរចេញទៅ!» កូនប្រុស ទាំងប្រាំពីរ របស់ លោកស្កេវ៉ា ដែលជានាយកបូជាចារ្យ របស់
សាសន៍យូដា ក៏បានធ្វើដូច្នេះដែរ។
វិញ្ញាណអាក្រក់ បានតប មកអ្នក ទាំងនោះវិញ ថា៖ «យើង ស្គាល់ព្រះយេស៊ូ, ហើយ ក៏ដឹងថា, លោកប៉ូល ជានរណាដែរ។ ចុះ ឯងរាល់គ្នាវិញ, ឯង ជានរណា?» អ្នក ដែលមានវិញ្ញាណ អាក្រក់ ចូលបានស្ទុះមក សង្កត់ពួកគេជាប់,
ហើយ វិញ្ញាណ អាក្រក់ មានកម្លាំងជាង រហូតទាល់តែ ធ្វើឲ្យអ្នក
ទាំងនោះ រត់ចេញ ពីផ្ទះ, របូតខោ, របូតអាវ, និងត្រូវរបួស ទៀតផង។
មនុស្សម្នា នៅក្រុង
អេភេសូ,
ទាំងសាសន៍យូដា ទាំងសាសន៍ក្រិក, បានដឹងរឿងនេះ,
ហើយ កោតខ្លាច គ្រប់ៗគ្នា។ ពេលនោះ គេ លើកតម្កើង ព្រះនាម របស់ ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូ។ មានអ្នកជឿ ជាច្រើននាក់ បាននាំគ្នា
មកទទួល សារភាព ជាសាធារណៈ នូវអំពើ ដែលខ្លួន ធ្លាប់ប្រព្រឹត្ត កាលពីមុន,
ហើយ ក៏មានអស់អ្នក ដែលធ្លាប់ប្រព្រឹត្ត អំពើអាបធ្មប់ ក៏បានយក
ក្បួនតម្រា របស់ខ្លួន មកដុតចោល នៅមុខគេឯង
ទាំងអស់គ្នាផង។ គេ បានគិតគូរ របស់ទាំងនោះ
ឃើញថា មានតម្លៃ ប្រាំម៉ឺនដួង។
មកពីព្រះអម្ចាស់ បានសំដែង ព្រះចេស្ដា, ដូច្នេះហើយ បានជាព្រះបន្ទូល រីកចំរើន និងមានប្រសិទ្ធភាព កាន់តែ
ខ្លាំងឡើងៗ។
ការបះបោរ
នៅក្រុងអេភេសូ
ក្រោយពី ព្រឹត្តិការណ៍
នោះមក,
ព្រះវិញ្ញាណ ណែនាំលោកប៉ូល ឲ្យសំរេចចិត្ត ទៅក្រុង យេរូសាឡឹម, ដោយធ្វើដំណើរ ឆ្លងកាត់ ស្រុកម៉ាសេដូន និងស្រុកអាខៃ។ លោកមានប្រសាសន៍ ថា៖ «កាលណា
ទៅដល់ស្រុកនោះ, ខ្ញុំ ត្រូវតែទៅ ក្រុងរ៉ូមទៀត។» លោក បានចាត់សហការី របស់លោកពីររូប, គឺ លោកធីម៉ូថេ
និងលោកអេរ៉ាស្ទុស ឲ្យទៅ ស្រុកម៉ាសេដូនមុន; រីឯ លោក, លោក ស្នាក់នៅក្នុងស្រុកអាស៊ី មួយរយៈពេលសិន។
នៅគ្រានោះ
មានកើត ការបះបោរមួយ យ៉ាងខ្លាំង ព្រោះ តែមាគ៌ា របស់ព្រះអម្ចាស់។ មានជាងចម្លាក់ម្នាក់ ឈ្មោះ
ដេមេទ្រាស ដែលបានធ្វើ រូបវិហារ របស់ ព្រះនាងឌីអាន ពីប្រាក់, ហើយ គាត់ បានផ្ដល់កំរៃ ជាច្រើន ដល់ពួកកូនជាង។ គាត់ បានប្រមូល កូនជាង របស់គាត់
និងអស់អ្នក ដែលមានមុខរបរ ដូចគ្នាមក, រួចពោល ថា៖
«បងប្អូនអើយ, បងប្អូន ជ្រាបស្រាប់ហើយ ថា, យើង បានរស់ស្រួល ក៏ដោយសារ តែមុខរបរនេះ, ហើយ
បងប្អូន ក៏បានឃើញ បានឮដែរ ថា ឈ្មោះប៉ូលនោះ បញ្ចុះបញ្ចូល, នាំមហាជន ឲ្យទៅតាមគាត់, មិនត្រឹមតែនៅ ក្រុងអេភេសូ
នេះប៉ុណ្ណោះទេ, គឺ សឹងតែពេញ ស្រុកអាស៊ី ទាំងមូល ថែមទៀតផង, ដោយពោល ថា, រូបព្រះ ដែលធ្វើ ដោយដៃមនុស្ស
មិនមែនជាព្រះឡើយ។ ការនេះ មិនត្រឹមតែ បន្ថោកបន្ទាប មុខរបរ របស់ យើងប៉ុណ្ណោះទេ,
គឺ ថែមទាំង ធ្វើឲ្យព្រះវិហារ នៃព្រះនាងឌីអាន ដ៏ប្រសើរឧត្ដម
របស់យើង ត្រូវរលាយ, ហើយ កិត្តិនាម របស់ព្រះនាង, ដែលអ្នកស្រុកអាស៊ី និងសកលលោក ទាំងមូល ធ្លាប់ថ្វាយបង្គំ,
មុខជាត្រូវធ្លាក់ចុះ អន់ថយ ទៀតផង។»
កាលបានឮ ពាក្យនេះហើយ,
គេ ខឹងយ៉ាងខ្លាំង ក៏នាំគ្នា ស្រែកឡើង ថា៖ «ព្រះនាងឌីអាន
ជាព្រះ របស់ អ្នកក្រុងអេភេសូ។ ទ្រង់
ប្រសើរឧត្ដម!» ពេលនោះ
មានកើត វឹកវរ ពាសពេញទីក្រុង។ គេ លើកគ្នា
ដើរតម្រង់ ទៅលានមហោស្រព, ទាំងអូសទាញ លោកកៃយុស និងលោកអើរីស្ដាក,
ជាអ្នកស្រុក ម៉ាសេដូន ដែលរួមដំណើរ ជាមួយលោកប៉ូល,
ទៅផង។ លោកប៉ូល មានបំណង ទៅជួបប្រជាជន, ប៉ុន្តែ
ពួកសិស្ស បានឃាត់លោក មិនឲ្យទៅទេ, សូម្បីតែ មន្ត្រីក្រុងខ្លះ
ដែលជាមិត្តភក្ដិ របស់លោក ក៏បានចាត់គេ ឲ្យទៅ ជំរាបលោក, មិនឲ្យទៅ លានមហោស្រពដែរ។
នៅពេលនោះ អ្នកខ្លះ
ស្រែកយ៉ាងនេះ, អ្នកខ្លះ ស្រែកយ៉ាងនោះ, ដ្បិតមានកើត
ច្របូកច្របល់ ពេញអង្គប្រជុំ ទាំងមូល, ហើយ មានអ្នកខ្លះ មិនទាំងដឹងថា
គេ មកប្រជុំគ្នា រឿងអ្វីផង។ ពេលនោះ ជនជាតិយូដា បានរុញ បុរសម្នាក់ ឈ្មោះអលេក្សានត្រុស ឲ្យចេញ
ពីក្នុងចំណោម បណ្ដាជន, ឡើងទៅឈរ នៅខាងមុខ។ អលេក្សានត្រុស ក៏លើកដៃ ធ្វើសញ្ញា, ព្រោះ គាត់ ចង់ឆ្លើយដោះសា នៅមុខប្រជាជន។ ប៉ុន្តែ កាលប្រជាជន ឃើញថា, គាត់ ជាជនជាតិយូដា, គេ ក៏ស្រែកឡើង ព្រមគ្នា
អស់រយៈពេល ជិតពីរម៉ោង ថា៖ «ព្រះនាងឌីអាន ជាព្រះ របស់
អ្នកក្រុងអេភេសូ! ទ្រង់ ប្រសើរឧត្ដម!»
នៅទីបំផុត
លោកលេខាធិការក្រុង បានឃាត់បណ្ដាជន ឲ្យនៅស្ងៀម, ដោយពោល
ថា៖ «បងប្អូន ជាអ្នកក្រុងអេភេសូអើយ! តើ នរណា មិនដឹង ថា,
ក្រុងអេភេសូ ជាក្រុង របស់ ព្រះនាងឌីអាន ដែលជាព្រះ ដ៏ប្រសើរឧត្ដម និងជាក្រុង
ដែលមានរូបសំណាក ធ្លាក់ចុះពីស្ថានសួគ៌ មកនោះ។ ត្រង់នេះ គ្មាននរណា អាចជំទាស់បានទេ។
សូមបងប្អូន នៅស្ងៀមទៅ; កុំប្រព្រឹត្ត ដោយឥត ពិចារណា ដូច្នេះ។ បងប្អូន បាននាំអ្នក ទាំងនេះមក, ប៉ុន្តែ គេ មិនបានប្លន់ព្រះវិហារ ឬក៏ពោលពាក្យអ្វី ប្រមាថព្រះនាង
របស់យើងទេ។ ប្រសិនបើ
លោកដេមេទ្រាស និងពួកជាង ដែលនៅជាមួយគាត់ មានរឿងអ្វីទាស់ នឹងនរណា,
ត្រូវនាំពាក្យបណ្ដឹង មកជូនអស់លោក ជារាជប្រតិភូ រកយុត្តិធម៌ឲ្យ
នៅថ្ងៃជំនុំជំរះទៅ។ ប្រសិនបើ បងប្អូន ចង់តវ៉ា អំពី រឿងអ្វីទៀតនោះ, ចាំដល់ពេលមាន អង្គប្រជុំ ពេញច្បាប់; គេ នឹងដោះស្រាយជូន។ បើ មិនដូច្នោះទេ, សុំប្រយ័ត្ន, ក្រែងយើង ត្រូវជាប់ចោទ ថា,
ជាអ្នក បះបោរ, ព្រោះ តែរឿងរ៉ាវ ដែលកើតមានឡើង
នៅថ្ងៃនេះ។ ដ្បិត យើង គ្មានមូលហេតុអ្វី
ដើម្បីដោះសា អំពីការប្រជុំគ្នា នេះបានឡើយ។» គាត់ មានប្រសាសន៍ ដូច្នេះរួចហើយ
ក៏ប្រាប់អង្គប្រជុំ ឲ្យបែកខ្ញែកគ្នាទៅ។
Paul in Ephesus
While Apollos was at Corinth, Paul took the road through the interior and arrived at Ephesus. There he found some disciples 2 and asked them, “Did you receive the Holy Spirit when[a] you believed?”
They answered, “No, we have not even heard that there is a Holy Spirit.”
3 So Paul asked, “Then what baptism did you receive?”
“John’s baptism,” they replied.
4 Paul said, “John’s baptism was a baptism of repentance. He told the people to believe in the one coming after him, that is, in Jesus.” 5 On hearing this, they were baptized in the name of the Lord Jesus. 6 When Paul placed his hands on them, the Holy Spirit came on them, and they spoke in tongues[b] and prophesied. 7 There were about twelve men in all.
8 Paul entered the synagogue and spoke boldly there for three months, arguing persuasively about the kingdom of God. 9 But some of them became obstinate; they refused to believe and publicly maligned the Way. So Paul left them. He took the disciples with him and had discussions daily in the lecture hall of Tyrannus. 10 This went on for two years, so that all the Jews and Greeks who lived in the province of Asia heard the word of the Lord.
11 God did extraordinary miracles through Paul, 12 so that even handkerchiefs and aprons that had touched him were taken to the sick, and their illnesses were cured and the evil spirits left them.
13 Some Jews who went around driving out evil spirits tried to invoke the name of the Lord Jesus over those who were demon-possessed. They would say, “In the name of the Jesus whom Paul preaches, I command you to come out.” 14 Seven sons of Sceva, a Jewish chief priest, were doing this. 15 One day the evil spirit answered them, “Jesus I know, and Paul I know about, but who are you?” 16 Then
the man who had the evil spirit jumped on them and overpowered them
all. He gave them such a beating that they ran out of the house naked
and bleeding.
17 When this became known to the Jews and Greeks living in Ephesus, they were all seized with fear, and the name of the Lord Jesus was held in high honor. 18 Many of those who believed now came and openly confessed what they had done. 19 A
number who had practiced sorcery brought their scrolls together and
burned them publicly. When they calculated the value of the scrolls, the
total came to fifty thousand drachmas.[c] 20 In this way the word of the Lord spread widely and grew in power.
21 After all this had happened, Paul decided[d] to go to Jerusalem, passing through Macedonia and Achaia. “After I have been there,” he said, “I must visit Rome also.” 22 He sent two of his helpers, Timothy and Erastus, to Macedonia, while he stayed in the province of Asia a little longer.
The Riot in Ephesus
23 About that time there arose a great disturbance about the Way. 24 A silversmith named Demetrius, who made silver shrines of Artemis, brought in a lot of business for the craftsmen there. 25 He
called them together, along with the workers in related trades, and
said: “You know, my friends, that we receive a good income from this
business. 26 And you see and hear how this fellow Paul has convinced and led astray large numbers of people here in Ephesus and in practically the whole province of Asia. He says that gods made by human hands are no gods at all. 27 There
is danger not only that our trade will lose its good name, but also
that the temple of the great goddess Artemis will be discredited; and
the goddess herself, who is worshiped throughout the province of Asia
and the world, will be robbed of her divine majesty.”
28 When they heard this, they were furious and began shouting: “Great is Artemis of the Ephesians!” 29 Soon the whole city was in an uproar. The people seized Gaius and Aristarchus, Paul’s traveling companions from Macedonia, and all of them rushed into the theater together. 30 Paul wanted to appear before the crowd, but the disciples would not let him. 31 Even some of the officials of the province, friends of Paul, sent him a message begging him not to venture into the theater.
32 The assembly was in confusion: Some were shouting one thing, some another. Most of the people did not even know why they were there. 33 The Jews in the crowd pushed Alexander to the front, and they shouted instructions to him. He motioned for silence in order to make a defense before the people. 34 But when they realized he was a Jew, they all shouted in unison for about two hours: “Great is Artemis of the Ephesians!”
35 The city clerk quieted the crowd and said: “Fellow Ephesians,
doesn’t all the world know that the city of Ephesus is the guardian of
the temple of the great Artemis and of her image, which fell from
heaven? 36 Therefore, since these facts are undeniable, you ought to calm down and not do anything rash. 37 You have brought these men here, though they have neither robbed temples nor blasphemed our goddess. 38 If, then, Demetrius and his fellow craftsmen have a grievance against anybody, the courts are open and there are proconsuls. They can press charges. 39 If there is anything further you want to bring up, it must be settled in a legal assembly. 40 As
it is, we are in danger of being charged with rioting because of what
happened today. In that case we would not be able to account for this
commotion, since there is no reason for it.” 41 After he had said this, he dismissed the assembly.
Footnotes:
- Acts 19:2 Or after
- Acts 19:6 Or other languages
- Acts 19:19 A drachma was a silver coin worth about a day’s wages.
- Acts 19:21 Or decided in the Spirit
No comments:
Post a Comment